Hoi dames, mijn dochtertje wordt deze week 4 en er is iets waar ik me gigantisch aan stoor. Vaak als haar iets gevraagd wordt,geeft ze geen antwoord. Of ik nou iets vraag,haar vader,oma,opa of een vreemde,er komt vaak NIKS uit. Ze doet net of ze niks hoort (terwijl met haar oren echt niks mis is). Ze kijkt vaak niet eens op en gaat gewoon verder met waar ze mee bezig is. Heb het er al vaak met haar over gehad,ben ook al boos geworden,heb haar ook al gestraft hiervoor maar niks helpt. Ik voel me dan zoooooooooo voor l*l staan! Er is ook niks mis met haar intelligentie,ze is superslim en ze praat je gewoon de oren van je hoofd af. En het is ook niet dat ze niks weet te zeggen,maar het lijkt erop dat ze er gewoon geen zin in heeft. Hebben jullie kinderen dat ook of heb ik een geval apart?
Hier hetzelfde, voornamelijk als hij ergens mee bezig is of als hij tv kijkt. Hier helpt het dicht bij hem te gaan staan en hem aan te raken. Dan komt hij een beetje uit zijn wereldje
Nou,dat helpt bij haar niet. Dan kijkt ze je aan en denkt bij haar eigen:laat me met rust. Zwaar irritant. Maar als je iets vraagt in haar voordeel,bv of ze een koekje wil,dan kan wil ze wel. Denk dat het gewoon een arrogantie kwestie is
Snap wat je bedoel hier een zoon dan en die is pas 9 geworden!! Nog steeds moet ik zeggen van geef eens antwoord, roep eens gedag enz. Hij gaat wel vooruit maar oh zo langzaam, is gewoon een heel gesloten mannetje helaas!! Heel gevoelig en lief maar te stil tegen anderen! Nu hij zo groot is staat het mega onbeleefd. Heb hem nou wel zo (hij lust namelijk niks) als we ergens zijn dat hij zegt Nee dank U. Eerst keek hij alleen maar vies en pakte niks aan zucht. Dus ik schenk je van deze kant een hele doos vol geduld!!
Hier hetzelfde hoor. Onze oudste is vooral bezig in z'n eigen wereldje en als het niet zo belangrijk is als een snoepje komt er meestal niks. Wij zeggen dan: Wietze aandacht alsjeblieft. Geeft ie dan nog geen sjoege dan lopen we naar 'm toe, pakken 'm vast, kijken 'm aan en vragen het dan nog een keer. Dan komt er wel een ja of een nee. Als hij iets moet doen dan gaat dat nooit in de vragende vorm. Dat is een opdracht. Hij heeft inmiddels geleerd dat als hij dan niet luistert hij naar de gang moet voor 3 minuten straf. Soms luistert hij dan meteen en soms stelt ie uit tot ie hoort dat dit de laatste waarschuwing is en we gaan aftellen tot ie naar de gang moet.
Ga je op ooghoogte zitten? maak je oogcontact? Raak je haar even aan?Heeft ze door dat je het tegen haar hebt, of ben je aan heht praten en geef je haar tegelijkertijd een opdracht of een vraag op de zelfde toon? Ben je kort en duidelijk als je iets van haar wil? Misschien hoort ze je echt niet (ik bedoel geen doofheid, maar misschien is ze zo druk bezig met wat ze aan doen is., en is het geen onwil)
Oh dat heeft ie van mij ook...zo'n lekkere dagdromer. Ik zei al tegen die vrouw die de eerste gehoortest doet na een paar dagen, dit heeft geen zin, uiteindelijk zijn ze toch allemaal oost-indisch doof Denk dat ze gewoon even in haar eigen wereldje zit?
Ik kan op alles ja antwoorden. En nee,ze is zeker niet doof hahaha,maar ze hoort ons ECHT wel. Maar het is echt iets van de laatste paar maanden. Ze begint arrogant te worden,een grote mond,het is net alsof ik een 16 jarige thuis heb zitten! Maar schijnbaar hebben hier meer kinderen dus last van,dus ik raap mijn geduld maar bijelkaar
Ik hoor hier nog niet thuis.. Maar herken het nu al in mijn zoontje. Als ik vraag wil je een koekje kijkt hij om. Roep ik zijn naam of wat anders kijkt hij recht vooruit. Het rare is mijn man doet het ook net alsof zijn hersens afgesloten zijn en als er iets heel interessants gebeurt ze wel luisteren. Kan er ook niet bij maar mijn man zegt dat het echt geen onwil is..
grote penen in zijn oren. kword er knettergek van, volhouden in de aandacht op je gericht krijgen, dat is volgens mij het enige dat je kan doen.
Hier ook een oost-indisch doof meisje. Stel ik 100 vragen, geen antwoord. Is vraag 101 "wil je een soepstengel?" of "kijk, een poes (of ander dier)" Volledige aandacht!
Probeert Isabella ook weleens maar ik vind dat dus ook super onfatsoenlijk. Ik eis dus een antwoord. Ik zeg dat ook tegen haar. Ik accepteer dat niet. Als iemand iets vraagt hoor je daar iets op te antwoorden. Nu doet ze het dus niet meer. Ze weet dat het niet netjes is en ik dus boos word. Maar goed, heel veel kinderen doen het. Mijn man lijkt het te hebben maar hij hoort het gewoon echt niet omdat hij dan ergens anders mee bezig is. Volgens mij horen kinderen het wel maar zeggen gewoon niks. waarom is mij een raadsel. Ik kan er in elk geval niet tegen.