@Ichtus, even voor de duidelijkheid. Ik heb hier nog niet aangegeven wat ik zou doen als blijkt dat m'n kindje een (zware) handicap zou hebben. Ik probeerde alleen even de gedachtegang van Tamale te nuanceren. Want niet IK stel het zwart/wit, dat doet zij. Ze geeft mensen die er anders over denken dan zij totaal geen ruimte en veroordeelt ze ontzettend. Dat lijkt me niet nodig, omdat er nou eenmaal veel grijze gebieden zijn in deze discussie. Maar het is níet zo dat je je kind automatisch een goed leven geeft door de zwangerschap niet af te breken, want zo werkt het natuurlijk niet. Het kan altijd 2 kanten op gaan, zowel positief als negatief. Voor mezelf? Ik denk dat ik niet zo snel de zwangerschap zou kunnen afbreken, ik denk dat ik de rest van m'n leven een gat in m'n hart zou hebben. Toch kan ik daar niet over oordelen, omdat ik die keuze (gelukkig) nog niet heb hoeven maken.
Hartstikke schrijnend. En ze zijn er idd. Vaak zijn het wel de ouderen in de instellingen. Het was toen een andere tijd. Een schande voor de familie, oorlogstijd, noem maar op. Mag ik dan bij deze ook iedereen hier er op wijzen dat er altijd behoefte is aan 'bezoektantes' (om het ff oneerbiedig te zeggen.). Gezinnen/individuen die eens op bezoek komen (vaak 1 op 1) of een bewoner meenemen voor een kopje koffie of een gezellig dagje uit!
@daan78!! wij hebben ''dezelfde'' broer Smelt!!!! Het was bij ons niet makkelijk, maar het is een lieverd!
wij zouden het niet weg laten halen. mijn vriend is christelijk opgevoed dus in dat oogpunt zal het hier niet gebeuren en zelf sta ik daar volledig achter. wij hebben daarom bewust gekozen om niet dat ene onderzoek te laten doen met hoeveel procent kans we hebben op het kind met down en hebben we er bewust voor gekozen om tijdens de 20 weken echo alleen te kijken naar de lichamelijke beperkingen (mocht kind iets hebben kan er gelijk na de bevalling ingegrepen worden) en wouden we niet dat de dekplooit meting gedaan werd. ieder zijn keuze natuurlijk maar ik zelf zal er niet echter staan.
Tja, voordat Sil er was had ik ook alle mooie ideeen over dat ook een kindje met een handicap welkom was en dat ik er toch wel van zou houden, etc etc. En ergens denk ik er nog zo over, maar niet meer voor ons. Wij kiezen bewust voor 1 kindje en gelukkig is hij kerngezond. We zijn erg gelukkig met hem. Mocht ik onverhoopt ooit alsnog zwanger raken (ik doe er alles aan dat te voorkomen overigens), dan zou ik er absoluut voor kiezen om alles te laten onderzoeken wat er maar onderzocht kan worden. Ik zou geen abortus kunnen laten doen alleen maar omdat ik geen tweede kind in de planning had. We kiezen echter voor maar 1 kind omdat ik het fysiek en emotioneel nu al zwaar genoeg heb vaak en met de toegevoegde drukte van een 2e kind zou ik niet overweg kunnen. Laat staan dat dat 2e kind dan ook nog eens een zorgenkindje zou zijn. Zolang ik die keuze heb voor de geboorte, zou ik die keuze toch echt maken. Hoe moeilijk ook. En het argument 'maar wat als je kind later bij een ongeluk gehandicapt raakt?' e.d. - heeeeeeel ander verhaal in mijn ogen.
Ik doelde ook niet speciaal op jou hoor...ik zie deze zaken ook heel zwart wit, maar het klopt dat je de uitkomst niet kunt bepalen, maar dit kun je ook niet voor een gezond kind.. ook dan is het afhankelijk van opvoeding, levenstijl, vriendin, omgeving etc.. en waar wel een groot verschil in zit is het veroordelen van iemand zijn/haar mening of de persoon op zich.. Ik respecteer iedereen, alleen niet iedereen zijn/haar mening.. dat dit soms heel dicht bij elkaar ligt of zo overkomt moge duidelijk zijn. .hier genuanceerd in zijn is heel moeilijk. .zeker schrijvend/typend.. hoop dat ik daar wat beter in ben geworden... Ikzelf heb ook nooit voor de keuze gestaan en dat zal ook niet zo snel gebeuren aangezien ik nooit voor testen zou kiezen..de 20 wk echo heb ik bij de jongste 2 wel gehad.. en natuurlijk was ik superblij dat ze toen gezond bleken.. (wat overigens nog helemala geen garantie geeft dat ze niets mankeren)..maar als er wel een afwijking (met levenskans) zou worden gezien dan zou er nog steeds geen keuze zijn in mijn optiek, maar naast de verslagenheid en zorgen ook hoop. en dit is misschien wel heel makkelijk gezegd, maar toch kan ik me niet voorstellen dat wij hier anders in zouden staan als dit werkelijkheid zou worden..
ion onze familie komen veel hartafwijkingen voor. met geen mogelijkheid tot opereren, Dat is het enige waarvan mijn man en ik hebben gezegd als ons kindje dat heeft, dan laten we het weg halen. hebben al 2 babies in de familie weg moeten brengen 1 na 2 dagen en 1 na 10 dagen en die lieve engeltjes hebben alleen maar ontzettende pijn gehad en dat is voor mij geen waardig leven. verder is alles welkom.
Ik vind het eerlijk gezegd heel egoistisch om een kind dat niet helemaal naar jou wens is, weg te halen.
Ik ben trouwens wel benieuwd of de mensen die hier héél stellig iedereen veroordelen die wel de keuze hebben gemaakt, of zouden maken de zwangerschap af te breken.. gelovig zijn? En anders zelf een broertje/zusje hebben die zwaar gehandicapt is? Volgens mij reageren mensen met een reden zo fel, en geloof of houden van iemand met zware handicap lijkt me een logische reden om er gevoelig op te reageren.
Volgens mij is er hier nog niemand geweest die dit heeft beweerd? 'Niet helemaal naar jouw wens' is natuurlijk een beetje overdreven. Het gaat dan voornamelijk om afwijkingen waarvan de ouder denkt dat het kind geen menswaardig leven meer kan leiden, dat vind ik nogal een verschil. Een klompvoetje is ook niet helemaal naar wens, maar daar laat je een zwangerschap nog niet om afbreken.
Mede door mijn geloof reageer kan ik inderdaad fel reageren, maar zie ook in dat fel en hard reageren voortkomt uit mijn gevoel, maar niet erg christelijk is.. vandaar dat ik probeer te nuanceren...al jeuken mijn handen soms hoor..
tja idd een moeilijke vraag, het ligt er denk ik aan in wat voor mate het gehandicapt is, is het zo erg dat de arts echt zegt dat het weinig kans heeft op een normaal leven dan zou ik het weg laten halen. Wil ook geen kasplantje op de wereld zetten.. Die keuze zal ik nooit meer krijgen, maar kan me voorstellen dat het best moeilijk is om over zoiets levends te moeten beslissen.
Heel triest, maar er zijn ouders die dit dus wel doen bij alleen een klompvoetje of hazelip!.. maar daar gaat t idd niet over hier..
ik ben niet gelovig... maar heb wel een gehandicapt broertje.. dus ja ik denk dat je het dan heel anders ziet allemaal... velen zeggen dus dat mijn broertje er maar beter niet had kunnen zijn want hij heeft geen leven en kent geen geluk... hij had beter niet geboren kunnen worden want hij was mijn zus, zusje en mij tot last... dat doet me dan wel zeer dan sommigen er echt zo over denken... het is een prachtige jongeman met veel schik in zn leven... en kan meer genieten dan anderen als ik dat soms eens zie... ook kan hij mensen erg opfleuren door zijn minimale besef over dingen en staat veel makkelijker in het leven en ziet niet altijd maar beren op de weg... hij leeft met de dag en zorgt op die manier voor altijd een positieve dag... kunnen velen nog wat van leren dan zich druk lopen maken over allerlei onzin..
Bij meervoudig gehandicapt (als in doof, blind, rolstoel etc.) kan ik beter begrijpen dat mensen de keuze maken om een zwangerschap af te laten breken. Of als er wordt gezegd dat het kindje direct na de gebooerte toch zal overlijden. Maar bij 'enkel' het syndroom van down vind ik het wel heel egoistisch als ouders om die reden een zwangerschap beeindigen. Je wilt zwanger worden, je bent zwanger geworden, maar je wilt geen kindje dat niet helemaal in het plaatje past..? Persoonlijk zou ik het sowieso nooit doen, omdat -wat ook al eerder aangehaald is- de experts niet altijd gelijk hebben. Kindjes die maar 2 dagen zouden leven zijn ondertuseen 40, of wat dan ook. Om die reden zou ik het kindje toch laten komen, omdat je dingen nu eenmaal nooit zeker kunt weten tenzij je het laat gebeuren. Mijn angst is dus wel precies dat wat jij noemt. Eerst ging het nog om enkel meervoudig gehandicapt, tegenwoordig worden zwangerschappen met kindjes van down afgebroken, steeds vaker hoor je dat er abortus wordt gedaan om een klompvoet of een hazelip, en straks omdat het kindje aanleg heeft voor pdd-nos? Mensen willen graag óveral controle op hebben. Wanneer deze controle er niet is, maakt het mensen angstig. Ik vind het angstig dat mensen tegenwoordig in de mogelijkheid zijn overal maar over te kunnen beslissen. Het leven is niet maakbaar, de mens moet dat dus ook niet willen proberen. Mijn mening hé.
Net zoals een aantal hier heb ik ook een broer met een beperking. Mijn grote broer woont al sinds een aantal jaar zelfstandig, later met zijn vrouw.Zij was gezond en had geen beperking. Toen zijn vrouw helaas vorig jaar aan een hartaanval overleed, hadden wij allemaal verwacht dat mijn broer zou instorten en zou terugvallen naar oud gedrag, maar nee! Hij heeft nu de zorg voor 2 stiefzoons(19 en 21) en het gaat geweldig, damn wat ben ik trots op mijn broer! Hij heeft alleen nu hulp met de financien, wat ik hiermee wil zeggen is dat niet elke gehandicapte ongelukkig is, zichzelf besmeerd met ontlasting, agressief is of wat dan ook. Ik vind het jammer dat die mensen over een kam geschoren worden, door velen hier. Ik heb zelf ook jaren in de gehandicapten zorg gezeten. Met gedragsmoeilijke clienten, maar ook zorgbehoevend..en wat iemand hier al zei, er is niks mooier dan een client dolgelukkig te zien zijn met een glaasje cola...of dat je een zelf gemaakte tekening krijg van iemand je je lief vind..daar doe je t werk voor vind ik. Overigens heb ik wel een nekplooimeting laten doen en bij de volgende weer, dit omdat mijn oma een kindje met down heeft gekregen..natuurlijk ben ik blij dat onze zoon gezond is! Maar als hij een beperking had gehad had ik het niet erg gevonden. Daan, mooie foto van jou en je broer!
Ik ben wel christen, maar ik denk dat als ik geen christen was geweest, ik er net zo over dacht. Natuurlijk zie ik een kindje, gezond of ongezond, als een geschenk en iets unieks van God. En ik geloof ook dat als je een kindje krijgt met een handicap, Hij dan ook de kracht geeft en energie om dit kindje met veel liefde te verzorgen. Maar als ik dus geen christen was geweest, dan had ik er denk ik net zoveel moeite mee om het weg te laten halen. Edit Moderator: verwijderd! Zint het niet als mijn kindje niet helemaal perfect is? Weg ermee! Nee, elk kind is uniek, ook een gehandicapte, en dus zou ik het houden.
Ik heb niet alles teruggelezen, maar wil wel graag even kwijt hoe ik er over denk... Wij hebben nooit testen laten doen, bij ons is ieder kind welkom, maar we beseffen ons terdege hoe zwaar het kan zijn.... Ikzelf werk op een groep met verstandelijk gehandicapten met een zeer laag niveau en ernstige gedragsproblemen. Het credo van de instelling waar ik werk is: Leef je leven!! en daar doen we met ons allen keihard ons best voor! Ik zie dagelijks dat ook ernstig gehandicapte mensen heel gelukkig kunnen zijn. Uiteraard zie je ook het verdriet van de ouders, maar daarnaast ook de blijdschap en liefde voor hun kind, dat het er mag zijn zoals het is!! Hen is de kans gegeven te leven en het is een menswaardig bestaan! Daarom zouden wij er hoe dan ook voor gaan!!