Na een zware bevalling en een nachtje ter observatie mochten we naar huis. Na 2 dagen ben ik weer opgenomen omdat ik mijn blaas niet kon legen. Na 2 dagen een verblijfscatheter ging het alleen onder de douche, maar dat was voldoende. Ik mocht naar huis. Pas nu een week later kan ik weer normaal plassen. Dat, in combinatie met een enorme knip waar ik na 2w nog niet op kan zitten, heeft er voor gezorgd dat ik mijn bed nog steeds niet uit kan komen. Jammer dat familie dan begint te klagen dat het een schande is dat ze nog geen kaartje hebben ontvangen. Die wilden we pas opsturen wanneer ik ook in staat ben om bezoek te ontvangen. Ze snappen toch wel dat mijn hoofd er nog lang niet naar staat? De kraamzorg is voorbij, en ik kan mijn kind nog niet oppakken. Heb nog geen luier verschoond. Manlief is weer aan het werk, en moeder is hier dag en nacht. Voel me echt hopeloos op dit moment Had me deze eerste weken totaal anders voorgesteld... Sorry, moest het even kwijt.
Dit is inderdaad niet de kraamtijd zoals je je die had voorgesteld! Maar ja, iedereen heeft hersteltijd nodig en dat van jou duurt gewoon langer. Vind het trouwens heel slim van je, dat je de geboortekaartjes nog niet verstuurd hebt! Daar zou ik nooit bij stil gestaan hebben . En de rest van je familie lekker laten zeuren hoor! Eerst maar eens zorgen dat je lekker kan genieten van je kindje! Succes met herstellen
Thanx. We hebben de kaartjes gister op de post gedaan omdat mijn man dat graag wilde en het met mij wat beter leek te gaan. Overmoedig... vandaag een flinke terugslag. knip lijkt te gaan ontsteken ook nog. Alsof ik nog niet genoeg ellende heb moeten doorstaan. Val alleen maar in een dieper gat En dan familie die begint te bellen voor afspraken... ik neem de telefoon niet op!
Jeetje wat heftig!! Hoop voor jou dat alles snel genezen is en dat je snel van je wondertje mag genieten .. !! Heel veel sterkte in ieder geval .. !!
Waarom??? Mensen moeten er maar begrip voor hebben hoor! Niks van anderen aantrekken en naar je lichaam luisteren, anders duurt het alleen maar langer!
jeetje heel herkenbaar ik kon geloof ik na een maand pas weer normaal zitten.. voor de ontsteking kan je in een badje met soda gaan zitten. dat werd mij toen aangeraden.. daarbij vind ik dat je de familie maar moet laten zeuren hoor.. neem je tijd want als je het allemaal te snel doet kom je je zelf later weer tegen succes en geniet van je kleintje
Thanx. De hechtingen zijn al opgelost maar t blijft zo pijnlijk. Ik neem nu zoutbadjes op aanraden van de verloskundige.
Ik heb ook ruim een week in bed gelegen, kon niet zitten... Bij mij heeft de knip of de manuele verwijdering vd placenta? ervoor gezorgd dat ik pas met 6 weken een stukje kon wandelen... Ik hoop dat ik nu sneller op de been ben, heb er dan 2!
Knap dat jullie voor een tweede zijn gegaan. Als het aan mij ligt komt er hier nooit een tweede. De bevalling was traumatisch, uitputtingsslag, vacuüm etc. Maar de nasleep vind ik erger. Dat maakt dat ik nu echt nooit weer zoiets wil meemaken. 6 weken is lang! Ik baal al van die 2 weken in bed Wandelen wil ik nu niet eens aan denken. Gelukkig is het rotweer...
Hoi Uk, Ik deel je ervaring niet want heb een keizersnee gehad maar ik wilde je gewoon even een hart onder de riem steken. Lichamelijke ongemakken daargelaten, is de eerste weken de zogenaamde roze wolk vaker wit-grijs... Komt allemaal goed!! En laat je niet opjutten door je familie. Het draait niet om hen. Als je je weer beter voelt, verdwijnen deze K weken, vast snel naar de achtergrond. Succes met je herstel!
hier ook een dikke knuffel voor jou en veel sterkte en denk inderdaad vooral omjezelf! jij moet nu bijkomen en aansterken! Hopelijk komt er uiteindelijk ook een roze wolkje voor jou meis!
Jeetje das idd ook niet niks Ik heb het ook gehad werd na me bevalling heel ziek en opgenomen in het ziekenhuis. Ik ben 3x opgenomen geweest totaal 3 weken en heb mensen soms 3x af moeten bellen. Nu zijn sommige nog nooit geweest en hoor ik van andere dat ze het belachelijk vinden dat we hun nooit gebeld hebben(sorry 3 x gebeld dat ik in het zh lag de situatie uitgelegd en daarna nog ene keer gebeld dat we weer bezoek konden ontvangen grrr) Neem echt te tijd voor julliezelf en dat bezoek komt wel hoor het is belangrijker dat je zelf goed opknapt sterkte
veel sterkte meid, tis niet niks. mijn bevalling was ook traumatisch (zal je het verhaal besparen) en ook een flinke knip. Ik heb mesitran gehaald op aanraden. Laat je moeder of je man dat halen bij de apotheek voor de knip, het is antibacteriele honingzalf en helpt echt.
Haha, ja iedereen zegt nu ook dacht dat je echt geeen 2e wilde? Maar je gaat het op den duur 'vergeten'. Tenminste niet echt vergeten, maar je krijgt er zo iets moois voor terug. De eerste weken dacht ik ook, nou moet dit zo leuk zijn? En ik hoor om me heen veel meer meiden die dat hebben gehad bij een wat afwijkende bevalling. Ik probeer niet teveel te denken aan de bevalling. Het moet er toch uit en ik weet zeker dat als ik hulp nodig mijn vriend, moeder of schoonmoeder alle hulp zullen aanbieden. Dus dat hou ik gewoon in mijn achterhoofd. Ik wilde er altijd 3, maar als ik weer zo'n bevalling krijg denk ik dat ik dan wel een streep eronder zet. Ik hoop gewoon dat ik nu een ideale bevalling krijg. Lekker positief! Maargoed, ben net onderweg, wie weet hoe ik met 30 of 35 weken reageer.... Heel veel succes!!!
Ik heb er geen ervaring mee maar wil je wel een hart onder de riem steken. En als ik heel eerlijk ben zijn die eerste week/weken gewoon niet zo leuk. Je lichaam is nog niet 100%, je zorgt voor een kindje wat je niet kent en je hebt ook nog de 'sociale druk' idd (wie nodigen we als eerste uit, zullen die andere dan niet beledigd zijn?). Heel slim om die sociale druk te laten voor wat die is: geen bezoek, zoveel mogelijk rust aan je hoofd, eerst alle focus op je eigen herstel. Je hebt het recht om eerst je eigen kindje goed vast te kunnen houden, met hem te wandelen, eten te geven en luiers te verschonen voordat je hem 'af geeft' aan bezoek. Dus lekker laten zeuren zou ik zeggen! Sterkte en succes meid! Enne.. je zeurt niet!
Thanx allemaal Echt waar, wat mij betreft laat ik me per direct helpen Wie weet heelt tijd alle wonden, maar ik betwijfel het... Gelukkig hoorde ik manlief al zeggen: "over een paar weekjes" tegen zijn familie, blij dat hij dat zelf al zegt, en dat we niemand af hoeven te bellen.
Zacht uitgedrukt ontzettend balen voor je. Hopelijk gaat het snel weer beter. Bij mijn 1ste ben ik ook flink ingeknipt en duurde het ook vrij lang voordat ik weer fatsoenlijk kon zitten, laat staan gemeenschap hebben. Wat bij mij redelijk hielp is: * Koelen met een ijscompres (niet bloot op de huid, maar ergens indraaien bijv. een hydrofiele washand) * spoelen/wassen met badedas classic (die groene flessen) zorgt er ook voor dat het niet gaat ontsteken of in ieder geval mindere kans erop. * heb je niet last van een blauwe plek die er ook zit? Kan ontzettend pijnlijk zijn. Arnica druppels helpen daar goed tegen. * toch proberen op een harde stoel te zitten. Dit zorgt ervoor dat het vocht wat nog in de wond zit eruit kan. Anders hoopt het zich op en doet ook flink zeer. Hopelijk gaat het echt een stuk sneller beter met je.
Het komt echt wel weer goed meid! Heb zelf ook een vervelende bevalling gehad, kan er over mee praten. Enne over die 2de....de eerste weken vond ik ook niet heel veel aan. Maar hoe ouder ze worden, hoe minder baby en meer echt mini-mensje...tja, dan begint het toch weer te kriebelen. Bij mij dan Tja, en die bevalling...ach, fijn is het niet maar we weten nu, ruim 2 jaar later, dat we het wel overleven. En dat het de eerste weken vooral doorbikkelen is, maar how zo cliche, het is het zo waard! Die eerste lachjes, dat gebrabbel, die frustraties dat rollen niet wil, die momentjes dat ze nog zonder tegen te spartelen bij je liggen (nu is het: Neej mama, noeg kusjes had!!). En dat erbij....je vergeet het niet, maar de scherpe randjes gaan er wel af... (Ga dit stukje tekst maar even opslaan voor mezelf zodat ik het over een week of 10 terug kan lezen )