Hoi Dames, Een paar weken geleden heb ik hier al eens geschreven dat onze zoon van net 2 telkens zijn bed uitkomt. We zijn begonnen met hem elke keer rustig terug in bed te leggen zonder enig oogcontact te maken en niets te zeggen en rustig te blijven en dit soms een paar uur. Nu blijft mijn man elke avond bij hem op de kamer op een stoel zitten net zo lang tot hij slaapt. Zodra hij een poging doet om uit zijn bed te komen legt mijn man hem dus terug. Er zijn avonden bij dat hij binnen 3 kwartier slaapt maar over het algemeen duurt het nog erg lang. Vanavond was het weer eens hopeloos en heeft in totaal 3,5 uur geduurd. De tip van anderen om de deurklink omhoog te zetten helpt hier niet aangezien hij dan helemaal hysterisch wordt. Nu het volgende waar ik mee zit. Mijn man zegt nu dat het aan mijn manier van opvoeden ligt dat zoontje dus zo onrustig is dat hij continue zijn bed uit wilt. Ik ben namelijk alle dagen bij hem. Hij ging me gelijk ondervragen hoe ik alles doe op een dag. Hoeveel rustmomenten ik inlas, en op welke tijden van de dag voor zoontje, of ik bij hem ga zitten als hij drinken krijgt. Hij had namelijk op internet gelezen dat kinderen die niet genoeg structuur krijgen overdag moeilijk in slaap kunnen komen. Nou, ik weet ook wel dat structuur en de 3 R's van belang zijn daar heb ik geen internet voor nodig. Het is nu wel zo dat ik door de zwangerschap gewoon niet zo vlug meer ben en door bekkenklachten en zwangerschapsischias mijn zoontje niet altijd kan aanpakken als ik zou willen. Dus b.v. even stevig oppakken en hem dan op de trap zetten als hij stout is. Ik ben veel te bang dat ik een verkeerde beweging maak zodat ik straks helemaal niets meer kan. Hierdoor laat ik nu idd mijn zoontje wel eens wat meer zijn gang gaan dan ik normaal gesproken zou doen. Maar verder vind ik dat ik het nog niet zo slecht doe op een dag. We eten op vaste tijden, tussendoortjes ook, ik corrigeer hem de hele dag door maar op een positieve manier want het woord "nee" is niet opvoedkundig verant woord. Ik heb de kleine man de hele dag achter me aanlopen, heb echt geen moment voor mezelf. Ik probeer hem op weg te helpen om zelfstandig te spelen maar zodra ik wegga staat hij dus alweer achter me. Ondanks dit alles blijf ik altijd rustig. Nu is het wel zo dat ik minder met hem onderneem buitenshuis ivm de zwangerschap. Ik vind de dagen zwaar vermoeiend en vind het dus erg frustrerend om te horen dat het probleem groot en deels door mijn manier van opvoeden komt. Nu zit ik hier al de hele avond over na te denken. Misschien heeft mijn man toch wel gelijk? Maar ik zou het voor nu op dit moment echt niet weten hoe ik de dagen anders moet indelen of dingen anders aan kan pakken zodat zoontje 's avonds niet meer tig keer zijn bed uit probeert te komen. Het is gewoon even zwaar de laatste 2 maanden van de zwangerschap. Voel me ook wel bezwaard t.o.v. mijn man omdat hij dus nu elke avond erg lang bij zoontje op de kamer zit. Wat denken jullie hiervan? Misschien nog tips voor mij om het anders aan te pakken? Doe ik het nu echt zo slecht? Ik zit hier dus echt heel erg mee.
Ik zou me niet al te druk maken over jou opvoedkundigheid. Volgensmij komen de meeste kindjes van 2 wel uit hun bed. Rosalie mijn dochter deed dit ook. Met als gevolg dat ze nog een half jaartje in haar campingbed heeft gelegen. Wij hadden niet zoveel zin om er een mega drama van te maken elke avond. In het campingbed ging ze zonder problemen slapen, leek wel of ze zich veiliger voelde. In die tussen tijd dat ze in het campingbed lag hebben we het grote bed als iets heel "groots" aan gepraat, en in haar kamer laten staan, inmiddels gaat het slapen in het grote bed prima. Achteraf gezien had ik zelf het idee dat ik te snel naar een groot bed ben gegaan. Als ik het over zou moeten doen, had ik het grote bed eerst een tijdje naast haar ledikant in dr kamer laten staan. ZOdat ze kon wennen aan het idee dat ze straks naar een groot bed gaat.
Ja, ik weet ook wel dat er meer peuters zijn die dit doen. Is ook niet zo uitzonderlijk maar man doet het overkomen alsof het alleen bij ons voorkomt en dan ook nog eens mijn schuld. Misschien is het idee van het campingbedje wat. Ik ga het in iedergeval proberen.
Later bedacht ik mij dat ik haar vertrouwde plekje ineens had weg gerukt uit dr kamer. Ze voelde zich daar veilig en ineens was daar dat grote bed. We hebben in dat half jaar het bed benoemd als iets groots, aantrekkelijk gemaakt zeg maar. En ineens zonder problemen gaf ze zelf aan in het grote bed te willen slapen. Soms denk ik dat wijz elf teveel willen, kids kunnen vrij goed zelf aangeven waar ze wel en niet aan toe zijn. Natuurlijk kun je ze daarbij iets sturen.
Herkenbaar van toen ik zwanger was. Ik was minder streng en kon ook minder goed de RRR voor haar indelen. Ik was de eerste 20 weken zelf erg moe dus deden we andere dingen. Ja ik kon toen niet anders en het is wel weer goed gekomen. Wat betreft je zoon met naar bed brengen. Wij zijn daar eigenlijk erg makkelijk in. Isabella brengen we in een vast ritueel naar bed en daarna mag ze zelf weten wat ze gaat doen. Klinkt raar misschien maar ze mag gaan lezen of nog even spelen. Of gewoon slapen als ze wil. We gaan dus naar beneden en laten haar gewoon in haar kamer. Boven hebben we een traphekje en ze kan dus nergens heen. Voor haar is dit dus ideaal. Als ze niet moe is meteen kan ze gewoon boekje lezen en anders nog even spelen als ze wil. Maar misschien kan je zoontje dat niet. Geen idee. Voor ons werkt het.
Ik denk dat het niets te maken heeft met je manier van opvoeden, wel met het feit dat je kindje 2 is en grenzen probeert te ontdekken en verleggen. Uit bed gaan hoort daar ook bij. Duidelijk en consequent zijn dus. Daar heb je je fysiek mijns inziens niet voor nodig toch? Bij stout gedrag rustig corrigeren en eventueel naar de gang sturen (dat hoeft toch niet met "geweld"?). Verder zal je zoontje ongetwijfeld doorhebben dat jij anders bent dan anders en ook bij jou zn grenzen verkennen. Heb je niet een speeltuintje oid dichtbij of bereikbaar met fiets/auto? Ik ging veel naar het speeltuintje hier dichtbij en dan waggelde ik naar het bankje .
Ook ik vraag me af wat je bedoelt met 'het woord 'nee' is niet opvoedkundig verantwoord'? Als je daarmee bedoelt dat je 'nee' zoveel mogelijk probeert te vermijden, dan zou ik zeggen dat je daar als de donder WEL mee moet beginnen, omdat hij gewoon moet leren dat bepaalde dingen niet kunnen. Natuurlijk is dit DE leeftijd om als mama 'nee' zegt, er een lekkere driftbui tegenaan te gooien. Die negeer je gewoon, of je zet hem dan even op de trap, maar hij zal echt moeten leren dat bepaalde dingen 'nee' zijn. En ik denk zelf wel dat dat de oorzaak kan zijn, (samen met jullie toch redelijk lieve en niet-heel-erg-optredende manier van steeds maar terug in bed leggen), dat het 's avonds zo lang duurt! Wat ik dus zou doen: overdag meer 'nee' gaan zeggen en toch meer optreden, ook al is dat fysiek nu even lastig. En 's avonds meer op gaan treden ook. Afspreken hoe vaak je vindt dat terugleggen normaal is en als dat 3 keer is en hij gaat daarnaa WEER zijn bed uit, dan ga je hem dus streng toespreken. Daar zal hij best overstuur van zijn, maar nogmaals: hij moet wel de grenzen leren kennen en ik vind het nu toch wel erg klinken alsof hij daar een loopje mee neemt. Thirza zou hier echt niet moeten proberen om elke keer weer niet te doen wat wij zeggen! En ook wij hebben hier wel sessies gehad hoor, dat ze weer uit bed probeerde te komen. Wat ik dan deed, was op de gang staan, (haar kamertje is erg klein), en bij de eerste de beste beweging dat ik dacht; nu gaat ze eruit klimmen, zei ik dan"Nee, Thirza, IN BED BLIJVEN, (strenge stem, niet schreeuwen ofzo, gewoon strenge/lage stem). Niet afwachten dus tot ze eruit zijn, maar direct actie: lik op stuk! Mijn conclusie: het ligt niet alleen aan jouw aanpak, je man is er ook aardig debet aan. Maar dat is al met al echt wel goed te verhelpen hoor!
2 jaar is nog erg jong hoor voor een groot bedje (ik neem aan dat hij daar in slaapt) Waarom koop je niet een ledikantje zodat hij er niet uit kan klimmen en iedereen op deze manier rust krijgt (ook je zoontje) Ik denk niet dat het aan je opvoeding ligt, het is ook wel erg makkelijk om het daar op te gooien omdat ik diegene die de perfecte opvoeding geeft nog moet tegenkomen
butterflay: hier slaapt zoonlief ook in een groot bed, en waarom omdat hij zich uit zijn ledikant liet vallen dus op de grond terecht kwam hier gaat het nu al 3 weken goed dus leeftijd vind niet dat je daar altijd iets van kan zeggen hoor... ik vind dan veiligheid veel belangrijker als de leeftijd
Mijn zoontje heeft ook zo'n periode gehad, dat ie niet makkelijk in slaap komt en zijn zin wilde doordrijven door de boel bij elkaar te janken en krijsen. Ik heb het inderdaad een week lang volgehouden om hem om het kwartier weer neer te leggen en hem goedenacht te wensen. Na 3x hem zo terug te leggen op een avond pak ik hem op en en zet hem dan op de commode met de worden we moeten even praten. en hem nogmaals uitleggen dat ie lekker moet gaan slapen. Na een week was het gekrijs helemaal over. Nu legt mn man hem in bed en gaat dan de kamer uit en dan doe ik de lampen uit en haal hem weer even uit bed om even op de commode te knuffelen en de dag door te nemen. daarna slaapt ie heerlijk. Je schrijft ook dat je nu minder buitenkomt door je zwangerschap. Het is wel een jongetje wat je hebt en die moeten gewoon hun energie kwijt. Die van mij gaat echt elke dag wel minimaal een uur naar buiten. Lekker een stuk wandelen (hij rent dan) zonder wandelwagen of even lekker naar de speeltuin. En s'avonds voor het naar bed gaan even stoeien met papa en als die er niet is met mama. Wie weet wil je man wat vaker naar buiten met hem, of opa of oma of de buren. En is je zoontje al toe aan de peuterspeelzaal qua leeftijd. Want daar leren ze ook goed zelfstandig spelen en samen spelen. Sterkte en succes ermee.
die van mij heeft het sinds een week. hij ligd gewoon in zijn ledikant en daar klimt hij uit. bij mijn moeder (lager ledikant) kon hij dit 6 maanden geleden of het ligd aan je opvoedwijze? nee denk het niet wat hier trouwens wel helpt is een slaappzak en na 3 keer even goed "boos" worden. dus gewoon heel duidelijk zijn dat hij NU moet slapen
Thirza slaapt al sinds ze 20 maanden is in een peuterbedje waar ze dus zelf uit kan. Dat is, op hier en daar een feestje, altijd goed gegaan hoor! Naar mijn idee kun je juist beter wat vroeger overstappen, (want dan zijn ze hier nog beter 'trainbaar' op), dan later (want dan hebben ze veel beter door dat ze er uit kunnen en gewoon kunnen gaa doen waar ze zelf zin in hebben). Hoe vroeger aangeleerd, hoe beter het gaat als ze ouder zijn, naar mijn idee Je moet gewoon af en toe wel even echt streng zijn, als ze er uit klimmen terwijl ze moeten slapen. That's all...
Ik heb meerdere ideeen bij jou verhaal. - Je kindje is nog niet klaar voor een groot bed. -Je bent niet duidelijk genoeg in het stellen van grenzen en leert hem niet dat acties consequenties hebben.(ok, nu in de zwangerschaps is het begrijpelijk maar je kindje heeft DE leeftijd om tegendraads te gaan doen en waar stricte opvoeding erg van belang is) -Je man verergert de situatie door aan hem toe te geven en bij hem op zn kamer te blijven zitten. Schaf een traphek aan, zet de klink omhoog en leer je kindje dat jullie wil wet is. Maak een avond ritueel bijvoorbeeld: -Kwartiertje samen televisie kijken -Naar boven en eventjes douchen en tandenpoetsen -Lekker insmeren met een bodylotion (Natusan heeft een goeie voor lekker slapen) -Pyama aantrekken en op bed leggen. -Paar bladzijdes uit een boekje voorlezen, of er eventjes bij gaan liggen en nog even de dag doorspreken in de vorm van een vraag-antwoordspel. -Daarna heel duidelijk vertellen dat papa/mama nu naar beneden gaat en dat het tijd om te slapen is. Vooral die kleine peutertjes hebben behoefte aan duidelijkheid...
WIj hebben soort gelijk meegemaakt. meneer was 1,5 kwam constant uit zijn ledikant met slaapzak. lattebodem op de grond gelegd. maakte niet uit kwam er net zo snel uit.. met erbij zitten werkte het idd.. en hij sliep.. na een paar dagen sliep hij zelf weer en na een week begon de ellende opnieuw. tip gehad ledikant uit de kamer te halen te kijken wat hij doet met alleen het matras zodat hij terug kon. dus gedaan deurklink eraf dat wel. (brulde natuurlijk eerst toen hij merkte dat de deur niet open ging.. tja helaas ging snel genoeg over nu ramt hij gewoon op de deur als hij wakker is. dus nooit voor t slapen maar wel erna) Dat werkte.. hij rommelde wel op de kamer (lees trekt kasten leeg) maar ging weer terug op zijn matras liggen om te slapen. 3 dagen later groter bed gegeven met dus 1,5 jaar.. en nu gaat het goed. dus.. mijn advies. negeren. maar ja niet elk kind is het zelfde. misschien idd dat campingbedje helpt zou ik in jullie geval dan toch eerst proberen. campingbedje met slaapzak. en als dat nog niet werkt idd goed streng nee zeggen. en anders negeren. (idd na het ritueel)
Ik heb mijn stukje nog eens nagelezen nu na een nachtje slapen en kan me indenken dat het een beetje overkomt alsof wij niet zo streng zijn maar dat is echt niet zo. De tips zoals avond/bedritueel hebben we al en het streng toespreken na een aantal keren uit bed gekomen te zijn hebben we ook al diverse keren gedaan. En negeren ook. Hij geeft gewoon nergens om. Een traphekje hebben we maar de bovenverdieping is groot dus zouden we op elke kamer daar een slot moeten zetten en alle spullen op moeten ruimen aangezien hij overal naar binnenloopt en van alles pakt. Mijn man gaat er juist naast zitten zodat hij dus helemaal geen kans meer krijgt om maar een been uit bed te zetten. We hebben hem ook naar een groter bed gedaan omdat hij zich ook uit zijn ledikant liet vallen. Voor wat betreft het naar buiten gaan. De hele winter ligt hier sneeuw. Ik ga wel af en toe met hem naar een overdekte speelplaats als ik de puf heb. 1x per week ga ik met hem naar de gym dus het is niet zo dat ik helemaal niets met hem onderneem. Familie hebben we hier niet dus ik heb niet echt veel mogelijkheden. Creches zijn hier niet zoveel. Hier gaan de meeste kinderen naar een dayhome. Dit is gewoon bij een oppasmoeder die dan op een paar kindjes past. Ik ben al bij een paar wezen kijken maar ben niet erg enthousiast over dit concept. Ik kan dan net zo goed zelf op hem passen. Ik heb geleerd en lees het ook vaak dat je het woordje "nee" zoveel moet vermijden omdat dit negatief is. Dus als hij iets doet wat niet mag moet je hem een alternatief aanbieden. Bv. als hij door het huis rent, dan niet zeggen "je mag niet in huis rennen" maar dan iets in de trant van " wil je graag rennen, dat kunnen we beter buiten doen" Ja, klinkt soft, vond ik ook toen me dat verteld werd maar bij ons werkt het over het algemeen wel. Bij de zoon van 9 hebben we het ook zo aangepakt en dat is goedgegaan Maar tuurlijk...elk kind is anders en wat voor de 1 werkt werkt voor de ander niet of minder. We gaan gewoon wat dingen proberen wat voor hem wel werkt. In iedergeval bedankt voor het meedenken/tips.
de enige tip die iik dan nog kan bedenken is zorg dat hij erg moe is als hij naar bed gaat. dus misschien eerder naar bed overdag als hij overdag nog slaapt. of geen middagslaap meer.(als je geen fut hebt om hem buiten fysiek uit te putten) of langer ophouden. misschien is meneertje op dit moment gewoon niet moe genoeg. (kan een fase zijn) heb het hier met de oudste ook wel gehad hoor dat hij periodes had dat hij voor 10 uur niet sliep. maar ik denk niet dat het aan je opvoeding ligt. ik denk zelf dat het gewoon een fase is. succes
Meid zet toch gewoon de klink van zn kamer omhoog! Hoef je niet op elke kamer een slot te doen...Wij hebben het ook en het werkt perfect!! Ook onze kleine man kwam de eerste periode in het grote bed echt wel 20 keer de kamer weer in.Ramgek werd ik ervan! Heb de inbussleutel gepakt en zn klink er andersom op gezet. Uiteraard resulteerde dat in gigantisch brullen...Ff de tv wat harder en negeren. Hij zal het toch een keer moeten leren. Dit is geen doen. En die positieve manier van opvoeden:wil je rennen? laten we dat buiten doen... Ik ben het er niet mee eens. Je vertelt je kind op geen enkel punt dat jij dat binnen niet wilt hebben.Hoe moet hij het dan leren??? Hier werkt het heel simpel...Hij kan van mij alles gedaan krijgen, maar luisteren zal hij! Luistert hij niet...Dan zet ik hem in de hoek. Net zo lang totdat hij weer gekalmeerd is en vraagt of hij mag komen. Dan moet hij bij mij komen, sorry zeggen voor wat hij gedaan heeft(ik zeg de helft voor, maar hij zegt het dan na en daar leert hij ook weer van) Dus als die van mij in huis gaat rennen en ik wil dat niet hebben, krijgt hij een waarschuwing, slaat hij die in de wind? verdwijntie de hoek in.
En zo leert hij dus totaal geen grenzen kennen en krijg je het ene probleem na het andere...Als ouders zijnde dienen jùllie grenzen aan te geven. Prima als je alternatieven wilt geven, maar zet je je kind nu ook daadwerkelijk elke keer buiten als hij binnen begint te rennen? Gewoon duidelijk maken dat je dat in huis niet wilt hebben, klaar! Het is een kind hoor, geen volwassene. Grenzen stellen kan ook een hoop rust geven aan een kind. Zo weet hij namelijk wat hij aan je heeft en dat hij echt geen loopje met je hoeft te nemen... Verder zou ik inderdaad proberen om even terug te gaan naar een ledikant..Mijn zoon was ruim 2 toen hij over ging naar een groot bed, maar dat was een drama..Weer teruggelegd in het ledikant (grote bed gewoon laten staan) en 2 maanden later nog eens geprobeert (hij was toen 2,5) en toen ging het meteen prima...
Dat je nee zo veel mogelijk zou moeten vermijden is je reinste onzin hoor! Hij hoort dat juist wel te horen en te leren! Wat WEL klopt, is dat je dingen die je zegt beter kunt verwoorden zonder het woordje 'niet', omdat ze anders de boodschap niet goed oppakken. Bijvoorbeeld, als jij zegt: NIET uit bed komen, dat hij dan denkt: o, uit bed komen. OK! In dat soort gevallen kun je dus beter zeggen: NEE, in bed blijven. Je zegt dus wel nee, je begrenst heel duidelijk, maar je zegt vooral ook wat je wel wilt, niet omdat hij niet zou mogen horen wat niet mag, maar omdat hij het op deze manier beter snapt. Maar 'nee' snappen ze heel goed en kun je dus heel prima gebruiken Het gaat vooral om 'niet' in combinatie met de rest van de zin....