Het is inderdaad niet niks... Ik zat me gisteravond nog eens te bedenken dat ik absoluut geen informatie heb gehad over wat ik precies kon verwachten. Ja, er is iets gezegt over het vuchtzakje, maar niks qua bloeding, hoe groot het zou zijn etc etc. Als ik dat had geweten was de schrik misschien iets minder geweest, ik weet het niet. Ik vloei inderdaad niet zoveel meer, maar nog steeds ook last van mn buik.. Ik denk dat ik dadelijk even ga bellen!! Liefs!
Goedemorgen dames, Eindelijk ben ik door alle berichten heen. Ik ga er nog even niet op reageren maar weet wel dat ik met iedereen echt mee leef. Bij mij is het helaas weer foute boel! Vrijdagavond 0:00 uur was ik helemaal blij omdat ik niet hoefde te blijven. De kleine kwam rond 11 uur af en leek erg compleet. Ik was verschrikkelijk verdrietig, maar ik weet dat het zo wel beter is! Zaterdag heb ik met mijn vriend het huis schoon gemaakt en 's middags zijn we naar een heel mooi plekje in het bos gegaan waar we onze kleine hebben begraven. Dat was voor mij echt een moment dat ik helemaal brak. Ik moest ons kindje achterlaten en kon het niet langer beschermen. Dat vond ik echt heel moeilijk, maar ik weet dat het moest. Het is tijd dat de kleine gaat rusten en ik niet langer meer iets kan betekenen. Denk dat het een soort moederinstinct is. Verschrikkelijk maar ook natuurlijk! Verder helemaal geen pijn overdag tot zaterdagavond. We zaten bij mijn schoonmoeder op de bank, vriendlief was in de tussentijd even weggeweest en ondertussen al weer terug. Rond half 10 begon ik krampen in mijn buik te krijgen en 's avonds met een kruik en Paracetamol het bed in gekropen. Gisteren was een hel. Verschrikkelijk veel pijn. Zitten was bijna onmogelijk en ook lopenlwas bepaald geen pretje. Natuurlijk had ik extra veel geluk, want we gingen ook nog naar een opbaring van de oma van mijn vriend. Was erg zwaar dus gelukkig was er een rolstoel aanwezig. Hoe later het werd, hoe meer pijn ik begon te krijgen. Ik dacht dat het iets normaals was. Wist ik veel., heb het nog nooit eerder meegemaakt. Gelukkig!! Maar ik wist wel dat het met Paracetamol absoluut niet meer onder controle te houden was. Na overleg met beide moeders toch maar het ziekenhuis gebeld en ook de arts zei dat het niet helemaal klopte. Dus kon ik 's avonds om 10 uur weet terug naar het ziekenhuis. Het bloedprikken ging helemaal niet en ze moest op een gemene plek prikken dus vervolgens was mijn arm weer lekker opgezwollen. Uit zowel de bloedtest als de urinetest was gelukkig niks te zien. Enkel een blaasontsteking, maar door de andere pijn kon dat me al niks meer schelen. Voel er toch niks van. Vervolgens kwam de arts en kreeg ik eerst een eendenbek zodat ze goed kon kijken. Niet fijn!! Maar wat nodig is moet wat mij betreft. De inwendige echo was al helemaal geen pretje en deed best veel pijn. Helaas was er toch nog wat weefsel te zien. Duwen en voelen om te vinden waar de pijn vandaan kwam.., auw auw auw!! Vervolgens moest ik toch in het ziekenhuis blijven. Gelukkig mocht ik op het bed blijven liggen en werd ik zo opnieuw naar de afdeling gereden. 4 pillen en een pijnstillende poeder hebben me in slaap gekregen. Vanochtend om 7 uur werd ik wakker. De pijn viel best mee, tot ik ging lopen omdat ik naar de wc moest. Was geen pretje, maar viel best mee. Ondertussen hebben ze gelukkig de verwarming hoger gezet, want ik had het erg koud. Temp. Gemeten en helaas moet ik momenteel toch nog even nuchter blijven. Dus nu is het afwachten. Gelukkig heeft vriendlief zijn werk afgezegd en is hij zo weer bij me. Als het lukt zal ik later op de dag laten weten hoe het gaat. Sterkte voor iedereen! Het is een zware tijd! Dikke kus en knuffel
Ach lieve BabyBoo!! Wat een ellende zeg, zit hier met een brok in mn keel! Ik wil je heeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg veel sterkte wensen!!! Wat fijn dat jullie voor jullie kleintje ook een mooi plekje hebben kunnen vinden!!! Al doet het verschrikkelijk veel pijn! Ik denk aan je hoor!! Liefs!
Ach Babyboo, wat rot voor je zeg. Weer opgenomen dus. Er is een kans dat ze nog een curretage gaan doen? Heel veel sterkte meid. Ik hoop maar dat je het snel achter de rug hebt.
Lief dat je het vraagt Sparkie! Hier is het nu weer rustig.. af en toe nog wat kramp, maar niet zo erg meer, gelukkig!!!
@Babyboo meid wat verschrikkelijk!!!! Wens je heel veel sterkte en kracht toe! Wat mooi om te lezen dat jullie hebben kunnen begraven.. maar wat naar hoe het daarna is gelopen... blijf het even volgen meid. Denk aan je. Probeer en nu aan toe te geven meis. Ze vertelde mij dat het erg belangrijk was dat ik dat zou doen. Ook bij de narcose want onrustig erin is ook erg onrustig eruit komen. Weet niet of het nodig is bij je maar puur een tip. Take care! @Vlinder wilde ook aan je vragen hoe het nu gaat... of je nog zo veel pijn had en evt naar de ha post of zh was geweest maar lees dat het al minder is... hoe voel jij je nu? Meiden een vraagje.. zijn jullie ook nog thuis? Werken jullie en wat voor werk doen jullie? En hoe reageren ze erop? (oeps zijn ineens een paar vragen solly ) xxx
@Sjors, ik voel me heel dubbel! Aan de ene kant ben ik erg rustig, maar ook voel ik me erg onrustig...Het heeft allemaal even tijd nodig... Ik voel me zo leeg, zo eenzaam al heb ik allemaal lieve mensen om me heen en ook hier op het forum de lieve meiden! Maar toch voelt het alsof je helemaal alleen staat in het gebeuren! Misschien herkennen jullie het, of stel ik me aan?! Af en toe heb ik nog wel flinke krampen maar het is vol te houden. Ik weet niet hoelang de krampen en de pijntjes nog aan mogen houden? Ik ben inderdaad nog thuis. Ik ben administratief medewerkster op een muziekschool. Ze wisten daar niet dat in verwachting was (wat klinkt dat 'was' naar.. bah!) maar ik had uitgelegt dat ik vrijdag naar het ziekenhuis moest, en daarom deze week niet aanwezig zou zijn op het werk. Ik heb gelukkig een hele fijne baas en collega's en dat is dus geen enkel probleem!!! Liefs!
Vlinder, eigenlijk horen die krampen wel vrij snel af te nemen als je alles kwijt bent. Het lijkt me verstandig om vandaag een echo te laten maken. Veel sterkte. Suus
Dank je wel voor je reactie Suus. Dan heb ik nog 1 vraagje (ik voel me echt een beetje dom nu hihi) moet ik voor de echo de VK bellen, of de gyn. ? @Suus, hoe gaat het nu met jou? Hopelijk gaat alles goed bij/met jou!! Liefs!
@Vlinder Neee meis das niet aantsellen... ik voel het net zo. Zo af en toe idd nog kramp.. en ook soms ineens tranen... voel me dan ook leeg. Moet zeggen dat me buik nu al behoorlijk plat is. Word daar ook erg verdrietig van! Ik werk in het onderwijs. Bij mij wisten ze het al wel (mede omdat ik dus of nou ja me buik aan het groeien was). Mijn leerlingen had ik het niet verteld. WIlde dat de dag na de echo doen. Maar dat was niet meer nodig (dat ''was'' klinkt iodd BAH!!!!). Ik begreep gister van mijn directrische (die mega tof en begripvol is) dat een handje vol van mijn kids naar haar toe was gegaan en zeiden.. waar is de juf en en wat is er met haar aan de hand!!?? Ze zei dat de leerlingen hadden aangegeven dat ze wel wisten dan ik naar het zh moest (niet waarvoor) maar dat ik nu ineens niet terug kom... en dat er mensen (andere collega's) erg somber lopen en doen en ze tranen hadden gespot bij me directe collega/vriendin... dus ze hadden wel het gevoel dat er ietys heel ergs was en dat het hun niet verteld werd. Ik kreeg echt tranen in me ogen toen ze mij dit vertelde. Vandaag gaan ze het me hele klas toch maar vertellen. Ik hou namelijk echt niet van wandelgang verhalen... en een handje vol weet het nu. Ze vroeg aan huin (directrische aan leerlingen) wat denken jullie.. als jullie naar de afgelopen tijd kijken wat was er dan anders aan jullie juf? Ja hadden ze gezegd ze werd dikker. En wat zou dat kunnen betekenen bij een vrouw... dat ze zwanger is... ja en toen moest ze meteen vertellen hoe het zat omdat een aantal leerlingen heel blij gingen kijken met een twinkel in de ogen. Zucht..... wat is dit naar zeg. Ze zijn dus huilend en stil haar kantoor uit gegaan. Ik blijf ook nog even thuis trouwens. Ben nog wiebel soms... en idd zoals jij al zei ook soms kramp maar vooral ook dat ik nog heel emo ben. Sorry voor mij lange verhaal ineens xxx
Geen sorry zeggen voor je lang verhaal! Fijn toch, dat je hier je verhaal kwijt kan! Wat fijn dat de directrische zo'n fijn persoon is. Ook 'fijn' dat de kinderen nu weten wat er met hun juf is. Wel heftig om het zo te moeten vertellen! Is ook niet niks voor de kinderen natuurlijk! Doe maar rustig aan meid, en denk goed om jezelf! Liefs!
Ik heb inderdaad de gyn gebeld. Ik begon weer vreselijke krampen te krijgen en ik wist even niet waar ik het zoeken moest. Precies op het goede moment gebeld dus! Ik mocht gelijk langskomen en de gyn kwam zelfs terug van zijn lunch hihi! Gelijk even inwendige echo gehad om te kijken van hoe en wat. De gyn kon goed zien (en ik overigs ook hihi) dat het vruchtje en alles wel helemaal goed weg is, maar dat er nog wel flinke bloedstolsels zitten... Ik heb nu weer extra Cytotec meegekregen voor 2 dagen, en woensdag mag ik helemaal geen pijn meer hebben! Is dit niet het geval,dan moet ik alsnog voor curretage!!! Bah Wat fijn dat het goed lijkt te gaan! Ik begrijp dat het spannend is allemaal! Ik denk aan je! Liefs!
Goed dat je gebeld hebt, zo zie je maar. Hopelijk doet de Cytotec z'n werk. Gebruik je per keer 4? Zou ik wel aanraden. Geen ibu nemen he, dat remt de weeën, maar dat wist je vast al. Sterkte hoor, ik hoop dat het nu snel voorbij is. Suus
Ja, ik neem er inderdaad 4 per keer!!! Nee, dat werd me inderdaad weer afgeraden om ibu te nemen!!! Paracetamol mag ik 'zoveel nemen als nodig' Hopelijk is het nu snel klaar! Dank je wel voor je lieve woorden!! Liefs!
Sterkte, ik heb ook altijd zo veel ellende na afloop. Zo vreselijk vermoeiend is dat, dat er geen einde aan komt. Ik duim voor je... Suus
Dank je wel meid! Het is inderdaad vermoeiend!!! Het voelt een beetje alsof mn lichaam me voor de gek houdt, snap je? Pff... hopelijk is het snel allemaal klaar! Liefs!
Ja, ik snap het maar al te goed. Stout lichaam. Straks ben je weer helemaal beter, en voel je je alweer heel anders. Maar deze fase is slopend. Suus
Heel stout lichaam! Het is gewoon zo slopend allemaal! De buikpijn,rugpijn etc, het bloedverlies, de emoties van het verlies... Het is zo veel in 1x he?! Pff!