... dat ik zou gaan zeggen dat ik het zwanger zijn en mijn zwangerschapsbuik heel erg mis. Heb een vrij zware zwangerschap gehad, misselijk tot week 20, hoge bloeddruk met aantal keren ziekenhuisopname, veel vruchtwater en groot kindje wat in een behoorlijk grote en zware buik resulteerde en bekkeninstabiliteit. Vanaf week 12 ben ik veel minder gaan werken en vanaf week 25 (eerste ziekenhuisopname) heb ik helemaal moeten stoppen met werken. Uiteindelijk ben ik ook met 38w3d ingeleid en met 38w4d bevallen in verband met mijn bloeddruk en omdat ik het zelf gewoon niet meer trok, ik was helemaal op. We hebben een heel lief en mooi jongetje gekregen waar ik super blij mee ben en heel trots op ben. Ik blijf echter het gevoel houden dat ik mezelf niet meer ben, er mist wat. Als ik in de spiegel kijk dan lijkt het alsof ik naar iemand anders kijk en ben er nog steeds niet aan gewend dat die buik weg is. Had het nooit verwacht, maar ik kan eigenlijk niet wachten tot ik weer zwanger ben. Nu hebben mijn man en ik afgesproken dat we pas voor een tweede gaan wanneer Jesse minimaal een jaar is, dus moet nog een tijd wachten. Misschien dat het gevoel ook vanzelf wel minder word.
Ik heb dat gevoel ook wel een beetje hoor, heb dan geen zware zwangerschap gehad dus kan me met jou niet vergelijken maar wat mis ik mijn mooie buikje zeg. Ben reuze blij dat mijn zoontje er eindelijk is, het is een schatje maar als ik iemand zie lopen die zwanger is ben ik gewoon een beetje jaloers . Zou altijd wel zwanger willen zijn, alleen maar voor dat super mooie gevoel! maar laat ik nog maar even wachen eerst heerlijk genieten!
Ook ik mis mijn buikje verschrikkelijk. Gister liepen we bij de Prenatal en ooowww wat was ik jaloers op die mooie dikke buiken Wij houden het bij 1 kindje, dus nogmaals met een dikke buik lopen zal er niet inzitten. Soms heb ik zelfs het idee dat ik er te weinig van genoten heb
ik had dit ook de eerste maanden na de bevalling!!! mist ook erg mijn dikke buik en dat leven erin!! Moet zeggen dat het gevoel wel steeds minder werd naarmate mijn zoontje ouder werd!! wil nog wel graag een xtje zwanger worden maar ik heb niet zon sterke drang als dat ik net na de bevalling had...
Herkenbaar..... Ook nu ons gezinnetje compleet is, heb ik het gevoel van het zwanger zijn missen nog steeds, maar ik denk dat het is omdat dat gevoel zó ontzettend bijzonder en uniek is, dat je dat heel je leven wel wilt voelen! En om nou weer zwanger te worden om het zwanger zijn?! Nee hoor, ben dolgelukkig en blij met m'n 2 kids, alleen zal ik dat 'jaloerse' gevoel bij het zien van een zwangere vrouw altijd wel een beetje blijven houden denk ik.
Ik mis mijn buik en het zwanger zijn zo ontzettend!!! Het is zelfs zo erg dat ik alleen maar droom over een 2de zwangerschap! Maar ik vond mezelf zo mooi met mijn grote ronde buik en dan zit ik nu met zo'n flubberbuikie hahahaha
Is het heel schokkend als ik zeg dat ik het niet mis? Natuurlijk mis ik wel de bewegingen. Dat is het enige wat ik eraan mis. Ik heb een goede zwangerschap gehad. Slechts 11 kilo aangekomen, laatste 2 weken zelfs 1 kilo daarvan kwijt. Vraag niet hoe en waarom. Mooie bloeddruk en hartslag. Geen zwangerschapsdiabetes, geen draaipoging. Met de kleine was alles goed, lekker actief. En met precies 40 weken bevallen in 4 uur en 15 minuten van een gezonde zoon. Er zit een maar achter deze goede berichten. Ik heb mij zwaar ellendig gevoeld deze zwangerschap. En dan bedoel ik niet op het gebied van ziek zijn. Augustus 2010, toen zo'n 18 weken zwanger, is wegens financiële problemen contract niet verlengd. Dit is echt zo, heb de cijfers gezien. Vervolgens werd ik op mijn werk, datzelfde bedrijf, gedwongen om mijn vakantiedagen op te nemen. Aangezien ik een contract had tot 15augustus had ik aan het einde van de rit slechts een salaris van een halve maand, wat logisch is. Maar wij hebben wel vaste lasten. Gelukkig een baan gevonden. Toen in oktober mijn auto voor de apk en mijn vriend zijn auto grote beurt. Totaal 1000euro onderhoud. Ondertussen bemoeide schoonmoeder zich met van alles en nog wat. Had ik veel last van hormonen wat ging botsen. Wij hadden een niet meewerkende glaszetter die de subsidie niet aan vraagt. Hierdoor veel geld misgelopen, dachten wij. We moesten ook nog eens babyspullen kopen. Tja waar moet anders je kind slapen? Haha. Rond november ging mijn vader naar de ha vanwege benauwdheid. Op een moment, weet niet meer wanneer, een scan gemaakt. Zagen een plekje op zijn long. Hebben ze op de één of andere manier niet verder onderzocht. Was kwaad! Het is wel mijn vader. Januari zou hij longcapaciteitentest krijgen. Toen was onze zoon inmiddels geboren. Plekje was verdwenen en hij heeft chronische bronchitus. De subsidie kunnen wij nu zelf aan vragen onder het mom van een niet meewerkende glaszetter. Ook worden er 3 ramen nog vervangen dankzij de rechtsbijstand die wij hebben ingeschakeld. Hij had die ramen namelijk ook beloofd te vervangen. Inmiddels kan mijn vriend wel contact opnemen met hem en die piep van een glaszetter neemt nu wel zijn telefoon op? Door privé problemen wilde hij geen telefoon aannemen? Vertrouw Eddie/Ewout (geen idee welke naam hij in het dagelijks leven gebruikt) Meijers van Kozijnenhomepage nooit! Tja, wij vertrouwen hem niet meer dus gaan het door een ander laten zetten. En niet te vergeten... Ik hoorde 30min voor verlof dat ook weer bij dit werk mijn contract niet wordt verlengd. Raar alleen dat zolang ze niet wisten van mijn zwangerschap ik op en top functioneerde en zodra ze wisten dat ik zwanger was, 2 maanden voor verlof, ik ineens heel slecht functioneerde. Maar dan ook echt heel slecht. Jammer dat ze dat nooit hebben aan gegeven en er in de laatste 30minuten mee komen. 1week voor de bevalling gingen de koppelingsplaten van vriend's auto kapot. En die dingen zijn mega duur. Wat ik wil zeggen, ik heb alleen maar gezeur gehad tijdens mijn zwangerschap. Was het ene probleem verholpen, kwam het volgende er al weer aan. Na mijn zwangerschap, gingen de meeste problemen vanzelf weer weg. Hoop dat ik van een eventuele volgende zwangerschap meer kan genieten zonder al te veel problemen.
Ik mis het ook absoluut niet, nooit gehad ook. Die dikke buik zat me alleen maar in de weg en ik liep alleen maar te snauwen. En het gekke is, ik wil wel nog een kindje.
Ik mis het ook enorm, was er al bang voordat ik beviel. We willen zomer / najaar voor een 2e gaan. Al zei manlief gisteren na woorden het niet zeker te weten pfff