Mijn vriend en ik kennen elkaar nu bijna 6 jaar en hebben een zoontje van 15 maanden en sinds dit jaar bezig voor een tweede. Ik ben 30. Ik merk dat ik het steeds vervelender begin te vinden om "mijn vriend" te zeggen, zou liever "mijn man "zeggen". Twee jaar geleden wilde ik dolgraag een kindje, was toen aan het einde van mijn studie. Trouwen hebben we naar de toekomst geschoven, daar zouden we naast een kindje dan geen geld voor hebben, als je tenminste de trouwerij wilt doen waar dan natuurlijk een bepaald budget bij hoort (daar zijn we het over eens!). Toen hadden we een kindje en trouwen, ja later, als we in ons nieuwe huis wonen, want nu hebben we maar 1 extra slaapkamer. Een tweede kindje ook in het nieuwe huis, maar na 14 maanden nog niet 1 koper. Ja dat duurde mij te lang, dus dan maar wat krapper behuisd straks als ons huis dan nog niet is verkocht, dus zijn we nu bezig voor een tweede uk. Om te trouwen is nu praktisch gezien handiger, want nu is het nog niet goed geregeld voor ons zoontje mocht ons iets overkomen. Achteraf gezien had ik misschien toch eerder willen trouwen, nu is het zo mosterd na de maaltijd. Daarnaast ga ik liever op huwelijksreis met 1 kindje dan met 2. Mijn studie ik klaar, maar doe wel een opleiding waar ik over 2,5 jaar mee klaar ben (wel goed salaris). Maar nu is mijn dilemma, ik weet niet goed wat mijn vriend wil, hij zegt altijd voorlopig niet, dus dat maakt mij onzeker. Maar ik vind het zo enorm saai om samen te besluiten te gaan trouwen. Vind het veel leuker om hem te vragen (of andersom). Maar dan wil ik wel dat hij er helemaal achter staat... Ben benieuwd naar jullie ervaringen. En tips zijn altijd welkom...
Dit heb ik nu ook een beetje alleen is ons verhaal ietsje anders. Wij willen ook graag trouwen want mijn vriend wil ook niet steeds mijn vriendin zeggen.. Wij hebben een zoontje van bijna 20 maanden maar zijn nog niet bezig voor een 2e. Hij heeft me echt al 5x ofzo ten huwelijk gevraagd maar wij hebben de financiele middelen ook niet om het huwelijk te hebben wat ik graag wil (groots dus). Hij wil best in het klein trouwen maar ik weet niet of ik dat wel zie zitten...ik ben zelf bang dat ik daar spijt van ga krijgen. Wij zijn dan vorig jaar verhuist naar een 4 kamerflat maar als ik ga trouwen wil ik liever in een rijtjeshuis wonen....dat is ook weer iets wat me tegen houdt Als jullie die financielemiddelen hebben zou ik het gewoon doen, gewoon nu nog gaan trouwen! Op zich moet het niet uitmaken wie wie vraagt toch. Ik denk dat daar zo'n druk op ligt omdat je er een beeld van hebt van media e.d.... Zeker als je liever met 1 kindje op huwelijksreis gaat dan met 2 zou ik het gewoon doen. Ook al snap ik dat het best een lastig dilemma is.
Wij zijn nu 6 jaar samen. Toen ik in 2008 zwanger bleek van onze dochter, kregen we van familie te horen dat het nu wenselijk was dat we zouden trouwen. Dat wilde ik toen ook want ongehuwd een kind op de wereld zetten paste niet binnen mijn cultuur. Hij had moeite met het feit dat het zo gepushed werd.. Maar uiteindelijk wilde hij ook trouwen en we hadden alle papieren al geregeld. EN TOEN HAAKTE IK AF! Ik wilde niet meer trouwen. Niet zo....en sja, ik had de behoefte eigenlijk helemaal niet! Dat kwam voor hem rauw op zijn dak natuurlijk. En nu zijn we beiden 29 jaar oud, we hebben een dochtertje en verwachten dit jaar ons tweede kindje. Ik heb een paar maanden terug een gouden ring met diamant gekregen van hem, zomaar... En tegen mensen zegt hij altijd: dit is mijn vrouwtje! En dan zeg ik altijd heel lullig: Nee hoor, ik ben zijn vriendin! klinkt misschien lullig en raar... maar ik voel de behoefte niet om te trouwen!!! Vind het wel best zo. Komt waarschijnlijk omdat mijn ouders gescheiden zijn en daar is zoveel ellende van gekomen destijds. We hebben samen kinderen en dat is voor mij belangrijker. Ik merk wel dat hij altijd weer even stil raakt als we wéér horen dat een stel vrienden gaat trouwen. Afgelopen jaar zijn 2 beste vrienden van hem getrouwd. En deze maand trouwt een andere vriend van hem. Dat is voor hem denk ik best confronterend. Ik heb er echter geen moeite mee. Al trouwt iedereen om ons heen
waarom trouwen laten omdat je in een flat zit? Of trouwen tegenhouden omdat je klein behuisd ben? Wij zijn getrouwd terwijl wij in een 1 kamer woning zaten hoor. Beetje non- argument sorry alsof je dan in een rijtjes hius moet wonen?? Soort van status?? Wat komt dat komt Trouwen heeft niks te maken met de situatie hoe je woont. Ik zou het doen en geloof me als je eenmaal bezig ben maakt het je geen roest uit hoe je woont.
ow ik drukte te snel op enter.. Maar is zeker niet aanvallend bedoeld maar leven ( en zeker met kids ) betekent ook dingen los laten van je eigen idealen ( hmm ik weet niet of ik het goed schrijf ) Dus lekker trouwen maak er een kei mooie dag van en geniet!! En lekker in de zomer doen
Wij zijn ruim 10 jaar samen en hebben een dochter van bijna 2, en gaan (voorlopig) nog niet voor een 2e. En in september gaan we trouwen. Eerder hebben we er allebei geen behoefte aan gehad, maar het lijkt ons nu erg bijzonder om te trouwen, met ons dochtertje erbij. Dan zijn we man en vrouw (ipv vriend/vriendin) en kan ik dezelfde achternaam als mijn dochter dragen. Dus een paar maanden gelden, toen we 10 jaar samen waren heeft mijn vriend mij ten huwelijk gevraagd. Onze bruiloft wordt niet erg groot, maar wel echt onze dag!
Wij zijn ook 6 jaar samen, hebben 2 kindjes en ik wil heel graag trouwen.. Ik zei altijd, eerst trouwen dan kindjes... maar dat is er niet echt van gekomen. Maar ik wil perse dat hij mij vraagt. Ik ga hem dus nooit van mijn leven vragen. Hij zegt dat het echt nog wel komt... maar ja, over een paar jaar hoeft het voor mij niet meer. Kan het niet goed uitleggen maar dan vind ik mezelf te oud ofzo. Dus ik hoop dat het snel gaat gebeuren en anders moet ik maar accepteren dat het er niet meer van komt.
wij zijn 10 jaar samen dit jaar 11 jaar en we hebben een dochter van 2. Mijn vriend wilde graag trouwen. Dus afgelopen zomer heb ik een shirtje besteld met de tekst: papa, wil je met mama trouwen???
Wij zijn 5 jaar samen en ik zou graag willen trouwen. Helaas heeft vriendlief daar nog niet zoveel haast mee. Hij zegt de rest van zijn leven met mij door te willen brengen en wil ooit wel trouwen (sterker nog, hij heeft al bedacht dat ik dan een witte jurk aan moet, hoe het buffet eruit ziet en een groot feest). Maareh: die ring blijft uit tot op heden, hahahaha! Ook voor hem is het argument geld de grootste reden: hij wil liever kindjes en daar geld voor sparen dan voor zo'n dure dag. Vervolgens zegt hij ook nog eens: Je mag jezelf wel "Janssen" noemen in plaats van je eigen achternaam te gebruiken. Ja eh.... Zo werkt dat natuurlijk niet!!! Wat ik zelf het meest lastige vind aan het niet trouwen is dat hij en ons mannetje (en hopelijk straks onze andere kids) dezelfde achternaam hebben en dat ik als enige anders heet. Dat is wat voor mij heel raar voelt! Laatst kwam dat zo ter sprake en toen gaf hij aan dat hij er nog nooit zo over nagedacht had. Dus! Wie weet !!!
Dat heb ik ook Evelien! Iedereen hier in huis heeft dezelfde achternaam behalve ik... vind ik heel raar.
Hier precies hetzelfde!! Wij zijn 8 jaar samen en nu 2 kindjes. Hij heeft toegezegd mij te willen vragen, dus ik doe het ook niet. En hij zegt ook idd steeds "het komt wel, echt, op een moment waarop je het niet verwacht". Er zijn al heel wat van die momenten geweest, maar nog steeds geen aanzoek! We hebben al min of meer besloten om in 2012 te trouwen, maar door wat onverwachte dingen is dat niet meer zeker. Maar hij lijkt er ook totaal geen haast bij te hebben, ik wel. Ik ben de enige die anders heet en met de kerstkaartjes van afgelopen jaar werd dat weer (bijna pijnlijk) duidelijk. Ik heb een aantal leeftijden in m`n hoofd waarbij een belangrijke gebeurtenis moest zijn. Zoals voor m`n 25e eerste kindje (gelukt), voor m`n 30e trouwen. Ben volgend jaar 28, vind ik een hele mooie leeftijd, maar vriendlief kan nog wel 5 jaar wachten.... Maja, ik verd*m het ook om hem te vragen, uit principe... en bang dat hij zegt dat hij wel wil maar niet op korte termijn, een soort afwijzing.
Heel herkenbaar Lief! Ik wordt dit jaar al 32 en ik zie het gewoon niet zitten om pas ergens op mijn 40e te trouwen... dan hoeft het niet meer voor mij. Al meerdere jaren met speciale data gedacht... zou het nu dan? Maar helaas pindakaas iedere keer.
Wij zijn ook ngo niet getrouwd. Wel weten wij allebei dat we willen gaan trouwen (ons kind krijgt zijn naam, en op den duur ik dan dus ook). We hebben er al veel over gesproken, maar de zwangerschap vinden wij allebei geen reden om overhaast naar het gemeentehuis te rennen. Daarnaast heb ik al 1 scheiding op mijn naam (was geregistreerd partnerschap, maar uit elkaar =scheiding), dus ik wil niets overhaasten. Ik denk dat het een kwestie is van zaken goed tegen elkaar afwegen Wat vind je belangrijker. Om jezelf zijn vrouw te kunnen noemen of een groot feest? Dit soort vragen kan je jezelf stellen. Voor mijzelf is het duidelijk, ik hoef geen groot en duur feest. Ik zou een mooie jurk willen (en die hoeft niet duizenden euros te kosten), fijne mensen om me heen en een leuke dag voor ons. Mijn vriend weet dat ik wil dat hij me vraagt (misschien ouderwets, maar voor mijn gevoel hoort het zo). Nu heb ik nog niet zo'n haast, maar als ik vind dat het lang gaat duren zal ik het hem laten weten dmv wat subtiele hints
@Manuela; en als het niet gebeurt, dan ben ik toch wel een beetje teleurgesteld. Laat het niet merken, maar van binnen gaat er heel wat tekeer. Ik had met Oud & Nieuw nog hoop op een aanzoek om 00.00 uur maar helaas... In mei ben ik jarig, wie weet dan! Hopelijk gaat jouw "man" snel op z`n knieën voor je!
Voor mij is het persoonlijk een 'ding' trouwen als ik in een rijtjes huis woon...Gewoon een gevoel en heeft verder niks met status te maken alleen ik heb een hekel aan flats, ik vind het vreselijk om nu in een flat te wonen, maar dit is dus helemaal persoonlijk
Nou, dames... Ik wou ook trouwen. Op een dag wou ik een internetpagina starten en daar had mijn man geneust voor trouwringen e.d. ik heb toen de suprise verpest. Hij wou me in scheveningen bij de vuurwerkvierdaagse vragen .Nu ik heb ik dat verpest!!!! en flink ook toen ik zei toen: , je gaat me vragen' achteraf SUPERDOM. maar ik kon me niet gedragen, hij had gemerkt dat ik nerveus was. . hahahahaha. Toen ben ik een jaar later pas gevraagd ik gaf hem een kop koffie op de bank. Zegt hij: wil je me me trouwen? Hij heeft me 4 jaar gezegd, ik vraag je wel, het komt wel. En ik was harstikke ongeduldig.
Hier wordt er niet getrouwd. Hecht er geen waarde aan en nu hebben we ook alles goed geregeld dus nee wij gaan nooit trouwen. Gewoon niks voor mij!
Daarvoor hoef je niet getrouwd te zijn. Wij zijn ook niet getrouwd, maar een maand voordat mijn zoon geboren was, is alles tot in de puntjes geregeld. Dat vond ik zo belangrijk. We hebben het wel eens over trouwen gehad. Maar dan over een jaartje of 3, dan ben ik 35 en dan hopen we nog een tweede kindje te hebben en dan trouwen we met het hele gezin. Dat is mijn wens, al een hele tijd. Trouwen met mijn kindjes erbij.
Hoi, Ik wilde nooit trouwen vond samenwonen genoeg en noem hem dan al mijn man. We zouden gewoon samen blijven wonen hebben een samenlevigscontract en testament dus alles goed geregeld. We zouden dan kinderen nemen en die kwamen dan op zijn naam. Wilde wel trouwen maar dan gewoon op de gratis dag een briefje halen en klaar. Maar mijn "'man' wilde dat niet hij zei als we trouwen dan wil ik groot feest. En toen zei ik dat is me te duur vind ik zonde dus er word niet getrouwd. Na jaren van proberen om een kind te krijgen hebben we besloten samen verder te gaan. Maar toen begon het bij mij te kribbelen elke keer een romantische film kijken en zwijmelen, hihi. (ben toch vrouw gebleken hah) dus toen heb ik hem gevraagd hij zei JA. Nu gaan we trouwen heb al een trouwjurk gekocht. We hebben 200 gasten uitgenodigd en 10 juni is de grote dag. Ja ik weet tis een lang verhaal. Maar ben zo zenuwachtig en blij als een kind dat we gaan trouwen. Dus nooit de behoeft gehad en nu zit ik er vol van. Jullie hebben hier misschien niets aan maar ben zo blij en verheug me op de dag. Groetjes Draga oja het waar als je zo'n jurk aan hebt voel je je echt een prinsesje