Ja, ik had een assistent aan de telefoon en die gaf eigenlijk aan sowieso nog te wachten want er kan nog van alles gebeuren. Ik zat al klaar met m'n Mifegyne optie, maar eigenlijk kreeg ik daar nog geen kans toe. Als het morgen nog niet op gang is gekomen ga ik het zeker opperen! Dank voor de tip he!
Asje, en bespreek het de volgende keer met een gyn. Assistenten gaan soms iets te makkelijk op de stoel van de arts zitten, met alle gevolgen vandien. Suus
Beginneling: oh meid ik hoop ook echt voor je dat het op gang komt. Het zal inderdaad schelen dat je de vorige keer al een paar weken rondliep met een ma, en nu nog maar net. Mifegyne ken ik niet. Zal het zo eens googlen. Kun jij wel op een korte termijn terecht voor een curretage in je ziekenhuis? Bij die van mij is het heel gebruikelijk dat je gewoon 2-3 weken moet wachten tot je een plekje hebt. Of je moet het onder lokale verdoving doen, dan kan het wel sneller. Wat houd PGD precies in (zie het in je onderschrift staan)?
Tijdens een normale zwangerschap mag je geen ananas eten, ten minste niet het hart van een ananas omdat dat weeen kan opwekken. Zal dat ook kunnen helpen om een miskraam op gang te brengen? Iemand enig idee? @ Beginneling, heel veel sterkte, ik hoop dat het snel op gang komt. Liefs
Dag Dames, Zo, eventjes mijn verhaal. Nu typt het wat makkelijker vanuit mijn laptop ipv mijn mobiel. Ik zou gisteren officieel 10 weken zwanger zijn geweest. Wij waren een jaar bezig geweest om zwanger te worden en we liepen al een tijdje in het ziekenhuis omdat ik al vrij vroeg niet meer ongesteld werd vanwege PCOS. De medicijnen sloegen niet aan, maar op een gegeven moment begon mijn lichaam weer een eigen cyclus te krijgen. Wel bleef ik onder toezicht van de gyn proberen. Opzich had ik niet verwacht dat ik afgelopen jaar nog zwanger zou worden, maar ineens stond daar toch echt een tweede streepje. Dan begin je (ik bedoel mezelf) meteen met plannen maken, hoe ga ik het doen met mijn werk, nieuwe auto, wat voor kinderkamer/wagen etc. inschrijven MvM etc. Ik had totaal geen zwangerschapsklachten, maar bij 6 weken was er echt een bevrucht eitje te zien op de echo. Een week later mochten we nog eens langskomen om het hartje te zien (oudjaarsdag). Dat was duidelijk te zien, maar het viel al wel op dat het vruchtzakje iets kleiner was dan de duur van de zwangerschap die we dachten te hebben. Maar niets om ons zorgen over te maken. Ook heb ik de eerste 4 weken bruine afscheiding gehad, maar ook dat zou geen kwaad kunnen. Toen ik vorige week zondag nieuwjaarsreceptie van mijn familie had, heb ik de familie verteld dat we wel een heel bijzonder jaar zouden krijgen, want we waren zwanger. Natuurlijk veel felicitaties en dergelijke. Maar toen we 's avonds thuis kwamen had ik weer bruine afscheiding, maar net iets anders dan de weken daarvoor. Ik vertrouwde het niet helemaal en heb maandag een afspraak gemaakt voor een echo. Eigenlijk vond de gyn het niet nodig, maar als ik echt zou willen, zou ik even in de pauze langs mogen komen. Nou die echo was een teleurstelling. Het kindje was goed gegroeid en had een mooi hartje, maar onze vruchtzakk was te klein. Het kindje zat op 8 dagen, maar de vruchtzak op 6 weken en 3 dagen. Blijkbaar iets wat heel zeldzaam is. De gyn vertelde me dat ze dit maar een paar keer had meegemaakt en dat ze eerlijk moest zijn om ons te vertellen dat het in alle keren mis was gegaan. Een paar keer voor de 12 weken, maar ze had het ook al meegemaakt dat het bij 20 weken mis was gegaan. Tja, dat klonk ons helemaal als een horror verhaal. Een beetje overdonderd ben ik weer terug gegaan naar mijn werk. En pas later begon het besef door te dringen dat het fout zou gaan. Dat gevoel had ik ook echt. Ik wist dat het niet goed zat. Ik heb 3 dagen veel 'savonds in bed gehuild. Op mijn werk ging het opzich wel, want dat was een goede afleiding. Maar donderdag ben ik met een vreemde rust wakker geworden. Net een soort van acceptatiefase. Ik wist dat het fout zou gaan en ik was echt bang dat we maandag een hartje zouden zien en dan nog in het ongewisse zouden moeten blijven. nou, het hartje was gestopt. Klinkt vreemd, maar ik was er toch wel een beetje blij mee. Nu kunnen we het gaan afsluiten en het een plekje geven. Ik voel me emotioneel erg sterk. Ik vind het een mooi idee dat op de dag dat ik die rust over me heen kreeg, ook het hartje is gestopt. Net alsof het een soort van moederinstinct was. De afgelopen dagen verlies ik steeds meer bloed (helder rood) en af en toe ook slijm. Toch heb ik nog geen buikkrampen. Vandaag heb ik gebeld met de gyn. Ik wil eigenlijk alles zo snel mogelijk achter de rug hebben. Maar ik wil ook de natuur zijn werk laten doen. Nu is er afgesproken dat ik mijn lichaam tot maandag de tijd geef om het zelf af te stoten. Zit het vruchtje er dan nog, dan wil ik die middag met pillen gaan beginnen. Volgens de gyn hebben die in 60% van de gevallen een gewenst effect en de andere gevallen moet er een curretage komen. Ikzelf wil het liefst het bewust meemaken en is een curretage mijn laatste redmiddel (al ben ik er niet bang voor), maar ik denk dat het voor mijn emotionele verwerkingsproces gewoon goed is als ik die buikkrampen enzo heb/krijg en dat het niet abrubt gebeurt. Toch wil ik het eind volgende week het eigenlijk allemaal achter de rug hebben. Ik hoop dat als de pillen niet werken, volgende week nog een curretage kan komen, maar volgens de gyn zou het volgende week echt wel achter de rug zijn. Dus laten we het hopen. Goed, dit is mijn verhaal. mag ik jullie vragen waarom jullie eigenlijk geen curretage willen? en hoeveel pillen mag je dan eigenlijk innemen. Ik zag ergens al 8 pillen staan. Hoeveel heb je er dan voorgeschreven gekregen?
@ Sparkie; jeetje 2 a 3 weken op een curettage wachten? Ik heb geen idee in mijn ziekenhuis maar kan me het haast niet voorstellen. Ik zou sowieso wel onder narcose willen... zitten ook nadelen aan, maar ik hoef er echt niet bij te zijn. PGD = Pre-implantatie Genetische Diagnostiek, dat doen ze tezamen met een IVF of ICSI behandeling. Voordat er een bevrucht eitje (embryo) wordt teruggeplaatst hebben ze het embryo gecontroleerd op chromosoomafwijking (welke ik heb), als deze geen afwijking heeft wordt deze teruggeplaatst. Hiermee voorkom je in mijn geval een miskraam die komt door mijn chromosoomafwijking. En de kans op een zwaar gehandicapt (niet levensvatbaar) kindje. (ik heb 60 tot 70% kans op een miskraam) Ik weet pas sinds december dat ik dit heb en tegelijkertijd werd ik spontaan zwanger... was een erg bizarre maand kan ik je vertellen. @ Mama van Mike; grappig... ik had net mijn schoonmoeder aan de telefoon en die kwam met hetzelfde. Hihi misschien moet je ananas gaan eten. Nou ik geloof daar niet zo heel erg in. Als een pilletje die een miskraam op wekt niet werkt, zal een ananas ook niet werken vrees ik. Ik heb jouw verhaal zojuist ook gelezen, wat een 'goed' einde, dat je net op het nippertje onder de curettage uit komt. Dan werken die pillen denk wel lang door, want bij jou is het laatste pas na 5 dagen los gekomen? @ Miepens; meis wat een verhaal zeg! Ik kan me je opluchting voorstellen. Na dit nieuws kan je weer verder en zit je niet in die enorme onzekerheid. Onzekerheid is echt killing! Maar het blijft vreselijk... En nu moet het er ook nog eens uit. Opzich toch wel goed dat je al bloed verliest etc, hopen dat het vanzelf komt en anders met de pillen. Ik wil liever geen curettage omdat dat dit ook verklevingen kan veroorzaken. Dan ben je nog verder van huis. Aangezien die pillen de vorige keer goed werkte was ik er snel van overtuigd om ze weer te proberen. Ook vind ik het fijn dat ik gewoon thuis ben, ik hou gewoon niet zo van ziekenhuizen (tsja wie wel he?), vind het dan ook gauw zo'n ontzettend ding worden (wat het al is). Oh en een narcose is ook niet altijd gunstig... Nouja genoeg redenen voor mij iig. Ik heb trouwens 8 pillen mee naar huis gekregen om eerst te beginnen met 4 pillen en als het niet werkt mag je na 24 uur de volgende 4 pillen nemen. Zoals ik bij mijn ziekenhuis begreep geven ze je niet meer pillen mee, maar dat kan bij ieder ziekenhuis weer anders zijn. Hou je ons op de hoogte?
Miepens: met een brok in mijn keel heb ik je verhaal gelezen... Wat erg zeg... Van deze 'afwijking' heb ik ook nog nooit gehoord, een te klein vruchtzakje. Het lijkt me zo wrang dat je het hartje hebt gehoord, en dan plots niet meer. Dat is ons bespaard gebleven... Wel mooi om te horen dat je die donderdag ineens zo rustig werd. Een mens zit toch raar in elkaar. Ik hoop echt dat het op gang gaat komen. Ik heb dezelfde reden als Beginneling om liever geen curretage te willen. De complicaties, verklevingen, en een ziekenhuisopname vind ik onprettig. Ook is het denk ik beter (voor mij althans), om het bewust mee te maken, deel van de verwerking. Ik heb de cytotec niet meer naar huis gekregen, maar de gyn heeft ze beide keren bij mij ingebracht (4 pillen per keer). Er is mij verteld dat ze ook nog wel een derde keer de pillen willen inbrengen... Mocht dit een curretage voorkomen, kies ik daar graag voor. Tja, dat je een soort opluchting voelde toen het hartje niet meer klopte, daar kan ik me zeker wat bij voorstellen. Als je weet dat er geen kans is op een goeie afloop, dan liever vandaag dan morgen. Je moet er niet aan denken dat het pas met 20 weken gebeurt... Afschuwelijk... Beginneling: dat moet dan inderdaad een hele vreemde maand zijn geweest, zwanger en te horen krijgen dat je zo'n grote kans op een mk hebt. Dat opzich is al iets wat je niet 123 verwerkt lijkt mij... Had je zelf deze zwangerschap ook al een 'niet pluis' gevoel dan? Dat je veel rekening hield met dat het mis zou kunnen gaan? Ik had op de een of andere manier wel een soort voorbehoud namelijk. Ik had nog niets geregeld, praktisch gezien dan, in mijn hoofd was alles al klaar natuurlijk... Ik deed wel mee met MvM... Ik had echt iets van, eerst zien, dan geloven. Gelukkig heb ik een vroege echo gehad (ivm complicaties vorige zwangerschap), en kwamen we er nog redelijk snel achter... Wanneer ga je echt starten met het ivf traject?
@ Sparkie: klopt, heel onwerkelijk was dit. Eerst hoor je dat een afwijking hebt (ik was echt in shock) en vervolgens raak je na 2,5 jaar zwanger met de wetenschap dat dit makkelijk weer een miskraam kan worden. Alleen het stomme is, ik had er een heel goed gevoel over. Meer ook omdat het ineens spontaan gebeurd, ik dacht echt dat dit dat ene wondertje zou zijn waar we al zoooo lang op hoopte. Ik heb me wel zo min mogelijk proberen te hechten aan de zwangerschap, in het begin probeerde ik het te negeren totdat ik heel erg misselijk was iedere dag en met 6 weken het hartje zag, al was dat totaal geen garantie. Toen met 7w3d weer het hartje gezien... kon nog steeds alle kanten op gaan, maar toch creëer je wat hoop, ook omdat ik er zo'n goed gevoel bij had. Maar helaas... ook ik kan niet meer op m'n gevoel vertrouwen. Terwijl ik echt dacht en wist dat mijn intuïtie heel sterk was. Bam... ook weg! Wel ben ik minder verdrietig als bij mijn vorige miskraam, toen kwam het echt rouw op ons dak en hadden we in onze gedachten de hele babykamer al ingericht etc. Toen was ik echt weken ontroostbaar. Nu waren we er toch wel lichtelijk op voorbereid. Maar het zou toch fijn zijn als dit achter de rug is en dat het nu eens op gang gaat komen!! (nog steeds niet dus) Het IVF traject kan nog wel even duren, zeker wel een half jaar. Ze moeten een speciale test maken om onze embryo's te kunnen onderzoeken, daar hebben ze heel wat tijd voor nodig. In de tussentijd moet ik aan de pil. Wat ik echt zo tegenstrijdig vind. Maarja, zo'n zwangerschap als dit (spontaan) is ook niet fijn, heb toch een maand in angst geleefd en dat wil ik niet meer. Toch 'fijn' dat jij al dat voorgevoel had, je stelt je er toch op in. Knap dat je dan toch met MvM heb meegedaan. Ik kon het echt niet, ook omdat m'n buurvrouw consulente is voor MvM, we wilde dat echt niemand iets van onze zwangerschap af zou weten. Wat voor complicaties heb je met je vorige zwangerschap gehad? Wel heerlijk dat je al een klein frummeltje hebt, alleen neemt dat het gevoel voor een tweede wondertje niet weg. Raak je wel makkelijk zwanger? Ik hoop het voor je!
Beginneling: jeetje meid, jullie hebben dus twee keer het hartje gezien/gehoord... Dat lijkt me echt zo erg, want daar put je toch weer hoop uit lijkt me. Het lijkt me allemaal zo ontzettend dubbel, je krijgt heel slecht nieuws wat betreft je vruchtbaarheid, en tegelijkertijd ben je zwanger... Hoe je daar mee om moet gaan... En nu moet je dus aan de pil... Dat lijkt me ook zo tegenstrijdig, aangezien je een kinderwens hebt. Maar het zal vast een heel goeie reden hebben. Nu dus wachten voor jullie... Moeilijk hoor. Je hebt helemaal geen garanties of wat dan ook he, met ivf. Volgens mij denken sommige mensen daar nogal makkelijk over. Lijkt me ontzettend zwaar zo'n traject, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik hoop heel hard voor jullie er voor jullie ook een wondertje komt. Ik heb na de bevalling van mijn zoontje een vrij zware zwangerschapsvergiftiging gekregen. 'Gelukkig' had ik een keizersneden, en lag ik drie dagen na de bevalling nog in het ziekenhuis toen het gebeurde. Is vrij zeldzaam dat dit na de geboorte optreed. Ik ben er echt erg ziek van geweest, en lag aan de bewaking, infusen en alle toeters en bellen... Geen leuk begin, maar ik heb het wel ingehaald toen we eenmaal thuis waren. Ik het echt het geluk dat ik heel gemakkelijk zwanger ben geraakt. Bij mijn zoontje zo makkelijk, dat ik pas met 16 weken achter de zwangerschap kwam... Ik was aan het wachten op mijn 1ste menstruatie na de pilstop, en die kwam niet. Ik heb 15 jr de pil geslikt, en daarvoor had ik een erg onregelmatige cyclus, dus een zwangerschap, daar dacht ik geeneens aan. Was er nog helemaal niet mee bezig. Dus ons zoontje is echt mijn wondertje. Ik besef echt dat ik me in een bevoorrechte positie bevind, nu met deze miskraam, want ik heb tenslotte al een kindje. Maar het is toch een verlies wat je doormaakt. De wens voor een tweede is groot. Je buurvrouw is dus consulente bij mvm. Nee, dan kan ik me voorstellen dat je niet meedoet. Ik woon in een flat, en moest de kratjes beneden in de hal zetten. Nu zijn wij 1 van de weinige jonge gezinnen in deze flat, dus op de dag van de slechte echo (wat een timing), vroeg 1 van de buurvrouwen of ik zwanger was... Vanwege de kratten die ze had zien staan. Kon ik dus meteen vertellen dat het niet goed zat... Pfff. Als ik weer zwanger mag raken, dan doe ik niet vanaf het begin mee met mvm. Pas na een aantal goeie echo's... Moet de je deze week nog terugkomen bij de gyn? Nog steeds niet op gang dus, bah meid. Duurt lang he... Ik moet morgenochtend weer naar het zkh. Ben erg benieuwd naar de echo...
zo te lezen hebben we allen ons eigen verhaal. Wil het bij jullie nog steeds niet doorzetten met het bloedverlies? Hier heb ik echt het gevoel dat ik steeds meer bloed begin te verliezen (op de natuurlijke manier), maar heb nog geen echte krampen. Ik zie dit kindje echt als mijn eerste zwangerschap en een eventueel/hopelijk volgend kindje zie ik nu in mijn ogen als een tweede. Ik heb als aandenken aan deze zwangerschap een kunstwerkje gekocht. Het is een doosje met een engeltje er bovenop. Een echt kunstwerkje van de kunstwinkel hier in de stad. De opgerolde echofoto's passen er precie in. Straks ook nog even de zwangerschapstesten erbij stoppen en dan is het echt een herinneringsdoosje. De bedoeling is om het kunstwerkje nu hier in de huiskamer te laten en als we ooit een volgend kindje krijgen, dat het doosje dan als beschermengeltje op het kinderkamertje komt te staan.
Ik zit nu op de wc met lichte kampen. Heb al een paar klodders (smakelijk) verloren, maar pijn heb ik nog niet. Komt misschien straks nog? Ik heb nu een breiwerk meegenomen om de tijd te doden. Bah. Wat een gedoe dit..
@ Sparkie, hoe was de echo?? Ben je al geweest? Hoop dat je helemaal schoon bent meis! Wat een heftig verhaal van die zwangerschapsvergiftiging na de bevalling... wow dat zal wel even schrikken zijn geweest. Gelukkig is het helemaal goedgekomen. Ook wel fijn dat je toevallig toch nog in het ziekenhuis lag. En ik kan me helemaal voorstellen dat je wens voor een tweede even groot kan zijn als voor een eerste. En wat een drama met die flessen voor MvM, tsja, daar ben ik dan dus ook bang voor. Want hier zetten de mensen de flessen buiten naast de deur (op de stoep!!). Nou dan weet je het wel. Ik wil heel graag meewerken voor MvM, aangezien ik zelf het hormoon ook nodig heb gehad, en nodig heb... maar toch vind ik het heel moeilijk. @ Miepens, nou meid volgens mij ben jij goed op weg om het op een natuurlijke manier te laten verlopen. Misschien ben je er nu wel al vanaf? Hier nog steeds niet. Ik loop tegen de muren op thuis. Durf niet naar buiten, want het zou ieder moment kunnen gebeuren... Voel af en toe wat nare steekjes... maar verder niets. Verder vloei ik alsof ik een lichte menstruatie heb. Wat een stom gedoe dit. Zojuist het ziekenhuis gebeld en ik hoor vanmiddag of ik nog een keer Cytotec pilletjes mag nemen en anders wordt het volgende week een curettage. Dinsdag heb ik controle echo en dan kan dat dan worden afgesproken, het kan dan diezelfde week nog. Het gebeurd gelukkig onder narcose. Nouja, spannend allemaal.
Ja, hier lijkt er wat te gebeuren (althans gisteren) Opzich heb ik nog geen buikpijn gehad. Af en toe wat soort van krampjes, maar niet pijnlijk ofzo. Maar gisterenavond ging ik op de wc zitten en toen viel me daar toch een grote klodder. Echt niet normaal (denk ik). Het was echt donker (paars)rood en was erg vlezig van structuur. Het was ongeveer net zo groot als mijn handpalm en ongeveer 0.5 cm dik. Ik heb totaal geen idee hoeveel er nog boven mijn hoofd hangt. Ik geloof niet dat er in de klodder het kindje verstopt zat, want ik heb begrepen dat dat juist wat lichter moet zijn van kleur. Dus nu is het afwachten. Ik ben in ieder geval thuis gebleven van mijn werk, want ik kan het niet hebben als ik daar ineens zo'n klodder zou verliezen. zometeen komt even de buurvrouw een kop thee drinken. En ik moet toch iets om de tijd te doden. Echt verdrietig ben ik (nog) niet. Komt misschien nog wel.
Hai meiden, ik ben weer terug uit het zkh. Op de echo was te zien dat mijn baarmoeder nog niet schoon is... Er zit nog een flink stolsel in. Het vruchtje lijkt al wel weg te zijn. Da's in iedergeval goed nieuws, hoe gek dat ook mag klinken... Ik heb nu voor de derde maal cytotec ingebracht gekregen. Het kwam me eigenlijk niet goed uit vandaag, omdat ik de hele dag alleen ben met de kleine. Mijn vriend is vanavond pas heel laat thuis. Maar ik had ook geen zin om het weer over het weekend te tillen... Heb nog gevraagd of ik ze niet mee naar huis mag nemen, om ze dan zelf morgen in te brengen, maar dat doen ze liever niet. Helaas pindakaas dus. Ik merk nu nog weinig. Af en toe een krampend gevoel in mijn onderbuik. Ik hoop echt dat ik alles kwijt ben straks. Volgende week woensdag weer op controle. Mocht het dan nog niet weg zijn, dan moet er een curretage gepland worden... Bah. Miepens: ik las in je andere topic van dat grote stolsel. Jeetje meid, wat schrik je dan he... Voelde je hem wel aankomen eigenlijk? Die dingen floepen zo ineens naar buiten he... Weet je buurvrouw van je miskraam eigenlijk? Fijn dat je even wat afleiding hebt zo. Ik hoop ook echt dat het goed op gang komt. Zou toch fijn zijn als je lichaam het zelf doet he... Beginneling: wat een rotgevoel he, dat het elk moment kan gebeuren. Ik durfde ook niet echt naar buiten. Maar soms kwam ik er niet onderuit... Hopelijk hoor je snel wat van het zkh. Heb je de tabletjes al wel in huis, of moet je ze dan ophalen? Ach meid, je moet je echt niet schuldig of wat dan ook voelen als je niet meedoet met mvm... Dat is toch niet zo gek als je daar moeite mee hebt??? Er zijn echt genoeg mensen die meedoen hoor. En je kunt altijd nog meedoen als je wat verder bent in de zwangerschap en meer zekerheid hebt dat het goed verloopt. Je kunt je nog tot de 11de week aanmelden dacht ik. Wel prettig om te weten dat je curretage nog volgende week kan plaatsvinden als dat nodig is... Bij mij is er best wel een wachttijd van een aantal weken voor (onder narcose dan, plaatselijk verdoofd kan wel sneller...).
He meiden, heb even bijgelezen: hier gisteren een curettage gehad, omdatr woensdag op de nacontrole bleek dat mijn baarmoeder nog niet schoon was... Even het verloop van mijn miskraam in het kort: bij 12 weken termijnecho: leeg vruchtzakje te zien bij 14 weken afspraak gyn: wederom leeg vruchtzakje, ook niet gevloeid. Medicatie meegekregen om het op te gaan wekken, dat zou ik met 15 weken gaan doen. Volgende dag begon ik echter wat bruin slijm te verliezen en eind van de daaropvolgende dag werd het wat rood bloedverlies. Dat rode bloedverlies heeft 2 dagen aangehouden, vrijdags en zaterdags, en zondagochtend werden de krampen ineens wat heviger en zo van het ene op het andere moment begon ik enorm te bloeden. Ook stolsels verloren, maar binnen een kwartier werd ik licht in mijn hoofd. VK gebeld en die heeft bij de tweede keer bellen de ambulance gebeld. In het ziekenhuis hebben ze me getoucheerd om zo alles eruit te helpen, (het bleef wat steken). De dagen daarna bleef ik vloeien. Maandags verloor ik nog wat grote stolsels, daarna niet meer. Vloeien bleef aanhouden als een zware menstruatie en na een middag geen krampen op zondag, kwamen die maandags weer terug. Woensdag nacontrole gehad: baarmoeder niet schoon. Ik kon afwachten, (vond de gyn niet de meest handige optie), of en nacurettage. Gekozen voor die nacurettage: ik wilde het nu wel afsluiten. Laatste stuk opwekken met de medicatie durfde ik niet: bijwerking is heftige bloedingen en die heb ik voor de rest van m'n leven wel weer even genoeg gehad na zondag... Ze hebben me gisteren op de spoedlijst gezet, (andere optie was anderhalve week wachten voor er plek was), wat betekent dat je 's ochtends aangemeld wordt voor curettage en dan is het afwachten wanneer er een plekje op de OK vrij komt. Moest me om 8.30 melden, kon uiteindelijk om 22.45 geholpen worden, (had de pech dat er een transplantatieprocedure tussen kwam en daarna nog een spoedkeizersnee). De curettage met de narcose is mij erg meegevallen, maar ik zou hier niet voor kiezen in eerste instantie: voor nu was het goed: snel af kunnen sluiten, (en dat lijkt te lukken, ik vloei al zo'n beetje niet meer op dit moment). Maar verder vond ik het emotioneel gezien wel fijn dat ik er helemaal bij was toen ik het vruchtje verloor. Zeker weten dat je lijf het zelf afstoot en het dus echt mis is, vind ik erg fijn, en het hele proces van toch een soort bevalling heeft mij wel goed gedaan, dat je gewoon weet: het is nu weg. Bij curettage ben je er helemaal niet bij, en dat zou dus echt niet mijn eerste keuze zijn. Los van de complicaties die ermee gepaard kunnen gaan, (mijn gyn zei: grootste complicaties zijn baarmoederwandperforatie, wat doorgaans goed herstelt, en urineweginfecties. Daarnaast een kleine kans op verklevingen: die ontstaan als ze teveel weefsel weghalen. Zij gaf aan dat dit ziekenhuis heel voorzichtig te werk gaat: liever wat te weinig weghalen da teveel, omdat teveel idd die verklevingen geeft, met de kans dus dat zwanger worden niet meer lukt. Zoals zij te werk gaan, komen die verklevingen nauwelijks voor, gaf ze aan. Ik geloof dat ook wel, moet ik zeggen). Maar goed, voor een volgende keer weet ik niet wat ik zou doen: nu ik zo ontzettend heftig gebloed heb, (en we hadden er niet veel later bij moeten zijn, want nu is het echt heel goed op z'n pootjes terecht gekomen omdat ik goed voorbereid was en direct ben gaan bellen toen ik zo licht in mijn hoofd werd), zou ik een volgende keer misschien wel voor curettage gaan: toch het idee dat alles meer onder controle is dan. Nu hebben wij een hoop gedoe gehad: met de ambulance naar het ziekenhuis en desondanks bij de nacontrole er achter komen dat je toch nog een curettage moet.... Maar goed, dat is nu ook wel lastig overzien: fysiek gezien zou curettage dan toch het minst ingrijpend zijn, terwijl je emotioneel gezien wel behoefte hebt om het helemaal te doorgaan allemaal. Omdat dat toch al een afscheid-nemen-op-zich is... Dus ik hoop dat jullie het allemaal ook snel achter je kunnen laten en dat het niet nodig is om allerlei toeters en bellen erbij te halen, maar dat het gewoon toch nog vanzelf/zo vanzelf mogelijk, mag komen!
Ter aanvulling: mijn ziekenhuis curetteerde ook altijd heel voorzichtig, om verklevingen te voorkomen. Er is alleen bij drie curettages weefsel blijven zitten, ondanks het feit dat er na afloop een echo werd gemaakt, waardoor ik drie keer nog eens moest. In totaal heb ik bij 4 miskramen 6 curettages en een hysteroscopie (voor restverwijdering) gehad, en eentje kwam spontaan. Als er weefsel blijft zitten, heb je een hoger risico op baarmoederontsteking, en ook dat heb ik drie keer gehad. Zo'n ontsteking geeft op zich alweer extra risico op verklevingen. Ik weet dat gynaecologen het idee hebben dat Asherman nauwelijks voorkomt, maar helaas komt het veel vaker voor dan zij denken. Ik ken zelf al een flink aantal mensen dat het gekregen heeft, sommigens slechts na 1 curettage. Ik wil dus toch blijven waarschuwen voor deze complicatie, want als je Asherman hebt komt je in een traject van soms meerdere operaties, een spiraaltje, en soms nog meer operaties. Je bent zo een halfjaar of een jaar verder en sommige vrouwen worden nooit meer zwanger omdat hun baarmoeder te zwaar beschadigd is. Dat moet je weten voor je voor een curettage kiest. Maar als je weet dat je extreem veel bloed verliest, is cytotec inderdaad onverantwoord. Zoals bij jou, Rozemarijn. Maar ik blijf iedereen op het hart drukken, als je denkt dat je het trekt om het zelf te doen, probeer je lichaam het dan zelf te laten oplossen, met of zonder pillen. Suus
@ Sparkie, wat balen dat je BM nog niet schoon was! He jeetje... hoe voel je je nu? Al wat meer krampen? Hopelijk heb je van het laatste restje niet zo veel last en kan je het makkelijk alleen behappen. @ Rosemarijke, Phoe wat een verhaal! Dacht je alles gehad te hebben... wordt je met een ambulance naar het ZH gebracht en moet je later nog een curettage ondergaan. Bah bah. Maar gelukkig is het nu achter de rug. Hoop dat je snel lichamelijk en psychisch zal herstellen. Tis toch echt niet niets. @ Suus, Jeetje, ik word zo bang van jouw verhaal. Jij hebt wat dat betreft ook wel heel veel pech gehad. Mag ik vragen in welk ziekenhuis jij gecuretteerd bent? Ik zie dat je uit NH komt... ik namelijk ook. Ik heb net te horen gekregen dat, aangezien ik op 2x een dosis pillen niet reageer, ik ook niet op een 3e dosis ga reageren. Heeft gewoon geen nut. Dat idee heb ik ook wel. Ze hebben er geen ander medicijn voor dan Cytotec... dus helaas geen Mifegyn. Dinsdag heb ik controle echo en dan krijg ik te horen wanneer ik diezelfde week gecuretteerd word. Hopen hopen hopen dat het misschien voor dinsdag toch uit zichzelf loskomt. Maar het bloeden is nu weer opgehouden bij mij. M'n ukkie weet denk nog niet dat ie niet meer leeft en blijft denk toch liever nog even zitten Ik probeer trouwens vanalles, zit er nu ook steeds tegen te praten... moet niet gekker worden!
Toch zijn er vrouwen bij wie een derde dosis wel helpt. Jammer dat ze het niet willen proberen. Ik wil je niet bang maken, alleen wel het standaardverhaal weerspreken dat curettage zo veilig is. Want de risico's zijn er gewoon, en Asherman wordt door veel gynaecologen niet eens herkend. Ze hebben geen idee hoe vaak het voorkomt, maar in Amerika zijn ze er alerter op en weten ze dat het 1 op de 3 is. Maar dat zijn vrouwen bij wie het hele vruchtje nog in de baarmoeder zit. Als je een incomplete miskraam hebt gehad, is de kans maar 6 procent. Mijn verhaal is niet-standaard, dat is waar. Ik ben gecuretteerd in het OLVG. Daar is wel meer misgegaan. Ik vind het een rotziekenhuis. Mocht curettage toch nodig zijn, vraag dan in ieder geval wel om 2 tabletjes cytotec die je een paar uur van tevoren kan inbrengen, zodat ze de baarmoeder niet hoeven op te rekken. Dat verkleint de kans op complicaties. Ik hoop dat het vanzelf komt.
Rozemarijke: jeetje meid, jij krijgt zo'n beetje alle ellende die je bij een mk kunt verwachten. Getsiederrie... Doe je goed rustig aan? Ik hoop dat het nu echt klaar is, en dat je niet nog complicaties krijgt. Maar ik snap het idee van een leeg vruchtzakje niet helemaal. Is er dan nooit een vruchtje geweest, of heel snel ten gronde gegaan, en dat de zwangerschap zich dan wel heeft voortgezet? Lijkt me echt zo erg om pas met 12 weken achter te komen dat het niet goed zit... Dan is de schok nog groter dan met 8 weken zoals bij mij denk ik. Beginneling: joh, wat balen dat de cytotec het niet is voor jou. Je lichaam denkt waarschijnlijk ook, wat zit dat zit. Nu maar heel hard duimen dat het voor dinsdag toch nog op gang gaat komen... Zou wel heel fijn zijn. Maar anders heb je ook geen andere optie dan curretage... Hier rommelt het nog helemaal niet. De vorige twee keren had ik met de cytotec na 1 uur al bloedverlies. Nu komt er nog steeds niets...
Suus: was het in jou ziekenhuis dan niet standaard dat er cytotec wordt gegeven voor een curretage?? Mijn werd dat hier namelijk wel verteld. Evenals de naproxen van tevoren. Wat een ellende heb jij al doorgemaakt zeg.