Wanneer je zwanger wilt worden, dan wil je dat het liefste meteen en lijkt elke cyclus een eeuwigheid te duren. Maar wanneer vind je het nou echt lang duren? Bij een half jaar? Een jaar? Anderhalf jaar? En als je al een tijd bezig bent, is jouw perceptie op tijd daarmee ook veranderd? Ik vraag het puur uit nieuwsgierigheid. Ik zelf vond tien maanden lang, toen ging ik naar de huisarts. Terugkijkend daarop vind ik tien maanden nog erg kort. (Bezig sinds juni 2008 nu.) Wat vinden jullie?
Zoals je zelf al zegt, hangt het totaal af van hoe lang je het zelf al probeert denk ik... ik ben nu een half jaar bezig en vind dat (te) lang, maar ik vind een jaar en anderhalf jaar, laat staan nog langer óók te lang. omdat de wens zo groot is. misschien is deze poll een beetje kwellend, omdat we er uiteindelijk weinig invloed op kunnen uitoefenen. zeker voor jouzelf, of niet?
Ben zelf 17 maanden en een beetje aan t hopen, dat is voor mijn gevoel echt te lang vooral omdat (zoals jullie waarschijnlijk ook wel herkennen) in de omgeving er stellen zijn die eerder zwanger waren dan jij nu al een kindje hebben of zelf al voor een 2e bezig zijn of zelfs al zwanger zijn van een 2e (lees mijn eigen zusje)
Ik vind het niet kwellend om te horen hoe anderen daar over denken hoor. (Een heleboel andere dingen wel, maar daar vraag ik dan ook niet naar. )
Zelfs al zou je maar 3 maanden bezig zijn, kun je toch nog ingehaald worden door iemand bij wie het gewoon in 1 keer raak is. Maar hoe langer het duurt, hoe vaker je natuurlijk ingehaald wordt. Ik ben nu zover dat ik in mijn omgeving ook ben ingehaald door de mensen met vruchtbaarheidsproblemen. Een vriendin van mij is zelfs 6 jaar bezig geweest en was daar vrij relaxed onder. Er was ook verder niks mis en ze had zoiets van "Het gaat gewoon een keer lukken." Succes met zwanger worden!
Je verschuift je grenzen Ik vond een jaar lang dus ging naar de huisarts, nu denk ik.. ach een jaar valt nog wel mee. Als je iets heel graag wil is een maand wachten al te lang Voor mij nu: 2 jaar vind ik lang.
Als je zwanger wilt worden is elke maand er 1 te lang, maar als ik zo objectief mogelijk probeer te zijn denk ik dat het na 1 jaar vervelend begint te worden en dat het na 2 jaar echt TE lang gaat duren (en dat er dus actie moet volgen). Dit heeft naar mijn mening ook te maken met de leeftijd. Als je al 30plus bent en je gaat richting de 'risico-jaren' dan lijkt me dat het slimmer is niet te lang te wachten met onderzoeken. Als je begin 20 bent, dan heb je meer ruimte en vind ik dat medisch ingrijpen niet binnen 1,5/2 jaar zouden moeten worden gedaan. Ik heb een beetje het gevoel dat bij veel mensen kinderen krijgen een beetje op commando moet. Het hele leven wordt geprobeerd in te plannen en als het zwanger worden dan niet volgens het boekje gaat, dan wordt men erg snel ongeduldig... Maar dat is natuurlijk puur mijn mening en heel veel mensen zullen dat waarschijnlijk niet met me eens zijn...
Ik heb voor 1,5 jaar gekozen, maar een half jaar geleden was dat een jaar geweest. Je verschuift idd je grens. Ik zou nu zeer dankbaar zijn mocht ik binnen 1,5 jaar zwanger zijn, maar een half jaar geleden werd ik al boos bij de gedachte dat het langer dan een jaar zou duren. Wat ik pijnlijk vind is dat familie/vrienden die dezelfde tijd of zelfs wat later dan wij begonnen zijn in de tussentijd al bevallen zijn. En wij maar ploeteren, daar word ik verdrietig van.
me2.. en ik merk dat ik er steeds verdrietiger onder word.. mijn zusje heeft in de tijd dat mijn man en ik proberen een 2e kindje te krijgen zelf 2 kindjes gekregen.. EN ik gun het haar van harte hoor.. Maar auw!
Bij ons heeft het heeeeeeel lang geduurt. Maar ik moet zeggen dat ik het eerste jaar er heel weinig mee bezig geweest ben, ging er vanuit dat het toch wel zou komen. Toen ik in dec van dat jaar aan mn eilijder geopereerd werd snapte ik dat het eerste jaar niet echt mee telde.... Het 2de jaar vond ik heel zwaar omdat het toch toch echt moest kunnen. Daarna werd het met de jaren eigelijk makkelijker, pas toen ik richting de 35jr ging sloeg de paniek toch toe. Ik word nu volgende maand 37 en ik verwacht nu mijn tweede kindje Wat ik het pijnlijkste vond is toen ik 2wkn overtijd was bleek mijn beste vriendin 6wkn zwanger te zijn van haar zoon. Ik moest met spoed geopereed worden ivm een cycte en zij beviel... En na haar kwamen al mijn vriendinnen, collega's, nichten.......en daarna de volgende groep met jongere mensen. Ook de vragen waarom wij geen kinderen "namen"! Pffff. Nu krijg ik reacties van: ben je alweer zwanger?? Het is echt nooit goed. Moet ik ook zeggen dat ik er niet uitzie als 37 en de meesten denken dat we nog tijd zat hebben. Ik hoop dat het bij niemand zo lang hoef te duren als bij ons!
ik bedoel ook niet zozeer hoe anderen er over denken, maar meer de vraag zelf.. wat is te lang? eigenlijk alles als je een kinderwens hebt..! ik merk dat ik het 'kwellend' vind om over deze vraag na te denken, want je kan er toch niets aan doen. en te lang voordat je actie onderneemt... of te lang in het algemeen...? het helpt mij in ieder geval niet echt om er bij stil te staan wat precies te lang is (en toch heb ik dat nu al wel gedaan )
Ja je gunt het ze wel, maar het doet toch pijn, want je wil het zelf ook! Ik ben nu al bang dat mijn schoonzus (in dec bevallen, gelijk met ons begonnen en natuurlijk in 1 keer zwanger) weer eerder zwanger is dan ik. Dan is er van dat gunnen bij mij ook niet meer zoveel over (erg he).
Ik geloof ook dat je je grens verlegt naarmate de tijd je zelf bezig bent. Ikzelf ben nog maar net begonnen, juist de eerste ronde achter de rug. En voor mij lijkt 6 maanden al lang als antwoord heb ik momenteel 1 jaar gekozen, omdat ik besef dat 6 maanden eigenlijk gewoon heel kort is. Time will tell
Eerst vond ik een half jaar al lang maar dat kwam omdat alle stellen in onze omgeving binnen 3 maanden zwanger waren. Nogal frustrerend als je zelf na 3 maanden nog niet zwanger bent en iedereen vraagt ernaar en zegt: goh, nou ik was de eerste keer al zwanger hoor! of "je moet wel flink klussen hoor, dan ben je zo zwanger" Zelf zitten we nu in ronde 6 en toen ik alle reacties op dit forum las zie ik dat het heel erg verschillend kan zijn. Sommige zijn na een maand al zwanger en anderen pas na 1,5jaar. Je weet het gewoon niet. Onze grens ligt nu op een jaar en dan gaan we naar de huisarts maar ja..welke vrouw wil nou niet gelijk zwanger worden dus ik denk dat elke maand al te lang is.
Nou zijn wij zelf pas na 2 jaar naar de HA gestapt.. maar had toch liever eerder al geweten dat mijn man zo goed als geen zaad heeft hoor.. (wij zijn nu 23 & 26) had ons een hoop verdriet van het wachten bespaard..(maargoed wij staken toen liever ons kop in t zand in de hoop dat er niets aan de hand was) maar vind het nogal kwetsend om te zeggen dat jonge mensen wel langer kunnen wachten.. Jonge mensen die gewoon vruchtbaar zijn mogen toch ook zelf weten wanneer ze zwanger willen worden.. waarom dan een onvruchtbaar jong stel laten wachten.. de wens is er net zo graag als bij iemand van bijv. 40.. En daarbij.. of je nou na 1 jaar geholpen wordt of pas na 2 jaar.. wij zijn er niet vruchtbaarder van geworden hoor door die 2 jaar af te wachten..en als wij niet geholpen waren dmv ICSI dan waren wij hoogstwaarschijnlijk nog steeds geen ouders geweest van een prachtige dochter.. Ik vind gewoon.. jong of oud.. na 1 jaar mag je van mij geholpen worden.. Maargoed ik respecteer je mening hoor.. had niet verwacht dat het me nog zou kwetsen nu wij een dochter hebben gekregen na 3,5 jaar geduld maar oud zeer komt schijnbaar boven.. dus sorry als ik ietwat "bozig" overkom, is niet de bedoeling.. tis mijn gevoel dat spreekt
Snap je gedachte springmuis. Ik bedoel met medisch ingrijpen een behandeling aangaan. Ik bedoel niet dat je 2 jaar moet wachten voor dat je serieus genomen wordt door een arts. Als uit een vrouwelijke cyclus blijkt dat het moet kunnen en uit zaadonderzoek blijkt dat ook dat er goed uit ziet, dan vind ik dat je tot 2 jaar de natuur zn gang moet laten gaan. En ja, dan vind ik leeftijd meespelen. Ik bedoel het dus iets genuanceerder dan dat jij schetst. Top dat jullie uiteindelijk een dochter hebben gekregen!!! Ik hoop dat het ons ook ooit nog eens gegund is...
Ah zo, ja dan heb ik, de emodoos, het verkeerd begrepen Maar daarin vind ik dat je gelijk hebt ja! Ja absoluut, we hebben heel veel geluk gehad, het geluk dat ik jou ook toe wens! Ik duim iig voor jullie! Ik zal nooit vergeten door wat voor moeilijke tijd we heen zijn gegaan dus ik leef nog steeds met iedereen mee die het nu nog steeds zo moeilijk hebben! heel veel succes meis!
ik vind het echt lang worden na 2 jaar. ik heb dan altijd wel medelijden met mensen die al zolang op hun grote wens moeten wachten.dan wordt ook de kans dat er echt iets mis is en dus de weg moeilijker wordt aanmerkelijk groter ook. ik vind wel mensen die al rond een klein jaar ( of soms al veel eerder) vinden dat ze te lang hebben moeten wachten zich wel wat meer kunnen vermannen. de natuur laat zich nu eenmaal niet op commando sturen. ik heb altijd een beetje moeite met mensen die perse een lentekinde of een zomerkindje willen. en dus nu zwanger willen zijn of over 3 maanden. je neemt geen kinderen. je krijgt ze als het je gegeven wordt. wat het medisch ingrijpen betreft zou ik zelf zeggen rond de anderhalf/2 jaar. je merkt namelijk dat veel zwangerschappen toch net na een jaar ontstaan. (ik heb trouwens op de eerste 18 maanden op de tweede 15 maanden en op de derde 3 maanden moeten wachten.) toen ik bij de eerste (zelf net 22jaar) steeds teleurgesteld werd had ik ook ontzettend veel pijn door die teleurstellingen.bij de tweede en derde probeerde ik me wat meer te vermannen en te respecterend dat natuur er wellicht een reden voor had dat het maand na maand duurde. dat gaf meer innerrijke rust en bij de derde blijkbaar zoveel dat mijn geduld al na 3 maanden beloond werd.
En hoe lang duurde het bij jou dan, voordat je zwanger werd en bleef? Want dat kan ik uit je verhaal niet opmaken.