Jij verwoordt precies wat ik voel! En vooral dat onbezorgde kan ik soms zo verschrikkelijk missen! Maar zou er ook niet aan moeten denken om maar 1 dag zonder mn dochter te moeten.
ik ben absoluut gelukkiger dan voordat ik kinderen had, net als al omschreven is, de geluksmomenten die je nu duidelijk terug kunt halen. en ja de nachtelijke tripjes naar de slaapkamers ja, en de zorgen die je niet heb als je geen kinderen heb zijn er natuurlijk maar om gelijk te zeggen dat dat een ongelukkig gevoel geeft nee dat vind ik zwaar op de hand. in mijn beleving noem ik het dat ik emotioneler leef (zowel de ups als downs) en als ik alles samen gooi in een grote pan en het als een soep bekijk zeg ik met volle borst dat ik veeeeeeel gelukkiger ben dan zonder mijn kindertjes!
Ik kan me er helemaal niet in vinden maar persoonlijk vind ik dat mensen tegenwoordig veel te veel willen allemaal, als je prioriteiten stelt en niet steeds "zeurt" over wat je niet kan of doet dan is het al een stuk fijner lijkt me. Natuurlijk heb je wel zorgen over je kids, financieen e.d. maar dat vind ik niets vergeleken bij het geluk wat je van een kind krijgt. Ik denk dat mensen wat minder aan hun eigen ik moeten denken maar denken aan het hele gezin als 1 zodra mensen dat doen valt er denk ik al minder te "miepen"
@ isademi: ik denk dat jij het meer bij jezelf moet houden We zijn niet allemaal uit hetzelfde hout gesneden en de 1 heeft die tijd voor zichzelf meer nodig dan de ander. En voor de 1 is dat dus bepalender voor het algehele geluksgevoel dan voor de ander. Vanuit jouw standpunt kort door de bocht menen dat mensen niet moeten "zeuren" en "miepen" en minder aan zichzelf moeten denken is nogal egocentrisch (je kunt je naar mijn mening niet zo goed inleven in de behoeften van anderen wanneer deze anders zijn dan die van jou).
Ik denk voor mezelf sprekend dat ik even mijn eigen ik prioriteiten opzij heb geschoven en dat heb geaccepteerd en daardoor dat het makkelijker is, je kan nu eenmaal niet alles willen, dat lukt je niet zonder ergens een steekje te laten vallen (en nee ik bedoel niet perse je kids maar bv wel dat je gewoon teveel van jezelf vraagt) Mensen willen steeds meer en waar stopt dat, soms moet je jezelf een halt toestoppen en zeggen, dit heb ik NU en dat is prima.. Ik bedoel het in elk geval niet zo negatief als jij het weer oppakt...
Een voorbeeld hier in de straat; Als de buren een andere auto kopen moeten hun dat ook als zij een nieuwe baan krijgt dan moet de andere partij dat ook, gaan de buren op vakantie; oohh wacht wij gaan verder.. dat telt ook allemaal mee natuurlijk want wat moet je allemaal ervoor doen, betalen en / of laten, dat levert stress op.
Hier kan ik me ook helemaal in vinden. Mooi verwoord. Ik vind het heel erg zoeken naar een goede balans. Ik heb gewoon tijd voor mijzelf nodig, maar ook interessant werk. Soms gaat dat lastig met de situatie thuis. Dan kan ik me uitgeput voelen. Maar de dagen dat ik samen met Evy doorbreng verrijken me ook. Het is zooo gezellig en ik ben zo trots op d'r. Mijn relatie is ander geworden. Tijd moet je echt maken en eigenlijk ben ik altijd moe en ga ik liever slapen.
Ik denk dat heel veel mensen het krijgen en opvoeden van kinderen romantischer voorstellen dan dat het is. Ik zou me geen leven kunnen voorstellen zonder m'n zoontje en ik ben zielsgelukkig met hem, maar er zijn natuurlijk dingen veranderd, sommige in negatieve zin en sommige in positieve zin, maar het is iig een verrijking van mijn leven!
Volgens mij is het hier degene die het artikel publiceert over het onderzoek, die nogal een simpele conclusie trekt uit een heel grootschalig en waarschijnlijk ook veel uitgebreider beschreven onderzoek. Waarschijnlijk hebben ze die metingen gedaan adhv vragenlijsten en daaruit komt dan een algemeen 'geluksniveau'. Dat niveau zal significant verschillen tussen mensen zonder kinderen en mensen met kinderen, maar 'ongelukkiger' is volgens mij een verkeerde bewoording. Maar ik kan me er zeker wel in vinden hoor, kan me heel goed voorstellen dat als jij alles kunt doen en laten waar je zin in hebt, het resultaat van die vragenlijsten hoger is dan wanneer je een of meerdere kinderen hebt en dus dan wel eens 'last' hebt van slapeloze nachten, combinatie met carriere, etc etc etc. Dat je niveau dan daalt van een 9 naar een 8 bijvoorbeeld. En het gaat natuurlijk ook om een gemiddelde van een groep van zo'n 1200 mensen dusja, dat zegt natuurlijk niks over de details of individuele belevingen En hoeft ook zeker niet te zeggen dat kinderen geen verrijking van je leven zijn!
Ik herken het deels wel. Je krijgt er héél veel voor terug, maar je levert ook wat in. Toevallig heb ik daar de laatste tijd wat 'last' van. Ik zou het heerlijk vinden om weer eens uitgebreid uit eten te gaan met mijn vriend (gaan we over niet al te lange tijd ook doen), eens gewoon een dagje lekker te lummelen zonder voor je kinderen te moeten zorgen (een hele dag uitbesteden is niet mijn ding en daarbij wil ik mezelf dan nuttig maken ), overdag gewoon weg kunnen zonder rekening te houden met eten/drinken/slapen van Lisa. Maar goed, dit wist ik van tevoren, maar soms valt het toch wel tegen (in theorie gaat alles makkelijker dan in de praktijk ), vooral omdat het met Eva nét allemaal wat makkelijker werd en toen kwam Lisa: huilde veel, daarna een half jaar sondevoeding, nu nog wel een beetje een miep met eten en drinken (bezorgt toch wel wat stress soms) en geen fan van de kinderwagen. Maar ik weet dat het over een half jaar/jaar echt een stuk makkelijker is allemaal en de beperkingen die er nu zijn neem ik even voor lief. Dan geniet ik maar gewoon hoe het nu gaat, want de kinderen zijn gezond, slapen goed, zijn meestal lief. De rest komt wel weer. Inderdaad wat Isademi ook zegt, je moet niet teveel willen. Zo wil ik het huishouden op zich wel perfect in orde hebben, maar ik heb ook veel tijd nodig om te ontspannen (anders draai ik echt door vrees ik). Dus ik geef daar gewoon aan toe, dan maar een iets minder schoon huis.
Ik kan alleen nog maar over de eerste 4,5 maand meepraten, maar ook ik herken het totaal niet. Nu geeft de onderzoekster wel aan dat taken goed verdelen & ook voor jezelf dingen blijven doen belangrijk is om te voorkomen da je minder gelukkig wordt. En dat zit bij ons wel goed.
Ik ben in mijn leven nog nooit zo gelukkig geweest als nu! Juist de jaren voor onze dochter waren de meest ongelukkige in ons leven. Ik ben blij dat de tijd van ziekenhuis in en uit voorbij is en dat we nu een redelijk onbezorgd leven hebben. Juist dit contrast maakt dat ik me nu gelukkig voel. Toch begrijp ik de conclusie van de onderzoeker wel. Om me heen zie ik vaak dat ouders zich uit de naad (moeten) werken, perfectie op alle fronten nastreven of gewoon veel moeite hebben met alle veranderingen. Ik kam me voorstellen dat dit stress en een minder gelukkig gevoel opleveren. Ik denk dat hoe wij de zaken thuis geregeld hebben, bijdraagt aan mijn geluksgevoel. Beiden zijn we zeer tevreden met onze taakverdeling, de mate van vrijheid die we ieder hebben en voldoende tijd voor vrienden en hobby's. Volgens mij scheelt dit ook een hoop irritaties.
Hier is de taakverdeling ook erg goed, dat zorgt er dus ook voor dat ik nog genoeg voor mezelf heb en dus m'n eigen dingetjes kan doen. Het meeste in het huishouden doen we 's avonds en we doen allebei evenveel.
Manlief en ik hebben elkaar echt even vol ongeloof aangekeken na het horen van dit bericht, we zijn het er totaal niet mee eens - gelukkig!
Wij zijn het er ook niet mee eens Natuurlijk bestaat het leven wel uit iets meer zorgen, maar ook uit meer liefde. Wat ik me nog afvraag. Als het onderzoek klopt dan zouden toch niet zoveel mensen voor een 2e, 3e of 4e gaan?
Ik kan mij geen leven meer voorstellen zonder mijn 4 kinderen. En ik denk ook dat ik al mijn levensgeluk uit hun krijg. Maar ik kan toch nooit weten hoe gelukkig of ongelukkig ik in mijn leven zou zijn, stel dat ik ze niet had gekregen? Daarom vind ik dit een beetje..tja typisch? (kan ff het goede woord niet vinden)
Ik denk dat de grote fout hier is dat mensen 'ongelukkiger' niet lezen zoals het bedoeld is, namelijk als minder gelukkig. Het onderzoek toont niet aan dat je ongelukkig bent als je kinderen hebt, maar wel dat veel mensen tijdelijk minder gelukkig zijn dan daarvoor. (hmm, weet niet of dit veel opheldert, maar t was een leuke poging) Ik kan me er wel in vinden. Ik ben sinds de geboorte van mijn zoon niet meer zo onbezorgd gelukkig als ik daarvoor was. Ik heb nu eigenlijk altijd zorgen over of het goed met hem gaat, of hij veilig thuis komt als ik hem niet zelf ophaal bij het KDV, of er niets mis zal gaan op het KDV, enz. Dus ja, ik denk wel dat ik minder gelukkig ben dan voor zijn geboorte, maar dat wil niet zeggen dat daar niet heeeeeeeel veel tegenover staat aan geluksmomenten die hij met zich mee brengt. Ik geniet enorm van zijn opgroeien en elke glimlach en knuffel en kus die ik van hem krijg staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift! Ik zou hem voor geen geld ter wereld meer willen missen.
Ik kan me hier ook wel in vinden.. Tegenwoordig willen we indd teveel.. We willen kinderen, maar ook een druk sociaal leven, een uitdagende baan, tijd voor jezelf, we willen een goede moeder zijn, echtgenote,dochter van, we willen een mooi huis, op vakantie, een leuke auto voor de deur enz enz...