Wat als tijdens de zwangerschap blijkt dat jou kind een handicap heeft?

Als het kindje een waardig en gelukkig leven zou kunnen leiden is het van harte welkom, als het kindje alleen elende zou krijgen en geen waardig leven kan leiden is weg laten halen denk ik het beste

maja in hoe verre dat is kun je vaak nog niet eens zien, dus het blijft moeilijk!

 

Makkelijk gezegd natuurlijk, maar van mij hoeven die onderzoeken in de eerste plaats al niet. Ik zou het laten komen als het levensvatbaar is. Wie ben ik om een mensje het recht op leven te ontzeggen. Ik bedoel je hoort ook vaak genoeg dat als het toch geboren wordt er niks aan de hand blijkt, of dat het veel minder erg is als werd gedacht. Maar om te zeggen het is gehandicapt laat het maar weg halen, nee nooit! Het zou evengoed mijn kind zijn waar ik heel veel van zou houden. Ook al zou het dan bv down hebben, of iets anders.

 

Ik zou het niet weg laten halen.Eerlijk gezegd zou ik het ook liever niet willen weten...
Ik vind niet dat ik degene ben die bepaald of mijn kindje wel of niet overleefd..

 

@danip: heel mooi geschreven! Ik kon zo niet opde juiste woorden komen! Maar ik denk precies zoals jij het hebt omschreven.

 

Bij mij word het dan direct weg gehaald.

 

toevallig had ik het er laast ook met iemand over en die zou het ook direct weg laten halen.
ik zelf persoonlijk niet zou eerst willen weten wat voor handicap en wat het kindje nog meer heeft. ik vind een handicap niet erg maar ligt eraan wat het kindje moet wel een beetje leven hebbem als ze echt iets aan het hartje hebben en longetjes en zo n erge dingen en dat het niet zeker is als ze het zou overleven denk ik dat ik het weg zou laten halen maar gewoon lichte vorm van down syndroom denk ik zef niet

 

Dat ligt eraan in welke mate het kind gehandicapt is.
Een kindje met down syndroom zou ik weg laten halen.
Ja heel erg, en heel erg hard.
Maar ik heb met verstandelijk gehandicapten gewerkt, en ze zijn echt niet altijd zo leuk en lief als mensen denken.
Voor mijzelf vind ik het niet erg.
Maar voor onze dochter zou ik het niet willen.
Ik gun haar een onbezorgde jeugd, en met zo'n kindje beland je gezonde kindje toch vaak op de 2de plek en krijgt dan minder aandacht.
Ook dat is nog niet zo heel erg.
Maar wat ik absoluut niet wil...is dat als ons wat overkomt, mijn dochter dan de rest van haar leven de zorg heeft over een gehandicapte broer of zus.
En dat wil ik haar niet aan doen!

 

ohja en ik zou me er ook niet op laten testen zou het heel erg zijn komen ze er wel achter maar is zeker welkom is het levens vatbaar is

 

een handicap in de zin van lichamelijk, hazelip, klompvoet, iets met benen niet goed, zouden we prima vinden, liever niet natuurlijk, je wilt allemaal een gezond kindje echter een kindje met down zouden wij de zwangerschap laten afbreken, het is bij ons al eens aan de orde geweest, gelukkig bleek ons meiske gezond na een vruchtwaterpunctie.

Ik ben wel van mening dat je pas echt kan oordelen als je het ook daadwerkelijk hebt meegemaakt.

Op zich is een lichte gradatie van down niet erg maar aangezien ze niet kunnen inschatten hoe erg het is zouden wij het dus beeindigen, iedereen zegt altijd "ach zo schattig een kindje met down" maar kindjes worden groot en dat zijn de redelijk lage gradaties, de mensen met down die opgesloten zitten omdat ze je in elkaar meppen van agressiviteit die kennen veel mensen niet, ik wel een vriendin van me zat altijd onder de blauwe plekken (werkte op een speciale afdeling)

Ik vind dat iemand een waardig leven moet hebben en niet alleen leven omdat het niet beter weet zeg maar.

Iedereen moet dat voor zich weten het is goed dat er prenatale testen zijn niet alleen om het evt "weg te laten halen" maar ook om een kindje met evt handicap of afwijking de beste kansen van de wereld te kunnen geven, mensen zeggen vaak : ach die testen zijn niet voor ons want het is toch welkom, dan zou je JUIST prenataal moeten testen om het de allerbeste kansen te geven mocht het wel iets hebben...

 

Toen ik 8 was ben ik boven in de slaapkamer van mijn neef gegrepen terwijl er beneden een verjaardag aan de gang was. Mijn neef heeft downsyndroom.
Inderdaad, ze zijn echt niet zo leuk en lief als veel mensen denken.

Dus vandaar mijn keuze.

 

trouwens wat consider zegt is ook waar, als je al een kindje hebt dan neem je dan mee in je beslissing, dat kindje zal namelijk altijd aan de kant worden gezet voor het andere kindje wat meer aandacht nodig heeft.. (laten we zeggen dat de weegschaal dan vaak niet in balans is)

 

Ik zou het laten onderzoeken en als mijn kindje levensvatbaar is en niet als een kasplantje hoeft te leven gaat hij/zij er gewoon komen.

 

Kan je natuurlijk niet echt oordelen ze hebben een leuk leven zover dat kan en ze zelf doorhebben een kind van 6 zal snel iets "leuk" vinden maar dat betekend niet dat het een volledig leven is natuurlijk..

 

bij het eerste kindje heb ik geen tests enz. gedaan, bij een evt/ 2e ga ik er wel overnadenken. Niet zozeer omdat het kindje niet welkom is, maar meer omdat ik dan bang ben dat onze oudste veel aandacht enz. tekort komt en dat gun ik haar niet.

 

Ik zou het kindje houden!
Ook ik vind dat ik niet kan beslissen over leven en dood.
Verder vind ik ook dat Danip het mooi heeft verwoord.

 

ja is altijd lastig om over te praten als je nog niet in die schoenen staat denk ik maar ik denk zowieso als blijft dat het kindje zo verschrikkelijk gehandicapt is dat het een kasplantje wordt dat het wordt afgebroken.
een open ruggetje, hazelipje of iets dergelijks waar mee te leven is en wat evt voor een deel verholpen kan worden is uiteraard welkom. Voor een down-syndroom zou ik erg goed moeten nadenken. Tis toch een hele zorg die je erbij krijgt die je bij een "gezond" kindje minder hebt. Denk niet dat je zoiets in een paar minuten beslist.
maar uiteraard beslist iedereen dat zelf