Toen ik zwanger was van mijn oudste zoontje, heeft zijn vader ons in de steek gelaten en zich nooit meer laten zien. Ik denk steeds vaker aan hoe ik het hem moet vertellen, en wanneer. Hij ziet mijn vriend namelijk echt als zijn papa. Heeft iemand hier ervaring mee? Hij is gister 3 geworden dus misschien is het een beetje vroeg, maar als je er pas ouder achter komt is ook erg natuurlijk.
mijn mening is meteen eerlijk zijn.. dat hij opgroeit en dat hij ook meteen weet hoe het zit.. maar goed ondertussen is hij ook al weer 3.. dus ja . ik heb er verder geen ervaring mee.. dus kan je verder geen tips ofzo geven..
zijn er geen boekjes over de papa die voor je zorgt (in mijn ogen de echte vader) en een papa die je gemaakt heeft. misschien een keer informeren bij de bieb. misschien hebben ze wel een boekje over een kidnje met 2 papas met een kinderlijke uitleg. denk dat je niet vroeg genoeg kan beginnen hiermee.
Boekjes zijn er idd niet... loop al met het idee zelf een kinderboek te gaan schrijven haha. Maar ik wacht totdat mijn zelf gaat vragen ik verwacht rond een jaar of 5 a 6 dat hij er naar gaat vragen omdat hij dan op school zit en daar wel over papa's gepraat wordt. en dan zal ik het hem eerlijk uitleggen allemaal ik ga niet liegen of er om heen draaien. Ik zie er ook heel erg tegenop om hem te vertellen dat zijn papa niet naar hem omkijkt maar ik voel me er wel steeds sterker worden om het te vertellen e.d. dus ik hoop dan er helemaal klaar voor te zijn en mijn zoon sterk genoeg te hebben om het aan te kunnen. Mijn zoon weet niet beter dat er alleen een mama is en wat een papa is weet hij nu helemaal niet maar ooit komen de vragen en dan ben ik eerlijk tegen hem dat heb ik wel besloten maar ik wacht totdat hij er naar gaat vragen e.d.
Een boekje met uitleg oid zou idd handig zijn! Al vanaf dat hij ongeveer 7 maanden oud was woont mijn huidige vriend bij ons, dus hij weet echt niet beter, na een maand of 2 begon hij hem uit zichzelf 'papa' te noemen. Ik zie er ook tegenop om het hem te moeten vertellen dat zijn 'echte vader' niet naar hem omkijkt, hij verdient zoveel beter! Maar ik ga maar eens het internet afspeuren naar zo'n boekjes..
mijn zoon ziet mijn ex als papa.... vader van me dochter en baby als me zoon oud genoeg is krijgt hij alles te horen
Persoonlijk vind ik 3 jaar nog echt te jong. Een kind weet niets over 'baby's maken' en zal het verschil tussen papa en papa 2 of verwekker nog niet begrijpen. Ik zou wachten tot je kind het echt kan begrijpen, het er goed over kan nadenken, erover kan praten en verwerken. Ik begrijp dat je eerlijk wilt zijn en geen geheim wilt hebben voor je kind. Toch denk ik dat je echt naar de belevingswereld van je kind moet kijken en of hij het al aan kan. Heel veel succes, lastig hoor!
Ik heb er geen ervaring mee gelukkig, ik heb wel een vriendin die 2kinderen heeft met dezelfde jongen. Hij heeft haar bij de eerst volledig in de steek gelaten daarna zijn ze weer met elkaar naar bed gegaan en kwam de 2de nou de tweede kent de vader al helemaal minimaal.. Pas toen haar 2de geboren werd kreeg ze een vriend. En deze heeft ze gauw aan de kinderen voorgesteld.. de kinderen noemden hem al heel snel papa... Deze relatie heeft niet echt lang geduurt en kreeg ze haar huidige vriend waar ze nu zo een 7 a 8 maanden heeft... Ook hem zien de kinderen als vader en noemen hem ook zo... Weet je ik zou gewoon eerlijk zijn naar je kindje toe. Het is voor kinderen heel verwarrend soms... Je weet niet wat er gebeurt en straks is het uit... en waar is papa dan???? Die is er niet. Wees duidelijk naar de kleine zodat hij geen verdriet heeft als jullie bij wijze van spreken uit elkaar gaan. Wat mijn vriendin doet vind ik echt onverantwoord... steeds elke vriend die je hebt aan je kinderen voorstellen. De eigen vader noemen de kindjes klootzak (meisje is 2 en jongen is 3) heeft mama geleerd. Kan toch niet. Belangrijk is om eerlijk naar het kind te blijven maar niet slecht praten over de biovader.
Ik heb mijn zoontje ook niet gelijk aan mijn huidige vriend voorgesteld hoor, pas toen ik wist dat het serieus was en we er ook allebei 100% voor wilden gaan. Ik zou hem nooit aan zomaar iemand voorgesteld hebben. Tegen mijn zoontje heb ik ook altijd gezegd b.v. vraag maar aan ''naam vriend'', dus nooit met papa. Hij is dat dus zelf gaan doen, en mijn vriend vond dat eigenlijk wel leuk . Het staat vast dat ik er eerlijk over ga zijn, daar heeft hij recht op, ik weet alleen nog niet helemaal hoe. En over zijn biologische vader zul je mij tegenover hem geen kwaad woord horen zeggen, dat oordeel mag hij later zelf vormen en ik hoop voor hem dat dat positief zal zijn..
Het is lastig, omdat hij voor over hij weet nu gewoon een vader heeft. Hij zal dus nooit vragen naar wie zijn vader is want dat "weet" hij gewoon. Net wat fje1 ookal zegt, hij is nu ookal 3. Al shij opgroeit met ik heb een andere vader kun je eerlijk zijn maar op op 3 jarige leeftijd ineens te horen dat papa zijn papa niet is, lijkt me voor zo'n kleintje ook lastig. Ik weet niet wanneer jullie uit elkaar zijn gegaan? Staat hij op foto's in zijn babyboek? Anders een keertje zijn babyalbum bekijken en hem dan spelenderwijs het verhaal vertellen. Dat hij een papa haaft die met mama heeft gekreld en dat hij doet in je buik is gekomen maar nu ook een papa heeft die er altijd voor hem is. Als hij weet dat hij 2 "vaders" heeft komen de vragen vanzelf als hij er zelf aantoe is en is er geen groot geheim als hij een paar jaar ouder is.
Ik zit in dezelfde situatie en ik kijk me lood in me schoenen uit naar de dag dat me boef met de vraag komt! Ik weet niet of er een echte leeftijd voor staat maar 3 is nog te vroeg denk ik. Ik heb gelukkig alles opgeschreven van die tijd wat er gebeurd is en een foto van mij en zijn biologische vader bewaard zodat als hij oud genoeg is dit kan lezen en bekijken. De waarheid is gewoon het beste zonder je ex totaal de grond in te boren tegenover je kind (al zou je dat wel heel graag willen waarschijnlijk) en hopen dat je kind er wat mee kan! Strekte ermee meid!
ook ik zit in dezelfde situatie en zie er zo tegen op me zoontje straks te moeten gaan vertellen dat zijn papa niet zijn biologische vader is. hij is nu 2 dus ik heb nog even om te bedanken hoe ik het hem voorzichtig kan gaan vertellen maar het zal niet nog jaren duren want hij is een half bloedje en heeft een licht tintje waardoor de kinderen op de basisschool snel genoeg vragen zullen gaan stellen en ik vind dat hij het voor die tijd wel moet weten dat er 2 vaders zijn ook al is zijn bio vader niet in beeld. ik zit er zelf aan te denken een foto van zijn bio vader in zijn fotoalbum te plakken en dat hij als hij een jaar of 4 is net voordat hij naar de basischool gaat een keer samen met hem het album door kijken en dat hij dan hopelijk zelf gaat vragen wie dat is en ik het hem dan rustig kan vertellen.
Ik zou er ook luchtig over doen, het met een foto introduceren. Ik zou er overigens niet zo lang mee wachten, zodat het geen verrassing wordt. Voor mijn dochter is er helmaal geen vader in beeld, en zij begon er zelf de eerste keer over toen ze pas 2 jaar en 1 maand was!
ik snap t hoor... Het is ook gewoon niet verstandig om dat meteen te doen... Mijn ex vriend (eerste vriend niet de vader van mijn zoontje) wil met me afspreken alleen om me even te zien... ik kan dat niet zomaar omdat ik met de kleine zit... Hij zegt dat het niet uitmaakt als ik de kleine meeneem... maar ik moet daar dus echt niet aandenken... Ik vind het ook stom dat hij met zoiets komt.. Maar ja ik heb het idee dat als ik dat doe ik mijn kindje verraad ofzo.. maar ja hij heeft overigens wel "contact" met de vader hij komt ook wekelijks bij ons... Ik zou het vreselijk moeilijk vinden denk ik als ik straks een nieuwe vent heb... sowieso wel eerlijk zijn naar mijn kindje als hij wat meer begrijpt natuurlijk...
ik zou er nog even mee wachten. nu is het misschien wel heel erg verwarrend omdat hij niet snapt wat een echt vader is en wat niet.
hoi hoi, 6 jaar geleden heb ik voor mijn zoontje gekozen, en niet voor mijn ex. Hij heeft zijn zoon ook nooit gezien.. Ondertussen ben ik al 3 jaar gelukkig met mijn partner.. Hij heeft mijn zoontje ook erkent.. Hij is voor mijn zoontje ook echt zijn papa.. Mijn zoontje heeft altijd mijn achternaam gehad, en sins kort heeft hij de achternaam van mijn partner.. We hebben hem toen verteld hoe het zit, dat mijn partner wel zijn echte papa is.. Maar niet zijn verwekker.. simpelweg omdat wij elkaar 6 jaar geleden nog niet kende.. Ik denk dat het nog te vroeg is om je zoontje dit te gaan vertellen, maar het komt vanzelf wel.. Wees er gewoon eerlijk in.. hopelijk heb je er wat aan.. groetjes jeany
Mijn zoontje is 1,5 Ik heb sinds kort een relatie.. Ik noem mijn vriend gewoon bij zijn naam...en collin noemt hem zowel B. Als papa.. hij wisselt hier in. ook is er sporadisch contact met zijn "echte" vader (als hij zich aan zijn afspraken houd in de toekomst mogelijk regelmatiger) En die noemt hij M. of papa.. En alleen deze 2 mannen noemt hij zo, ooms etc noemt hij gewoon bij hun naam, of hij noemt ze opa Mijn ex zegt bewust " geef maar aan papa" als hij hier is.. terwijl ik zeg, geef maar aan M. Ik noem dus geen van beide papa.. puur omdat M. in mijn ogen dat woord niet waard is. En B. Niet zijn papa is. Ik heb voor mijn zoontje een soort dagboek bij gehouden. Vanaf de 1e dag van mijn zwangerschap tot nu. En daar zo objectief mogelijk in beschreven wat er gebeurd is, wanneer er contact is geweest, hoe dat is gegaan, wie er contact gezocht heeft etc etc. En daarbij ook foto's van de keren dat zijn vader hier geweest is. En niet alleen de dingen die zijn vader "fout" gedaan heeft, maar ook de goede dingen en eigenschappen staan erin. Dit heb ik gedaan, zodat als hij later "groot" is, hij dit na kan lezen.. en er hopelijk meer duidelijkheid voor hem komt in de hoe de vork nou in de steel zit. Ik heb er ook in beschreven waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt. Zelf schrijf ik dingen altijd gelijk op.. zodat het niet langzaam een ander verhaal word in mijn hoofd zeg maar Ik ga het Collin vertellen zodra hij er naar vraagt, of ik merk dat hij er verstandelijk klaar voor is. Dit is in mijn ogen niet leeftijd gebonden.
Ik ben gisteren begonnen met een soort 'boek'. Er komen foto's van zijn vader en mij in te staan, foto's van zijn vader, ik heb zelfs nog een paar foto's van toen zijn vader klein was en TWEE foto's waar op zijn vader hem vasthoudt. Ik ga ze allemaal inplakken en ik ga ook alle gebeurtenissen beschrijven, vanuit een objectief standpunt natuurlijk.
Mijn ex is in het begin regelmatig in beeld geweest wekelijks tot een half jaar, toen een periode niet en van 1 tot 1½ ook 3 uurtjes per week. Sindsdien begin en einde december 2010 nog 2x en nu wederom al 5 weken niets meer gehoord. Ik doe eigenlijk hetzelfde als kuidebokibi... ik noem hem K. hij zichzelf papa. Mijn zoontje heeft de laatste keren dat hij hem zag geen papa of iets benoemd, ziet hem als vreemde. Wel houd ik ook een site bij voor hem en heb ik ook op de computer een logboek waarin ik de contacten voor mezelf (en mogelijk later ook voor mijn zoontje) beschrijf. Ook ik heb sinds kort een nieuwe vriend die ik ook bij zijn voornaam noem. Ik maak me nu nog niet druk over wanneer en hoe ik het moet gaan vertellen. Ik bekijk ook gewoon wanneer ik denk dat hij er aan toe is en zal het hem dan dus idd eerlijk benoemen. Gewoon hoe de situatie is maar op zijn niveau en zonder oordeel.