@muppettje: mijn man praat daar niet graag over, één van de redenen hiervan is dat hij mij niet nog meer stress wil bezorgen door er zelf over te beginnen. En als ik erover wil praten, dan zegt hij enkel 'het is nog zover niet'. Tja.. daar sta je dan. Over adoptie hebben we al gesproken, het is te zeggen: ik heb gesproken en hij is akkoord gegaan.. vooral om me te laten zwijgen daarover. Hoe minder ik zeg, hoe beter en da's ook een reden waarom ik hier op het forum zit. Hier kan en mag ik wél praten.
Framboos@ van het niet praten komt mij bekend voor mij vriend is ook echt geen prater en is soms erg moeilijk..! En ook de ups en downs horen erbij..! Maar geloof me uit eindelijk maakt het jullie sterker..! Ik weet nog heel goed dat we net in de mmm belande dat ik heel bang was dat het onze relatie kon kosten....maar het is alleen maar sterker geworden..!! Probeer je wel naar je man te iuten zodat hij weet hoe jij je voelt.! Dikke knuffel voor jou
Welkom meid, ook wij zijn sinds april 2009 bezig. Deze ronde voor het eerst gestart met IUI. Op 4 februari de inseminatie gehad. Spannend allemaal he! Ik kreeg Puregon en via ovulatietesten moest ik mijn eisprong opsporen. Succes meid!
Het klopt inderdaad dat ik liever op een ander topic was binnengekomen of helemaal niet! Als het allemaal niet vanzelf gaat, ga je blijkbaar toch op internet op zoek naar antwoorden en lotgenoten. Zeker omdat in onze omgeving echt niemand te kampen heeft met vruchtbaarheidsproblemen. Dan lijkt het alsof wij de enigen zijn bij wie het niet lukt. Onzin natuurlijk, want in het Radboud Ziekenhuis, zit de fertiliteitspoli vol met stelletjes zoals wij . @muppetje: De informatie die wij verkregen hebben, is dat je het toch eerst zelf een jaar moet proberen. 80% van de stellen raakt tenslotte in het eerste jaar zwanger en 90% in de eerste twee jaar. Zelfs na de voor ons negatieve uitslag van de zaadtest, blijft het Radboud positief. Dit gaf uiteraard hoop en ze hebben ook meerdere malen bevestigd dat ze het niet doen om ons te pesten, maar omdat de kans om zonder hulp zwanger te worden, groot genoeg is. Inmiddels is gebleken dat die vlieger niet voor ons op gaat. We zijn dan ook erg blij dat we in januari te horen kregen dat we in aanmerking komen voor IUI. Even de druk van de ketel. Vorig jaar zijn wij getrouwd en een aantal dagen na ons huwelijk stond de HSG scan gepland. Geen pretje, want juist die tijd zou toch plezierig moeten zijn. Ik vind echter wel dat ok tegenspoed je relatie verdiept zolang je maar niet stopt met praten.
@Loveangel: hoe heb jij je eerste iui ervaren? Ik ben ook zo benieuwd naar het medicijn Clomid en vooral naar de bijwerkingen. Slik normaal echt nooit medicijnen, maar men streeft met dit medicijn naar 2 tot 3 eitjes waardoor de kans op bevruchting groter wordt. Met die gedachte wil ik het uiteraard een kans geven
@Loveangel: ja, wat leuk dat we gelijk oplopen! Vorige maand liep ik gelijk me anita en je ziet wie er prijs had.. heb geen zin om nu weer aan de zijlijn te staan kijken, dus ik hoop gewoon dat we allebei een dikke streep hebben! (al ben ik nog steeds zeker dat het mislukt is gezien de te late iui, maar goed, er is 0,1% kans of zo ) @puravida: wat die clomid betreft, het valt af te wachten hoe je lichaam erop reageert. Denk niet dat er veel meiden zijn die van de aanvangsdosis (50mg) 3 eicellen hebben die rijpen. De meesten hebben er 1 of 2. Naargelang het resultaat zal je dan eventueel voor een tweede iui (maar we gaan er vanuit dat die heeeelemaal niet nodig zal zijn! ) een hogere dosis voorgeschreven krijgen. Het is steeds wachten en afwachten.. helaas. En die bijwerkingen, tja, ook dat zal af te wachten zijn. Persoonlijk heb ik last van hetgeen bij de meeste meiden ook voorkomt: paar kilo's aankomen (clomid = oestrogeen = zet zeer snel voedsel om in vet) en vooral een depressief gevoel: huilen, zwartgallige gedachten etc. Maar: alles voor het goede doel!
@ Framboos.. Net wat bloemetjes zegt kun je er ook sterker uit komen. En misschien kun je aangeven dat als jullie niet praten dat meer stress geeft dan als jullie wel praten. Als je een fm hebt ga je dan alleen naar het zh of met zn 2en.? @ PuraVida.. Heb je niet iets van zonde van dat jaar.? Balen zeg dat je vlak na je trouwen de HSG kreeg. Wat is dat een vreselijk onderzoek. Toen ze de ballon oppomte wat een erg moment. Kan nog wat worden als we moeten bevallen... Ik ben idd van de clomid ook een paar kilo aangekomen maar heb nooit last van de bijwerkingen gehad gelukkig. Nu ik aan de puregon zit heb ik dat wel ben wat meer opvliegend en vaak hummie en hoofdpijn. Hebben jullie daar ook last van.? Ik heb eerst 4 maand 50 mg gehad en daarna 6 maand 100 mg en meestal had ik 1 follikel maar heb ook paar keer 2 gehad. Na een jaar zn we doorgegaan naar de IUI en krijg nu mn 2de IUI denk eind deze week of begin volgende week.
@muppettje: ik doe alles alleen eigenlijk.. de FM-metingen (man werkt dan meestal nog laat) en zelfs de inseminatie ('s morgens gaat hij in zijn eentje zijn zaad gaan leveren en ik ga daarna alleen voor de inseminatie). Veel 'samen' is er niet aan. Nou ja.. hoeft voor mij ook niet, het belangrijkste is dat alles op zijn tijdstip gebeurt. Ik word heus niet extra zwanger of hij er nu op een stoel bijzit of niet.. ben daar ook tamelijk nuchter in. En de romantiek.. nou ja, die is wat mij betreft helemaal weg in de mmm. Zou wel al blij zijn mocht ik zwanger zijn, want het begint te wegen op mij/ons. @puravida: 6 maanden geleden zijn wij getrouwd en de week erna ben ik ook voor het eerst naar de gyn geweest. En sindsdien in de mmm.. ik snap wat je bedoelt. Heb je veel gevoeld van de hsg? Bij mij ging dat tamelijk pijnloos, misschien heel even zo scherpe neepjes, maar voor de rest niks gevoeld. Is bij iedereen verschillend, neem ik aan.
@ Framboos.. Ik heb toen tegen manlief gezegd we willen beide graag een kleine en als we de mmm in gaan dan doen we het ook samen. Dus eigenlijk gaat hij altijd mee naar het zh voor fm en nu dus ook de inseminatie. Nu heeft hij het voordeel dat hij zo eerder weg kan van zn werk dus dat scheelt. De romantiek is bij ons ook heel ver te zoeken. Vind dat de mmm wel veel met je doet en het verplichte vreselijk zeg. Nu hebben we dat dus niet meer met de IUI...
Ik vond het HSG ook verschrikkelijk. Tenminste, die 10 seconden van het inspuiten van de contrastvloeistof. De rest was niet heftiger dan wat ik gewend ben van een uitstrijkje, soa-test (tnx to cheating ex) of IUI. Hier is het ook niet te doen dat KatMan voor de fm meegaat. Mocht hij toevallig vrij zijn, dan wel, maar doorgaans niet. Ik hecht er ook niet zo veel waarde aan. Bewust, want hoe groter ik het maak, hoe heftiger het wordt. Je kunt het ook zo bekijken: sex is weer sex omdat het lekker is! Niet omdat het NU moet omdat de kalender, thermometer of ovulatietest dat zegt! Het kinderen maken besteden we in die zin uit, dat haalt een boel druk van de ketel op dat gebied. Probeer je niet te verliezen in negatieve gedachtes. Tuurlijk, realisme is zelfbescherming, maar erin blijven hangen daarmee doe je jezelf tekort.
Morning, Ik vond die HSG scan echt vreselijk. Dacht wel wat gewend te zijn, maar pff. Op het moment dat je denkt dat je het niet meer langer uithoudt, is het voorbij. Gelukkig zijn mijn eileiders open. Zonde van dat jaar? Ach, achteraf misschien wel, maar je gaat er natuurlijk vanuit dat het gaat lukken. Zeker als de specialisten er zo positief over zijn. Verschillende onderzoeken laten - behalve de hoeveelheid afwijkende vormen - geen bijzonderheden zien. Bij ons werd ook letterlijk gezegd dat ze niet zoveel konden doen, omdat we met hulp niet meer kans zouden hebben! Ik vind dat nog altijd een vreemde opmerking, want het lijkt mij dat wanneer ze het zaad opwerken en dus alle goede van de slechte scheiden, automatisch de kans vergroot wordt. Vooral vanwege het feit dat we een jaar later alsnog in aanmerking komen voor IUI. Ik denk dat ze willen dat je het zo lang mogelijk zelf probeert en dat ze een en ander baseren op statistieken en protocollen. @framboos: jij zegt dat je een half jaar getrouwd bent en sindsdien in de MMM zit. Wat is precies de reden hiervan, want dat is vergeleken met ons dan echt supersnel aangezien je nu al met IUI bezig bent.
@ PuraVida.. Ik mocht na een jaar ook gelijk komen en op het 1ste gezicht was ook alles goed. Nu blijkt dat ik van mezelf geen goede eisprong heb dus heb het 1ste jaar aan de clomid gezeten helaas zonder resultaat. Nu zn we in de volgende fase beland de IUI. Heb pas na 6 maand de HSG gekregen. Vond de ballon gewoon vreselijk van de vloeistof heb ik niks gemerkt. @ Katalaya.. Ik vind het altijd wel fijn als we samen gaan. Zit je ook niet alleen in de wachtkamer tussen de zwangere meiden. Doordat wij het 1ste jaar aan de clomid zaten werd het echt een verplichting als we rond cd 20 zaten dan konden we al beginnen de vrijen en dan zo'n 3 dagen achter elkaar. Nou dan is het snel gedaan met de romantiek...
@purvida: we zijn al aan het proberen sinds september 2009. In juli 2010 ben ik de eerste keer naar de gyn gegaan. Toen zag ze een cyste van 30 mm in de ene eierstok en heb ik daarvoor 5 weken de pil moeten nemen. Mijn cyclus was hierdoor in de maanden daarvoor echt helemaal het noorden kwijt, tussentijdse bloedingen, dun slijmvlies, onregelmatige cyclus. Daarna waren we al direct oktober 2010. Dan heeft ze alles een maand nauwelettend gevolg (dikte slijmvlies, grootte ei, is er wel een eisprong, etc) Gezien onze leeftijd (ik 30 en man 32) besefte ze toch dat we geen zee van tijd meer hebben en dus mochten we kiezen: nog een tijd zelf proberen, ofwel met IUI beginnen. Bleek dat het zaad van mijn man net iets onder gemiddeld zit (qua vorm en mobiliteit) en de gyn zei dat we hierdoor zeker langer dan een normaal koppel zouden moeten proberen om zwanger te worden, dus ze raadde ons ook zelf IUI aan. Dan eerst nog een hsg laten maken. en uiteindelijk begin januari 2011 de eerste IUI. Dat is het zowat. Maar voor de rest zou er dus niks schelen.. Heb sinds gisterenavond heel vaag spierpijn in mijn buikspieren. Maar dat zal wel zijn van mijn griep en verkoudheid, van al dat snuiten en hoesten Voor de rest nog niks. @katalaya: ondertussen al uitgemaakt hoeveel IUI's je bereid bent te doen? 4 of 6?
@Framboos: Aha, ik begrijp het. Het lijkt mij dat jullie dus wel een grote kans van slagen hebben als ik het zo lees. Grappig dat iedere gyn er toch anders over denkt qua leeftijd. Wij zijn namelijk 30 en 31 en tegen ons is toch meerdere malen verteld dat we nog tijd genoeg hebben. Ik was 28 toen ik stopte met de pil en 'ineens' ben je dan toch twee jaar verder. Volgende week weet je dus meer. Hoop voor je dat je deze ronde meer gelukt hebt! Ik denk overigens dat wij de eerste IUI ronde wel gezamenlijk in zullen gaan. Mijn partner heeft ook al zoiets van 'het lukt me zelf niet om een kindje te verwekken, als ik er dan ook nog eens niet bij ben als ze dit voor ons doen' . Eerst maar eens zien hoe vaak we ter controle moeten komen voor echo's etc.
@ PuraVida.. Ik ben zelf 30 en idd volgens onze gyn hebben we nog wel even tijd.. Terwijl ik daar zelf toch wel iets anders over denk maar goed zal ook wel komen omdat we al een aantal jaar bezig zn...
hmmmm nu zie ik helemaal op tegen die HSG volgende week. Ik lees het maar niet te goed, al die verhalen van jullie hiih. Maar goed, wat moet, dat moet! Komt vast goed. Heb wel goede pijnstilling gekregen, dus die neem ik zeker is!
@ PuraVida allereerst heel veel succes met je IUI behandeling. Wij zijn zo ver bekend allebei gezond dus ik moest echt even het knopje omzetten om hormonen te gaan spuiten. Ik krijg Puregon dat heeft minder bijwerkingen dan Clomid (is mij verteld). We vonden het een hele grote stap maar eigenlijk valt het echt mee. Ik heb het niet als belastend of moeilijk ervaren. Ik heb mezelf elke avond gespoten met hele kleine naaldjes. Ik ben zelf ook niet zo van de medicijnen maar ja het is voor een goed doel! Ik spoot 50 EH dat is een hele lage dosis en ik heb geen bijwerkingen gehad. Het mooiste is dat mijn cyclus weer zoals vroeger is 27-28 dagen en geen 33. Je zult zien meid dat het allemaal mee valt. Als je vragen heb stel ze gerust we zijn er voor je
@kloko: die hsg wordt gewoon afwachten hoe het bij jou zal zijn, denk ik. Ik had geen pijn, wel wat vervelend gevoel. Heb ook geen pijnstillers genomen. Maar anderen hebben andere verhalen @puravida: ja, zo ervaar ik dat ook: 'ineens' zoveel tijd verder zijn.. en nog even ver staan. De maanden stapelen zich op. Ik was ook nog 28 toen ik stopte met mijn anticonceptie.. en kijk, de kaap van de 30 is al voorbij, ik ga zelfs al naar de 31.. en nog steeds een lege kinderkamer (niet dat die kamer al klaar staat, maar bij wijze van spreken, he ) Ik had zo gehoopt voor mijn 30 een kind te hebben.. ik begin dat oud te gaan vinden. Ik zou nu al aan de kleuterschool staan wachten samen met mama's van 10-12 jaar jonger!