Hoi, Ik heb nu 3 kids in de leeftijd van 8, 9 en 9 maand... Tussen de oudste 2 zit dus nog geen jaar...Het is inderdaad zwaar maar ook errug leuk!! nu 8 jaar later heb ik er weer een kleintje bij nu dus 9 maand en is nummertje 4 op komst... Zie er best wel tegen aan hoor... maar weet dat ik het kan... Maar hierna is mijn gezin wel compleet!!!
Roozjuh: Je vroeg trouwens of er mensen zijn die achteraf spijt hebben van de tweede. Ik heb daar de laatste tijd veel over gelezen in tijdschriften (het blijkt nogal een hot item). Ik heb er totaal geen spijt van! Ik vind het zo ontzettend leuk! De nadelen komen niet in de buurt van de voordelen. Neem nou gisteravond: Verjaardag gehad bij een goede vriendin van me. Mijn man was aan het werk dus we gingen op de fiets. Het eerste half uur daar (nadeel) besloten de kinderen niets te willen delen met andere kinderen. Na een half uurtje was dit over en werd het gezellig (voordeel). Terug op de fiets door het donker genoten. Mijn dochter gooide steeds haar hoofd in haar nek om een kus te krijgen van me (op het voorzitje) en mijn zoontje was me steeds de 'tiekietoo' (kieteldood) aan het geven vanaf het achterzitje. Ze waren elkaar ook steeds aan het roepen (Jaja, benje? Hier ben ik Noa, ik ben hier!) En dan niet te vergeten de liedjes die we steeds aan het zingen waren met zijn drieen. Ik voelde me enorm rijk onder de sterrenhemel met mijn twee kinderen op de fiets. Thuisgekomen nog even toppiepelen gedaan (Ik tel tot tien en mijn zoontje pakt mijn dochter bij de hand en verstoppen zich samen, avondritueel met heel veel schaterlachen etc.) Daarna lekker een dikke knuffel gegeven én gekregen natuurlijk en daarna gingen ze door de muren heen nog een soort van gesprek met elkaar voeren. Nu zitten ze lekker samen met de duplo te spelen (en hoewel het ook wel eens misgaat omdat ze wat van elkaar afpakken) en met elkaar te spelen (Kijk, Noa, Zo moet het! Ja, Jaja). En ik lekker met een bak koffie achter de computer even. Zo nu en dan komt er eentje een 'koeffel' geven. Hoe kan ik daar nou spijt van hebben? Ik wil eigenlijk stiekem nog wel een kleintje maar mijn man niet. Ik realiseer me ook enorm dat ik juist van die derde spijt zou kunnen krijgen (wat klinkt dat eigenlijk heftig) in die zin dat ik het nu op hele drukke momenten (gister dat eerste half uurtje op die verjaardag bijvoorbeeld) maar net kan handelen. Ik ben wel bang dat ik dat met drie kinderen nou net niet kan. Komt bij dat ik dingen als avondeten heel vaak alleen met de kinderen moet doen en ik zie mezelf dat niet met drie kinderen managen. Ik denk dat twee qua moeilijkheidsgraad heel erg goed te doen is. Oh en ik hoorde iemand zijn angst voor alleen nog maar moeder zijn uitspreken. Ik denk dat dat alleen gebeurd als je dat zelf toelaat. Ik heb een heel tijd echt op mijn 'nestje' gezeten. Ik was in die tijd vooral student en moeder. Nu heb ik heel sterk de behoefte om weer vrouw van en Nicky te zijn. Mijn man heeft ook die behoefte. We zijn samen nu dus weer lekker aan het sporten en afvallen en gaan weer lekker vaak naar de kapper bijvoorbeeld. Verder maak ik me nu weer veel op. Er is echt een knop om gegaan. Dagjes weg deden we altijd al, maar nu enkele maanden geleden voor het eerst een nachtje weg gegaan. en het was heerlijk. Een tweede hoeft dus echt niet een complete 'vermoedering' te zijn hoewel ik die behoefte het eerste jaar na mijn tweede wel had. En ja die eerste drie maanden waren vrij zwaar maar het viel me toch mee. En nu slapen ze samen en heb ik tijd over ('s middags van 1 tot 3:30) en 's avonds van 20:00 tot acht. En een enkele keer wordt er eens eentje wakker maar ook dat valt hier erg mee. En ja natuurlijk kun je daar pech mee hebben en gelukkig weet je dat van tevoren niet denk ik dan maar. Ik hoop dat je een beetje een antwoord op je vraag gekregen hebt van mijn kant. Hopelijk geven de anderen je ook een beetje een beeld van hoe het er bij hun aan toe gaat. Iedere situatie en ervaring is weer anders natuurlijk.
super die verhalen van jullie Kan er echt heel veel mee. Gister geprobeerd om toch het gesprek te beginnen met mn man over een eventueel 2de kindje. Hij wilde er weer overheen praten maar heb m even duidelijk gemaakt dat ik behoefte had aan een gesprek erover. eventjes gepraat dus, kwam erop neer dat we het financieel misschien niet gaan redden maar het voorlopig toch nog niet zover is. liefst wilt manlief zn studieschuld eerst afbetaald hebben (duurt nog 4.5jaar ongeveer) maar dan zit er een flink gat tussen de 2 kids kwa leeftijd, té groot naar onze mening. hebben zelfs al zitten nadenken over hoe we de kamers gaan indelen. 2kids bij elkaar op de kamer, maar gaan ze dan in onze grote kamer of in hun kleinere kamertje. leuk om weer even te fantaseren erover. ben heel erg blij met jullie verhalen, ik zit ze hier met een grote glimlach te lezen hoe geweldig kinderen eigenlijk zijn. het zingen en 'tiekietoo' op de fiets, wat een heerlijk gevoel is dat inderdaad.
ik heb absoluur geen spijt van mijn tweede. ik vind het gewoon gezelliger,en het is echt zo`n poppemeisje en ze maakt het helemaal compleet. een derde,dat dus echt nooooooit!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! dat ze dan eindelijk naar school gaan en je weer tijd voor jezelf hebt en dan weer een baby erbij! echt niet!!!!
Succes met het nadenken erover Roozjuh! Ik blijf het een lastige vraag vinden, bij hoeveel kinderen laat je het als gezin eigenlijk (voor zover de natuur het uberhaupt toelaat natuurlijk)? Want soms kan ik een heel compleet gevoel hebben en als ik dan weer eens zo'n stralende moeder met drie kinderen zie lachen droom ik al snel weer een eindje weg...
Ik weet niet wat jij dan een fijn leeftijsverschil vind tussen 2 kids. Maar hier zit er bijna 4 jaar tussen en ik vind dat zaligggggg! Was bij ons wel een ''geplande'' keus. Vind het prettig dat ik voor mij gevoel al die jaren mijn dochter de volledige aandacht heb kunnen geven en nu als ze naar school is alle tijd heb voor Tim. Het is ook zo leuk om te zien hoe die 2 met elkaar omgaan, zeker nu Tim iets ouder wordt. Hij zoekt echt zijn grote zus op en kust de grond waar ze op loopt. Spijt ergens van, nope, totaal niet. Oke, het enige wat minder is, is de gebroken nachten weer. En zeker omdat Tim lange tijd vaak kwam snachts. Ik ben van huis uit ook niets anders gewend als een wat groter leeftijdsverschil. Scheel zelf 6 jaar met mijjn broertje en mijn moeder heeft 2 zussen en daar zit ook steeds 4 jaar tussen. Als ik dan de verhalen hoor van mijn schoonzus, daar zit er amper 2 jaar tussen...ppfff....en die zegt ook weleens; als ik dit had geweten, dan had ik wat langer gewacht! Want die 2 kunnen dus echt al vechten samen.
Wendelaaa: Dat van je schoonzus kan ook anders natuurlijk. Mijn kinderen schelen 14 maanden en zitten nu samen op één luie stoel dribbel te kijken waarbij mijn zoontje een arm om mijn dochtertje geslagen heeft. Ik ga er zo even een foto van maken, het is té schattig. Ik heb twee gezinnen in mijn omgeving met een jaartje of vier ertussen. De ene vindt het heerlijk en zou niet anders willen en de ander vind het achteraf jammer dat er zoveel tussen zit. Het is zo verschillend!
Is ook zo, moet doen waar je je goed bijvoelt! Maar vaak hoor ik juist; onee, liever kort op elkaar, want.... En juist wat groter verschil vind ik prettig
Dit had ik kunnen schrijven!!! zooooo herkenbaar!!! Ik pak het hetzelfde aan...ook mijn laatste bevalling(2 maanden geleden) heeft een aanslag op mijn lichaam gepleegd....en dat is niet zo handig als je ook al een dreumesdochter hebt rondlopen van (toen) 18 maanden. Ik moet het wat huishouden betreft ook stap terug doen....en koken...tja ook daar kom ik niet meer aan toe overdag, dat doe ik dan als ze allebei in bed liggen s avonds..en bewaar ik dan tot de volgende dag voor mijn dochter of ze eet een kant en klare peutermaaltijd (vind ze gelukkig erg lekker). Twee kinderen heeft als nadeel, vind ik, dat je meer aan huis gebonden bent. Zoals iemand al eerder zei, er ligt er altijd wel 1 te slapen of is toe aan een hapje,flesje etc etc...En het praktische speelt ook een rol; Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten doen, alleen op stap gaan, met een kleine baby en een hele eigewijze dreumes die echt niet meer in de buggy wilt. MAARR als ik zie hoe mijn dochter op haar kleine broertje reageert (geen moment jaloers geweest) dan smelt ik helemaal! En als de kleine man naar me lacht dan staat mijn hart even stil...dus DAAR doe ik het voor.... TS: SUCCES met je keuze....je moet vooral je gevoel volgen en een klein beetje kijken naar de praktische financiele kanten....ook wij hebben maar 1 salaris maar redden het echt wel..een tweede kind erbij is inderdaad duurder maar veel babyspullen heb je al toch? Groetjes Claudia
claudia: leuk dat je ook even je verhaal doet hier. het aan huis gebonden zijn ben ik nu eigenlijk ook wel. niet veel te doen hier in de buurt met een 1.5jarige. ballorig is erg leuk(toevallig nét geweest) maar dat kan ik met vriendinnen doen bijvoorbeeld. met de fiets doe ik dat toch al niet zo snel. Ik zelf heb geen rijbewijs. alles op de fiets dus Verder heb ik toch wel wat leuk nieuws Manlief en ik hebben een gesprek gehad samen over een 2de kindje. Hij wilde dit zoiezo al heel graag, en ik denk dat ik nu ook wel om ben. Hier gaat dus hoogswaarschijnlijk ook een 2de kindje komen. Tuurlijk zijn er nog wat voorwaarden, mn rug moet een stuk beter zijn en financieel moeten we het wel kunnen redden. Ook moet het ons gegunt zijn om een 2de kindje te krijgen van moedernatuur Voorlopig nog geen gezinsuitbreiding, eerst dus financieel alles op orde hebben. Misschien begin 2012? wie weet
nadeel: aandacht verdelen, eerder opstaan (2 kids in de kleren) en nog meer wasgoed (wasmachine draait iedere dag) en nog minder tijd voor jezelf.... maar... het is o zo leuk! Straks als de jongste ook wat groter is dan wordt het vanzelf wel weer makkelijker en dan krijg ik wel weer wat meer tijd voor mezelf. En ze kunnen samen spelen, doen ze nu ook wel eens, zo lief!