O ik kan me jouw twijfels heel goed voorstellen Liesben. Ik vind het ontzettend moeilijk om advies te geven. Ikzelf zou wel een vroege echo willen en waarom weet ik ook niet. Want idd ben je dan blij, terwijl je hebt meegemaakt dat het daarna fout kan zitten. Na de vakantie zou je 11 weken zijn. Echo bij 9 of 11 weken, maakt dan ook niet uit. Je moet voor jezelf nagaan of je zolang kan wachten op een echo. Ik zou erg nieuwsgierig zijn (jij ook natuurlijk). Pffff meis dit is niet makkelijk. Misschien kan je aan het ZH vragen of je even voor en even na de vakantie een echo mag laten maken. Volg je hart!!! (volgens mij schiet je met mijn antwoord niet veel op ..... sorry )
Haha dankzij de hormonen hier rollen de tranen over mijn wangen na het zien van de test van Liesben. VREUGDETRANEN!! En iemand schreef al dat het blauw zo langzaamaan uitgeroeid wordt op deze lijst en ik hoop nog allemaal deze ronde!! Go away you naugtht blue!! Vwb de echo: het is super super spannend die eerste 12 weken. Ik zou proberen om lekker op vakantie te gaan en daarna de eerste echo te plannen. Dan hoef je je vooraf geen zorgen te maken voor annuleren oid. Focus je op je vakantie en als je eenmaal daar bent, vliegen de weken om. (Makkelijk gezegd i know) Ik ga hier een feestje vieren dames voor Liesben en ik hou van feestjes vieren dus ik hoop dat ik voordat ik klaar ben met de pret alweer een nieuwe posi test onder ogen krijg. Ik ga gewoon door met feest vieren hier hoor en weiger om dit jaar nog onder een steen te komen kruipen. ZO.. lol
Daar had ik ook naar gekeken, maar dat was het ook niet (dacht ik). Ik bedenk me nu dat ik alleen de dagen en maanden van de uitslag had omgedraaid (dan klopte het natuurlijk ook niet). Maar ik moet ook de dag en maand van mijn laatste ongi omdraaien ...... en ik ben geeneens blond
ha ha .... wie weet .... nee toch niet!!! Die uitgerekende datum zal het niet kunnen worden, want dan zijn wij al gestopt met onze wens uit te laten komen.
Ik hoop eerst zaterdag a.s. voor mezelf deze droom te hebben en dan de nacht van 10 op 11 februari voor jou ..... is dat goed???
Ik denk echt dat ik pas een echo wil na mijn vakantie. Weet je, als het misgaat gaat het mis. Met of zonder echo, of ik nu wel of niet op vakantie ga. Daar kan ik niks aan veranderen. Maar ik wil me nu focussen op leuke dingen. Zwanger zijn, op vakantie gaan...En als ik dan na de vakantie de echo laat maken en die is goed, dan ben ik meteen die ergste 12 weken al voorbij. En het moet toch een keer goed gaan? Dus ik besluit bij deze dat het deze keer wel goed gaat. Zo. En IS, dat vergat ik helemaal.. Wat bijzonder dat je gedroomd had. Grappig. Kreeg gisteren ook al een berichtje van iemand die ik niet eens persoonlijk ken. Ze had aan me gedacht. Ik ken haar via mijn weblog, wat ik trouwens schandalig verwaarloos de laatste tijd. Maar ze wist wel van de kinderwens en de miskramen, en ze moest in eens aan me denken.. Toeval?
Een vriendin van me vertelde dat haar gynaecoloog had gezegd dat je je de baarmoeder bij een prille zwangerschap moest voorstellen als twee dikke witte boterhammen. Met dik roomboter en pindakaas. En daar tussenin zit jouw kleintje. Die valt er echt niet door omstandigheden.
Ik sluit me volledig aan bij jouw besluit!! De keus die jij maakt - van wanneer de echo - is een goede keus meis. Ga heerlijk genieten van alles, komt alleen ten goede van de kleine hummel in jouw buik ...... in JOUW BUIK!!!! Toeval bestaat niet zeggen ze toch!
JAAAAAAAAAAAAAAAA ik zie een mooie banner!! Hij lijkt op die van mij! En nu heeeeeel hard duimen dat hij ook net zo lang blijft staan als de mijne. Lies wat heerlijk! Gefeliciteerd! Ook ik heb jullie verschrikkelijk verwaarloosd... Ik heb een beetje hetzelfde als de andere zwangeren, het is moeilijk om een jodelahitie stemming te hebben als anderen het zo moeilijk hebben. Daarnaast heb ik ook nog eens het probleem dat ik de zwangerschap ook nog eens emotioneel best zwaar vind (gelukkig krijg ik goede ondersteuning). En dan denk ik aan Bramtim voor wie het nog veel zwaarder moet zijn en dan vind ik mezelf een aansteller en houd ik mijn mond. En zo heb ik elke keer wel een reden om jullie niet "lastig te vallen" met mijn verhalen. Maar jullie zijn allemaal zo lief, ik ga me daar overheen zetten! @BB: wat een schrik van je bloedingen! Ik hoop dat ze er snel achterkomen wat het strengetje in je bm is. Tot dan blijven die benen omhoog! @ I S: zo goed te zien dat je weer helemaal terug bent! En deze maand een spannende wachtbank... @BEG: vervelend dat je nog steeds niet lekker in je vel zit... Maar volgens mij gaat het wel stukje bij beetje beter. Neem de tijd! @Ricmar: jullie hebben een donor gevonden!! Wat geweldig! Ook jij op de wachtbank. @Timon:is goed bezig met haar lijf te laten stromen! verder weet ik het niet meer.... sorry lieverd... die irritante zwangerschapsdementie ook @Bramtim: wat ga jij ook hard zeg... En wat een bijzondere (hernieuwde) ontmoeting heb jij gehad! Ik kan me voorstellen dat het thuis zitten soms een beetje saai wordt. Ik heb er nu ook last van en ik ben nog niet zo lang thuis. Maar ik ben wel nu een stuk minder mobiel dan in de eerste weken van mijn verlof en dan kan je ineens zo weinig (en je wilt nog zo veel)... Er heerst wel een heerlijke positieve vibe op dit topic, zeg! @hier: ben dus nu echt bezig met de laatste loodjes! Het wordt nu wel echt super spannend. Ik weet dat het binnen nu en 2,5 week sowieso zover is... De zenuwen slaan toe! Zoals ik net al zei: ik heb het emotioneel wel heel zwaar gevonden, de zwangerschap. Ik heb niet de meest stabiele persoonlijkheid en ben eigenlijk de hele zwangerschap bang geweest dat het mis gaat. En nu pieker ik over of hij wel gezond is. En ik kan ook piekeren over of alles hier in huis wel veilig genoeg is... pfff dodelijk vermoeiend! Gelukkig ben ik sinds halverwege de zwangerschap doorverwezen naar het ziekenhuis waar ze een speciale afdeling hebben waar ze speciale psychische begeleiding hebben voor zwangeren. Ik heb elke week een gesprek en ze zijn wat makkelijker in extra controles als de angst even te veel wordt. Intussen kennen ze me vrij goed daar De laatste keer boden ze me zelfs aan (omdat ik nu op 38 weken zit) om me eerder in te leiden als ik het niet meer zou trekken. Maar dat voelt toch niet goed. Ik wil echt veel liever dat hij zelf aangeeft wanneer hij wil komen. Als ik nou niet meer zou slapen en/of de hele dag zou huilen vind ik het nog een ander verhaal, maar zo erg is het nou ook weer niet. Ik maak me gewoon heel snel zorgen... Zoals nu: de laatste week doet de baby ineens een beetje vreemd. Ik voel hem af en toe erg schrikken ofzo. Zomaar uit het niets gaat er dan een schok door mijn buik. Ik vergelijk het met het gevoel van vallen vlak voordat je in slaap valt (dat hebben jullie vast allemaal wel eens gehad). En meestal is het als ik gewoon rustig zit, zonder dat er iets is om van te schrikken. Dus dan maak ik me zorgen dat er misschien iets mis met hem is... De verloskundige wist ook niet wat het kon zijn. Nou, ik heb lekker even al mijn angsten op tafel gegooid! Ik kan niet beloven dat dat de laatste keer was!
Ik was ff weg, maar kom ff terug om Kirrebir te verwelkomen. Ben blij dat ik weer een verhaal van je lees, alhoewel het een heftig verhaal is. Moeilijk hoor dat je zo een emotioneel zware zwangerschap hebt. Maar ik kan me het wel voorstellen (denk dat ik zelf ook wel zo zou zijn). Wat fijn dat daar een speciale afdeling voor bestaat. Zo te lezen kan je daar ook echt wel je ei kwijt. Hoe gaat jouw man hier allemaal mee om ..... kan hij de rust goed bewaren?? Wat spannend nu zeg ..... nog maar een paar weekjes en jullie mannetje ligt in jullie armen. Je hebt jouw angsten op tafel gegooid en zegt dat je niet kan beloven dat dit de laaste keer was ..... sterker nog je MAG het niet beloven. Gooi maar op tafel wat je op tafel wilt gooien Kirrebir. Leuke, lieve, angstige, gestreste verhalen ..... hier kan je ze allemaal kwijt. Kusss Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Kirrebir wat fijn dat je even langskwam om hoi te zeggen en je verhaal te doen. Allereerst.......niet voor mij denken dat het voor mij veel zwaarder zou zijn. Ja ik zit er even doorheen maar dat betekent niet dat er voor jouw emoties geen begrip is. Het zijn JOUW gevoelens en die zijn ook echt en voor jouw heel moeilijk en je zit er middenin. Dus ophouden met afspiegelen aan een ander en je eigen emoties doorleven. Ik vind dat je daar heel goed mee omgaat!! Petje af dat je jezelf zo goed kent en op tijd aan de bel trekt. Zal ik de positieve vibe er dan maar even inhouden en de naam onthullen van onze kleine man?? Wij zijn niet zo van de geheimen en bij de april mamas heb ik hem al gedeeld maar nu doe ik het ook met mijn 2010-girls. Het kleine wonder in mijn buik heet Rune.