Wat een oneerlijke en harde beslissing moeten jullie nemen. Ongelofelijk veel kracht en sterkte om deze moeilijke periode door te komen....
Dat is een hele moeilijke keuze voor jullie allebei, maar misschien wel het beste! Ikzelf ben ook met een hartafwijking geboren, maar die was neit zodanig ernstig dat ik het niet zou kunnen overleven. Alsnog heb ik een hele moeilijke start in het leven gehad, maar ik heb gevochten voor mn leven, dankzij mn ouders ben ik er nog Ben ze daarvoor ook heel erg dankbaar, vooral mn vader! Zonder hem had ik de eerste 24 uur niet eens gehaalt.. Ik snap dat je je rot voelt, helaas heb ik het zelf niet mee gemaakt, en ik mag van geluk spreken dat ze geen gekke dingen hebben ontdekt bij mn kleine meisje, maar het echte afwachten of ze echt niets mankeert van binnen wat je met een echo niet kunt zien komt pas naar voren als ze geboren is, ik hoop dat ons meisje geen gekke dingen heeft, en lekker gezond zal zijn! Heel veel sterkte meis, en een dikke knuffel!!
Hallo allemaal, Allereerst wil ik iedereen bedanken voor het medeleven en de steun in de vorm van een reactie. Tuurlijk waren er ook reacties met eigen meningen over deze situatie, maar ik heb daar begrip voor en respecteer iedere mening. Niet iedereen maakt dezelfde keuze. Ik wil nog wel even duidelijk maken dat ik echt niet getwijfeld heb over onze beslissing. Dat was niet voor iedereen duidelijk. Gevoelsmatig werd ik op en neer geslingerd door emoties, maar we hebben de juiste keuze gemaakt en heb daar ook geen spijt van. Ik ben nu heel blij dat het achter de rug is. Het is allemaal goed verlopen en we hebben de tijd gekregen om afscheid van Sabientje te nemen. Ook hebben we een hand en voetafdrukje meegekregen. We zijn heel goed begeleid en verzorgd in het ziekenhuis, ze waren echt heel erg lief en meelevend. Over twee weken een controleafspraak bij de gynaecoloog en dan horen we ook wanneer we verder kunnen voor een broertje of zusje voor Sabientje. Nogmaals iedereen bedankt voor de lieve reacties Groetjes, Snoopy
heel veel sterkte, ik heb het zelf niet meegemaakt maar mijn schoonzus wel, dus wel van dichtbij... Helaas hebben wij merlijn nooit kunnen begraven.. het was te jong om mee te mogen nemen vanuit het ziekenhuis gecondoleerd met sabientje* sterkte in deze moeilijke tijd meid!
jeetje wat een reacties staan hier tussen zeg Dit is de moeilijkste beslissing die een ouder ooit kan maken.. Alles behalve egoïstisch! Natuurlijk zijn er twijfels, je hoofd gaat tegen je hart in.. Niets is meer logisch in zo'n situatie. Ik vind dat jullie een hele dappere keuze hebben gemaakt! Onwijs veel sterkte met alles want jullie zijn toch mama en papa geworden. Ik hoop dat jullie het samen een plek kunnen geven en over kunnen praten. Hopelijk snel een broertje of zusje voor jullie kleintje
hoi hoi ik vind het echt vreselijk om te horen ik ben zelf 24 en heb 2 kindjes van 6 en 2 en ik was zwanger van de 3de en het zou een meisje worden maar bij de 20 weke echo bleek er ook iets mis tezijn en kindje had het 22q11 sydroom en mischien nog wel meer dus ik heb het met 23 wk en 5 dagen laten afkomen mijn meissie cecillia en ik weet dat het ontzettend moeilijk is en gaat worden ik heb het er nu nog steeds erg moeilijk mee het is in juni gebeurt maar nu besef ik het me steeds meer dat mijn meissie er niet meer is maar ik wens jullie heel veel sterkte
Wat verschrikkelijk moeilijk moet dat zijn voor jullie. Zelf wacht ik op een uitslag na de punctie na een uitslag van 1 op 5. Ik wens je veel kracht en sterkte toe om weer verder te gaan.
Hoi dames, Ik weet helaas uit ervaring wat jullie meemaken. Afgelopen augustus bleek bij ruim 17 weken zwangerschap, dat ons kindje (een zoon) ernstige gebreken had en hebben we de zwangerschap laten afbreken.....het meest verschrikkelijke dat je mee kunt maken! Nu 4 maanden verder gaat het weer een beetje. Ik was bang er nooit bovenop te komen, maar dat is niet zo. We hebben hem Tobias genoemd! Ik denk er nog dagelijks aan....nu zijn we aan het proberen weer zwanger te worden...als het lukt is dat zo spannend!
Je berichtje is al een tijdje geleden, maar toch wil ik je nog even sterkte wensen. Wij hebben onze zwangerschap ook afgebroken toen ons kindje Down bleek te hebben. Het is een hele moeilijke en zware beslissing die soms ook niet begrepen wordt door anderen. Maar alleen jullie kunnen je eigen keuze maken en doen wat goed voelt. Ik hoop dat je alles een plekje kunt geven.
Bedankt voor je medeleven en het was inderdaad een moeilijke en zware beslissing, maar voor ons wel de juiste. Het is nu 6 weken geleden en het gaat goed met ons. We hebben het een plekje kunnen geven en kunnen goed met het verdriet omgaan. Ik ben heel blij dat mijn cyclus weer op gang is gekomen. Vorige week woensdag mijn eerste menstruatie weer gehad (is er nog, want kan langer duren). Dus op naar de eerste eisprong, want we gaan er weer helemaal voor! Iedereen nog bedankt voor de reacties en medeleven. Ik heb hier veel steun aan gehad (behalve van de minder leuke reacties). Maar iedereen mag zijn mening geven hier natuurlijk. Groetjes, Snoopy
Ondanks dat ik het heel triest vind voor jullie, vind ik het ook heel triest dat een kindje met het syndroom van Down wordt geaborteerd. Hebben deze kinderen geen recht om te leven? Een kind in de baarmoeder kan zich niet verweren, zou het zijn/haar keuze zijn om te sterven in de baarmoeder? Ik vind het vreselijk dat dergelijke kinderen worden weggehaald en vind dit eerlijk gezegd een verarming van de samenleving. Alles is maakbaar en moet perfect zijn, zijn niet-perfecte mensen niet meer welkom in onze maatschappij? Vreselijk dat dit in onze "beschaving" alllemaal mogelijk is.....
En jij vind dit een geschikte plek om daar over te beginnen? Waar een moeder om het verlies van haar kind rouwt... Ontzettend ongepast dit :x
watervlinder heeft niet alles gelezen denk ik. er waren nog meer afwijkingen!!!!!!!! LEZEN scheelt soms de helft `zucht`