als ik vraga of hij wel van Jasper houd is het antwoord volmondig ja. En ik twijfel daar absoluut niet aan. De vader van mijn man heeft nooit veel interesse in hem getoond. Hij heeft ook altijd aangegeven dat hij nooit zoals zijn vader wil worden, maar die kant gaat hij wel op. Dat heb ik hem ook verteld, hij zegt alleen ja ik weet het. Gisteren heb ik hem eerlijk verteld dat dit zo niet gaat, en dat dit fout gaat lopen, en dat ik altijd voor Jasper zal kiezen. Maar ook daar heb ik geen reactie op gehad. Liefs
@ Skatjuh: ik kan je geen advies geven, alleen heel veel sterkte wensen. Het is vermoeiend als er zoveel spanningen in huis zijn. Ik denk aan je! Groetjes, Elleke
Zonder iets goed te willen praten, maar je hebt kans dat je man gewoon ook niet weet hoe hij dan goed met Jasper om kan gaan. Omdat hij dat zelf niet heeft geleerd! Als dat het enige vader-/manbeeld is wat hij kent, dan zal hij uit zich zelf niet goed weten hoe hij het anders kan doen of wat er dan moet veranderen... Als ik jou was zou ik idd toch weer proberen om het gesprek met hem aan te gaan. Zonder te beschuldigen, maar wel om aan te geven wat er nu binnen in jou gebeurt, dat jij het nodig hebt om samen voor Jasper te zorgen, dat je dat niet wilt of kunt zonder je man. En hoe hij je heel praktisch kan helpen. Hier moet ik dat ook heel regelmatig doen, manlief wil best maar ziet sommige dingen ook gewoon niet. Hoe vaak ik dat dan ook al heb aangegeven. Maar als ik dan zeg hoe iets voor mij voelt, en wat ik zo graag van hem zou willen, dan wil hij het vaak heel graag voor me doen. Hij heeft alleen wat hulp nodig. Succes meis, en sterkte. Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is allemaal.
ik wil hem ook helemaal niet beschuldigen maar een gesprek met hem aangaan, geeft meestal alleen maar ruzie. Dit omdat hij steeds zegt, ik weet het niet. ( serieus hij kan het opnemen en steeds opnieuw afspelen ). Ik krijg verder niks uit hem. Hij uit zich niet bij mij en dat geeft me soms het gevoel dat hij zich niet prettig voelt bij me. Veel mensen zeggen dat het een moeilijke man is om mee samen te leven en dat is ook zo. Maar ik weet momenteel echt niet zo goed meer hoe ik ermee om moet gaan. Ik reageer er waarschijnlijk helemaal fout op maar weet echt geen andere manier. Ook al praat ik gewoon rustig, of schrijf ik een brief, dan nog blijft het zo. Maar wat je zegt klopt wel, hij heeft niet echt een goed voorbeeld gehad natuurlijk. Liefs
Hihi, hier is het standaard antwoord: 'Ik heb werkelijk waar geen idee'... En daar kan ik idd ook heel pissig om worden...omdat ik dan het gevoel krijg dat hij gewoon niet zijn best doet, al zegt hij van wel. Tja, vrouwen praten van jongs af aan veel met elkaar over alles en nog wat, mannen doen dat niet. Die zijn gewoon gezellig stil (naast het ouwehoeren dan) Ikzelf ben op een gegeven moment echt gaan trainen met manlief, door gewoon zijn onderbouwde mening over van alles te gaan vragen. En als iets zei, te vragen naar het 'waarom'. Al werd hij daar vaak heel moe van, toch heb ik wel het idee dat het hem heeft geholpen. Nu geeft hij soms een antwoord waarvan ik heel zeker weet dat hij dat een paar jaar geleden niet had gedaan. Maar voor alles geldt dat hij wel echt moet willen op dat moment. En zo niet, dan is het hommeles Nee zonder gekheid, ik snap dat het een lastig ding is. Vooral omdat het steeds weer terug keert, dan kun je aan het begin van een gesprek al minder hebben omdat je (denkt te) weten waar het naar toe gaat. Je hebt al een geschiedenis samen, ook wat dat betreft, en dat maakt het lastig om objectief te denken. Maar om er samen uit te komen moeten jullie hier wel doorheen. Ikzelf heb na jaren knokken nu eindelijk het idee dat we de goede kant opgaan, maar soms hoeft er maar 1 ding te gebeuren en dan denk ik dat het NOOOOIT () goed gaat komen. Dan escaleert het inderdaad, en na lang om elkaar heen draaien en elkaar niet begrijpen maken we het dan weer goed. Soms gaat het daarna beter, soms niet, en dan is er weer een gesprek nodig. Ik denk ook niet dat dat ooit klaar is, simpelweg omdat je een man en een vrouw bent, met allebei totaal verschillende gezinsculturen. Maar het is wel de moeite waard om voor te vechten! Juist om alles wat je verder nog samen hebt, en dat zo ontzettend mooi is!
Yukl: ik denk dat het er op neer gaat komen, dat ik pas met 6 mnd weet waarvoor Thijs allergisch is, dus wij wachten ook hierop. Nu heeft hij waterpokken, dus kan ik geen voedselgroepen uitproberen, en aangezien elke voedselgroep ongeveer een week duurt, denk ik dat we nog wel eventjes bezig zijn. Wow, dat heeft Pelle vannacht goed gedaan!!
naar het waarom vragen herken ik wel. Dat doe ik ook, in de hoop dat het langzaam makkelijker zal gaan. Helaas zonder resultaat. Ik wil ook echt graag vechten voor wat we hebben maar de wil begint op te raken. Ik hou echt zielsveel van hem, maar hij maakt het me zo moeilijk. ( betekent niet dat ik heel makkelijk ben hoor ) Als er mot is geweest kan hij doorgaan alsof er niks gebeurt is maar ik kan dat niet. Hij heeft wel meer dingen gedaan ( erge dingen ) en daar hebben we het niet meer over maar nu breekt alles me op. Ik heb al 2 dagen non-stop hoofdpijn en heb ook gewoon mijn werk ( waar ik dus geen zin meer in heb ) Liefs
Buh, ik ben al 40 minuten bezig om Pelle in slaap te krijgen. Wat is dat kind eigenwijs zeg En ik weet 100 procent zeker dat hij nog moe is en dat hij het nooit zal trekken als ik hem er uit haal. Hij moet gewoon gaan slapen, klaar. Grrr
Wat een lieve foto's weer, die kindjes van ons zijn wel schatjes he! Ik sta momenteel aan het aanrecht te internetten, Thijs zit in de draagdoek, maar wil alleen maar staand slapen. Ga ik zitten, word hij wakker... Sterkte Yukl!!!
Leuke foto's inderdaad!! Ze worden steeds leuker vind ik nu ze ouder worden, van die wijze koppies Al kan ik ook zwijmelen bij de foto's van Pelle toen hij net was geboren... Hmm het is stil... Zou het...?
Hij ligt er ontspannen bij, ik ben benieuwd of hij inderdaad gaat crashen. Morgen mag ie weer naar de osteopaat. Toch maar wel, want ik ben het een beetje beu die hazeslaapjes van hem. Hij heeft zo'n 2 weken lang 2 keer 3 uur op een dag geslapen. Dus hij heeft het zeker nodig en hij kon het! Ik heb het idee dat er toch te veel spanning in zijn lijfje zit, vandaar toch maar een nieuwe afspraak gemaakt. Dit keer wel bij de minder leuke, die is namelijk 2 keer zo goedkoop.
@ amaryllis: klinkt goed zoals ze reageert op je regelmaat!! En wauw, dat ze dan gewoon 3 uur verder slaapt in haar bedje, wat enorm knap zeg. Heerlijk ook dat ze tegenwoordig zo vrolijk is Dat is bij Pelle ook een stuk beter. Was het voorheen standaard een keer brullen in de winkel, nu ligt hij er veel relaxter bij. Ik heb wel het idee dat hij enorm prikkel gevoelig is, want hij ligt altijd wakker en altijd met hele grote open ogen te kijken vanuit de wandelwagenbak. Ook al ben ik 2 uur lang bezig, dan nog slaapt hij praktisch niet.
Druk druk druk............ Ik val vanaf hier weer in! Zag wat prachtige foto's voorbij komen, wat een leuke kindjes hebben we toch allemaal!!!! Yukl: Toch weer naar de osteopaat? Ik wist er niks van, maar goed dat je het toch nog eens gaat proberen... Ik hoop dat het helpt!