Mijn schoonmoeder is een lief mens. Zegt gek te zijn op onze kinderen. Woont hier zo'n 200 meter vandaan en zien we buiten de verjaardagen om eigenlijk nooit hier.....Raar maar waar. Ze verschuilt zich achter de smoes dat ze een huismus is, maar ik vind het raar....Voorheen gingen we dan regelmatig daarheen, zodat onze kinderen toch een band met haar op kunnen bouwen, maar nu ze ouder worden geven ze steeds vaker aan dat ze niet naar oma toe willen...Tja, het moet denk ik toch van 2 kanten komen, zelfs voor kinderen... Daarom zou het voor jullie ook fijn zijn als jullie de bezoekjes inderdaad wat uit zouden kunnen breiden. Hopelijk komen jullie tot een goede oplossing met z'n allen...
Goh het kan ons verhaal wel zijn! Wij zijn 2 jaar geleden verhuisd, zo'n 200 km verderop. Wij gaan er sowieso 1 keer per maand heen, en dan vaak ook een weekendje. En de keren dat de familie hier is geweest...? Mijn souders een keer of 5. Opa en oma van mijn man 2 x en de andere opa en oma nooit ( terwijl ze notabene in een dorp verderop moesten zijn en gewoon LANGS ons huis reden ). Ik vind het wel lekker rustig hahahaha Maar ik maak wel heerlijke sneren hoor, als in ' de weg naar ons toe is dezelfde weg als naar jullie toe ' Beetje steken onder water. Maar mijn man heeft ook een beetje het licht gezien, die wil er voorlopig ook niet weer heen rijden. We blijven zo bezig. En alsof we zelf niks te doen hebben met 2 kleine kinderen.
Mijn ouders en familie wonen hier trouwens in de buurt ( max 15 min. rijden ) en die zie ik minimaal 2 x per week. Mijn broertje is de collega van mijn man en die zien elkaar elke dag en dan gaan we nog regelmatig met z'n allen naar de film of uit eten. Dus we hebben genoeg aan mijn familie
Zullen we ruilen? Haha nee maar het is echt vervelend! Ook voor je vriend/man! Misschien uitnodigen en jullie gewoon niet meer op en neer er moet wel wat voor terug komen toch!!
Mijn schoonouders wonen op 20 minuten rijden hiervandaan. Eerst kwamen ze alleen op verjaardagen, toen ik zwanger werd kwamen ze wat vaker als er iets nieuws was. Bijvoorbeeld de babykamer. Ze kwamen ook niet altijd, de pretecho hebben ze namelijk nooit gezien........... Toen mijn kindje geboren was kwamen ze in ene elke 2 weken en nu ze al een paar maanden oud is, weer wat minder. Als er bijv. een verjaardag ofzo is dan komen ze pas weer 2 weken ( op z'n vroegst)n daarna, terwijl mijn kleintje op een verjaardag toch vooral bij mij of mijn vriend zit. Wij gaan weleens daarheen, maar heb daar ook niet altijd zin in als ze zo weinig bij ons komen. En maar blijven zeggen dat ze de baby zo weinig zien, maar toch wel meer dan sommige andere opa's en oma's in de wereld................. De volgende keer dat ze dat zegt kan ik me denk ik niet meer inhouden en zal ik zeggen dat ze dan wat vaker moet komen.
haha hier hetzelfde.......... Als je dan toch komt shoppen hier in de stad, kom dan meteen even langs.......
Nou die opa en oma wonen 2 uur rijden bij ons vandaan ( hij verzameld iets en dat was bij ons in de buurt op te halen ). Ze hebben hun achterkleinzoon 1 keer gezien toen wij daar heen gingen, ze zijn nog nooit bij ons nieuwe huis geweest.
Misschien denk ik heel anders hoor maar, hoe oud zijn zijn ouders? IS het niet de afstand die ze moeilijk vinden? Ik vind het verschrikkelijk om in de auto te zitten en helemaal zo ver weg...
Ik heb hetzelfde, maar dan met mijn eigen ouders. Wij wonen nu zo'n 5 maanden in ons nieuwe huis. Mijn moeder is 1 keer langsgekomen in al die tijd, op mijn verjaardag (hoewel, ze zei letterlijk 'omdat ik toevallig jarig was', ze kwam eerder voor het huis). Mijn broer is nog nooit langsgekomen, mijn vader en stiefmoeder ook maar 1 keer. Ondertussen verwacht mijn moeder dat we wel 'geregeld' naar haar toe komen, en dan ook nog blijven eten etc. Nu is het 1,5 uur rijden, dus snap wel dat ze dan niet elke week even op de koffie kan komen, maar voor ons is het even goed 1,5 uur rijden en daar wordt dan niet aan gedacht. Heb ze al meerdere malen vriendelijk gevraagd wanneer ze weer eens langskomen, maar krijg dan constant van die smoesjes waarvan ik denk: kom op zeg... Mijn moeder durfde van de winter niet zo goed te rijden i.v.m. de sneeuw die er lag (oke, dat snap ik), maar nu er vervolgens al een tijd geen sneeuw meer ligt komt ze ook niet. Ik heb er zeker 3 keer naar gevraagd (waar mijn moeder de laatste keer op antwoordde: "Ja, dat is ook nog iets wat MOET gebeuren ?"), maar heb dan al zoiets van: laat maar. Van de week bracht ze zelfs het 'excuus' aan dat het haar benzine kost (en ze daarom niet komt) terwijl wij in die tijd al zeker 5 keer naar haar toegegaan zijn en het ons toch ook benzine kost ? Maar daar denkt ze dan niet aan. M'n broer heeft het zogenaamd altijd te druk met school, wanneer ik hem vraag wanneer hij nu eens langs komt. Vind dat ook een rotsmoes, want niemand is ooit een half jaar lang, iedere dag, 7 dagen per week zo druk met school bezig dat hij niet eens één zondagje kan komen kijken. Overigens heeft hij geen rijbewijs, maar het is wel een volwassen vent met gratis OV, dus de smoes van 'geen rijbewijs' gaat m.i. niet zo gemakkelijk op. Als je echt graag wil komen kijken, neem je de trein ook wel voor lief. Overigens wordt dan wel weer aan mij gevraagd, toen ik het er met vriendlief over had binnenkort langs mijn vader te gaan (hij is ook recent verhuisd, ouders gescheiden), of we dan mijn broer kunnen oppikken zodat hij met ons mee kan rijden om naar mijn vader te gaan, terwijl wij nu zelfstandig en uitwonend zijn, en het voor ons aardig omrijden is. Had dan ook zoiets van: wat ? Dan doen we dus ook niet. Naar mijn vader is het voor mijn broer hooguit een half uurtje met de trein en tram, echt niet veel dus, maar ook dat vindt hij teveel moeite, dus wordt ons gevraagd helemaal om te rijden om hem op te pikken (terwijl het voor ons ruim 1,5 uur naar mijn vader is) zodat hij meekan. Dat vind ik te ver gaan. Niet de moeite nemen om bij mij of mijn vader langs te gaan, maar wel verwachten vervolgens op mij mee te kunnen liften terwijl het voor ons nog eens extra omrijden is. Was hij nog maar 12 geweest, ligt het natuurlijk anders, maar het is een volwassen vent. Bovendien: als hij echt graag naar mijn vader gewild had, was hij allang geweest. Het is dat ik er naar gevraagd had, anders had ik er nu nog niets over gehoord. Vind dat best vervelend en pijnlijk, dat mijn eigen ouders/familie zich zo weinig interesseert in mij en ons nieuwe huis. Dit is onze eerste eigen woning (voor het samenwonen woonden we nog thuis), toch wel iets speciaals, en mijn broer is in die 5 maanden dus nog niet 1 keer wezen kijken, en heeft daar blijkbaar ook geen zin in of wilt daar de moeite niet voor nemen, want als het aan hem ligt komt hij het komende half jaar nog niet met het voorstel eens langs te komen. Hem ophalen om hem hier naar toe te brengen om ons huis te zien doe ik gewoon niet, uit principe. Hij is een volwassen vent en vind best dat hij zijn eigen verantwoording eens kan nemen, hij moet niet verwachten dat als hij zelf de moeite niet wil nemen om langs te gaan, ik hém wel constant blijf bezoeken of ergens ophalen/brengen. Vind dat gewoon erg jammer, van zowel mijn moeder, broer als vader/stiefmoeder. Zelf zou ik zoiets hebben, als mijn broer verhuisd is: Leuk, we gaan snel kijken ! Maar mijn ouders/familie vinden het verlies van 1/4 benzine tank (of de moeite eventjes nemen om een keer met de trein te gaan) jammer genoeg belangrijker dan mij bezoeken.
dit komt ook voor in mijn familie vooral tussen mijn moeder en mij met een zus en broer van mijn moeder die wonen ver weg. Maar mijn moeder is op een gegeven moment er mee gestopt de hele tijd naar hun toe te gaan en wij als dochters werden het ook zat. nu zie ik die kant van de familie nooit meer, wij gingen altijd naar hun toe en stuk voor stuk ook lieve mensen, maar ze denken alleen aan zich zelf en ze durfde mij geen eens op te bellen toen ik bleek een tumor in het hoofd te hebben en een open schedel operatie nodig had ( en ik had kans om te overlijden ), nee ze belde mij moeder ????? er zijn ook al veel kindjes geboren van die kant maar ik krijg nooit een uitnodiging of kaartje ik hoor het van iemand anders en ben ook nooit meer uitgenodigd voor een bruiloft. tja dan kunnen ze van mijn part weg schieten ik heb een kaartje gestuurd om te feliciteren maar voor de rest niet.. mijn zus en mijn ouders waren wel uitgenodigd maar voor de rest moet alles van mijn kant uit komen willen ze mij upperhoud nog eens van mijn leven zien.. mijn moeder is er dus ook mee gestopt die was het ook zo zat, zij heeft nog wel enigszins wat contact met haar broer en zus en was wel uitgenodigd voor de huwelijk en kindjes komen bekijken.. tja verdrietig van hun kant hoor maar op is op aan deze kant net als voor jou zal er een periode aan komen dat je het zat begint te worden en met tegenzin zal gaan.. laat dit niet zover komen,, vraag aan hun of ze meer willen komen, omdat het best zwaar voor jullie is. krijg je daar geen goed antwoord op of wordt er niets ondernomen dan weet je een beetje waar je aan toe bent.. het moet van twee kanten uit komen niet vanuit een.. xxjes