Hoe is jou de keizersnee bevallen?

ik heb geen vaginisme maar mijn zusje wel en ik heb altijd begrepen dat dat geen probleem hoeft te zijn voor een vaginale bevalling. Behalve natuurlijk bij toucheren enzo.

Ik heb een keizersnee gehad. En ik vond echt dat ik iets gemist heb (weeen enzo) zo voelde het echt. Verder had ik een redelijke genezing maar ja, de buikwond doet pijn en veel ook... de eerste dag kon ik niet lopen, de tweede dag schuifelend. Omdat mijn dochter een verdieping lager lag (couveuse) stond ik af en toe te tollen in de lift... maar goed vooral achteraf was het gewoon goed te doen.

 

Je kunt er ook voor kiezen om onder algehele narcose te gaan maar volgens mij zijn er maar weinig die dat willen. Als je dus met een ruggeprik een keizersnee ondergaat dan voel je idd dat ze in je zitten te wroeten en soms zitten te trekken om de baby eruit te halen maar het doet geen pijn. Je bent immers verdoofd.
Het moment na de operatie dat je weer moet gaan staan en lopen dat is idd even tanden op elkaar, althans zo heb ik dat ervaren. Er zijn ook vrouwen die zo hun bed uitstappen heb ik wel eens begrepen....
Je moet 6 weken rustig aan doen maar ik voelde me met 3 weken al erg goed en kon bijna alles alweer in huis doen. (natuurlijk niet de hele zware klusjes)
Ik heb de keizernee dus als positief ervaren. Bij de 2e namelijk een hele zware natuurlijke bevalling gehad. 3e wordt weer een keizersnee. Afwachten of het deze keer ook zo goed gaat.

 

Ik heb ook een keizersnee gehad en het is mij ook 100% meegevallen. Ik had inderdaad een ruggeprik gehad en heb dus inderdaad het gevroet, geduw en getrek gevoeld. Dat was wel even heel gek, vooral omdat je niks ziet. Maar pijn deed het absoluut niet.

De eerste dag inderdaad platliggen en de 2de dag voorzichtig er uit om naar mijn rolstoel te strompelen en naar de wc. Dat was wel genoeg.
3de dag inderdaad kiezen op elkaar en alles zelf lopend doen.

Na een week liep ik alweer gewoon rond en moest ik er aan herinnert worden dat ik een keizersnee had gehad.

Al met al geen last gehad, ook niet van het litteken.
Is me dus echt meegevallen. Nu gaan we wederom voor een vaginale en ben juist heel benieuwd hoe dat zal zijn....

 

ik heb er nu 2 gehad en ze zijn me erg meegevallen. ik heb een ruggeprik gehad en niks gevoeld alleen een beetje getrek, maar dat doet zeker niet pijn.
alleen de eerste dagen doet de wond erg pijn en ik heb de pech gehad dat ik beide keren problemen heb gehad met de genezing van de wond. de wond is een paar keer weer opengegaan.
de laatste keer is nu ruim 11 weken geleden en ik ben voor mijn gevoel nog lang niet weer de oude. je moet echt wel rustig aan doen en na je lichaam luisteren.

 

Bij mij is het net een kleine week geleden. Ik ben nooit 'gewoon' bevallen dus heb geen vergelijking. De ks zelf vond ik eng de gedachte dat ze in me gingen snijden terwijl ik wakker was.. Ik heb aan mijn man gevraagd me af te leiden wat hielp (ik begrijp dat de anesthesioloog dat normaal ook doet) het gevoel dat ze in mijn buik bezig waren deed me niets (eerder geruststellend dat ze bezig waren en dat het geen pijn deed) zodra mijn meisje eruit was viel alle spanning van me af en was ik in de 7de hemel.
De dag en dagen erna waren heel zwaar en tegelijk de mooiste van mijn leven. Het doet best veel pijn, maar bij mij iig niets wat je niet aan kan en ze zijn nogal gul met pijnmedicatie. (hoewel de morfine bij mij niet helemaal goed viel) wat voor mij meer een probleem was is dat je door je lichamelijk toestand niet zelf voor je kindje kan zorgen. Over het algemeen was de zorg in het ziekenhuis heel erg goed, maar je bent wel helemaal afhankelijk en als een vervelende nachtzuster dan niet de zorg geeft die jij nodig acht en je kan zelf nog niet eens zo draaien dat je je kindje goed kan aanraken laat staan oppakken dat gaat dat huiltje van je kersverse kindje door merg en been hoor.
Nu is het nog geen week later en de vervelende herinneringen vervagen heel snel en lichamelijk ga ik echt met sprongen voorruit. En je vroeg het niet maar waar ik me 'zorgen' om maakte was of dat een ks het natuurlijke bindingsproces zou verstoren, maar ik voel al van af het eerste moment zo overweldigend veel liefde voor mijn kleine prustje.

Succes met het maken van een voor jou goede beslissing.

 

Hoi meis,

Ik ben dus een van die dames die de tweede dag al zo uit bed wandelt ! Echt helemaal geen grijntje pijn of iets gehad. Geen tanden op elkaar bijten tijdens de eerste keer lopen, niks. Ik heb wel uit voorzorg tijdens de eerste keer douchen (de tweede dag) rustig aan gedaan. Ze zeggen namelijk dat het je licht in je hoofd kan worden door het bloed verlies en het lang liggen. Ik lag al drie dagen omdat mijn inleiding al 2 dagen heeft geduurd. Maar dat ging ook allemaal goed. Ik was de kamer aan het opruimen toen de gyn z'n rondje deed om te kijken hoe het ging. De dag erna mocht ik dan ook naar huis. Ben dus maar 2 dagen in het zkenhuis hoeven blijven en op 1 januari naar huis gemogen. Heel vreemd, niemand op de weg zo vroeg ! haha

Ik vond het geweldig om mee te maken.... ik ben niet bang voor de keizersnede zelf ook niet geweest. Heb er zelfs al meerdere keren om verzocht toen de inleiding zo lang duurde. Ik heb alles in me op genomen, de ruimte, de ervaring. Het doet geen pijn. Ook de ruggenprik stelde niks voor. Ik zat zelfs met de gyn te kletsen over een meisje die we beide konden terwijl hij bezig was om de kleine eruit te halen haha ! Mijn ouders zaten al boven te wachten omdat ze wisten dat ik een keizersnede kreeg.

Ben vandaag op contole geweest (na 6 weken) alles was goed Ik mag weer alles doen officieel...dus ga maandag weer sporten.
Na een half jaar mag ik weer zwanger raken.
Je hoeft echt niet bang te zijn het gaat zo goed. Natuurlijk kun je een infectie krijgen of wat dan ook.
Ik heb trouwens ook nog een kleine infectie gehad. Ik kreeg een rode plek bij mijn wond(niet pijnlijk) en ben direct naar het ZKH gegaan en heb een kuurtje gehad en binnen 3 dagen was het weg.
Dus zelfs dat hoeft niet ernstig te zijn als je er even goed alert op bent!

Ik wens je veel succes met kiezen! Het komt goed.
Als je nog iets zou willen weten wat je bijvoorbeeld niet durft te vragen aan een gyn ofzo dan laat het maar weten!

O en alles is gefotografeerd! Zelfs van bovenaf toen de kleine er nog inzat De kinderarts heeft dit gedaan en ik ben zo blij met de foto's!

Gr, Kelly

 

Ik ben 2 keer bevallen via een keizersnede, en bij mij waren het beide keren helse gebeurtenissen. Ondanks dat ik verdoofd was (ruggeprik) heb ik toch erg veel gevoeld... té veel. Niet zoals anderen beschrijven: getrek en gepor... De eerste keer was érg traumatisch en de tweede keer heb ik een beter plekje kunnen geven, mede doordat ik hetzelfde scenario weer in gedachten had en wist wat ik kón verwachten.
Het herstel daarintegen is me beide keren 100% meegevallen.

 

Ik heb een spoedkeizersnee en een geplande keizersnee gehad. Bij de spoedkeizersnee was de ruggeprik (epidurale ) die ik had gehad om de weeen op te vangen 'opgetopt' en dit was niet voldoende verdoving voor mij. Ik kon ook nog mijn benen e.d. bewegen. Ik heb dus nog erg veel gevoeld van de keizersnee! Men moest echter door.......
Bij een geplande keizersnee krijg je een spinale ruggeprik (ander gebied) en dan voel je inderdaad helemaal niks, behalve het gesjor en getrek!

 

Ik heb een geplande keizersnee gehad.

De ruggenprik doet echt géén pijn (werd niet verdoofd vantevoren en zag er tegenop, echt níet nodig!), het is alleen een wat raar gevoel als de vloeistof in je rug naar beneden loopt maar dat is dan ook alles.

Ik heb helemaal niets gevoeld tijdens de ingreep. Je voelt wel dat ze bezig zijn maar het is meer als bij de tandarts en je hebt een verdoving: je voelt gemorrel maar absoluut geen pijn.

De uren erna heb ik even flinke pijn gehad. Maar de verpleging houdt dit goed in de gaten. Uiteindelijk heb ik 2 morfinespuiten gehad en toen voelde ik me weer prima.
En ja, de eerste dagen kon ik nauwelijks lopen van de pijn, voornamelijk in mijn buikspieren. Maar op dag 3 stond ik toch weer zelf te douchen en op dag 4 had ik al geen pijnstilling meer nodig.
Het litteken heeft bij mij nauwelijks pijn gedaan, ik had echt alleen maar pijn in mijn buikspieren en kon me daardoor bv. bijna niet omdraaien in bed. De eerste week voelde ik de hechtingen wel wat trekken.

De eerste twee weken dacht ik wel eens 'dit komt nooit meer goed', maar uiteindelijk liep ik 6 weken na de keizersnede, toen ik op nacontrole moest bij de gyn, weer een half uur heen en een half uur terug naar het ziekenhuis.

 

Pijn heb ik echt nooit gehad na de KS. Moest ook een week lang 3x2 paracetamollen slikken.
Ik heb inderdaad ook heel veel foto's van de KS en die koester ik ook zeer. Vind ze ook heel mooi!

 

Het is me best tegengevallen. Ik dacht in mijn zwangerschap van doe mij maar een KS, zo bang was ik voor (de pijn van) een natuurlijke bevalling. Uiteindelijk is het een spoedks geworden door verlaagde harttonen etc. Maar de pijn is de eerste 2dagen zegmaar FLINK. Is me toch wel tegengevallen hoor. Moest op een gegeven moment spugen, dus bij de eerste kokneiging en het gevoel alsof de wond terug open zou springen hoefde ik spontaan niet meer te spugen Kreeg ook amper pijnstilling want ben om half 7 s'avonds bevallen en heb die avond morfine gehad, de volgende ochtend mocht ik niet meer en kon ik het doen met paracetamol.

 

Tja, mijn ervaring.

De ruggenprik vond ik een hel! Dit kwam dan ook, omdat het niet lukte om deze bij mij te zetten vanwege het feit dat ik ontzettend veel vocht heb vastgehouden in de laatste weken van mijn zwangerschap (lees: zo'n 10kg aangekomen in twee weken tijd) Ze prikte dan ook alleen maar vocht op. Ik had ontzettend schokken in m'n been en de anesthesist wuifde dit weg alsof het niets was en het niet kon. Nou, ik weet toch echt wel wat ik voel!
Uiteindelijk, na 5 x prikken, moest ik onder algehele narcose, wat ik op moment een hele verademing vond! Heb dus ook verder niets gemerkt. Jammer vind ik dat ik niet bij de bevalling ben geweest en mijn man er ook niet bij mocht zijn.
Ik heb verder weinig last van de wond (is nog geen week geleden) De eerste keer uit bed komen is pijnlijk, maar je moet echt even doorbijten, daarna merkte ik telkens verbetering en iedere dag gaat het beter!
Een volgende keizersnede zou ik niet erg vinden..alleen die ellendige ruggenprik

 

Wow, dat is inderdaad vervelend zeg!

@Draak86: Volgens mij hangt dat heel erg af van het protocol wat het ziekenhuis hanteert, want ik heb morfine de hele nacht via het infuus gehad. Ik ben om 21 uur bevallen...
Maar dat is wel vervelend ja!

 

ik ben de 1e x vaginaal bevallen en de 2e keer een ks maar het is me ontzettend meegevallen geen erge pijn gehad van de wond ook niet, wel kwamen mijn darmen niet goed op gang en daar heb ik 3 dagen na de ks nog ontzettend veel pijn van gehad. geen morfine gehad hier alleen toen mn darmen zo zeer deden kreeg ik een speciaal pilletje tegen de pijn.
Heb wel en infectie gekregen helaas en dus 5 dagen aan het infuus gehangen...

 

Hier 2x middels een ks bevallen; de eerste keer een spoedks en de tweede keer op eigen verzoek gepland.

De eerste keer is alles eigenlijk een beetje in een roes aan me voorbij gegaan. Was best gestressed enzo en heb er al met al maar weinig van meegekregen. De prik was gezet voor ik het wist en idd ik voelde wat gewroet en getrek maar dat was het ook. De eerste keer opstaan was geen grapje; moest door 2 zusters uit bed worden gehesen. Tweede keer ging alweer beter en elke keer was ik alweer wat mobieler...
Ben in de nacht van maandag op dinsdag bevallen en ben op woensdagmiddag al zittend vervoerd naar het ziekenhuis waar zoonlief lag. Diezelfde avond nog ben ik lopend vanuit mijn kamer naar die van hem gegaan.
Wat wel pijnlijk was steeds; verslikken, hoesten, niezen en lachen. Dat vermijdde ik dan ook zoveel mogelijk (verslikken is wat lastig en dat doe ik te vaak....)

Mijn 2e keizersnede was dus gepland en is vandaag precies 4 weken geleden. En wat een verschil! Moet zeggen dat deze keer de verdoving niet volledig werkte en ik dus veel meer heb gevoeld dan had gemoeten. Kon beide benen nog bewegen en bij het hechten had ik echt pijn. Maar goed, met wat extra lachgas en pijnstilling was dat ook prima te doen. Voordeel was dat ik na een half uur op de verkoever al naar m'n mannen toe mocht. En toen was ik het hele gedoe alweer vergeten moet ik zeggen...
Herstel erna was ook veel beter en minder pijnlijk. Kon heel gemakkelijk opstaan in m'n eentje en ook het lopen naar de badkamer ging prima. De volgende ochtend was ik al vroeg wakker en helemaal uitgelegen. Ben dus op de rand van het bed gaan zitten en heb de verpleging gebeld met de vraag wanneer het kathether enzo eruit konden zodat ik gewoon lekker kon rondwandelen. Natuurlijk waren sommige dingen nog steeds niet heel fijn maar echt pijn kon ik het niet noemen.

Nu 4 weken later gaat het ook prima. Ga alweer naar de stad om wat te winkelen enzo en sjouw ook alweer met de MaxiCosi (je hebt geen keuze wat dat betreft he...). Moet echt oppassen dat ik niet teveel doe en bijv. niet al te vaak onze zoon van 1,5 optil. Maar ja, komende vrijdag is de eerste dag dat hij thuis is zonder dat ik extra hulp heb dus voor het verschonen en in bed leggen zal ik hem toch gewoon moeten tillen. Maar goed, dat gaat dus ook wel alhoewel het misschien dus nog niet heel verstandig is...

Morgen op nacontrole bij de gyn. Ben benieuwd hoe zij er tegenaan kijkt...

Succes met je keuze maken. En zoals je hier leest; er zijn ook hele andere verhalen dan de horrorverhalen die je overal leest.

 

Ik kan me je angst heel goed voorstellen! Ook ik heb 'last' van misschien een wat extremere angst dan andere vrouwen door depressies, onzekerheid etc.. Ik heb dus ook eigenlijk altijd geroepen dat ik alleen een kind wilde via een keizersnee, omdat een gewone bevalling me vreselijk lijkt. Ik heb nooit dat idealistische beeld van veel vrouwen bij een natuurlijke bevalling gehad en moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zo begrijp dat je wat mist als je via een keizersnee bevalt! Het kind moet eruit, maakt het uit hoe? De momenten erna zijn toch veel belangerijker??
Maargoed, ik vond het natuurlijk geen reden om niet zwanger te worden en een keizersnee kun je niet afdwingen! Ik heb de hele zwangerschap geen enkele reden gehad waarom ik via een keizersnee zou moeten bevallen en heb het grootste gedeelte de angst voor het bevallen uit mijn hoofd kunnen zetten. Tot ik zo'n 30 weken was... Toen werd ik me toch ineens bang...pff! Ik werd er nukkig van, had het gevoel bij de bushalte te zitten en wilde het zooo graag achter de rug hebben! Vooral dat je niet weet wanneer het ging gebeuren maakte het echt een martelgang! Ik kon me er helemaal niet aan overgeven en ik vond de angst voor de bevalling het hel mooie idee dat je een kindje krijgt overstemmen, maar ik kon het niet relativeren!! Ik heb zelfs nog een aantal meer met een maatschappelijk werkster gesproken in het ziekenhuis en hoewel het fijn was mijn angst te kunnen delen, bleef ik het moeilijk vinden en vloog de angst me af en toe naar de keel!!

En toen kwam week 32! Een groejecho omdat ik inmiddels zwangerschapsdiabetes had en ineens bleek ons ventje in stuit te liggen!! De eerste week durfde ik er nog niet over na te denken dat ik dan misschien toch de gewenste ks zou krijgen want iedereen zei dat hij nog kon draaien, maar 2 echo's later was het wel duidelijk dat hij niet meer zou draaien en door de grootte van onze vent door mijn diabetes was een versie ( die ik toch al niet wilde) ook niet meer mogelijk! En mischien zullen veel vrouwen me vreemd vinden, maar WAT een gewicht viel er van mijn schouders toen in week 38 de ks gepland werd! Ik was als de dood dat hij no zou draaien, maar dat is niet gebeurd! Precies 2 weken geleden is onze zoon geboren en vandaag ben ik alweer lekker met mijn zoon en man op pad geweest!

Ik zal niet zeggen dat een ks een peuleschil is, maar het feit dat het gecontroleerd, gepland plaatsvind maakt het voor mij makkelijker om mee om te gaan dan het onzekere van een vaginale bevalling! De ruggeprik vond ik erg meevallen en idd de snee doet pijn, maar ze zijn niet lullig met medicatie...ik had de eerste 24 uur een morfinepomp en de dagen erna 3 x pd paracetamol en diclofenac! Eigenlijk doet de wond ook alleen pijn als je je beweegt, zolang je stilligt is er niks aan de hand, hoor! De eerste keer opstaan is effe vervelend, daar moet je doorheen, maar naar mijn mening is dat peanuts vergeleken bij vrouwen die uren weeën moeten doorstaan! Na zo'n 6 dgn zat ik alweer beneden en hoewel je ongeveer 10 dgn wel hulp nodig hebt met zwaardere dingen tillen en bijv koken, kon ik me al snel weer aardig redden. Lopen en lang staan duurt wel wat langer, je moet het langzaamaan weer een beetje opbouwen, maar ik kijk wel terug op een rustige gecontroleerde bevalling zonder verrassingen, landurige pijn en vervelende bijkomstigheden als een knip of verzakkingen! Ik voelde meteen een band met mijn zoon en zou niet weten wat een vaginale bevalling extra toe had kunnen voegen, behalve de stress die het mij gaf!

Ik heb best wat scheve ogen gehad van vrouwen, maar heb daar schijt aan gehad en altijd mijn voorkeur uitgesproken voor een ks! Iedereen is anders en dit werkte voor mij!! Ben zelfs nog geneigd om te denken dat de natuur me een handje heeft geholpen door mijn zoontje in een stuit te leggen!! Haha...

Doe dus wat het beste voor jou voelt!! Je krijgt je kind niet cadeau, dus of een ks of vaginaal...pijn kun je niet ontwijken, wel de manier waarop!!

 

Ik heb een spoedks gehad onder gehele narcose, er was geen tijd meer voor een ruggeprik. Na 2 dagen heb ik weer proberen te lopen en dat ging redelijk en moest de eerste dagen 4x 2 paracetamols innemen... Het enige wat me echt is tegen gevallen is het hoesten en lachen haha. Ik had toen ik uit de narcose kwam zo'n last van mn keel (vind je het gek als ze er een buisje in stoppen haha) maar ik probeerde te hoesten, nou dat ga ik een volgende keer echt nooit meer doen.. Ook een lachbui is de eerste dagen niet bevordelijk voor je wond. Mocht ik nog een keer zwanger raken ga ik denk ik wel voor de 2de ks als ik de keuze krijg!

 

Ik ben ook bevallen middels een keizernsee. Het was een spoedkeizersnee. Onze dochter wilde er niet weg komen en haar hartslag ging naar beneden. Er is ook nog een vacuum geprobeerd.
Ik kreeg een infuus en daar deden ze weeen remmers door heen, maar na mijn idee werkten die niet. Op de ok moest ik van het ene na het andere bed terwijl ik persweeen had, dit was niet echt fijn. Ik kreeg een ruggeprik en moest gaan liggen. Ik vond het een beetje een marteling want mijn armen kwamen op een soort 'steunen' vast te liggen. Mijn man zat naast me (en die kan helemaal niet over bloed en prikken), ineens riep ik au, het bleek dat ze al aan het snijden waren. Ik kreeg een kapje op en tot 3 tellen kon ik niet, toen sliep ik al. Twee uren later werd ik wakker, het was allemaal heel erg vreemd. Ogen kon ik niet open krijgen. Ook had ik een catheter gekregen, is niet fijn hoor...:x Pas op de couveuse afd kon ik mijn ogen wat open krijgen.
De volgende de dag, s avonds op de stoel gezeten. Na 5 dagen gevraagd of ik naar huis mocht. Je hebt wel veel hulp nodig, want je mag 6 weken absoluut niks tillen (je kind wel hoor). De eerste dagen moest mn man mijn benen afdrogen en mijn broeken en sokken aandoen, je krijgt vanzelf wel truckjes en handig heid. Op bed gaan of opstaan vond ik niet prettig, dat voelde ik goed. Maar verder heb ik weinig last van de kz gehad, gelukkig maar. Ik heb nog steeds geen gevoel onder in mijn buik, dat kan wel een jaar duren voordat terug is. Ook mag je de 1e 6maanden niet zwanger raken.
Mocht er een 2e komen, dan krijg ik weer een kz, op advies van de gynaecoloog, hopelijk is de ruggenprik dan beter gezet en kan ik er bij blijven.

Maar als ik jouw was moet je doen waar jij je goed en prettig bij voelt en niet afgaan op een ander zijn advies en verhalen, want overal zijn wel spook verhalen van. Succes

 

babs je hebt wel gelijk hoor, maar het belangrijkste van een natuurlijke bevalling vind ik dat je je kindje direct op je buik krijgt en bij een ks niet...

Hier onlangs mijn 2e ks gehad. Omdat ik nu wist wat er komen ging viel het me nog veel meer mee dan de 1e keer. Het meeste pijn heb ik ook van mijn darmen gehad. Ik had 2 dagen na mijn ks diarree en had enorme krampen maar durfte nog niet echt te persen zeg maar...
Nu 12 dagen na mijn ks loop ik weer normaal, zorg voor mijn beide kinderen en heb vrijwel geen pijn meer aan mijn litteken.
Als ik ooit nog voor een derde ga dan kies ik voor een geplande keizersnee.