Vinden jullie het ook zo lastig om voor jezelf keuze's te maken? Ik ben niet gelukkig met m'n baan op het moment en ben al bijna ontslagen omdat ik te vaak ziek ben geweest en anders moest ik wel voor m'n kids thuis blijven als hun ziek waren. Ik zit nu weer met koorts op de bank en ze hebben vandaag overleg over mij of ik nog wel kan blijven werken. Logisch ze hebben niks aan mij op het moment en dit schiet gewoon niet op. En ik vind het niet eens erg als ik ontslagen word. Maar dan.. Ik wil wel graag wat doen voor mezelf. Ander werk, opleiding, hobby. Maar ik weet gewoon niet wat. En financieel gezien kunnen we het wel opbrengen 1 salaris maar dan blijft er weinig over voor de dingen waar ik gelukkig van zou worden. Maar als ik werk blijf ik ook weer ongelukkig. Damn dilemma dilemma.. Is dit herkenbaar? Vast wel. Als ik niet zou werken gaat Martijn wel naar de peuterspeelzaal en zie mezelf als klooien met Emma op m'n arm met hem weg brengen. Hoe zouden jullie dat doen? Martijn blokeert namelijk meteen als hij weer dat ik wegga en laat zich meteen op z'n knieën vallen of wil opgetild worden. Als ik Emma dan al draag word dat lastig natuurlijk. Emma zit trouwens niet meer in de maxi cosi omdat ze te lang is, dus dragen lukt ook niet. Hoop dat jullie willen/kunnen meedenken. Liefs.
Het moet nog worden overlegd? kun je dit niet oplossen? dat je bij dat gesprek aanwezig bent? ik had daar dus wel bij willen zijn. Het is je baan, het lijkt mij (maar ik ben jou niet) dat die extra-tjes wel fijn zijn. Ook zou ik me goed laten onderzoeken, waarom je zoveel ziek bent. misschien heeft de HA advies? griepspuit? Of heb je al iets wat een naampje heeft? Naar de PSZ brengen is denk ik tijdelijk met krijsende kids, haha. echt, bij mij was het na 3x over. Maar dat kan verschillen Ik denk hoe meer je je druk maakt, hoe eerder het gebeurd. Kan anders je man niet brengen? Succes meid!!
Sorry, ik heb niet gelezen dat je ongelukkig bent met je baan.. haha ik las er compleet overheen! Euh, ik zou eerst eens 'gezonder'in je lijf komen te zitten, een oorzaak zoeken. Dat ongelukkige op je werk kan ook meespelen hé? Dat je dan sneller vatbaar wordt?
Ik weet niet waarom ik zo vaak ziek en kwakkelig ben. Daar zijn we mee bezig om dat uit te zoeken. En dat huilen met wegbrengen is al vanaf het begin af aan (drie maanden nu). En bij dat gesprek zijn hoeft van mij niet, ik heb m'n verhaal aan de telefoon gedaan dat ik aan het uitzoeken ben wat ik heb en dat ik er verder ook niks aan kan doen. Maar als ze me ontslaan zal ik er niet rouwig om zijn. Ik ben gewoon op zoek naar wat het beste voor ons gezinnetje is en probeer mezelf daar niet in te verliezen.
Misschien helpt het om te kijken wat je nu zo vervelend vindt in je huidige baan. Of is het meer een algemeen gevoel? Ik ben zelf wel van mening dat je baan je niet altijd perse in een halelujah stemming hoeft te brengen, soms is werk gewoon werk en dat is niet altijd leuk. Maar er moeten natuurlijk wel elementen in zitten die het doenbaar maken, zoals leuke collega's oid en je moet elders in je leven ergens wel heel blij van worden. Snap je me nog? het komt er op neer dat ik denk dat je iets in leven moet hebben waar je energie uithaalt en waar je blij van wordt, maar dat hoeft niet perse je werk te zijn. Hoop dat je er uit komt!
Dat kwakkelige herken ik trouwens wel. BIj mij is ook vanalles uitgezocht, maar er was niet echt iets aan de hand. Hoorde ook dat sommige mensen gewoon vatbaar zijn voor al die babyvirusjes die ze oppikken op de opvang enzo. Het wordt minder als je kinderen ouder worden Bij mij is het al een heel stuk beter geworden gelukkig.
Wat voor thuiswerk dan? Het meeste is oplichterij. En qua gezondheid is er al bloed getest en kwam niks bijzonders uit. Ik heb al een ab kuur gehad maar die heeft niet echt geholpen, werd er eerst alleen maar misselijk van. En nu heb ik weer dezelfde klachten maar dan wel milder.
Het is ook lichamelijk zwaar werk. Je werkt zogezegd in een koelkast (zo koud is het er) je moet oordoppen in vanwege het lawaai en je moet de hele dag staan en af en toe lopen, heel belastend voor je rug.
Ik herken het. Hier hoeven we ook niet 2 salarissen om rond te komen. Ik heb gestudeerd en nu ben ik bezig een eigen bedrijf op te zetten. Nou ja, freelancer te worden ( ik heb ook een diploma ondernemer toevallig) Misschien kun je iets leuks doen op internet. Een webwinkeltje et cetera. Ik ga online diensten aanbieden ( ook wel gewoon maar meer via internet) Ik vind het heel wat waard om voor een groot deel bij onze kinderen te zijn. Ik vind het namelijk erg leuk om ze zelf veel te leren.
Dat huilen als je weggaat is heel normaal en gaat vanzelf weer over. Mijn oudste heeft het bijna een jaar lang gedaan en de jongste zit er nu middenin. Het heeft mij erg geholpen om 10 minuutjes later op te bellen en dan was het altijd al lang weer over.
Het is ook altijd al snel weer goed,dus ik maak me er geen zorgen om, maar het vervelendste is dat ik altijd twee kids moet dragen.. Lief dat jullie meedenken
Ja maar heb ik een tijdje gedaan maar is zo'n gedoe met deuren open doen met een kind op m'n arm. En met 1 hand sturen. Maar misschien toch maar weer gaan doen.
Ik werd heel ziek als ik ongelukkig was... dat heeft me bijna opgebroken... tot een moment dat ik herkende dat ik echt in en in ongelukkig was.. ik hield van bijna niemand meer... ook niet van mezelf... Toen ik besloot voor mezelf te gaan was ik haast niet meer ziek... Nu let ik heel goed op mezelf, wordt ik ziek dan ga ik gelijk kijken of ik een virus heb... of dat ik misschien niet gelukkig ben met een bepaalde situatie....
Dat is een goeie ja. Ik denk ook zeker dat het ermee te maken heeft want als ik moet gaan werken en ik zie ertegenop word ik letterlijk ziek. Ook al ben ik me er niet van bewust dat ik ertegenop zie. Ik moet gewoon op zoek naar wat ik leuk vind om te doen maar ik vind het heel lastig. Hoe zouden jullie dit uitzoeken? Ik ga sinds kort ook weer naar een psycholoog, gister m'n eerste gesprek gehad. Word maandag teruggebeld voor een vervolg afspraak.
Tja.. ik vind het lastig! Als jullie kunnen rondkomen en je weet zeker dat je ermee kan leven geen extra's meer te hebben en de oorzaak echt het werken is, dan zou ik es een periode stoppen en kijken of je daar gezonder/gelukkiger van word. Ikzelf vind het vooral lastig voor mijzelf te kiezen kwa vrije tijd.. Dus dat ik me al gauw schuldig voel tegenover zoon of manlief als ik een x wegga terwijl zoon nog niet op bed ligt of een keer een heel dagje weg wil met een vriendin. Komt ook doordat de omgeving dat vaak raar vind, dat de vrouwen van tegenwoordig meer tijd voor zichzelf nodig hebben dan vroeger. Vooral mijn ouders en schoonouders zijn van die mensen, dus kan hun ook nooit als oppas vragen als ik een verwendagje wil of een dagje shoppen of iets. Daardoor is dat schuldgevoel er vanzelf in gegroeid en doe ik amper nog iets voor mezelf.
Ik heb een duowagen maar dat is nogal een gedoe om die uit te klappen,kids erin,kids eruit,wagen weer mee naar buiten,weer inklappen, dat ding is zwaar. En om nou ook nog een duobuggy erbij te kopen.. Niet dat ik geen oplossing wil hebben hoor. Ik vind het heel fijn dat je mee denkt.
Ik ben er ook zo een die altijd denkt want anderen van mij vinden. En wil graag voldoen aan wat er 'geacht' word van een moeder. Dat breekt echt op. Voor mezelf kiezen kan ik niet.