fors vaginisme

Hier geen ervaring maar wou je gewoon even veel succes wensen voor je afspraak bij de gyn. Hopelijk kan hij/zij je verder helpen!

 

Ik heb er verder geen last van, maar is het misschien een idee om er therapie voor te gaan volgen? Zodat je er misschien voor een groot deel af komt?

 

Hoi hoi,
Ja ik heb ook vaginisme. 11 jaar een relatie, waarvan het eerste jaar prima, nergens geen last van. toen ik klachten kreeg (waarschijnlijk infectie)ging ik voor de zekerheid naar de huisarts en die deed een inwendig onderzoek (vond hij nodig anders wilde hij mij niet doorverwijzen), dit was zo pijnlijk dat ik sindsdien vaginisme heb (penetratie is sindsdien ook niet meer gelukt). ook naar sexuologe geweest.

Toen wij graag kinderen wilden heb ik veel op internet gezocht en daar kwam ik terecht op het vaginismeforum. (medischforum).
Daar waren heel veel vrouwen zwanger geraakt mbv spuitje met eraan gekoppeld een dun/klein slangetje. 1 van deze vrouwen had nog materiaal (steriel verpakt) over en dat heeft ze gratis naar mij toegestuurd (lief he?!) ik heb via een site ovulatietesten gekocht 30 cent per stuk en ben eerst 3 maanden gaan kijken wanneer ik ovuleerde, daarna met de testen op de juiste dag (waarschijnlijke eisprong) met spuitje en slangetje het sperma ingebracht, bij de derde keer was het raak! een prachtige dochter!(we zijn nu met de 5e poging bezig voor een tweede uk, op dezelfde manier).

Ik weet niet of je zo'n slangetje hebt geprobeerd, hij is echt heel dun (1/3 van een rietje denk ik) en ik heb er geen problemen mee, maar jij geeft aan dat je fors vaginisme hebt, lukt dan zo'n slangetje ook niet? ga je daarom nu naar de gynaecoloog? Ik zou je heel graag willen helpen dus als je meer vragen hebt mag je die mij gerust stellen, anders stuur je mij maar een privebericht.
Oh en als je tips hebt gekregen van de gyneacoloog zou ik die misschien ook mogen weten? misschien kunnen wij nog aan onze taktiek werken
veel succes bij de gyn! gaat goed komen! en stel mij gerust de gekste vragen

 

Hoi Hope4!

Ik heb het gehad, maar ben er sinds 2 jaar gelukkig vanaf. Bij mij was het 'primair' en er was ook geen aanleiding. Het forum waar Sanna het over heeft, heeft mij goed geholpen. En na veel zoeken op internet wist ik zgn 'pelottes' te bestellen en ben daar helemaal zelf mee aan de slag gegaan.
Maar dat van jou klinkt wel heftiger. Geen idee in hoeverre wat jij al hebt geprobeerd om er van af te komen, maar bij mij waren de pelottes de oplossing. Maar je zegt het geaccepteerd te hebben en dat is ook heel goed en knap!
Ik kan je dus niet verder helpen, maar wil je wel sterkte en succes wensen. Wij zijn inmiddels het al een tijdje op de 'gewone' weg (wat is gewoon he...) aan het proberen...

 

hoi Hope4 (en de anderen),

mijn verhaal is eigenlijk een beetje hetzelfde als van pien15, primair vaginisme, maar ben er nu ook zo'n 2 jaar van af. Ik ben naar een seksuologe geweest en vreemd genoeg heeft ook een medisch onderzoek (ik was erg bang dat er toch gewoon fysiek iets mis was ook) in combi met de therapie geholpen. Ik had een hele aardige gyneacologe in het spaarne die in samenwerking met de seksuologe wel eens "educatieve" onderzoeken deed.

Maar goed, het klinkt alsof je al wel veel geprobeerd hebt en dat is ook niet je vraag. Pien15 en sanna80 hun advies is zou ik je ook willen geven, volgens mij is er echt wel veel mogelijk leek het op dat forum (was toen er zelf nog niet mee bezig). Bovendien vond ik het wel fijn te zien dat er zo veel meiden met hetzelfde probleem waren. Het is ook heel prive (niet zoals hier dat 't in elke zoekmachine opduikt, je moet ook goedgekeurd worden om lid te worden).
Mij vertelde die gyneacologe dat als je eenmaal zwanger bent, het helemaal geen invloed hoeft te hebben verder. Ik was zelf nl bang dat het ook bij de bevalling bv een probleem zou zijn. Dat is absoluut niet zo zei ze. Vond ik fijn om te horen (wist al wel dat ik ooit kinderen wilde). Ook is het belangrijk het aan te geven bij de verloskundige tegen die tijd dat het gelukt is.

Mocht je nou nog geen behandeling hebben gezocht (voor je vaginisme), zou ik je dat wel absoluut willen aanraden. Klinkt een beetje suf, maar ik heb er echt jaren mee gewacht en gedacht dat er toch niets aan te doen was en ben wel heel blij dat ik er nu vanaf ben. Vind het eeuwig zonde dat ik het niet eerder heb gedaan. Niet dat het makkelijk ging of een wondermiddel is, maar het heeft na 2 jaar dus wel vruchten afgeworpen. Maar goed, als je dat al hebt gedaan, moet je dit advies maar negeren, ik weet hoe irritant het is dat soort advies te krijgen, als je een hele andere vraag hebt.

Hoop dat je er wat aan hebt en dat er nog meer helpende reacties komen. Je mag mij ook altijd alles vragen (of pm-en), maar met zwanger worden en vaginisme heb ik dus geen ervaring, wij doen het nu "gewoon".

Veel succes, het gaat vast snel lukken!

 

sanne mag ik jou ook eens wat vragen puur uit nieuwsgierigheid.. Heb jij met vaginisme geen last gehad tijdens de bevalling?

Ontopic.. Ik heb er zelf geen last van.. Maar ik weet/ken wel mensen die gebruik maken van het spuitje.. dat wilde ik vertellen. maar de mensen waren mij voor.. dus feitelijk heb ik niks bij te dragen

 

dat wilde ik ook vragen, maar durfde niet goed

 

Tuurlijk mogen jullie dat vragen.
Ik heb het natuurlijk aan mijn verloskundige verteld, zij was heeeel erg begripvol. Op het moment dat mijn weeen echt heftig werden heeft ze mij voor het eerst getoucheerd, ze wachte echt op mij, dus wachtte tot ik weer wat ontspande en ging weer heel voorzichtig verder, viel me eigelijk best mee. Helaas moest ik uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat de ontsluiting niet verder ging, ook daar werd mijn vaginisme doorgegeven, ik had een vrouwelijke artsass. gyn. en er is een draadje op ons dochters hoofdje geplaatst en een draad naar binnen voor de weeen en een paar keer getoucheerd en het is mij mee gevallen, maar misschien kwam dat ook wel omdat de weeen elke minuut kwamen en pijnlijk waren dat die andere pijn dus wel meeviel. Uiteindelijk is het een keizersnede geworden want na alles geprobeerd te hebben, zelfs inwendige massage!!! bleef de ontsluiting bij 9 cm steken. Dat het een KS is geworden heeft niets met vaginisme te maken. jammer genoeg ben ik erna niet van mijn vaginisme af terwijl het toucheren toch best goed ging.

meer vragen altijd welkom, wil iedereen met dit probleem heel graag helpen daar ik er zelf ook heel erg mee zat en ook nog wel mee zit hoor!

 

@sanne bedankt voor je openheid! En ik kan me voorstellen dat je bij heftige weeËn aan weinig anders meer denkt

 

ook ik wil even reageren, want wat dapper en fijn dat er zo openlijk over gepraat wordt hier! ik denk dat het voor veel (mee)lezers ook erg behulpzaam kan zijn.

als ik zo vrij mag zijn, zit ik ook wel met een aantal vragen:
ik vraag me ook af hoe het vaginisme een rol heeft gespeeld in de aanloop naar de bevalling toe? en heeft het tijdens de bevalling een grote rol gespeeld (mentaal) of was er zoveel afleiding (pijn..) dat het vaginisme naar de achtergrond verdween...?

 

Ik heb tijdens de bevalling wel last gehad van een soort van vaginisme.
Ik heb een boel negatieve ervaringen op seksueel gebied uit mijn jeugd en daarom kan ik onder druk wel heel erg vaginistisch reageren.
Op zich in ongedwongen sfeer heb ik nergens last van maar zo gauw het gaat om inwendig onderzoek door medici is het een heel ander verhaal.

Tijdens mijn bevalling heeft de vk er wel rekening meegehouden alleen werd ik ingeleid en zat dus vast met alle toeters en bellen ... ook inwendig.
Dit kon ik allemaal wel goed verdragen maar toen er volledige ontsluiting was kwam bij mij een oude angst naar boven.
Het gevoel van vroeger het controleverlies van niet weten hoe lang dit kindje erover zal doen, de druk die toch op je lijf komt te staan was voor mij teveel en daarom heeft mijn lijf toen besloten om de hele boel stil te leggen.
Daar lag ik dan startklaar om te bevallen met allemaal witte jassen om me heen en een lijf die dienst weigerde.
pas toen ze een ok gingen boeken nam mijn lijf het weer over en ben ik wel vaginaal bevallen... helaas kan ik me van de hele geboorte niks herinneren.
Het hoeft natuurlijk helemaal niet zo bij iedereen te gaan maar ik ben wel gewaarschuwd dat bij deze zwangerschap er om die reden misschien wel geen natuurlijke bevalling in zal zitten omdat het risico te groot zal zijn.

Bespreek het dus wel goed door met je gyn, het is niet iets waar je zomaar van kan denken dat je tijdens de weeen te druk bent om er nog mee bezig te zijn.
Wil je absoluut geen angst inpraten maar helaas kan het ook zo vergaan.
liefs Rieanne

 

aan Rieanne; dus bij jou was het dus zo dat je lichaam door de vaginisme/ervaringen in het verleden, de bevalling wat tegen heeft gehouden? want zelf had ik dat vermoeden ook bij mijn bevalling wat dus uiteindleijke en keizersnede is geworden. Ze vertelden mij dat dat niets met vaginisme had te maken maar eerder met groot kind/klien bekken of ligging van het kind... van mij mogen ze een eventuele tweede ook met de KS halen.

aan Kara;jou vragen
als ik zo vrij mag zijn, zit ik ook wel met een aantal vragen:
ik vraag me ook af hoe het vaginisme een rol heeft gespeeld in de aanloop naar de bevalling toe? bij mij niet echt, VK heeft in de controlegesprekken duidelijk aangegeven dat ze heel voorzichtig zal zijn en ik zeker niet de eerste ben en dat we het samen doen, ik had alle vertrouwen,
en heeft het tijdens de bevalling een grote rol gespeeld (mentaal) of was er zoveel afleiding (pijn..) dat het vaginisme naar de achtergrond verdween...? Ik moet zeggen dat ik wel elke keer als ze gingen toucheren dat ik wel even moest slikken, zo van ojee daar gaan we, maar het was duidelijk dat toen ik overgedragen werd aan de gyn, deze direct op de hoogte werd gebracht van mijn vaginisme, zij reageerde daar goed op, geen hupakee maar rustig uitleggen en ze keek ook goed naar mij hoe ik reageerde op het toucheren. Ik denk wel dat de pijn van de weeen en de vermoeidheid bij mij wel een rol hebben gespeeld, dat daardoor de vaginisme inderdaad wat op de achtergrond raakt.

hoop dat dit een beetje de antwoorden zijn die je zocht of bedoelde je iets anders?

 

Hi Hope, ik heb ook vaginisme. En heb een zoontje. Ik kon wel met spuitjes, slangetjes en potjes. Maar ook als dat niet gaat, zijn er heus manieren om zwanger te worden. Misschien met wat verdoving ofzo. Wie weet heb je geluk en gaat het super en snel. Ik hoop het voor je. En wees doortastend in je gesprekken met de gyn. Misschien hebben ze gewoon geen ervaring met jouw vorm van vaginisme, dus zorg dat je serieus wordt genomen en dat je niet wordt af gescheept. Het is al laat. Ik typ een andere keer wel meer. Succes he!!!

 

Hope, ik heb allerlei therapien geprobeerd maar niets hielp. Ik begrijp heel goed dat je je op een ding tegelijk concentreerd. Dat heb ik ook. Dan later maar weer. Pelotes ect. Alles op zijn tijd!

 

Ik heb geen vaginisme maar ik wil wel even zeggen dat ik heel blij ben dat er zo openlijk over gepraat wordt hier.
Ik wist zelf eerlijk gezegd niet dat er zo veel vrouwen waren die dit probleem hebben
Ik ken het natuurlijk wel van naam maar ik dacht dat het echt een uniek iets was zeg maar.
Ik ben echt blij dit forum bestaat en meiden zoals Hope hier informatie (en hulp?) kunnen krijgen

Applaus en hulde voor jullie

 

@sanna: bedankt voor de antwoorden! was idd helemaal wat ik bedoelde.
wat fijn/goed dat er onder verloskundige/gynaecologen veel begrip is (zal vast niet overal zo zijn..?) zodat je in je eigen tempo en met behoud van de controle toch goed hebt kunnen bevallen.

veel succes met het zwanger worden!

 

Bij mij zei de gyn zelf ook dat het puur mijn lijf is die zo reageert en dat dat zeker wel te maken heeft met vaginisme.
Het lastige wat ik vind is dat ik er doorgaans nu geen problemen meer mee heb maar idd als er ook maar iets van vreemde handen bij mij in de buurt komen het dan wel escaleert.

Ik ben nu 28 weken zwanger en loop idd ook te dubben wat te doen, zelf beginnen of toch een ks??
Ik wens je veel succes meis!!
liefs