Zo'n heel achterhaalde gedachte is dat niet hoor..ben het wel met je eens dat de testen hier voor bedoeld moeten zijn, maar het is wel gebleken dat sinds de invoering van de 20-wk echo het geboorte aantal van kinderen met een afwijking drastisch is afgenomen..en dat dit komt door het afbreken van vele zwangerschappen. vind ik persoonlijk niet geheel een positieve ontwikkeling... Voor ons was dit wel een de reden voor de 20 wk echo.. dat als ze een afwijking zouden zien dat wij dan voor een zh bevalling zouden kiezen ipv thuisbevalling zodat er medisch gezien meteen geholpen zou kunnen worden.. Toch gebruiken vele mensen de mogelijkheden tot testen om te ontdekken of hun kind gehandicapt zal zijn.. bij negatieve uitslag volgt dan vaak het afbreken van de zwangerschap (en dan laat ik even het feit dat dit heel moeilijk is achterwege, ik zeg dus niet dat dit gevolg dan een makkelijke keuze is voor die ouders)
Mijn tante is iemand die een zwangerschap from HELL heeft gehad, juist door alle prenatale onderzoeken en uitspraken van de artsen... Hun kindje, mijn neefje van inmiddels 5 jaar, zou ernstig gehandicapt ter wereld komen en waarschijnlijk vrij snel na zijn geboorte komen te overlijden... Alles is onderzocht, hij zou een afwijking hebben aan zijn hart en longen en nog een aantal dingen die uiteindelijk niet met het leven verenigbaar zouden zijn... De stress die zij mee hebben moeten maken tijdens de zwangerschap heeft een zware weerslag gehad op de hele familie... Vanwege hun geloof hebben ze besloten om het kindje geboren te laten worden en na de bevalling wel te zien hoe het af zou lopen, een abortus was geen optie... Het werd een geplande bevalling, alles was tot in het uiterste voorbereid, en er stond een team van specialisten klaar om voor de eerste opvang te zorgen... Mijn prachtige neefje werd geboren en is volledig onderzocht, en wat bleek??? Op onrijpe longetjes na was er NIKS met hem aan de hand!!!!! De artsen konden dit niet geloven en hij is drie dagen lang door de medische mangel gehaald om erachter te komen of er toch niet per ongeluk iets mis was... Je kan je voorstellen dat iedereen enorm opgelucht en intens gelukkig was, maar wat een fouten KUNNEN er gemaakt worden tijdens die prenatale onderzoeken... Uiteindelijk heeft dit hele gedoe hen ook hun huwelijk gekost 7 maanden na de bevalling, de spanning en de stress werden hun beide teveel en ze konden er samen niet meer over praten... Maar wat als ze dit kindje weg hadden laten halen op aanraden van de artsen? Dan had een heel gezond kindje nu niet geleefd... Ook heb ik een gehandicapt broertje, zwaar autistisch, wat dus niet te zien is bij prenatale onderzoeken... Ik zou hem niet kunnen missen, gelukkig woont hij nog bij mijn ouders thuis, maar tzt gaat hij verhuizen naar een door ons uitgekozen beschermde woonvorm om zijn toekomst veilig te stellen! Dit is geen wegstoppen en wegrotten, een erg kwetsende opmerking overigens... :x Ik ben zijn vervangend voogd, als mijn ouders er niet meer zijn neem ik alle zorg voor hem van hen over... Heb ik mijn jeugd anders ervaren doordat ik een broertje had die 'minder' was dan een gezond kind? Nee, absoluut niet... Je groeit erin, je weet niet beter en denkt dat dat normaal is!!! Juist door mijn jeugd heb ik meegekregen dat iedereen recht op leven heeft, hoe zwaar lichamelijk of geestelijk gehandicapt dan ook... Nu ben ik zelf zwanger, en dan moet je de keuze maken... Ik heb beide kanten gezien: - prenataal onderzoek waarbij de artsen het volledig mis hadden en er een gezond kindje is geboren - prenataal onderzoek waarbij het 'ziektebeeld' autisme niet te zien is en mijn moeder dus een gezonde zwangerschap had, maar uiteindelijk een gehandicapt kind kreeg... Ik ben er nog niet uit, maar hoe dan ook, ons kindje is meer dan welkom... Handicap of niet, alleen de vraag of we het van tevoren willen weten!!!
Eigenlijk best vreemd. Als er in het nieuws komt, dat iemand z'n pasgeboren baby's heeft vermoord en in een koffer op zolder heeft gedaan, dan vindt íedereen het vreselijk! En vinden sommigen zelfs dat ze zelf ook de dood verdient. Zitten dezelfde levende baby's nog in de buik, dan mag je het stuk laten knippen, weg laten zuigen en in de prullenbak laten gooien. En dan moet iedereen het ook maar respecteren ook.
Dat ben ik helemaal met je eens. Mensen moeten niet teveel willen kunnen beslissen in het leven, het is soms een lastige grens om te bepalen. Ik doelde er alleen op dat ik in dit topic nog niemand voorbij had zien komen die hun kindje om een klompvoetje of hazelip niet willen laten komen. Downsyndroom blijft voor mij een lastige. Ik ken positieve, maar ook zeer negatieve verhalen over mensen met Down. Zelf ben ik er niet over uit wat ik had gedaan als ik een test had laten doen waar uit kwam dat het kindje down zou hebben. Mede om die reden heb ik de test ook niet gedaan.
Dat laatste, dat is het 'm ja. Die kleine hummeltjes zijn zo schattig, ze doen het zo goed. Oh ja absoluut, sommige zijn om op te vreten. Maar ooit worden ze groot, en komt de zorg er van voor iemand anders rekening, al dan niet voor de rekening van een broer of zus. Dus ik begrijp die opmerking wel, een broer of zus heeft er immers niet voor gekozen. Het heeft mijn hele jeugd getekend en er voor gezorgd dat ik er een bepaald beeld bij heb. Wil niet zeggen dat ik niet opensta voor andere positieve ervaringen. Hoewel ik het niet belangrijk vind om te zeggen wat wij zouden doen of gedaan hebben, wil ik nu daarom wel zeggen dat wij geen testen behalve de 20weken echo hebben laten doen. Al was het alleen maar omdat ik het lef niet heb om een keuze te maken.
Dit bedoel ik dus...ik heb collega's die werken in de crisis opvang (is een deel van het huis waar ik werk) en o.a. werken met beperkten met ernstige gedragsproblemen. En ik weet dus vanuit de werkvloer dat dit soort situaties niet voorkomen. Tuurlijk heb je wel eens 1 die door zn plaat gaat, maar dat zijn geen alledaagse situaties, begeleidsters worden niet "in elkaar gemept". Bovendien is dit gedrag echt niet gerelateerd aan een verstandelijke beperking, ook "gezonde" mensen kunnen gedrag vertonen wat allerminst acceptabel is, of wou je beweren dat alleen mensen met een verstandelijke beperking aanranders en meppers zijn? Ik vind het argument "postermodellen" dus ook nergens op slaan. Ik weet niet hoe je aan je ideeën over hoe het er aan toe gaat in instellingen, want de dagelijkse realiteit zie ik er niet in terug.
Precies! Zo denk ik dus ook altijd! En je moet het inderdaad respecteren. Als er weer zo'n achterlijk mens op het forum komt die haar verhaal doet en doodleuk vertelt dat ze haar zwangerschap met 17 weken af heeft laten breken vinden mensen het 'knap dat ze dat hier vertelt'. Bizar.
Absurde vergelijking als je het mij vraagt. De baby's in de buik uit jouw stukje hebben een afwijking waarvan de ouders van mening zijn dat het kind daarmee geen waardig leven heeft. (Wanneer een kind een waardig leven heeft met welke afwijking dan ook, is een heel andere discussie) Nu impliceer je dat iedere ouder die besluit dat een kindje geen waardig leven zal leiden en het dus niet ter wereld komt, een moordenaar is. Iemand zonder gevoel en compleet van het lotje getikt. Want dat is immers hoe mevrouw van de kofferbaby's is neergezet in de media. Ik denk dat je daarmee meer mensen kwetst dan je denkt.
Ehm, of het kindje nou een handicap heeft of niet, je maakt het kindje dood. Dus ja, dat is moord. En dan kan iedereen het wel "weg laten halen" noemen, maar is gewoon niet anders dan het kindje doodmaken/vermoorden.
Weet jij veel wat voor verhaal daar achter zit? Ik keur een gewone abortus ook niet goed (als in: het komt even niet zo goed uit) maar volgensmij ging deze hele discussie daar niet over.
Ik snap wel wat DUMA en SHADIXX bedoelen.. zo heb ik het zelf vaak genoeg hier letterlijk verwoord.. misschien nog wel erger.. Heb alleen wel geleerd dat deze manier van je mening uiten (hoe terecht soms ook) niets positiefs uithaalt.. Zo zul je alleen mensen van je afstoten en de intensie om juist door te dringen tot mensen in een positieve zin zal helemaal teniet gedaan worden door eigen woorden.. Ik ben het dus over het algemeen met je eens.. ik kan er soms ook met mijn verstand (en zeker met mijn gevoel) niet bij, maar probeer te bedenken wat je wilt bereiken met je mening.. een ongezoute mening hebben mag best. maar het gezout formuleren (dat is nu wat ik iig probeer) heeft vaak meer effect en is een stuk respectvoller (zo heb ik geleerd)...
En dus crimineel. En zo zwart/wit zou je het niet moeten zien. Denk je dat ouders het niet vreselijk vinden om er achter te komen dat hun kindje gehandicapt is? Denk je dat ze niet van het kindje houden, vanaf de positieve test. Alsof ze daarna fluitend het ziekenhuis/kliniek verlaten. Hoppa, mislukt kind in de prullenbak, op naar een nieuwe die wel goed in elkaar zit. De vergelijking met een babymoordenares die psychisch niet in orde is en ouders die een weloverwogen beslissing maken vind ik dus niet op z'n plaats. Maar goed, jouw mening, mijn mening...
Moord is het voor de wet pas als het kindje levensvatbaar is. Dat is bij 24 weken zwangerschap. Daarvoor is het een abortus of vroeggeboorte. Beetje bij de feiten blijven graag.
Er zit nog wel een verschil om een kindje 'weg te laten halen' uit liefde of omdat het even niet zo goed uitkomt.