Babyboo: wat een verhaal, meid. Minnie: veel sterkte morgen. TJ82: ook voor jou veel sterkte. Hebben jullie de zw-testjes ook nog? Ik heb er 4 en om de één of andere reden kan ik ze nog niet weggooien. Die 4 testjes zijn het enige tastbare aan mijn zwangerschap.
@Babyboo, jeej wat een verhaal!!! Doe je rustig aan meid? @Laika, ik heb de testjes ook nog, ga ze ook niet weggooien, kan dat echt niet over mn hart verkrijgen.. zou voor mij hetzelfde zijn om het pakje die we van mn ouders hebben gekregen weg te gooien..Het hoort bij onze eerste zwangerschap, dus wordt gewoon bewaard! @Minnie, heeeeel veel sterkte morgen meid! En ook veel succes, het zal niet meevallen allemaal! Ik denk aan je!!! @TJ82, ook jij heel veel sterkte, lekker de tranen laten lopen als je er behoefte aan hebt!!! Ik denk ook aan jou!
@ Babyboo: jee, wat een afschuwelijk heftig verhaal. Het is al zo'n vreselijke ervaring, maar als het dan ook nog eens op zoveel fronten nog heftiger wordt... Dikke knuffel meid @ TJ82: de schok is er inderdaad nooit minder om. Heel veel sterkte. @ Minnie: zware dag voor jou morgen. "Gelukkig" dat je vroeg aan de beurt bent en er niet zo lang tegenaan hoeft te hikken. Ik zal aan je denken morgen. @ Laika: ik kan die test ook niet weggooien. Ik heb er maar één. En het plusje begint nu al te vervagen @ Sjorsjette: "goed" te lezen dat het vloeien af neemt. Ik kan me helemaal voorstellen dat dat toch opluchting geeft. Bij mij helaas andersom: na dagen van alleen bruin/rozeverlies dacht ik er gisterochtend vanaf te zijn. Ineens 's middags steken en krampen en die namen gelukkig snel weer af, maar sindsdien toch nu echt vloeien. Minder dan een gewone menstruatie, maar toch voelde het als een domper. Denk je er in ieder geval lichamelijk redelijk snel overheen te komen, zit ik nu toch met maandverband en een enorm ongesteldheidsgevoel. --- Het doet me toch veel om nog meer verhalen te lezen hier. Ik vind het soms moeilijk om elke keer te reageren: vind de woorden niet of het lijkt allemaal niet toereikend. Maar ik lees jullie wel en leef ontzettend met iedereen mee hier. Het biedt troost om dit te delen, maar het is tegelijkertijd ook nog zo zwaar
hoi meiden, wat goed dat we hier ons verhaal kwijt kunnen en elkaar kunnen steunen! ik had bij 9 weken en 1 dag (de 19e) de eerste echo. ze konden uitwendig en inwendig geen hartslag vinden. ook had ons frummeltje vocht bij het nekje en rugje. een meisje die ik ken had na mij de echo en zag al aan ons gezicht dat het niet goed was. later heb ik haar gemaild en ik kreeg als reactie dat het maar beter was zo voor ons omdat het kindje waarschijnlijk toch niet gezond was. ik ben daar nog steeds erg boos om want zo'n opmerkingen wil ik helemaal niet horen ook al bedoelde ze het misschien niet slecht. de volgende dag is de verloskundige op bezoek geweest en heeft ze een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor een gesprek op vrijdag de 21e. ik had eigenlijk zoiets van ik wil een curettage want vind het te eng om het zo los te laten komen. de gyn in het ziekenhuis keek even snel met een inwendige echo en zei niet veel. alleen dat het niet meer gegroeid was. ik kon kiezen voor cytotec pilletjes of een curettage. toen ik vertelde dat ik een curettage wilde stelde hij voor om het eerst te proberen met de cytotec pilletjes. ik twijfelde nog en we hebben alvast een afspraak gemaakt voor een evt. curettage op de maandag de 31e omdat het ook niet eerder kon omdat er geen plaats vrij was. we hebben thuis het eerst een beetje laten bezinken en op zondagavond heb ik twee pilletjes in gebracht. er gebeurde niks. maandagavond weer twee pilletjes in gebracht maar op wat bloedverlies gebeurde er nog niks. mijn moeder heeft op maandag en dinsdag voetreflex bij mij gedaan(heeft daar een diploma voor en het kan helpen het los te laten komen)maar daarna gebeurde er nog niks. op dinsdag avond zat ik er al helemaal doorheen. kon alleen maar huilen en wou echt niet wachten tot de maandag de 31e. op vrijdag de 28e mocht ik alleen terug komen naar het ziekenhuis voor een echo als het uit zichzelf los was gekomen. die afspraak ging dus al niet door. op dinsdagavond heeft mijn vriend de vk gebeld om te kijken wat ze kon regelen. de volgende dag heeft ze 's ochtends meteen een ander ziekenhuis gebeld en ik zou de dag erna (de 27e) al een curettage kunnen krijgen. wat was ik blij maar ook heel erg zenuwachtig! had nog nooit in het ziekenhuis gelegen dus vond het allemaal maar eng. de volgende dag moesten we om 10 over 9 in het ziekenhuis zijn. een hele fijne gyn gehad(een vrouwelijke die zelf zwanger was) en ze begreep me heel goed. ze maakte een echo en zag dat frummel al gezakt was(waarschijnlijk door de voetreflex). ze stelde voor omdat ik toch pas waarschijnlijk rond 4 uur 's middags aan de beurt zou zijn om het nog een keer te proberen met 4 cytotec pilletjes. ik dacht ja dan proberen we het nog maar een keer. eerst bloed laten prikken en boven stond een bed voor me klaar. een eigen kamer. had die avond ervoor voor 24.00 nog wat gedronken en gegeten maar 's nachts was er alles weer uit gekomen van de stress en 's morgens moest ik nog heel veel overgeven. dus een kamer voor onszelf was echt fijn. rond 2 uur zei ik nog tegen mijn vriend dat ik nog steeds niks voelde. om 3 uur lag ik wat te slapen toen ik wakker werd van de pijn in mijn rug. ik dacht nog dit is geen gewone rugpijn maar het zijn gewoon weeën. ik kon niet meer liggen of zitten van de pijn en ik heb een kruik gevragen en kon alleen maar rondlopen. na een tijdje wilde ik zitten maar kon alleen onderuit gezakt op een stoel zitten. toen de rugweeën wegtrokken kreeg ik weeën in mijn buik. om half 5 trokken de weeën weg en ik dacht oh nee nu is er nog niks gebeurd en nou? ze waren me nog steeds niet komen halen voor de ok. om 5 uur kwamen ze me eindelijk halen om naar de ok te gaan. ik moest eerst nog even plassen. toen ik op de wc zat zag ik dat het vruchtje er al half uit hing. heb het opgevangen met een stukje wc papier en heb er even naar gekeken maar het bloed liep er zo erg uit dat ik dacht: oh nee ik moet wc papier pakken, snel. ik kon het vruchtje niet vast blijven houden en heb het toen in de wc gegooit. ze stonden namelijk ook allemaal op me te wachten met het bed. dus ik voelde me opgejagen. ben toen op bed gaan liggen en ben naar de ok gereden voor nog een echo om te kijken of alles eruit was maar dat was natuurlijk niet want ik was het vruchtje net 5 minuten daarvoor verloren. er zat nog veel weefsel en ik kon kiezen of een week afwachten, een echo en nog kans hebben op een curettage of meteen een curettage. heb voor het laatste gekozen want ik kon echt niet nog een week stress hebben. de gyn gaf me groot gelijk. om half 6 ben ik de ok in gereden en om 10 over 6 werd ik alweer wakker op de recovery. om half 7 was ik terug op de kamer en ik voelde me eigenlijk heel erg goed. heb toen wat gegeten en gedronken en geplast en mocht toen naar huis. het was 8 uur voor we weg mochten. wat een heftige dag was dat. de volgende dag kwamen de tranen. dacht dat ik na een week met een dood kindje in mijn buik lopen het wel al een beetje had kunnen verwerken maar dat was dus niet zo. ben deze week weer aan het werk gegaan en die afleiding is wel fijn. heb meestal 's avonds nog erge huilbuien, die komen dan ineens los. 10 maart moet ik terug voor een nacontrole. ik verwacht dat alles goed is want ik verlies wel bloed maar geen stolsels meer. hoop dat ik mijn regelmatige cyclus dadelijk wel snel terug heb. sinds eergister is mijn vriend ziek en heeft af een toe een huilbui. hij heeft alle stress zo opgekropt dat nu alles eruit komt. hij zei ik heb het niet laten merken omdat ik voor jou moest zorgen. vind het zo zielig. we zijn ook echt nog dichter naar elkaar toe gegroeid. zo dat was mijn verhaal, beetje lang he? een paar meiden die ik hier zie heb ik al gesproken dus die zullen denken oh nee niet weer dat verhaal haha. ik ga morgen even alle berichtjes verder lezen want jullie hebben al een hoop pagina's vol gekletst. ik hoop dat we allemaal veel steun bij elkaar kunnen vinden en we gaan ervoor dat we straks allemaal een mooi frummeltje in onze armen mogen houden. een dikke knuffel voor jullie allemaal!!!
als het bij me thuis was los gekomen had ik het ook begraven in de tuin maar ze stonden me zo op te jagen had ik het gevoel dat ik het in de wc heb gegooit maar ik voelde me zo schuldig. de verpleegster heeft toen ik op de ok was de wc door gespoeld. nu denk ik had ik het maar bewaard. xxx
ik ben vanaf de echo anderhalve week thuis geweest, ik werk in een winkel en heb het weekend na de echo wel gewerkt omdat we de winkel moesten tellen(balans). vanaf de maandag ben ik weer de hele week thuis gebleven omdat ik de zondagavond ook de cytotec in heb gebracht. mijn cheffin vroeg zelfs nog aan me of ik tussendoor niet gewoon kon komen werken$). ja daag wat denkt ze wel niet. verder was de regiomanager heel begripvol maar maakte ook de opmerking dat frummel dan waarschijnlijk niet gezond was geweest. tja wat moet je met zo'n mensen. het werken gaat nu goed maar natuurlijk heb ik zo mijn moeilijke momenten bij de babykleding/spulletjes en vaste klanten die vragen of ik ziek ben geweest. aan het einde van de dag voel ik nog steeds pijn in mijn rug. waarschijnlijk nog steeds van die rugweeën. xxx
Helaba, Wat een droeve verhalen lees ik hier toch... Wij zijn gisteren op controle-echo geweest en er bleek nog steeds een stukje doorbloed zwangerschapsweefsel in mijn baarmoeder te zitten. Ik moet nu terug gewoon 'de pil' nemen in de hoop dat als ik mijn regels krijg, dat stukje ook mee zal komen. 3 maart moeten we terug op controle... Als't dan niet goed is, moet er toch nog een curretage komen, iets wat ik het liefst van al gewoon wil vermijden. De dokter wees duidelijk op heel wat risico's: bloedingen, littekenweefsel in je baarmoeder,... Ik hoop dus dat dat laatste restje snel komt en dat we daarna weer kunnen beginnen aan een nieuw prutske... Ik was echt graag zwanger, ondanks de misselijkheid en alle andere neveneffecten.... 't voelt nog steeds zo leeg... Mijn buik staat nu weer dik, maar dat zou komen omdat ik wat vocht rond mijn eierstokken heb. Ik ben nochtans 2 kg vermagerd door de hele buikgriep/miskraam... Meiden, doe het nog goed de komende tijd, ik denk aan jullie! Ik geloof oprecht dat we allemaal een klein beebje mogen verwachten eind dit jaar of begin 2012! Wij worden mama's!!!!
Jee meiden weer veel geschreven.. ga mijn best doen te reageren! @Babyboo92 Meid is helemaal niet erg dat je er niet was... en als ik zo je verhaal lees was dat ook niet zomaar!!! Wat een naar verhaal.. belevind meis, hoop dat je het een plekje kan gaan geven en kan gaan aansterken! Denk aan je *knuff* van mij! @TJ82 Wat erg dat jij ook dit mee moet maken! Waarom word ons dit leed niet bespaard he hey... die golf van tranen en pijn van het intense verdriet. Wens ook jou veel sterkte bij het verwerken van dit verlies. @Laika Ik heb ook de testjes nog meis! Kan en wil ze ook niet weg doen! Alleen de digi test van CB is blanco jammer dat die niet blijft.. op zwanger 1-2 (dat was mijn uitslag) heb er wel foto's van. Maar how ever.. ik bewaar ze dus ook! @Lara Jeeeee meis Heb jij dan dus bijna aansluitend je 1e ongi??? Begrijp ik dat nou goed? Ik heb eigenlijk geen idee wanneer dat komen moet/gaat... @Noordbrabant1981 Girl wat verschrikkelijk dat ook jou dit leed niet bespaard is gebleven. Wat mooi dat je het fijn vind je verhaal hier kwijt te kunnen. En meid schrijf maar raak hoor.. eerst lekker je eigen ding... op elkaar reageren komt wel. Grrrr meid en wat erg vind ik dat onbegrip van sommige werkgevers!!! Bah heb er geen woorden voor! Ik heb gelukkig veeeeel begrip. krijg veel lieve mail en sms (ze bellen niet... heb ik gevraagd.. maar had aangegeven dat ze wel mogen mailen en smse) Ook dat ik misschien niet of misschien niet direct reageer maar dat ik het wel waardeer... nou dat ik echt goed aangekomen! top dus hier. Bij mijn vriend helaas 180 graden de andere kant op. Die hadden na het weekend (vrijdag de curetage) gezegd.. ja eh dat was wel allemaal klote maar was vorige week.. nu nieuwe week en het werk moet hup hup hup ens. grrrr....
@All Hier weer een stapje beter. Ben steeds opgewekter.. heb nu alleen een heel maf bijna onverklaarbaar gevoel. (heb wel me eigen domme verklaring hihi.. maar of die kan kloppen???) Ik heb namelijk een beethe buikspier spierpijn.. Ik denk van het constant aanspannen van de spieren bij pijn... wat denken jullie? Verder heb ik net een inlegkruisje gebruikt, maandverband is echt niet meer nodig. Die paar drupjes. Zucht.. gister miste ik 2 oproepen (toen ik ff was liggen op de bank) rond 16:45 van de opa van me vriend. (opa = 97 jr) nou belt opa bijna niet.. en spreekt die enkele keer dat hij doet bellen de voice mail wel in.. echt heel funny als ie dat doet.. maar goed dit was dus ff niet funny... ik had al zo'n gevoel toen ik de gemiste oproepen opmerkte en geen voicemail had van hmmmm zou er iets zijn?? 2x bellen kort achter elkaar. Het zou nog een 15 min ongeveer duren voor me liefje thuis was dus dacht wacht ff tot hij er is. En toen hij kwam en ik vertelde voelde hij wat ik voelde en belde hij meteen. Kreeg hij ineens zijn ma aan de tel... het was dus loos.. opa was gevallen en het gaat niet goed.. Gister laat om 22:30 belde 1 van zijn zusjes om nog te vertellen dat het niet goed ging maar hij er nog wel was. Nu staan we dus op scherp.. kan dus goed zijn dat het over gaat.. zucht... niet funny... mijn liefje was ook helemaal stil.... Oh en me tante belde eerder op de avond me ma (die zat toen bij ons) was zo rond 20:00... dat haar kleindochter (van me tante) bevallen is van een meisje... jemig ik wist ff niet hoe ik me nou voelen moest gister. Durfde me vriend niet lastig te vallen met mijn gevoel/gezondheid... en opa en die geboorte pffffffff 2much effies. Kijken hoe de dag vandaag gaat lopen. Weet nu vandaag eigenlijk niet wat ik met mijn gevoel moet. Heb een beetje het gevoel dat daar nu ineens niet meer de ruimte voor is. Toen zijn zusje belde (van vriend) ik nam en op zei ze meteen mag ik * even.. niet eens hoe gaat het of wat ook bedoel kom op hey... als ze nou echt bericht had dat het over was met opa... toch? Of ben ik nu ego??? We hadden namelijk iedereen ook zondag na de curetage een mail gestuurd over hoe het was gegaan en hoe het ging op dat moment.. (niemand wist voor vrijdag wat er exact zou gebeuren) dus was echt nieuws/info... en op het eerste bericht dat het woensdag dus fout was mega lieve reactie's met daaronder nog we horen graag hoe e.e.a. is gegaan in het zh enz.. en dan laten we het weten en dan NIKS!! En nu had ze hem gister ook aan de tel heeft ze er niets over gevraagd aan hem of wat ook dussszzz zijn zij nu net als sommige lompe botte onmenselijke werkgevers die denken ja nu ist klaar???? xxxLiefsSJors
Sjors, wat jammer dat de zus van jouw vriend zo raar doet. Maar aan de andere kant, veel mensen weten zich geen houding te geven. En mensen die zoiets nooit hebben meegemaakt, zullen ook nooit weten hoe het voelt en hoe verdrietig het is.
@ Noordbrabant1981: hè meid, jij ook... En wat een rotopmerking van je cheffin. Je mag toch zeker wel iets van begrip verwachten? @ Trine: lijkt me best even slikken: dat je terug aan de pil moet, moet afwachten dat het er vanzelf straks uitkomt en anders alsnog een eventuele curretage. Pff. Maar ik vind het mooi wat je op het eind schrijft: het jaar is inderdaad nog lang, dus wie weet. @ Sjorsjette: sommige mensen reageren inderdaad raar. Misschien ook omdat ze zich geen houding weten te geven? Alles raakt je nu zoveel keer harder. Bij mij op het werk weet tot nu toe alleen mijn baas het, en die gaf me alle tijd en alle begrip. Ik ga maandag weer werken en dan eerst die ochtend even een kort gesprek bij mijn baas. Vind ik wel zo fijn. Als collega's echt vragen waarom ik er even niet was, ga ik wel de waarheid vertellen, maar anders hoeft ook niet iedereen het te weten. Geen idee eigenlijk: kan dat? Ga er eigenlijk vanuit dat het gewoon nog van de curretage is; anders zou het wel "positief" zijn: dat mijn eigen lichaam toch alweer zelf reageert. Maar denk het niet: met mijn lange cyclus ga ik er eigenlijk vanuit dat het (helaas) nog wel eens heel wat weekjes kan duren voor alles weer zelf gaat werken.
ik had ook echt schrik voor de narcose. had namelijk nog nooit in het ziekenhuis gelegen enz. de meiden daar op de ok waren echt lief voor me en opeens waren ze me aan het afleiden en toen voelde ik me slap worden en ik zei met een lach: oh ik voel het al, daag! ik had het laten weten aan de gyn dat ik echt zenuwachtig voor alles was dus ze heeft dat waarschijnlijk ook echt doorgegeven aan die meiden daar en die waren wat grapjes aan het maken enz en nu denk ik waar heb ik me druk om gemaakt haha. xxx
oh wat is jouw verhaal heftig zeg! snap echt dat het super zwaar is geweest voor jou (en ook voor je vriend natuurlijk). heel veel sterkte!xxx
ja ik bewaar ze ook gewoon. ik heb ze bij mijn negen maanden dagboek gedaan die ik nu weg gelegd heb. heb ook de echofoto's uit geprint(stonden op een stick)en in het dagboek geplakt.xxx
ik snap dat ook echt niet hoe sommige mensen kunnen doen. is toch niet normaal hoe het bij je vriend op het werk ging?! zou ze goed tegen hun kop aan kennen slaan haha! bij mijn vriend waren ze wel weer heel erg begripvol. maar ja een baas van hem had het zelf ook ooit mee gemaakt dus die weten dan hoe het voelt. xxx
sterkte met de opa van je vriend. snap goed dat het effe teveel was alles bij elkaar. ik herken het laatste van je bericht zo goed!!! schoonmoeders belde na de slechte echo tot en met de dag van de curettage elke dag, soms wel 5x op een dag en toen was het de dag na de curettage en heeft ze eigenlijk niet meer gebeld. ja ze is langs gekomen maar toen ging het over haar operatie aan haar pols. va collega's hoorde ik ook ineens veel minder. ik dacht elke keer: ik zal me wel aanstellen, ik moet mezelf niet zo zielig vinden. maar ik lees nu dus dat ik niet de enigste ben met dat gevoel. had echt het idee dat iedereen vrolijk verder ging met hun leven en dat ons leven van mijn vriend en mij even stil bleef staan. voelde erg eenzaam moet ik zeggen. gelukkig waren mijn ouders, zus en vriendinnen er wel voor me en nu nog steeds. xxx
ja dat is vaak de reden dat mensen zo doen maar ik zou zoiets echt nooit niet doen. ik zou het gewoon eerlijk vragen van vind je het vervelend als ik vraag hoe het met je gaat of vind je dat juist fijn? sommige mensen hebben dat ook gewoon eerlijk tegen me gezegt van: ik weet niet goed wat ik tegen je moet zeggen. nou dat is echt fijn als ze dat gewoon eerlijk zeggen. xxx
Hoi allemaal, heftige verhalen zijn er bijgekomen zeg.. sterkte. Hier gaat het wel, ik hobbel weer wat door het huis. Gisteren ben ik uiteindelijk tot 18.00 uur in het ziekenhuis gebleven ivm lage bloeddruk. Van de narcose was ik behoorlijk duf, maar tegen het eind van de dag zat ik al meer rechtop enzo. Ik moet zeggen dat het me niet tegen, maar ook niet mee is gevallen. M'n hand is helemaal beurs van 't infuus, dat doet eigenlijk nog het meeste pijn. Vloeien gaat redelijk, vannacht helemaal niet gevloeid zelfs, al is het inmiddels weer op gang. (excuseer smerige details). Poeh. Ik weet niet of ik het nog een keer zo over zou doen als het nodig zou zijn.
Ach meid toch! Naar allemaal he? Een infuus is ook maar een naar ding hoor! Gelukkig vloei je niet heel erg heftig! (zijn geen smerige details, we maken het hier allemaal ook mee! ) Knap maar goed op hoor, en zorg goed voor jezelf he?! Ik heb ook nog een vraagje, vorige week zaterdag ben ik begonnen met vloeien, zondag vruchtje verloren, door de buikpijn maandag weer bij de gyn geweest en extra cytotec meegekregen voor een paar dagen. Maar nu vraag ik me af, wanneer het vloeien minder moet worden? Ik heb er écht geen idee van en ik vloei nog steeds wel flink. Geen buikpijn gelukkig meer! De gyn zei vorige week vrijdag tegen me, dat het vloeien dinsdag/woensdag al wel moest gaan lijken op het eind van een menstruatie. Ik heb natuurlijk maandag extra cytotec gekregen dus de dinsdag/woensdag heb ik niet aangehouden, maar wanneer moet het wel minder worden? Misschien weten jullie het? En nog een hele andere vraag, misschien beetje gek hoor, hihi. Maar weten jullie ook, wanneer mijn vriend en ik weer met elkaar mogen vrijen? Nu heb ik er geen behoefte aan hoor,maar wanneer is het weer 'veilig' om maar zo te zeggen? Liefs!
@Sjors, ik lees nu pas het verhaal van opa etc. Wil ik je even heeeeeeeel veel sterkte mee wensen!! Alles komt dat tegelijk he meiske?! Doe rustig aan hoor!! Veel liefs!