Ik vind dat je niet over jouw geld kan praten. Jouw geld heb je zelf verdiend door ervoor te werken. Dan is het van jou en hebben anderen daar af te blijven. Nu is het geld wat voor jou bedoeld was maar wat je niet hebt gekregen. Het was het geld van je moeder en je oma. Misschien eens een goed gesprek met je moeder aangaan over dit alles. Vraag haar om eerlijk te zijn en uit te leggen wat er aan de hand is.
Wij zijn een aantal dagen nadat we bij mijn moeder geweest zijn en de bui voelden hangen direct naar de bank gegaan (eerder kon niet want het was weekend) waar we er achter gekomen zijn dat er dus inderdaad geldbedragen missen en mijn moeder dat eraf heeft gehaald om er vervolgens over te liegen. De reden dat ik toen van die rekening zelf geen verdere actie had gemaakt, was omdat de ABN-man in de computer kon zien dat de rekening op mijn naam stond, en mijn moeder er nu niet meer aan kan komen omdat het al automatisch op mijn 18e overgeheveld was. De pas zal nu zeer wss niet meer bestaan (waarschijnlijk in 2008 nog wel, want toen heeft ze er nog mee gepind... nu zal hij niet meer bestaan, zo'n pas is immers niet 10 jaar geldig) dus ze kan niet meer bij mijn rekening. Vandaar geen verdere actie op die rekening ondernomen, niet omdat ik 'lui' was en maar rustig afgewacht zou hebben zoals jullie suggereren ? Mocht ik willen kan ik nu ook zo naar de bank om het geld op mijn eigen rekening te zetten, dit doe ik nu niet omdat de ABN wel een leuke rente er op heeft en mijn moeder er nu toch niet meer bij kan... Waarom ik die rekening nooit direct op mijn 18e heb laten blokkeren ? Mijn moeder heeft altijd iedere brief, afschrift of andere post van mijn spaarrekening achtergehouden. Ik mocht ze nooit inzien (hoewel ze wel op mijn naam geadresseerd waren) en was dus nooit op de hoogte van wat er allemaal gebeurde qua afschriften en andere informatie over mijn rekening. 3 jaar geleden was ik overigens ook nog niet zo bezig met die rekening als nu, ik woonde immers nog thuis en had hem nergens voor nodig... Nu woon ik op mezelf en is ook de belangstelling voor die rekening gegroeid vanuit mij, ik vond het immers tijd worden dat ik er nu zelf zeggenschap over heb... 3 jaar terug wist ik ook niet zeker of ze er wat vanaf gehaald had, nu weet ik dat wel... Maar goed, zonder enige vorm van post, informatie, bankpas of rekeningnummer zou ik op mijn 18e natuurlijk ook niet ver komen... Hoe ik het verder met de zorgverzekering aan moet pakken, heb ik eerder gezegd geen idee van... Zoals gezegd heeft mijn moeder altijd voor het hele gezin lopen declareren, ook voor mijn broer.. Maar goed, nu heeft ze dus op mijn rekeningnr. dingen lopen declareren die van haar zijn. Ik heb geen idee wát ze allemaal gedeclareerd heeft en wanneer, en voor wie... Zou verder ook niet weten hoe ik dat nu moet aanpakken. Heb overal natuurlijk wel adreswijzigingen doorgegeven aan instanties, maar ik neem aan dat ze, doordat ze altijd alles van mij uit mijn naam heeft gedeclareerd, ze daar nu alsnog toegang toe heeft ? Heb geen idee hoe dat werkt hoor... Als ze toen vanuit mijn naam/rekening kon declareren, kan ze dat toch nog steeds ? Ik zou echt niet weten hoe dat moet/werkt en wat ik er dus nu aan kan doen... Overigens heeft mijn moeder nooit mijn zorgverzekering betaald hoor. Omdat de datum van het afschrijven van de zorgverzekering niet goed overeenkwam met de datum dat ik mijn uitkering krijg en daarmee in de knoei kwam, hadden we afgesproken dat het op dat moment van haar rekening werd afgeschreven, en zodra ik mijn uitkering had (pas 2 weken later) ik het bedrag weer terug naar haar zou boeken. Heb netjes iedere maand dus mijn zorgverzekering betaald.
Cherie en Loetje: amen! Ik vind het wel knap dat zoveel mensen een mening over TS hebben terwijl ze hier heel rustig en genuanceerd haar verhaal vertelt. Dan wordt er ook nog eens gezegd van 'oké, je hebt borderline... dan snap ik je houding en reacties en reageer ik vanaf nu niet meer'. Ik vind het raar ... maar dat zal wel aan mij liggen dan. TS, sterkte! Ik kan me je houding helemaal voorstellen. Ik zou het geloof ik ook heel naar vinden. Want ik hoor in jouw posts geen ondankbaarheid, maar vooral ongeloof. En dat kan ik me heel goed voorstellen. Oh ja... over je oma. Kijk... het is ieders goed recht om te geven of niet te geven. Ik zou de houding van je oma ook niet aan kunnen nemen. Of je geeft beide kleinkinderen iets, of geen van beide, maar goed... nogmaal: dat zou mijn houding zijn. Jouw oma heeft haar eigen rechten: het is haar geld en zij mag daarover zelf haar beslissingen nemen. Liefs, Josien
Wat vind je daar raar aan Josien- Ik wil geen advies geven aan iemand die door haar psychische toestand ergens heftig op reageert omdat ik daar gewoon niet voor heb geleerd. Ik zou me super lullig voelen als er dan iets gebeurt door mijn domme advies. Want wat weet ik nou helemaal. Ik ken haar niet en wie weet neemt ze alles juist direct aan. Nee ik vind het niet goed.
Omdat je dan in eerste instantie haar psychische toestand ziet en pas in 2e instantie haar als persoon.
wat je zorgverzekering betreft, je kan naar het kantoor gaan daar en je probleem voorleggen en het laten uitzoeken wat er de laatste tijd is gedeclareerd en waarvoor en op welke naam... als jij kan bewijzen dat jij dat niet zelf gedaan hebt aangezien je moet tekenen op zn declaratieformulier of je het naar waarheid hebt ingevuld... en daarnaast kunnen hun voor jou nakijken wat er is gedeclareerd, dus bv voor een bepaald medicijn die jij niet gebruit maar je moeder wel bv... zou ik direct doen hoor, zo heb je meteen duidelijkheid en als je moeder heeft gefraudeerd dan kan ze dat allemaal terugbetalen... en krijg jij je centen terug met terugwerkende kracht als er iets van je afgenomen is op een niet juiste manier...
@Selena, ik denk dat als ze je declaratieformulieren heeft en je verzekerdennummer dat ze wel kan declareren, maar goed... dat is en blijft fraude natuurlijk. Ik zou toch eens je zorgverzekeraar bellen met de vraag of ze specificaties kunnen geven van hetgeen er gedeclareerd is. Dan heb je ook echt iets in handen. Tot die tijd zou ik proberen me daar niet al te druk om te maken totdat je zekerheid hebt. Krijg je trouwens geen specificaties van de declaraties thuisgestuurd? Onze verzekeraar doet dat wel, maar ik weet dat ze dat niet allemaal doen. Succes!
Dan gebruik je het voor hùn studie. Dat is vaak 1 van de voornaamste redenen waarom ouders voor hun kinderen sparen... En om wèl voor je kinderen te sparen, maar blijven spreken over het is MIJN geld is toch scheef of zie ik dat nu verkeerd. Dus het is ook niet jou kind zijn/haar speelgoed, niet zijn/haar kamertje, niet zijn/haar knuffel, want het is van JOU geld betaald????? Spaar dan niet....
wat ik nu zou doen is naar je moeder toegaan en verhaal halen. Vervolgens zeggen dat ze die 1000 euro mag houden maar dat ze er vanaf nu geen zeggenschap meer over heeft en dat ze er niks meer af kan halen omdat je haar machtiging er af heb laten halen. En als ze nog fantsoenlijk contact met jullie wilt houden voortaan eerlijk zijn. Selena: Ik had ook geen rek nr oid. Maar een bank kan ook zien welke rekeningnr's er op jouw naam staan.
Eens met loetje Er moet een duidelijke reden zijn als ze het moeten gebruiken. En niet om haar broer te onderhouden met zn nogal luxe levensstijl.
Ja misschien wel Ik vind het gewoon niet fijn om dan advies te geven. Misschien ook wel omdat ik professioneel advies geef en niet aan mensen met een aantoonbare psychische toestand. Gewoon omdat ik dan verder had moeten leren. Maar laat mijn antwoorden er verder maar buiten. Stoor je er niet aan. Ik weet ook niet altijd waar ik het over heb,
Ik snap je op zich ook wel hoor. Maar het viel mij ook op dat zodra het woord borderline viel, er meerderen reageerden met 'oh dan reageer ik niet meer'. Vind ik ook beetje raar. Niet alleen de redenatie, maar vooral de mededeling
Dames, ik neem het niet voor haar op he Ik zei alleen dat ik snapte dat ze misschien anders tegen de situatie aan kijkt omdat de band met haar moeder niet zo goed is... Mijn ouders hebben mij en mn zus toen der tijd ook bewust niks verteld van 1 spaarrekening. De andere wist ik wel van en had ik in beheer vanaf mijn 18e ik storte samen met mijn ouders voor die tijd er al geld op. Geld blijft altijd een getouwtrek... zeker als er ruzie/jaloezie enz in het spel is.
Nou, precies....Als het nu echt, echt, ècht niet anders kan en je hebt het geld heel hard nodig, dan had ze dat in overleg kunnen doen. Ts was immers al bijna 18. Juist het stiekeme in dit hele verhaal vind ik raar. Als je een topic zou openen met de vraag; "zou jij zonder te overleggen 1000 euro van de spaarrekening van je kind afhalen, vlak voor zijn 18e verjaardag?" zou het halve forum over degene heenvallen die daar dan bevestigend op zou antwoorden. Want zoiets dòe je toch niet? Een heel ander verhaal vind ik het als je bijvoorbeeld specifiek voor de studie van je kinderen spaart en zij er met de pet naar gooien en school niet eens afmaken of wat dan ook. Dan blijft dat geld echt niet gereserveerd staan voor hun feestjes of whatever...
Ohja ik denk dat je dat van je broer los moet laten. Ik ken ook situaties waarin de broer/zus van iemand voor getrokken wordt, je kan je er je hele leven druk om maken of je neerleggen bij de situatie en er TROTS op zijn, dat jij het zelf red zonder hulp van iemand!! Ik denk dat je je kind heus wel kan vertellen over een spaarrekening. Mijn ouders hebben nooit geheimzinnig over gedaan(op die ene rekening na), maar meer geleerd dat sparen goed was. Zo leerden we met geld om gaan en als je gewoon een goede band hebt met je kinderen kan dat heus niet fout gaan. Zelf zou ik het spaargeld van mn kind nooit gebruiken voor mezelf. Dat is voor mijn zoontje omdat WIJ dat voor hem wilden sparen, maar goed dat is het beeld wat ik er van heb en hoe ik opgevoed ben. Dit hebben mijn ouders me bijgebracht en zij hebben ook nooit aan ons spaargeld hoeven zitten...
zo, ik heb mij ook even door 14 pagina's heen geworsteld. Wil een paar dingen zeggen: - ik snap niet dat er meteen zo over ts geoordeeld wordt - ts, ik vind dat je het heel duidelijk vertelt en respect voor het feit dat je alle nare dingen en oordelen naast je neer legt en gewoon verder je verhaal doet. - geld dat ik voor mijn dochter spaar is van mijn dochter en niet meer van mij, want ik geef het aan haar, waarom zou ik anders in hemelsnaam sparen????
Hoera!Helemaal mee eens. Maar het dus wel zo (laatste punt) dat zoals er al gezegd werd je soms gedwongen kunt worden om alle spaargelden op te maken las ik hier eerder. (Was budgetering geloof ik) Wat ik trouwens wel een minne streek vind.
Ben wel blij dat ik niet de enige ben die vindt dat ik nogal hard/snel veroordeeld word... Doe m'n best om het nog een een rustige manier te brengen (omdat ik wéét dat ik snel impulsief en uit emotie kan reageren) en als je dan vervolgens aan alle kanten direct voor ondankbaar, kinderachtig en verwend nest wordt uitgemaakt, waarbij gelijk de conclusie getrokken wordt dat ik te laf, te bang, te ongeïnteresseerd zou zijn om te reageren omdat dit niet in 1 minuut gebeurt, dan denk ik ook: waar heb ik dat aan verdiend ? Ik val jullie persoonlijk toch ook niet aan...