hier ben ik het ook mee eens, denk idd dat de wat oudere dames hier gewoonweg niet zitten. ben zelf 37 wordt over aantal maanden alweer 38, heb een zoon van 11 uit een eerdere relatie en een dochter van 4 en nog een zoon van 2 jaar. Moet zeggen dat ik me soms best oud(wat is oud, rijper mischien?) voel hoor, vooral als je tussen de wat jongere garde staat, maar goed me kids houden me wel jong..
hihi, leuk cindybaby. voelde me hier ook altijd een klein beetje een buitenbeentje.( ook door de manier van denken van de veelal veel jongere velen hier op het forum trouwens) maar er zijn er dus nog best wat meer mama's met pubers en kleintjes tegelijkertijd.heb je ook zo genoten van de zwangerschap van de laatste? ik onwijs ondanks de kwalen. het is geweldig om zoiets mee te maken met 2 bijbehante pubers om je heen. jij kiest wel voor een vierde zie ik. ik doe dat bewust niet. dat heb ik alleens gedaan, dat continu politieagentje moeten spelen en 21 uur per dag bezig zijn. nee, ik ga voor 1 kleintje en daar heeeeeeeeeeerlijk van genieten. lekker die rust in huis zonder het gekibbel en de drama's wat je wel hebt met 2 kleintjes.( of groten hahaha)
Ik ben zelf zo'n nakomertje; mijn ouders hebben 7 kinderen kort op elkaar gekregen (9 jaar tijd) en dan een pauze van 7 jaar. Daarna nog twee dochters. Toen ik geboren werd, waren de 'groteren' 8 tot 17 jaar. Voor mijn ouders was het een heel bewuste keuze om het niet bij één nakomertje te laten; ze vonden het een sneu idee voor haar om alleen op te groeien. Ben ik effe blij dat ze er zo over dachten Maar ik snap jou heel goed hoor, blup, dit is voor jou echt een buitenkansje om heerlijk te genieten. Mijn oudere broers en zussen zouden het vast geen goed idee vinden; zij vinden nu al dat mijn zus en ik zo vreselijk verwend werden (ben ik het uiteraard niet mee eens hahaha), laat staan als er maar één zo'n kleintje was geweest.
bri 8 jaar of 17 is wel een heel verschil. ik kies er inderdaad bewust voor om er geen vierde bij te nemen. ook omdat ik inmiddels 41 ben en de grens daarmee bereikt is voor mezelf. maar ik merk gewoon dat je soms van de oudste best veel vraagt als ze even moeten wachten als de kleine weer voor moet voor een luier of een flesje of een slaapje. ze hebben tochal best wat in moeten leveren en ook met het oog daarop doe ik het niet. ik moet natuurlijk ook wel vermelden dat ik 13 jaar alleen geweest ben dus mijn kinderen hebben altijd mijn volledige aandacht gehad zover dat mogelijk was. ik dacht vroeger ook altijd dat eht zo leuk was om samen op te groeien. maar nu ik inmiddels een keer 2 kleintjes samen op heb laten groeien en gezien heb hoeveel energie dat kost en hoeveel strijdt er onderling was kies ik nu bewust voor het tegenovergestelde.ik ben dus ook niet langer meer van mening dat het zo sneu is voor het kleintje om alleen te zijn. natuurlijk zal hij best momenten gaan krijgen. net zoals kinderen in een groot gezin weleens wensen dat ze alleen waren. er is tegenwoordig zoveel te doen rondom school en clubjes dat hij echt zelden alleen hoeft te zijn als hij dat niet wil. en in huis is er ook altijd iemand met een grote broer en zus waarop je kunt paardje rijden, mee kunt ravotten, kunt voetballen, fietsen enz enz.
oh, maar begrijp me niet verkeerd hoor; ik vind dat je een prima, bewuste keuze hebt gemaakt. mijn oudste zus (15 toen ik geboren werd) was ook helemaal niet blij dat mama wéér in verwachting was. bij de vorige baby werd ze op school enorm gepest, zo van wat een aso's zijn jouw ouders dat ze nóg een kindje krijgen. volgens haar is haar gevoel over mij heel plots veranderd toen ze mij voor het eerst had gezien.
ja ik heb ontzettend genoten van de zwangerschap ook met kwalen haha en nu geniet ik ontzettend van dit kleintje ja een 4e.... ik weet het niet precies hoor we laten het gewoon op zijn beloop politie agentje spelen hoef ik nu niet meer zo mede omdat mijn andere 2 kids bij hun vader wonen,dus eigelijk zijn we maar met ons 3tjes nu buitenbeentje voel ik mij hier eigelijk ook wel hoor als ik zie hoe de andere jongeren met elkaar omgaan, en in het topic 35 en zwanger willen worden is het zo een hecht klupje dat ik er niet wil storen maar lees wel lekker stiekum mee
@Bri; Hopelijk voel je je niet aangevallen, want zo bedoelde ik het niet hoor! Maar een duidelijke uitleg. En gelukkig heeft iedereen er een andere mening over. Goed dat je wel besefte dat de kansen op een (gezonde) zwangerschap, volgens de statistieken dan, kleiner zijn op een oudere leeftijd. Ik weet niet of moederschap mijn allergrootste wens was. Maar wij wilden beiden graag kinderen. En we hadden een stabiele relatie, een huis en allebei een vaste baan. Voor ons was het een logische keuze om voor een gezin te gaan (meer rationeel dan emotioneel dus). Juist ook omdat in onze omgeving veel jonge stellen moeite hadden met zwanger worden. Wij willen beiden graag doorgroeien ('carrière maken'), maar hebben er juist bewust voor gekozen om eerst ons gezin een goede start te geven, voor we daar aan gaan werken. We zijn tenslotte nog jong.. Maar goed, dan komt de keuze voor een tweede om de hoek.. Maar das weer een ander verhaal en geheel offtopic!
Ik denk dat het ook heel goed is om te wachten, als je niet zeker weet of je wel moeder wilt worden. Stel je voor dat je een kind krijgt, terwijl je nog van alles wilt doen en beleven, dan is zo'n kleintje toch wel een handenbindertje. Je kunt (denk ik) beter later kindjes krijgen, terwijl je heel graag wilt, dan jonger en min of meer tegen je zin. Want je moet je kind wel 100 procent van je liefde kunnen geven, anders komt het niet goed....
Dat klopt natuurlijk ook wel. Je moet niet maar alvast aan kinderen beginnen, omdat je ze misschien ooit wel wil. Maar ik denk wel dat je op een gegeven moment de knoop moet doorhakken. Ik ken iemand die 35 is, al jaren een relatie heeft, en nog steeds niet weet of ze kinderen wil. In zo'n geval zou je toch een keer moeten zeggen 'we gaan ervoor' of 'we gaan er niet voor'.. @Kisbaba; ik vind het nog steeds een geweldige gedachte dat jullie gewoon 2 generaties hebben voortgebracht!
Ja, 't is ook echt bijzonder. De buurt/familie/vrienden zijn er nu aan gewend, maar eerst was het de roddel van de dag, heb je 't al gehoord: Janet is weer zwanger! De meeste mensen reageerden heel leuk, maar sommige zeiden: oh jeetje, ongelukje? Of: tjonge... je zult wel geschrokken zijn! Maar nee hoor, ik wilde het altijd nog zo graag! Ik had altijd wel graag vier of vijf kinderen willen hebben, maarja, na onze twee zoons lukte het gewoon niet meer. Dus in principe hebben we d'r 20 jaar op gewacht! Nooit iets aan anticonceptie gedaan! 't Is gewoon een wonder dus dat ik toch nog zwanger raakte! Ik was vanaf de eerste seconde dolblij. M'n man moest er even een paar dagen aan wennen, hij was wel blij, maar had er niet meer op gerekend (zoals ik altijd nog wel stiekem hoopte)... Maar na een paar dagen was hij gelukkig ook echt blij. Onze grote zoons waren allebei ook heel verrast, ze wisten niet dat je op je 42e nog zwanger kon raken! hahaha. Maar ze vinden het superleuk gelukkig. Tja... en nu wordt Jesse woensdag al drie!
hoi Kisbaba, ik ben een jongere moeder, maar in mijn vriendenkring zijn veel "oudere" moeders. Ik denk niet dat je je druk moet maken over hoe jesse het later vind e.d. Mijn tante is bijv ook een oudere moeder: zij is nu 65 jaar en haar jongste zoon is nu 23 jaar dus was 42 jaar toen hij kwam. Haar kinderen hebben nooit problemen ondervonden met de leeftijd van hun ouders. en ook een vriendin van mij is nu 38 jaar en zwanger van de 2e en mijn buurvrouw/vriendin is nu 44 jaar en haar dochter is nu 5 jaar. komt tegenwoordig heel vaak voor en ik denk dat de kinderen van nu er echt niet meer anders naar kijken als ze ouder zijn. ook bij mijn zoon op het KDV kom ik veel oudere moeders tegen en we gaan allemaal prima met elkaar.
Hier werd (en misschien wordt) er ook geroddeld. Waarom dan niet eerder want ze zijn al zo lang getrouwd, moet die arme man (nu 55) op zijn leeftijd weer helemaal overnieuw beginnen (heeft al 2 volwassen dochters), hij is notabene al opa, zij is ook al oud, bla blabla. En bij de 2de helemaal, want waarom nog een? Ze is al bijna 44 en ze heeft er nu toch eentje. Jammer dan, ze doen maar.
Nou, zou iig iedereen maar lekker laten kletsen... Hier ook een 'iets' oudere mama: ik ben 36 en heb 2 dochtertjes van 3,5 en 13 maanden. Laat begonnen aan kids, omdat ik nog niet de goede partner was tegengekomen en gelukkig wel snel zwanger toen we dat wilden. Man is 4 jaar jonger en al mijn vriendinnen ook.....voel me dus oom geen 36 en wordt het ook nooit geschat. Overigens hier op het KDV ook veel dertigers!
ja hier heb je helemaal gelijk in trouwens toen ik geboren werd was mijn vader ook al 50 jaar. er werd toen geroddeld dat was opa's laatste nummertje hahaha. ik moet eerlijk zeggen dat ik er geen last van heb gehad en heb mijn vader dan gelukkig ook nog 38 jaar aan mijn zijde gehad
Dan heb jij je vader nog langer mogen meemaken dan ik (is op zijn 54ste overleden toen ik 19 was). Zo zie je maar, ook daarmee zegt leeftijd niet veel.
Volgens mij heb ik hier nog geen enkele echt oudere moeder gezien... Vrouw (63) in verwachting van eerste kind | nu.nl/binnenland | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl 't is toch baas-boven-baas Ik ken de situatie natuurlijk niet en kan er dus niet echt een oordeel over geven, maar ik vraag me wel een beetje af wat iemand bezielt om hiertoe over te gaan... De kans dat je je kind nooit zult zien opgroeien is zo groot. Veel hier hebben hun vader al jong verloren, valt me op. Die van mij overleed toen ik 17 was (en hij 71). Ik heb daar een jaar of 12 over gedaan om het een plek te geven, heb er echt veel moeite mee gehad om hem al te missen. Zelf ben ik eigenlijk nog altijd wel een beetje jaloers als ik leeftijdgenoten spreek die allebei hun ouders (en soms zelfs nog een paar grootouders) nog hebben... Gelukkig is mijn moeder er nog!
Nou, dat is inderdaad echt bijzonder, als je al 63 bent. Nog altijd 20 jaar ouder dan ik was met Jesse. Poeh zeg! Jammer dat ze haar kind (menselijkerwijs) nooit ouder kan zien worden.
Mijn moeder raakte in verwachting van mijn zusje toen ze 44 was! (inmiddels in mn zusje 8) Ik was 16, mn broertje 14 en mn broer 21. En we waren en ZIJN zo trots als een pauw! En mn moeder is echt geen andere moeder voor haar dan dat ze voor ons was hoor! Mn zusje merkt er helemaal niets van!
Ik ben 40 maar jong van geest en mijn kop is ook niet grijs en rimpelig. Ik hoor nooit iets negatiefs erover, maar dat komt ook door hoe je je gedraagt. Ik ken moeders van 15 jaar jonger die zich gedragen als een uitgerangeerde trein.