Simpel uit te leggen, de hond werkt met een roedel!!! De roedel is nu verstoord doordat er een lid is overleden!! Was hij de dominanste van de twee of juist niet?? Als hij dit niet was en juist onderdanig naar de andere hond dan moet jij juist het hef in handen gaan nemen, en niet teveel extra aandacht gaan zitten geven, hiermee verstoor je het evenwicht nog veel meer. Stam is namelijk 1 plaats Baasje/Vrouwtje (of andersom) Kind (Hoort wel zo te zijn al mis ik dit nog weleens bij sommige gezinnen wat problemen geeft) Kat eventueel als deze er zijn. 1ste hond 2de hond etc... Dus in de hond zijn situatie te verplaatsen, hij mist een roedellid, vervolgens gaat een stamhoofd jij dus ook nog anders gedragen waardoor hij uit zijn element raakt en zijn plek kwijt is. De kunst is nu dus om de leiderschap op je te nemen en hoe hard het ook klint (zo gaat het ook in de natuur) gewoon doorgaan zoals je altijd hebt gedaan voordat je hondje liet inslapen. Dus geen extra aandacht geven.... En hem op zijn plek blijven wijzen. Dus niet omdat hij zo zielig is in jou ogen hem extra verwennen. Hoop dat ik het zo een beetje goed heb kunnen verwoorden wat ik bedoel bij vragen hoor ik het wel
Ja ik snap het helemaal, hier is precies die rangorde, hij stond hoger als onze andere hond.. Op dit moment probeer ik ook gewoon de normale gang van zaken te volgen. Het is een border, dus ik ben gewend strikt te blijven in elke situatie, ook nu moet hij gewoon doen wat er gezegd wordt. Bv met naar buiten gaan, of in huis.. Als ik dit niet doe bij hem, is hij slim genoeg om zijn gedrag te veranderen zodat het hem ten goede komt, juist in deze situatie zal ik hem structuur moeten bieden. Ik heb eens wat uitgeprobeerd bij hem, en hij wil gewoon lekker spelen en alles.. daar ben ik al blij om! Ik heb het nog steeds erg zwaar, ben wat spulletjes aan het opruimen van onze Boef... xxx
Dat roedel gedoe is leuk hoor echt waar en het klopt meestal nog ook. Maar vergeet niet dat de honden al lang geen wolven meer zijn en dat ze best verdriet kunnen en mogen hebben! wel ben ik het er mee eens om zo normaal mogelijk proberen te doen, tuurlijk merkt je hond dat je verdriettig bent en reageert er op, het is en blijft een dier en geen mens.
Kan ik me heel goed voorstellen, en die verdriet/onrust voelt je border ook heel goed aan. Zo te lezen ben je al op de goede weg... Border collies houden van rennen en jagen dus wandelen in het bos zal voor hem een uitdaging zijn. Komt allemaal best goed maar inderdaad ga niet aan druppeltjes beginnen of zoiets, het is puur een gewennig van de verandering in de roedel en zijn plaats hierin vinden.
@Poemelke: Heel veel sterkte voor je meid!!! Ik weet helaas ook uit ervaring hoe het is om je hond te moeten verliezen
Heel veel sterkte met je verlies!! Weet helaas hoe vreselijk dit is ! Ws komt het allemaal weer goed hoor met je andere hondje als ik het zo hoor! Hier helaas de andere kant meegemaakt. Het hondje wat bij ons achterbleef werd wel depri. At niet meer liep niet meer, wilde helemaal niks meer. Hebben van alles geprobeerd maar hij kwam er niet meer overheen de arme ziel. Ook de dierenarts wist niet meer wat te doen en toen hebben we uiteindelijk toch een nieuwe (oud hondje uit asiel) hond aangeschaft en diezelfde avond at hij weer en rende zijn benen onder zijn lijf uit op het strand! Tja, zo waren er weer 2 hondjes gelukkig en het vrouwtje natuurlijk ook!
Wij hadden 2 franse bulldogs waarvan we er eentje 1,5jaar terug hebben laten inslapen. Toen was het plan om pas over een half jaartje weer een 'nieuwe' hond te nemen. Maar de overgebeleven hond at niet meer,dronk niet meer,wilde niet meer uit. Wilde niets meer. Dus wij dachten dat het wel overwaaide, maar na 2 weken bleef dit en ze werd toch wel angstvallig mager.Haar ook echt gepaaid met dingen als leverworst/leverpastei ed. Niet werkte. Ik kon het niet aanzien. Dus toen is dus 2,5week later spike gekomen, een franse bull reu van 10maanden. En ze leefde na 2/3dagen helemaal op. At weer als een bootwerker. Wilde weer spelen. Dus bij ons was een nieuwe hond de remedie. En er zijn zat mensen geweest die zeiden dat honden niet echt kunnen missen. Nou ik zag mijn hond wegkwijnen en aftakelen. Was heel rot.
Het verhaal van de roedel ken ik,kijk vaak naar Cesar The dog wispherer.... Wij hebben 2 honden,een Westie van 11 jaar,en een Engelsche bull van 2 jaar en 3 maaden. De Westie is de baas,en die had ik al voordat ik mijn vriend leerde kennen,ze hangt echt aan mij.. Toen ik plots een week in het ziekenhuis lag na de bevalling heeft ze overdag constant voor de poort liggen piepen...ze was er niet weg te slaan...de engelsche bull was onrusig want hij miste iets. Mijn vriend probeerde zo normaal mogelijk te doen,maar eten deden ze allebei niet. Hij nam een vies shirt van me mee naar huis,daar vochten ze bijna om. In die week hebben ze amper gegeten,mijn vriend heeft ze vlees gevoerd en dat ging dan wel,maar verder waren ze echt van slag. De dag dat ik thuis kwam waren ze niet te houden,zo gek waren ze...en s'avonds kregen ze een grote bak brokken. Nu nog als ik ergens heen ga ligt de Westie voor de poort,ze gaat daar liggen als ik in de auto stap,en als ik later terug kom ligt ze daar nog op me te wachten....hoezo beesten kunnen of mogen niet verdrietig zijn,ze zijn vaak slimmer dan ons,en hebben denk ik weleens meer gevoel...