Nou, de titel zegt het eigenlijk al Onze zoon is nu 2 en half jaar en eet heel slecht! Nou is hij bijna altijd al moeilijk geweest met avond eten, behalve toen hij potjes kreeg maar de laatste tijd is het een drama. Ik heb me altijd voorgenomen er niet al te veel aandacht aan te geven en we pushen ook niet aan tafel maar ondertussen ben ik wel redelijk gefrustreerd. Hij heeft echt wel trek als we aan tafel gaan, en is vrolijk tot hij ziet wat we eten, dan slaat hij z'n bord weg en wil niks proeven! Potje kidneybonen of macaroni lust hij graag dus dat doen we nu wel een paar x per week geven zodat hij in ieder geval wel iets van groente binnen krijgt. (al zijn de kidneybonen hier niet meer te vinden op het moment) maar voor de rest eet hij bijna niets. Alleen worst als we stampot eten, dat vindt hij heel lekker! Maar hij proeft dus niet! Hij wil niks proberen en ik vraag me af of iemand tips heeft? Gister aten we bijv. aardappels met stoofperen en ik weet zeker dat hij dat echt wel lust want hij is gek op peer, maar hij probeert het gewoonweg niet! En omdat hij wel wil eten maar denkt dat hij het niet lust is het steeds huilen aan tafel de laatste dagen en daar heb ik genoeg van eigenlijk Dus iemand tips? Hoe krijg je je eigenwijze peuter zover dat hij wat proeft? Bedankt!
Het is echt vervelend hoe eigenwijs ze kunnen zijn op deze leeftijd. Roos moet altijd eten wat de pot schaft, we maken niks aparts voor haar. eet ze wel dan eet ze wel en zo niet....tja dan niet. Ze moet in elk geval wel aan tafel blijven zitten tot we uitgegeten zijn. Ik heb het idee dat ze nu minder eten nodig hebben en eten is natuurlijk iets waarop ze macht hebben. Wij proberen er niet op in te gaan en eten zelf vrolijk verder
Wij blijven aanbieden en geven zelf het goeie voorbeeld. Proeven "moet" en als je het echt niet lekker vindt dan hoeft het niet. Dan wil ik zelfs nog wel een boterham maken als het nodig is. Gelukkig hier een kind wat van nature nieuwsgierig is en daar maken we gebruik van.
Bij ons is het eten ook een drama! Ze wilniks proeven, ja brood! Maar bij ons moet ze met de pot mee eten. Ze krijgt een klein beetje in haar bordje. Eerst laten we haar zelf proberen, maar vaak gaat er geen hapje in. Als ik (of mijn man) het bord leeg heb dan ga ik haar helpen. Als er dan eindelijk een hapje in de mond zit dan zingen mijn man en ik "naar de buik, naar de buik". Als het hapje dan in de buik zit dan doen we een achterlijk dansje aan tafel met zijn 3en. Als deze aanpak niet werkt dan komt het toetje op tafel. Ze moet dan 1 hapje warme (nou ja koud tegen die tijd) hap nemen en als de mond leeg is mag ze een hapje toetje. Het is niet veel wat ze eet, maar ze proeft het dan wel! En ik moet eerlijk zijn, we zijn een stel debielen als we haar aan het voeren zijn. Maar het werkt wel Succes!!
Hahahaha, Pluys als het werkt dan werkt het! Dames, bedankt voor de reacties! Wesley moet ook blijven zitten tot wij klaar zijn met eten hoor en dat doet hij ook wel alleen de laatste tijd is het steeds huilen, schreeuwen aan tafel. Omdat hij dus wel trek heeft maar niet wil proeven. Hem zelf laten klooien werkt niet want hij gooit het gewoon aan de kant en dat bord moet echt niet binnen handbereik staan want dan blijft 'm weg slaan. Ik vind het heel moeilijk om gewoon door te eten terwijl m'n mannetje zo zit te schreeuwen aan tafel. Gister heeft m'n man ook voor het eerst geen toetje op tafel gezet omdat hij het zat was dat hij niks proeft/eet en dan wel een toetje wil. Maar ik weet niet of dat een juiste uitwerking heeft?! Of dat dat toch geen zin heeft.
Hier ook drama kwa proeven.... echt wat de boer niet kent... maar sinds kort doen we een groot stukje en klein stukje aanbieden en dan mag ze zelf kiezen welke ze op eet. Ze kiest altijd (uiteraard) het kleinste stukje, maar meestal vind ze het wel lekker en wil ze als nog het grote stukje
ik lees mee ik heb ook een peuter van die leeftijd in begin ad hij alles toen heeft hij van de zomer in het ziekenhuis gelegen met zonde en vanaf die tijd een drama boterham eet hij goed aardappel redelijk vlees helemaal niet alleen frinkandel en groente ook niks alleen spinazie en macaroni en bami wil hij nog wel eten maar evrder als ik hem wil laten proeven zegt hij lust ik niet
Hier is het af en toe ook een drama! Proeven doet ze eigenlijk nooit, ze eet alleen wat ze kent. Soms maken we er een spelletje van met een hapje voor opa, oma, toffee ( de hond bij opa en oma) enz. Soms gaat ze daarin mee en eet ze wat, maar er zijn dagen dat ze niks eet, rijst hoef ik bijv niet te maken want dat eet ze gewoon echt niet! Ik ben daar vrij makkelijk in denk ik, als ze niet eet, nou dan niet. Ze hongert zichzelf echt niet uit. Alleen mijn dochter wil graag vla of ijs als toetje. Als ze goed eet mag ze dat best hebben, maar als ze geen hap heeft gegeten krijgt ze alleen yoghurt. Hte is altijd moeilijk eten bij jonge kinderen volgens mij, maar ik heb weleens het idee dat het de kunst is om je frustraties niet te laten zien (moeilijk, weet ik). Het is echt een machtmiddel en ik denk dat kinderen door die tijd heen moeten groeien en dat het hopenlijk vanzelf weer beter gaat..........
hier eet ze ook vrij moeilijk hoor.. laatste tijd wilt ze zelf niet meer eten, dan eet ze niks, dan moeten we dr helpen,dan eet ze wel dr bordje leeg. maar proeven, nee echt niet.. maar hier is wel de regel, bord niet leeg, dan geen toetje hoe hard ze ook gaat gillen,geen toetje.
Gewoon op het bord leggen, helemaal negeren en tegen elkaar ontzettend overdreven zeggen hoe heerlijk het is. En volhouden, de hele maaltijd door. Hier kon ze dat echt niet hebben en proefde het dan toch. Als ze het echt niet lekker vond dan hoefde ze het niet te eten maar vaak viel het haar 100% mee!
Hier ook een eigenwijs die het vertikt om iets te proeven helaas. Zelfs een gebakje probeert hij niet. Ik vind dat ook heel vervelend en vraag mij ook af hoe ik ervoor zorgen dat hij proeft, ik lees dus mee!
@ mama, Wesley probeert lekkere dingen zoals een slagroomsoesje ofzo ook niet hoor. Is gewoon zo'n eigenwijsje idd... @ de rest, bedankt voor de reacties! Ik denk ook vaak dat het van zelf over gaan en we het moeten negeren maar de laatste dagen is het dus steeds schreeuwen als een gek en daar kan ik dan toch slecht tegen. Maar goed, we gaan gewoon maar door met het voor z'n neus neerzetten en hopelijk eet hij straks supergoed
Mijn dochter wil ook niets proeven en eet heel slecht avondeten. Het verplichte proeven doet ze meestal wel, roept dan dat ze het lekker vindt en wil vervolgens niet meer proeven/eten. Ze houdt wel van fruit en brood, maar warm eten is niet haar ding. Ze is wel gezond en doet het er dus prima op. Verder kun je weinig, want het enige wat dwingen oplevert is een blerend kind dat nog steeds niet eet! Overigens als ze gaat huilen mag ze naar de gang, wij willen wel gezellig kunnen kletsen! De tips van liedjes zingen, voeren, toetjes, zelf zeggen dat het zo lekker is, negeren: hier werkt het geen van allen!
heel herkenbaar, onze oudste zoon at tot 3 jaar niks behalve potjes, wou nooit wat proeven, zelfs niet een snoepje. met de leeftijd van 3 was ik het zat, ik heb de potjes verbannen. eerst veel geduld gehad, heel pedagogisch bezig geweest je kent het wel samen de groente kopen, koken samen enz. Ook stickers plakken als beloning, maar als puntje bij paaltje kwam dan hield meneertje zijn mond stijf dicht of begon te huilen. Na een week was mijn geduld al op. in een opwelling heb ik gezegd nu eten of naar bed (tja erguh slecht)nog de mond niet open, toen heb ik hem opgepakt en op bed gelegd, toen krijsde hij dat hij wel wou eten. Met hem naar beneden en ineens ging z'n mondje open, moest hem wel voeren, maar hij at!!!! En hij eet nog steeds al z'n groente en nu proeft hij ook tijdens het koken uitzichzelf en nu een half jaar verder eet hij ook zelf zijn bordje leeg. Ik heb hem nog weleens de keuze moeten stellen of eten o naar bed, maar dan koos hij toch voor het eten. Ik weet het niet echt de juiste manier maar ja bij hem werkte het wel. N u belonen we hem wel heeeel pedagogisch met een sticker.
Ik zou blijven aanbieden en verder geen woorden aan vuil maken. Het is zoals een voorganger al zei: een machtsmiddel. Normaal gesproken in alle andere dingen ben ik heel erg van het complimenteren en positief belonen. Bij eten echter niet. Ik klap niet voor mijn dochter als ze goed gegeten heeft of ga niet overdreven blij doen. Ik ben nl van mening: eten moet niet, je moet blij zijn dat je MAG eten. Nu hebben wij een goede eter, maar ook wel eens een kleine periode van niet.
Ik moest lachen om je verhaal Ik zie het zo voor me. Mijn zoon eet ook niet. Hier is het trouwens andersom: hij wil wel proeven, maar na het eerste hapje is het 9 van de 10 keer: NEEJ! Of hij laat het eten zo uit zijn mond kletteren, supersmerig. Het zijn gewoon echt peuterfratsen. Ik ben blij dat ik 2x per week bij mijn schoonouders eet, en dat mijn schoonmoeder dan alles uit de kast haalt om hem een paar stukjes te laten eten. Dan kan ik tenminste even rustig mijn eigen bord leegeten, want de avondmaaltijden worden er bij ons thuis niet gezelliger op moet ik zeggen. Maar goed... als hij 18 is zal hij toch wel 's normaal gaan eten denk ik dan maar
Ik zou het actief gaan aanpakken met belonings en strafsysteem. Ik heb wel wat leuke ideetjes voor je (ben pedagoog) die wil ik je wel per pb sturen mocht je interesse hebben.... Er zijn legio mogelijkheden.
Valerie eet soms een hapje en soms wil ze het bij voorbaat al niet. Terwijl ik zeker weet dat ze het wel lust. Aangezien ze in haar 'goede eet periode' het met smaak opeet. Tja dan heeft ze gewoon pech...ze krijgt echt niks anders! Dan maar met een lege maag naar bed.
Mijn zoon heeft dit net gehad, het is een fase. Bij alles was het: lust ik niet! en als ik zei: even proeven en dan pas zeggen lust ik niet... dan was het weer: lust ik niet en deed er geen hap op. Mijn advies is: negeren. Niet opdringen o.i.d. en er geen strijdt van maken. Negatieve aandacht is ook aandacht. en hier is het alweer voorbij en mijn zoon proeft alles weer zonder eerst te zeggen: lust ik niet.
wij maker er meestal een spelletje van en als ze niet wil eten ja dan maar niet. denk dat je met dwingen bij een peuter helemaal niet ver komt. vaak als ik der negeer dan gaat ze vanzelf eten want dan beloon ik haar door te zeggen "he wat zie ik nu, dat was een grote hap"etc. gewoon woordjes om te motiveren en dat helpt vaak wel voorbeeld wij aten laatst als groente worteltjes. die vind ze echt niks en wilde het absoluut niet eten. op den duur maakte ik er tover wortels van want ze waren erg goed voor je oogjes en dan kon je extra goed zien. al snel nam ze een hapje en ineens je raad het al is ze dol op toverwortels ikzelf ben heel erg met groente en lust echt niks, merk wel dat mijn kinderen niet eten wat ik ook niet eet en dus moet ook ik het goede voorbeeld even en proeven waar ik minder blij van wordt