Hond (herder) "voorbereiden" op komst baby?

Jimmy idd!!Klopt wat je zegt hoor ik denk dat je voor jezelf ook wel weet hoe je hond is
Ik kan me wel voorstellen dat mensen het vies vinden alleen niet bij je eigen hond

Xx

 

Verdiep je goed in de rangorde. Wij hebben ook een schat van een hond, overal bij betrokken ( precies zoals hier door veel meiden word beschreven). Maar toch zijn er problemen gekomen. En dat kwam door de rangorde. Het probleem is met ze overal bij betrekken dat ze de baby als 'gelijke' zien of zelfs lager.

Bij ons is het tot grommen gebleven, direct een gedragstherapeut ingeschakeld en veel tips gekregen. Mede door haar hulp zijn ze nu dikke maatjes maar weet onze hond wel zijn plek in de 'rang' thuis.

Een hond erbij betekken is natuurlijk wel goed, maar tot op zekere hoogte. De hond moet wennen aan de nieuwe situatie maar moet echt heel duidelijk zijn plaats weten. Doe je dit niet vanaf het begin dan kunnen er wel problemen komen.

 

Hier ook een hond ( Mechelse Herder ) een reutje...niet gecastereerd en behoorlijk dominant naar andere honden toe.
Verder schat van een beest, en krijgt nu ook vanaf pup ( hij word in maart 2 jaar) alle aandacht.

Wij verwachten in mie ons eerste kleintje, en zijn erg benieuwd hoe onze hond hierop gaat reageren. hij heeft gelukkig een vaste plek...maar komt hier een andere hond, of klein Neefje laatst toevallig in de buurt....word hij erg zenuwachtig en begon toen ook te grommen, eng idee en heb de hond direct weggestuurd.

Achteraf dom natuurlijk, want je mag een hond nooooit traffen. Hij had immers niks mis gedaan, bleef rustig op zijn plek liggen. Alleen werd hij benaderd bij zijn "vaste plek" zijn domein.

Volgens onze leiders ( Training) Komt dit helemaal goed, waar we alleen om moesten denken, is dat je de aandacht goed verdeeld. En de hond niet steeds buitensluit, laat maar ruiken als hij dit wil.Laat hem maar een likje geven, kan geen kwaad...je bent er immers zelf bij....



Suc6 meiden

ALs ik nu naar me hond kijk, ligt hij nu op zijn rug op de bank te snurken hihiihihihih

 

Hahha hier net zo'n grote schoothond...Denkt ook nog af en toe dat hij pup is. Zit graag op schoot en sabbelt geregeld op een knuffel ( soms wel een half uur lang). Idd ik denk ook dat je vertrouwen moet hebben in je huisdier.Maar kan me best voorstellen dat het beangstig is om een hond bij de kleine te laten ivm reactie.

Onze hond is alleen bezig metg de speelgoed ( rammelaars,piepjes etc) 1x rammelen en de hond staat er hihihi....zijn we dus aan het afleren.

Gelukkig doen we training ( speur) en weet de hond wanneer hij iets vast/los moet laten en wanneer dit wel/niet mag ideaal.


Doen jullie ook aan training met jullie mechelaar

 

het blijft altijd een dier en natuur laat zich hierin niet voorspellen. wanneer er iets gebeurt zijn jij, je kind en je herder voor het leven getekend. ik zou een nieuw huis voor hem zoeken waar hij gewoon weer alleen het prinsesje is.

 

Mond vol tanden....Tuurlijk als je dier niet samen kan met je kind heb je een probleem ( wat je kan oplossen) Ik zou het nOOOOOOOOit over mijn hart kunnen halen, om mijn hond weg te doen.

Het is een soort kind voor je ( als je van dieren houd )
Gelukkig bestaat er zoiets van Trainingen

 

Ja mooi is dat he, wij hebben ook de puppycursus gedaan en ook behendigeheid...En nu gehoorzaamheid/Speurtraingen. 2x in de week. Erg leuk om te doen, en je hond kan zijn/haar energie weer kwijt. Wou het nooit doen, dacht het zelf wel te kunnen,maar achteraf toch blij dat wij het gedaan hebben en nog steeds doen.

Ja leuk he dat speelgoed hihihi....vooral dat met een piepje
Hond word er direct actief door, en begint gelijk zijn poot te geven ( zo van HIER HIER HIER ben ik )

Tip: Heb ik gehoord hoor, wennen aan baby- Hond direct na geboorte aan het kind laten ruiken. Gaf mijn vk aan...Dus dit gaan we dan ook doen. De meeste honden slikken dan het smeer eraf ( 1 likje) ze had het al meegemaakt, en dit hielp perfect.

Owja en denk eraan dat als je kraamvisite krijgt, je de bezoekers eerst den hond aandacht geven, om jaloezie te voorkomen

 

Wou nog ff deze showen, TOEN was hij nog klein
Inmiddels een hond geworden van ruim 35 kilo

 

Sluit ik me helemaal bij aan! Ik moest het echt ff 3x lezen, kon niet geloven dat iemand zoiets typt!
(en ondertussen lees ik rustig mee op dit topic...in juni verwachten wij ons eerste kindje en we hebben een teckeltje...die wat ons betreft altijd bij ons gezin zal horen!)

 

We hebben onze hond niet echt voorbereid op Jayden zijn komst.
Ja de box stond er al een tijdje dus daar kon hij aan wennen.
Toen Jayden was geboren hebben we hem zijn eerste mutsje laten ruiken en in zn mand gelegd.
Vanaf dat moment zijn ze onafscheidelijk.
Hij is heel beschermend nu voor Jayden, dat is vooral te merken als het donker wordt buiten, blaft als hij denkt iets te zien, wat wij vaak zijn door de weerspiegeling van de ruit haha.
Maar het zijn echt 2 schatten.
Maico is een labrador retriever, iets ouder dan een jaar nu.
Super lief, aanhankelijk en trouw.
Hij was eerst super druk maar sinds de komst van Jayden is hij rustig en luistert super goed.

View attachment 130569
Dikke maatjes hihi, jayden met zn bolle toet

 

Als ik hoor dat mensen hun hond op voorhand weg doen.. sorry maar dan moet ik denken aan een heel zielig stukje tekst wat ik hier volgens mij een keer heb gezien....

HOE KON JE...!

Toen ik een pupje was, entertainde ik jou met mijn bokkensprongen en maakte je
aan het lachen. Je noemde me 'je kind' en ondanks sommige kapot gekauwde schoenen en een aantal kapot gemaakte dekens werd ik je beste vriend.

Als ik 'stout' was hief jij je vinger op en vroeg me "Hoe kun je?", maar dan kreeg je medelijden met me en rolde je me om en gaf me buikkriebels.

Het kapot maken van dingen in huis duurde een beetje langer dan verwacht, omdat jij het enorm druk had. Maar daar werkten we samen aan.

Ik herinner mij de nachten van lekker tegen elkaar aan liggen in bed, waarbij ik luisterde naar dingen die je me toevertrouwde en je geheime dromen, het leven was perfect op dat moment.

Samen maakten we lange wandelingen, renden in het park, maakten autoritten en stopten voor ijsjes (ik kreeg enkel het hoorntje omdat ijs slecht is voor honden, zei je) ik deed lange dutjes in de zon in afwachting van jouw thuiskomst aan het eind van de dag.

Geleidelijk aan begon je steeds meer tijd te spenderen aan je werk en je carriere, ook ging je op zoek naar een maatje uit de mensenwereld.

Ik wachtte geduldig op jou, ik hielp je met je soms gebroken hart en teleurstellingen, ik ging nooit tegen je tekeer als je een slechte beslissing had genomen en overrompelde je altijd met mijn vrolijkheid als je thuis kwam, ook toen je verliefd was.

Ze is nu je vrouw en geen 'honden-persoon', maar ondanks dat verwelkomde ik haar in ons huis, ik probeerde haar affectie te tonen en gehoorzaamde haar.

Ik was gelukkig omdat jij ook gelukkig was.

Toen de mensenbaby's kwamen deelde ik jouw opwinding.

Ik was gefascineerd door hun roze kleur, hun bijzondere geur en ik wilde ook moeder van hun zijn. Maar zij en jij raakten ongerust, waren bang dat ik hen pijn zou doen en ik spendeerde zodoende het meeste van mijn tijd opgesloten in een kamer of in een hondenmand. Ik wilde zo graag van hun houden, maar ik werd een 'gevangene van de liefde'. Toen ze groter werden, werd ik hun vriend.

Ze trokken aan mijn vacht, duwden zichzelf omhoog aan mijn wiebelende benen, staken hun vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven me kusjes op mijn neus.

Ik hield van alles dat met de kinderen te maken had en van hun aanrakingen, omdat jouw aanrakingen vrijwel niet meer voor kwamen.

De kinderen zou ik verdedigen met mijn leven als dat nodig zou zijn.

Ik sloop vaak stiekem naar hun bed en luisterde naar hun angsten, onzekerheden en geheime dromen, samen wachtend op het geluid van jouw auto die de oprit op zou rijden.

Er was ooit een tijd dat andere mensen je vroegen of je een hond had en dat je op dat moment mijn foto nam uit je beurs en hen verhalen vertelde over mij.

De afgelopen jaren antwoordde je slechts met "ja" en veranderde je van onderwerp. Van 'jouw hond' veranderde ik van 'zomaar een hond', en je vond iedere kostenpost ten aanzien van mij teveel.

Nu heb je een nieuwe carriere kans gekregen in een andere stad, en jij en hun zullen gaan verhuizen naar een appartement waar ze geen huisdieren toestaan.

Je nam de juiste beslissing voor je 'familie', .....maar er was een tijd dat ik jouw enige familie was.

Ik was opgewonden omdat we een autorit maakten totdat we aankwamen bij het asiel. Ik rook de geur van honden en katten, ... van angst, ... verloren hoop.

Je vulde het papier in en zei: 'Ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar zullen vinden'. Ze gaven je een pijnlijke blik. Ze begrepen de realiteit van een hond op middelbare leeftijd, ondanks dat ik er eentje was met een stamboom.

Je moest de vingers van je zoontje van mijn halsband aftrekken toen hij schreeuwde: "Nee papa! Alsjeblieft laat hun mijn hond niet afpakken!".

Ik maakte me zorgen om hem en om de les die jij hem net gegeven had over vriendschap en loyaliteit, over liefde en verantwoordelijkheid en over respect voor alles wat leeft.

Je gaf me een vaarwel klopje op mijn hoofd en ontweek mijn ogen, je weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je had een deadline die je moest halen en nu had ik ook een deadline. Toen je weg was, zeiden twee aardige dames over je dat je vast al maanden eerder had geweten dat je zou verhuizen en dat je geen enkele poging had genomen om voor mij een goed tehuis te vinden.

Ze schudden beiden met hun hoofd en vroegen: "Hoe kon je..."
In dit opvangcentrum geven ze je de aandacht die hun drukke schema toelaat. Ze geven ons eten, natuurlijk, maar ik verloor mijn eetlust enkele dagen geleden.

In het begin rende ik steeds naar de voorkant van mijn hok als ik iemand hoorde lopen, ik hoopte dat jij het was, dat je van gedachte was veranderd en dat het allemaal maar een nare droom was.....

Ik hoopte dat er misschien iemand was die om mij gaf... , iemand die me zou redden.

Toen ik realiseerde dat ik van de concurrentie met de vrolijke kleine puppies niet kon winnen werd ik verplaatst naar een hok ver in de hoek en daar wachtte ik.

Ik hoorde haar voetstappen aan het eind, ze kwam voor mij en nam me mee naar een aparte kamer. Een heerlijk stille kamer. Ze plaatste me op een tafel en aaide mijn oren en zei me dat ik me niet druk moest maken. Mijn hart bonkte om wat er zou gebeuren, maar er was tegelijk een gevoel van verlossing.

De dagen van de gevangene van de liefde waren op.

Conform mijn natuur maakte ik mij meer druk om haar dan om mijzelf.

Ze droeg een zware last op haar schouders, dat wist ik, net zoals ik van jou iedere stemming kon aanvoelen. Ze plaatste met gevoel een tourniquet om mijn voorpoot en ik zag een traan op haar wang. Ik likte aan haar hand op dezelfde manier als ik dat deed om jou op je gemak te stellen, jaren geleden.

Ze duwde kundig een naald in mijn ader en ik voelde de koele vloeistof door mijn lichaam gaan.


Ik ging slaperig liggen en keek in haar vriendelijke ogen en ik murmelde: "Hoe kun je..." En omdat zij mijn hondentaal kon verstaan zei ze: "het spijt me zo erg".

Ze knuffelde me en vertelde haastig dat het haar werk was om een betere plaats voor mij te bewerkstelligen, een plaats waar ik niet genegeerd zou worden, mishandeld of verlaten zou zijn. Of waar ik mezelf een plek zou moeten veroveren zoals op deze aarde. Met mijn laatste beetje energie probeerde ik het puntje van mijn staart te laten kwispelen om haar te vertellen dat mijn eerdere "Hoe kun je" niet bedoeld was voor haar.

Het was jij, mijn geliefde baas, waar ik aan dacht. Ik zal aan je denken en voor eeuwig op je wachten. Ik hoop dat ieder in jouw leven jou dezelfde loyaliteit zal tonen als ik.

 

Ze voelen je spanning trouwens.. wij gingen heel ontspannen ermee om, alsof de kleine er altijd al bij was zeg maar en toen had onze hond ook zoiets van 'ok het is goed, het is geen indringer, hij hoort bij de rang!'
In het begin met het flesje geven ging mn man erbij zitten met de hond naast hem, dat hij kon meekijken zeg maar.
Nu ligt hij altijd naast me als ik met die kleine bezig ben.
Sorry voor het zielige stukje maar het is helaas zo waar bij de meeste
Wij doen Maico ook never nooit weg, het is onze lomperik van 39kilo haha maar wel onze hond. Dan schakel ik inderdaad ook liever tig therapeuten in als er iets fout zou gaan maar weg gaat hij never nooit.

 

Word hier stil van......Mooi verhaal...Alles staat erin.
Tranen springen mij bij het lezen van dit verhaal in mijn ogen, kippevel!!!!

 

Sorry voor de tranen *deelt zakdoekjes uit*

 

ik wil jullie echt niet aanvallen maar vind het zielig voor zowel de kleine als de hond als er wat gebeurt vandaar... verder inderdaad goed om dan heel veel trainingen te gaan doen en misschien al eens te laten wennen aan baby's in de buurt ofzo..
sorry als ik jullie heb beledigt kwam denk ik botter over dan de bedoeling was.

 

Klopt maar daar kan je aan werken. Het is erger om eerst een hond te nemen en als er daarna een kleintje komt de hond te dumpen als oud vuil, terwijl dat eerst de baby in het gezin was.
Wij dachten in het begin ook van 'dat wordt niks met onze hond' die is super enthousiast, lomp en echt blond haha. Maar hij is zo verschrikkelijk lief en behulpzaam.
Als Jayden zn speeltje uit de box gooit komt hij het terug brengen, ja retriever he haha, maar dat is zo aandoenlijk.
En dan stopt hij het niet helemaal in zn bek, nee net aan het labeltje en dan vasthouden met zn tanden.
Het is maar net hoe je er zelf mee omgaat, de hond is ook gewoon ons kind en nu hebben we dus een gezins samenstelling van 2 volwassen mensen, 1 mensenbaby en 1 hondenkind.
Gewoon vanaf moment 1 moet je hem eraan laten wennen en zonder pushen of stress. Honden voelen dat zo goed aan.
Vrienden van ons hebben zelf ook een Herder (afgekeurde politiehond) en die is zo lief voor dat ventje.
Je moet je hond niet apart zetten als je gaat voeden of iets, dat merken ze.. dan voelen ze zich buiten gesloten en gaan ze gekke stunten uit halen om aandacht te krijgen, zelfs negatieve aandacht.

Succes! Je zult ervan genieten van de nieuwe gezinssamenstelling straks. Vraag anders op een hondenschool hoe je je hond het beste kunt voorbereiden.