Wie houdt nog meer het geslacht voor zich?

Bij de 2de hebben we onze mond dicht gehouden... echt aan niemand verteld. Toen de babykamer af was in de zin van er stonden spullen die op een bepaald geslacht wezen ging die idd dicht. Waarom kan dat niet...

Bij de eerste wisten we het zelf niet eens en bij de 3de mocht iedereen het weten. Van alles wat dus.

 

bij de eerste wist alleen ik het, mijn man wilde het niet weten, en ik wilde niet het risico lopen dat ales verder iemand het weet dat hij er dan toch achter zou komen, puur omdat hij het echt niet wilt weten.
De kamer was al af, en ik heb niets geshopt, wat echt voor een meisje was, dit pas laterna.

Nu bij de tweede, weer weet ik het en mijn man wil het niet weten, nu weet deze keer mijn moeder het wel, omdat ze met mij is gaan shoppen en 1 vriending omdat die ook mee is geweest shoppen, verder niemand, deze keer heb ik het geshopte maar verstopt..... kamer ietsjes aangepast, wel neutraal, manlief zegt deze keer wel dat het een jongen is (eerste was meisje) klopt ook, maar vooral omdat ik zo anders zwanger ben denkt hij dat.

Als je het echt geheim wilt houden, dan zou ik toch echt de babykamer gewoon op slot houden, hier zullen ze denk ik echt wel begrip voor hebben.

 

Wij hebben het wel stilgehouden voor iedereen. Wil dat ook bij een volgend kindje doen.
De kinderkamer hebben we redelijk neutraal gehouden (limegroen als accentkleur). Alleen in de kast blauwe kleertje en een paar versieringen. Niemand mocht dus in die kast komen. Maar mijn ouders/schoonouders komen niet zovaak hier langs. Dat is wel een verschil.

 

Wij hebben het stilgehouden. Een prachtige verrassing toch?
Hoewel: de eerste twee wisten we het zelf niet eens, dat was toen nog niet zo'n gewoonte...

 

Wij wisten bij de eerste 2 kindjes het geslacht zelf ook niet, dus hebben wij een lime-groen babykamertje gemaakt. Nu bij de derde weten wij het geslacht wel, maar blijft het kamertje toch lime-groen. Ook de kleertjes die we voor de eerste 2 klaar hadden liggen in maat 50-56 waren dus neutraal. Die kleertjes worden voor de derde ook weer gebruikt dus niemand ziet aan het kamertje of kleertjes het geslacht. Natuurlijk hebben wij ook wel wat gericht geshopt (das juist het leuke van geslacht weten) maar die spulletjes liggen/hangen nog niet in het kamertje. En nee, voor niemand is een uitzondering gemaakt.

 

Wij gaan het geheim houden, ben zo benieuwd wat het wordt!!!! Maarja we zullen nog even moeten wachten voor we het zelf weten hahahaha!!!!

 

bij ons eerste kindje wisten we zelf niet of het een jongen of meisje zou worden.
nu ik weer zwanger ben weten we het wel, ik heb het meteen aan een vriendin verteld. (ik moest het toch aan iemand kwijt)
verder houden we het lekker voorons.
ik heb me alleen wel vorige week versproken toen ik bij me moeder en zusje was, stom,stom,stom...maar ja niks aan te doen, ik vind het eigenlijk wel lekker dat me moeder het nu weet, praat en knutseld een stuk makkelijker!
de baby kamer ben ik nog niet aan begonnen dus dat verraad nog niks.

 

Nee hoor, dat vind ik nergens voor nodig.

 

Wij weten het wel, maar we zeggen tegen iedereen dat we het niet weten. Reden: mijn zus wist dat ze een zoon zou krijgen en zei dat ze het wist. Resultaat: iedere verspreking werd opgemerkt door iedereen. Zij zei: je kunt het beter niet weten en als je het weet, zeg dan dat je het niet weet. Ik heb 1 vriendin die het volgens mij niet helemaal gelooft dat wij het niet weten. Maar dat houdt ze netjes voor zich. (Ze zei toen ik zei dat ik het niet wist: "Oh, dat kon je trouwens ook beter zeggen als je het wel wist...")

We hebben het kamertje neutraal gehouden, dat komt ook omdat het een heel klein kamertje is. Mocht er een volgende komen, dan wordt dit weer de babykamer en gaat de eeste naar zolder. We zijn dan niet van plan om weer nieuwe gordijnen etc. etc te nemen. Dus kamertje is sekse-neutraal. Ik heb een paar kledingdingetjes die niet sekse-neutraal zijn. Die liggen in een aparte doos en niet bij de rest van de neutrale pakjes in de kast. En komen er pas uit na de geboorte. Zodat ik het kamertje wel gewoon aan iedereen kan laten zien.

Ik vind het niet leuk als andere mensen al weten of wij een zoon of een dochter krijgen. Het mag best een beetje een verrassing zijn. Onze ouders weten het ook niet. Ja, de vader van mijn man, die is dement en zit in een verpleegtehuis. Mijn man heeft het hem verteld. Of hij het onthouden heeft, is de vraag. Als hij zich verspreekt, zeggen we dat hij het verzonnen heeft!

 

Wij houden inderdaad voor ons dat het een meid is, alleen mijn moeder weet het (manlief had zich daar versproken). Zelf had ik het denk ik liever óf niet geweten óf gewoon verteld, want mensen blijven maar vissen en zeuren en zoeken overal iets achter (kan niets meer zeggen of je krijgt een opmerking van 'zie je wel'). Nu zijn de meesten in de overtuiging dat het een jongen wordt, omdat ik 'hij' zeg, haha

 

Ik heb zelf nooit begrepen waarom de ouders het voor zich houden als ze zelf al wel weten of het een jongetje of een meisje is??? Dat je zelf niet wilt weten en lekker verrast wilt worden ok, maar om het anderen niet te willen vertellen......

Lijkt me zo'n gedoe, kamer op slot, geshopte kleding verstoppen, letten op wat je zegt...... en waarvoor? Denk dat iedereen het gewoon leuk vind dat er een kindje komt en niet zozeer of het een jongen of een meisje is.

Er zijn altijd mensen die "graag" domme/rotte opmerkingen maken.(maakt niet uit waar het over gaat) helemaal voorkomen doe je dit dus toch niet.

En mensen die steeds gaan zitten vissen heb je ook altijd en dat is op een gegeven moment ook niet meer leuk!

 

Ohw, vinden jullie dat vissen niet irritant dan? Wij wisten bij de vorige dat het een meisje zou worden en ook nu willen we het geslacht weten. En nee, we vertellen het tegen niemand. Ons geheimpje. De rest moet maar wachten.

Maar oh wat heb ik me idd gestoord aan dat "gevis" zeg. Steeds zeggen dat je je verklapt hebt (nee, ik zeg al van meet af aan "hij") en proberen je te verleiden om je mond voorbij te praten. Waarom toch? Waarom kunnen mensen niet respecteren dat ze het niet mogen weten? Is hun kind toch niet?

Schoonmoeder sloeg wat dat betreft alles. Wij wisten dus al wat het werd. Zegt zij: "Ik denk dat het een jongen word" Ikke: ... (Denk bij mezelf, rustig blijven, niet happen). Zij weer: "Ja, jij denkt natuurlijk dat het een meisje wordt, omdat jij alleen zussen hebt". Ikke: ... (Maar in gedachten: DOOS! Ik DENK niks, ik WEET wat het wordt).

Het zijn ook de hormonen hoor, ik kan echt om niks helemaal uit mijn vel springen en zit me hier dus weer vreselijk op te winden als ik alleen al aan al dat gezeur denk

 

Pinjo, ben het helemaal met je eens! Mensen moeten eens ophouden zich overal mee te willen bemoeien en gewoon respecteren dat jij als ouder dingen anders doet/beslist dan zij zouden doen.

Ben het gevis (naar zowel geslacht als naam) ook spuugzat en laat dat nu ook duidelijk merken als mensen erover beginnen. Zullen ongetwijfeld ook hormonen zijn, maar zelfs manlief begint het zat te worden zonder hormonen

 

Wij willen het zelf niet weten.
Eigenlijk om ons niet te verspreken tegen over anderen. En aangezien ik bang ben dat het toch uitkomt houden we het complete verassing en zien we het zelf ook pas als hij/zij geboren wordt.

Manuk