Hm, wat een reacties. Ik kan helaas niet overal op reageren. Er is bij ons geen sprake van, dat het bij ons "niet lukt". Ik heb een kindje, en de tweede is onderweg. Dus niet dat ik het daarom pijnlijk vind, maar omdat ik gewoon moet denken aan dat arme tere baby'tje... Zo veilig geborgen bij de moeder, maar dus eigenlijk niet...
Mee eens, Ik vind het ook jammer dat het nu uit de hand begint te lopen. Het was niet de bedoeling dat iedereen elkaar gaan af lopen zeiken. Gewoon jullie mening hierover is genoeg..
Interessant topic. Mijn vriend en ik hadden hier heel uitlopende meningen over. Ik had mijn grens heel hoog liggen of laat ik het anders zeggen, ik persoonlijk zou er niet voor gekozen hebben de zwangerschap af te breken. Dit komt omdat ik gewerkt heb met mensen die meervoudig gehandicapt waren. Op het laagste niveau "functioneerde"of beter gezegd leefden. Mijn vriend zou al heel gauw de keuze zwangerschap afbreken gemaakt hebben omdat hij hier in zijn gedachtengang niet goed mee om kan gaan. En daarin geen mogelijkheden ziet. Wij hebben er dan ook bewust voor gekozen het er niet over te hebben voor de 20 weken echo. Zodat we het er pas over zouden hebben wanneer er een reden voor was... Maar... Zit me toch nog te bedenken. Stel dat je zwanger bent en het kindje blijkt heel zwaar gehandicapt. Dan zit er ook een andere kant aan het verhaal. Als je als moeder gaat kijken in hoeverre doe je je kindje een "plezier" om het te laten opgroeien. Dan blijkt nog een andere kant van de vraag... Wat als je kindje er geen "sjoege" van heeft dat het zo gehandicapt is. En verder weinig meekrijgt van zijn omgeving (even uitgaand van de mensen op mijn werk) Ik weet dat je op een bepaalde manier ook van hun prikkels terugkrijgt dat ze je opmerken. Maar ook niet altijd. Is het dan het egoisme van de ouders om het kindje dan toch te houden? Of maakt het niet uit want het kindje weet toch niet dat het ook op een andere manier kan. Ik vraag me af wat jullie ervan vinden is het dan egoisme om het te houden? Of is het egoisme om het niet te houden en kiezen voor een "minder gecompliceerd" leven voor je kindje en jezelf?
Volgens mij geeft ze gewoon dr mening Ik heb altijd een beetje moeite met dit soort wendigen in een discussie. Iemand geeft een mening waar vele het niet mee eens zijn, en in plaats dan inhoudelijk te reageren, wordt er voornamelijk gereageerd op de manier waaróp de mening gegeven wordt. Terwijl de tegenpartij ook echt niet altijd even aardig is.. Ik vind 'denk na wat je zegt' namelijk ook tamelijk denigrerend, als je de reacties op die manier gaat bekijken. Feit is dat het een heftig onderwerp is dat heftige emoties oproept en waar heftige reacties bijhoren, van beide partijen. Dus laten we het 'leuk' houden en weer inhoudelijk gaan reageren ipv meuten om de manier van discussie voeren.
heb alles wel zo'n beetje gelezen en heb respect voor iedereens mening. Toch wil ik met deze bijdrage nog wel wat toevoegen. Ten eerste: kindjes worden niet doodgeknipt en verwijdert maar gewoon geboren. De opmerking dat ze dus in stukken geknipt gaan worden vind ik weinig respectvol naar de ouders toe. Die nemen dat besluit echt niet zomaar. Ten tweede: ALS ouders er voor kiezen dat een gehandicapt kindje voor HEN niet welkom is, is dat HUN keuze en moeten wij als buitenstaander ervanuit gaan dat zij om wat voor reden dan ook niet in staat zijn om dit kindje groot te brengen. Die keuze maken zij ook uit LIEFDE voor het kindje dat in hun buik zit. Jammer dat er meteen veroordeelt wordt.
Klopt. Mroos geef je ook gelijk. Sorry had mijn zin er ook niet in moeten gooien maar zo voelde het als een steek onder de gordel. Sorry van mijn kant. Ook ik denk wel eens niet goed na.
"Die keuze maken zij ook uit LIEFDE voor het kindje dat in hun buik zit. Jammer dat er meteen veroordeelt wordt" Ik vraag me serieus af, n.a.v. de reacties in dit topic, of ze het uit liefde doen voor hun kind, of uit liefde voor hunzelf en hun andere kindjes. Want dat wordt hier toch gezegd? Ik wil het niet voor mijn andere kindjes, of ik wil het niet om dat IK het niet aankan/wil.
Dat is best slim afgesproken met je vriend! haha! Best slim! Mijn vriend zou het ook weg laten halen als het aan hem lag. Heb hem toen gevraag waarom, had hij eigenlijk niet echt een antwoord op, toen zei hij ook van, tegen de tijd dat het zo ver zou zijn, dan kijken we wel weer verder!
Nou, toch wel. Ik ken iemand die door de gyneacoloog min of meer geadviseerd om toch eens goed na te denken of ze het kindje wilde houden, het had een hazelipje......Ze moest voor 24 wkn zwangerschap beslissen..haar antwoord: Ik ben blij dat mijn moeder niet bij u onder controle liep, anders zat ik hier nu misschien niet....( had zelf ook een hazelip gehad...) Triest, maar waar helaas.......
Duma, ik denk dat dat een combinatie van alles is, de voors en tegens. Ik denk niet dat ouders over 1 nacht ijs gaan! Maar als je het niet aankunt, is het dan eerlijk zo'n lief klein humpie te laten komen? Met gespannen ouders? En alle stressprikkels van dien? Natuurlijk is er genoeg hulpverlening, ondanks wachtlijsten. Maar die hulp gaat ook weer weg!
Wij hebben min of meer voor de keuze gestaan Gelukkig ging het om een kleine 'lichamelijke' aandoening maar wat ik niet wist toen is dat het hebben van een schisis (hazelipje) ook kan betekenen dat er meer aan de hand is...dus ook geestelijk niet in orde kunnen zijn. Vaak komt dit bij een meervoudige of een lipspleet in het midden meer voor dan bij enkele lipspleten. Wij hebben ervoor gekozen geen verder onderzoeken te laten doen. De schisis kwam naar voren tijdens de 20-w echo en we zijn toen in de medische malle-molen terecht gekomen. Toen we hoorden dat er dus ook mogelijk geestelijk iets aan de hand kon zijn schrokken we wel even. We hadden wel allebei meteen de insteek dat elk kindje bij ons welkom zou zijn mits het een gelukkig leven kon leiden. gelukkig lijkt ons kindje gezond zowel geestelijk en lichamelijk doet hij het goed. Bij het schisisteam zijn ze erg tevreden over zijn ontwikkeling en de eerste operatie heeft hij succesvol doorstaan. Wat ons nog wel veel zorgen maakt is dat hij waarschijnlijk door het litteken in het gezicht wel gepest zal gaan worden. Maar ook daar zal het schisisteam tzt ons bijstaan. grts Jinne
Maar dat kan je dan toch ook zeggen voor de mensen die abortus plegen, omdat het hun nu niet uitkomt? Is het dan eerlijk om zo'n klein kindje te laten komen terwijl het de ouders niet uitkomt?
ligt aan de handicap. als er voor 90% zeker is dat het kindje altijd pijn zou hebben, heel zijn leventje operaties en behandelingen zou nodig hebben en gewoon geen menswaardig bestaan zou kunnen leiden dan is het na mijn idee het meest rechtvaardig om voor je kind te kiezen en dan helaas in negatiev zin en dus abortus of geboren laten worden. heeft het kindje gewoon een klomvoetje, hazenlipje of waterhoofdje en verder gewoon gezond dan is de keus natuurlijk makkelijk om het te houden. een kleine handicap die tegenwoordig helemaal niet meer erg hoeft te zijn. gromosoom afwijking. bij trisomie 13 en 18 is er geen keus. kindje zal hoe dan ook overlijden. ik zelf zou er dan voor keizen om de natuur zijn gang te laten gaan, genieten van de zwangerschap en alles nog is extra bewust meemaken zo die laatste momentjes. dit is natuurlijk heel persoonlijk en kan em goed vorstellen dat ouders zouden kiezen om in dit gevaal voor abortus te kiezen omdat een zwangerschap uitdragen eigenlijk zinloos is. bij down syndroom ligt het weer helemaal aan de andere afwijkingen. bij alleen down zou ik zeker voor me kindje gaan. is er naast down ook nog een ernstige hartafwijking etc dan weet ik niet wat ik zou doen. is het operatief goed te doen zal ik er zeker voor gaan maar bij meerdere afwijkingen en meerdere lichamelijk problemen denk ikd at het ebste is voor het kindje om te stoppen met zwanger zijn en je kindje geboren te laten worden dit is wat ik zou doen, dat iemand anders het anders doet is niet verkeerd hoor. ik denk zelf dat ik wel in staat zou zijn voor een niet perfect kind te zorgen. een kind met een afwijking of handicap. dit is niet voor elke ouder weggelegt en voor iedereen een keus die ze hopelijk niet hoeven te maken
Duma, ik vind het zo jammer dat je soms zo kortzichtig in je eigen referentiekader blijft hangen. Misschien dat ik het je duidelijk kan maken als ik een ervaring met je deel. Onze zoon *Jurre diende zich aan met 24 weken zwangerschap. Ik en mijn man hebben de keuze gemaakt om hem te laten sterven en niet te laten behandelen. Wij hebben ons egoisme aan de kant gezet en uit LIEFDE gekozen om hem te laten gaan en misschien wel een heel zwaar leven te besparen. Ik zou het nooit maar dan ook nooit over mijn hart verkrijgen om HEM een onzekere toekomst te geven. Dat is ook beslissen over kwaliteit van leven, ondanks dat ons oudergevoel niks liever wilde dan hem bij ons houden. Ik heb dus vooraf moeten nadenken om deze keuze te kunnen maken. Ook die namen wij niet binnen 1 dag. Denk dus dat ik voor een heel groot deel WEL het gevoel ken van ouders die keuzes maken voor hun kindje. En neem van mij aan dat dat veel verder gaat dan alleen maar kijken naar andere kindjes of egoisme, materialisme en dergelijke.
Iemand zei al eerder in dit topic dat houden van soms ook betekent dat je dingen los moet laten. Ik denk dat dat voor hen op dat moment geldt. Ik zelf zei al eerder: het kindje heeft er niks aan als de ouders er niet achter staan. Een kind voelt dat. Sommige ouders zijn zo bang dat ze het niet kunnen dat ze besluiten het niet te doen, omwille van het kindje want die doe je daar uiteindelijk het meeste verdriet mee. En ouders die het niet willen om wat voor reden dan ook (eigen normen en waarden, ideeën over een waardig leven), ik weet zeker dat zij het ook voor het kindje doen. Oke, het gros dan, uitzonderingen zijn er altijd.
hier in nederland mag je zowiezo een abortus doen tot 22wk na bevruchtign en dus 24wk zwangerschap. er hoeft wettelijk niet eens sprake te zijn van een afwijking helaas. je mag dus abortus doen voor een hazenlipje of klompvoetje als jij als moeder vind dat dit nodig is. zelfs als je er achter komt dat het geslacht niet het geslacht is wat je wilt mag je abortus doen. als het ziekenhui sniet helpt kun je naar een speciale kliniek. je moet dus wel beslissen voor 24wk. ik vind abortus omdat het kind een schoonheidsfoutje heeft echt diep trietst. na mijn idee wil je dan echt persee een perfect kind voor jezelf en de buitenwereld.