Hoe ervaren jullie het, baby en peuter?

Hallo

ik heb een zoontje van 2jaar en 3 maanden en heb een zoontje van 3.5maand maar het gaat hier heel erg goed als vanaf het begin gaat het goed je moet alleen een neiuw ritme zoeken dus met 2 kids boodscappen doen alleen is moeilijk vind ik zeker als je met de auto moet gaan.
En tuurlijk is 2 kinderen een stuk zwaarder maar is denk ik ook hoe lezelf bent ik ben ook vrij nuchter en ik vind het dus reuze meevallen als je nog vragen hebt hoor ik het wel

 

Ik lees even mee hier mijn zoontje is ongeveer 2 jaar en2 maanden als de 2e geboren wordt. Ik ben vooral benieuwd hoe ik het die eerste maanden zal gaan ervaren. Ik herinner me vooral het gigantische slaapgebrek bij mijn zoontje en ik vraag me af hoe dit te combineren valt met een rondrennende dreumes. Ik hoop dat de baby een stuk relaxter ter wereld komt, mijn zoontje had kiss en het duurde zeker een half jaar voordat we een beetje een ritme hadden.

Oogappel geniet lekker van je verlof!

 

De eerste paar maanden waren heerlijk, daarna begon de ellende en kan ik de opmerking 'vergelijk met 3 kinderen' heel goed begrijpen.

 

Misschien is het handig als je dit even onderbouwd? Zo kan niemand er iets mee.

 

Ach, ik vond het wel druk, maar druk was ik toch al, dan maar nog iets drukker. Bovendien zit je toch al redelijk in zo'n ritme, je weet hoe het allemaal werkt en bent wat zekerder van jezelf en handiger in alles geworden, dus dat scheelt allemaal wel.
Daarnaast is het waarschijnlijk ook hoe je zelf in het leven staat, ik ben al niet zo'n stresskip en zie gewoon wel hoe het loopt.
Het was hier alleen rond een uur of 5 spitsuur het eerste half jaar, dan waren ze het allebei zat en huilerig, ondertussen moet je nog een maaltijd in elkaar zetten etc., dat waren wel eens momenten waarop er soms stoom uit mijn oren kwam, maar verder viel het reuze mee.

 

Zijn meerdere topics over geweest, waarin ik veel uitgebreider ben geweest .

Het is gewoon heel druk, niet 1 maar 2 in een autostoel. Je moet er toch eerst 1 en dan een ander uithalen (dus waar laat je de oudste veilig staan). Allebei elkaar pesten zijn ze heel erg goed in, allebei willen ze hetzelfde speeltje etc etc.

Het eerste jaar is gewoon heel druk, je zal het zelf wel ervaren en iedereen ervaart het denk ik ook anders.

Ik denk dat het ook scheelt of je 2 jongens, 2 meisjes of van allebei 1 krijgt hoor.

 

mijn mening tot nu toe... ik vind het helemaal niet drukker,

mijn zoon was 1,5 toen zijn zusje geboren werd, het ging meteen goed, hij was totaal niet jaloers, hielp mij overal bij, luiers verschonen ( luier pakken ook een doekje over de billetjes halen etc) mee naar bed brengen, als ik de fles gaf ging hij lief tv kijken of met zijn blokjes spelen,

en dit doet hij nu nog steeds, alleen nu kan zij wat meer en slaapt ze overdag wat minder, en nu gaat zoonlief samen met haar op het boxkleed liggen, en hij laat hij allemaal lampjes en lichtjes zien, en knuffeltjes en zegt dat toetoetoetoe en dan moet onze dochter enorm lachen en dan rent hij weer naar mij toe om mij te zeggen hoe leuk zijn zusje hem vind,hij geniet er dus enorm van dat zijn zusje zo gek met hem is, en hij is ook stapelgek met haar,

het kost alleen wat meer geduld met bijv het helpen naar boven brengen, het "even snel alleen doen" zit er vaak niet in, want hij wil echt heel graag helpen, dus het kost wat meer tijd en geduld,

 

@Mejojo, zo heb ik de eerste tijd ook ervaren, pas toen ze dezelfde intresses kregen (de baby ging kruipen, wat bij ons met 4 maanden al was) begon het drukker te worden.

 

Niet te veel vooraf over nadenken, het is altijd anders en je vindt vanzelf je eigen weg....

zelf vind ik het driedubbel zo leuk maar soms best zwaar. Bijvoorbeeld als ze beiden (en jijzelf) ziek zijn. De eerste drie maanden vond ik het moeilijk een ritme vinden en je moet je aandacht leren verdelen (wie troost je nou eerst?). Had regelmatig het gevoel dat ik er één verwaarloosde... Misschien verschilt het ook of je borstvoeding geeft of niet. Is vaak lastig met een actieve peuter om je heen. De combi van nachtvoedingen en een vroege vogel die om 5 uur klaarwakker is vind ik zwaar (bij de eerste kon ik lekker uitslapen in het weekend). Verder zijn de slaapjes om en om, dus echt samen weg is de eerste tijd weinig gebeurd. Met elkaar zijn ze wel super leuk om te zien maar ook 3x zo goed uitkijken, een duw is zo gegeven.

 

Hier is 't heel erg meegevallen!

Milan is een heel druk mannetje (was dat als baby ook al), dus ik was echt een beetje bang voor wat er ging komen. Isabelle is ook wel vrij druk (slaapt weinig, kan ook niet zelf in slaap komen en drinkt vrij vaak), maar nu we eenmaal een ritme hebben gevonden gaat 't eigenlijk allemaal als vanzelf. Milan helpt me goed mee met vanalles en is helemaal dol op z'n kleine zusje en Isabelle zit vrij vaak in de draagdoek. Maar het lukt ook goed om met ze allebei tegelijk te spelen moet ik zeggen.

Ik heb alleen helemaal geen tijd meer voor mezelf (alleen 's avonds, als ze allebei slapen), maar dat was ook al zo voordat Isabelle er was.

 

Persoonlijk vond ik de combi baby en peuter niet zwaar, de mijne schelen 17 maanden. Maar nu de jongste bijna 2 is en in de peuterpuberteit komt vind ik het soms bijna niet te doen.
De jongste wil alles wat de oudste heeft en andersom.
Speen afleren bij de oudste? Lukt niet, want de jongste heeft er nog 1. Jongste in de buggy, veel gekrijs, die wil lopen, want dat doet de oudste ook... Probeer jij maar eens over straat te gaan met 1 lopende dreumes en 1 van 3 die je natuurlijk ook goed in de gaten moet houden. En natuurlijk doe ik niet alles wat zij willen, maar bereid je alvast maar voor op veel gekrijs .
Maar aan de andere kant is het ook heel leuk om te zien hoe gek ze op elkaar zijn...

 

Onze oudste was nog geen twee toen spruit nummer twee geboren werd. En ja, het is druk. Allebei uit bed, wassen en aankleden, allebei eten, allebei drinken + koekje, allebei fruit, twee kids inpakken voordat je naar buiten kunt, allebei avondeten, allebei wassen en weer op bed. Heb je net een luier verschoond, gooit de ander per ongeluk het drinken om. Je hebt je handen er vol aan. MAAR: het is ook absoluut genieten, twee van die lieve kleintjes in je huis!! Zou het niet over willen doen!!

 

Mijn zoontje was nog een echte dreumes (21 maanden) toen zijn zusje geboren werd en dat vind ik wezelijk anders dan nu met bijna 30 maanden. Ik vond de eerste 2-3 maanden best pittig maar wel goed te doen hoor. Nu is het allemaal heel makkelijk.. de baby wordt steeds bewerkelijker maar een echte peuter begrijpt al zoveel en kan ook zo goed helpen enzo.

Eigenlijk prima te doen, super gezellig en druk? Tja, ik denk dat ook erg van je eigen instelling en belevingswereld afhangt. Ik heb er wel voor gezorgd dat beide kinderen in het zelfde ritme zitten en dus tegelijk eten en slapen... ik heb dus veel tijd voor mezelf en samen met manlief. Wat ook scheelt is dat de jongedame met 7 weken ging slapen van 23:30 tot 8:00 en met 4 maanden van 20:00 tot 8:00

 

Ik had hier zelfs baby, peuter en kleuter! Ik zat er eerst wel tegen op te kijken had echt zoiets van hoe ga ik dit doen allemaal? Met 3 kleintjes, maar het viel me 100procent mee. Ik vond van 1 naar 2 veel moeilijker dan van 2 naar 3. Nu ze op een leeftijd van 6, 4 en 2 zitten heb ik soms wel ff momenten dat ik ze achter het behang kan plakken haha.....Geniet enorm van me 3 kinderen maar soms zijn ze niet te houden! Ach ja elke fase heeft wel wat!

 

Hier doelde ik ook heel erg op, de beginfase was echt prima. Oudste was heel lief voor zijn broertje, tot broertje dezelfde intresse kreeg en doorkreeg hoe het werkte.

Tuurlijk heeft het veel leuke momenten (als de jongste bij elk snoepje, stickertje etc zegt 'broer ook'), maar als ik het van te voren had geweten, had ik er zeker 4 jaar tussen gelaten ipv de 18 maanden nu!

 

Het is maar goed dat we het van tevoren niet wisten, anders zou onze dochter er misschien nooit gekomen zijn.... (ik had me er wel overheen gezet, maar m'n vriend had ik vermoedelijk nooit kunnen overhalen om er nog een keer voor te gaan).

Ik vind het met een baby en een peuter veel zwaarder dan met alleen een baby, of alleen een peuter. Mijn kindjes schelen 23 maanden.
Nu was m'n oudste ook wel héél erg makkelijk, vooral qua doorslapen. En m'n jongste slaapt nu (10 maanden oud) alleen door als ze ziek is, wat gelukkig bijna nooit het geval is. En die enkele keer dat ze wél doorslaapt, is er iets waardoor haar broer het 's nachts op een bleren zet.
Verder lukt het niet vaak om ze overdag tegelijk te laten slapen, waardoor je echt nooit meer je handen vrij hebt. Hun ritmes en behoeftes zijn nog te verschillend.
En m'n lieve schoonmoeder, die dolgraag komt oppassen en die altijd in is voor een logeerpartijtje, vindt het nog een beetje too much om ze allebei tegelijk onder haar hoede te nemen. Een paar uurtjes lukt nog wel, maar langer liever niet. Daardoor hebben wij dus ook vrijwel geen tijd meer voor elkaar.

Ik heb juist de ervaring dat het nu iets makkelijker begint te worden, nu de jongste zelf een beetje mobiel wordt (kruipen, lopen). Zij kan zichzelf nu makkelijker vermaken dan een paar maanden geleden. En dus kan ik nu wat makkelijker met haar broer aan tafel gaan zitten om een legpuzzel te maken of iets dergelijks.
Verder begint ze nu eindelijk iets beter te slapen 's nachts (of ik ben eraan gewend geraakt om er minstens een keer per nacht uit te moeten...).

Al met al: ik ben het in onze situatie wel eens met de stelling dat 2 kindjes 3 keer zo druk/zwaar is. Maar dat komt ook doordat onze 1e wat makkelijker was dan onze 2e.

 

Hier zit er 3 jaar en een paar maanden tussen.

Ik ervaar het niet als zwaar. Maar juist omdat Isabella al zo lekker veel kan. Ze is nu bijna 4 en snapt dat een baby en zij andere behoeftes hebben. Ze helpt me ook vaak en uit zichzelf. Als hij een beetje spuugt pakt ze een doekje en veegt zijn mond af. Of als ik kook vermaakt ze hem. Natuurlijk heeft ze haar peuter nukken maar die hebben meestal betrekking op haar en niet op haar broertje.

Maar goed, hier zit dus best een leeftijdsverschil tussen.

TS, jou kindje is ook bijna 3 dan als jij de tweede krijgt. Misschien heb je dan ongeveer wel hetzelfde als wij hebben.

 

hier zit er ook 3 jaar tussen... ik moet zeggen het is wel drukker dan ik verwacht had.. van te voren had ik zoiets van onze oudste dochter kan veel zelfs dus dat zal wel meevallen.. maar merk nu dat ik echt de hele dag druk ermee ben..

ik geniet er wel echt van.. onze oudste dochter vind het helemaal super totaal niet jaloers en wil ook met alles helpen.. en je merkt wat al eerder gezegd werd dat je een stuk zelfverzekerder ben met de baby, bij de eerste kon ik me echt druk maken als ze ff wat minder dronk ofzo en nu maak ik me daar niet zo druk om...

ook bijv als ik met de oudste bezig ben en de baby huilt kan je dr soms niet 1,2,3 heen.. en als ik dan na 5 min klaar ben is de baby ondertussen al in slaap gevallen.. terwijl bij de eerste vond ik het zo moeilijk om dr te laten huilen en nu merk je dat,dat echt niet nodig is..

en ik denk dat je vanzelf wel weer meer in een ritme komt hier is de baby nog maar 3,5 week maar je merkt dat het ritme er nu al aardig in begint te zitten voor zover dat kan..

ik vind het echt heerlijk!