als het toch bij stimuleren blijft dan is het toch niet erg? Gewoon lekker laten leren en spelen....Zolang er geen druk op staat en ze gewoon zichzelf kan zijn lijkt het me niet iets om niet te doen... Misschien kun je wel dadelijk iets meer in fantasiespellen spelen zodat ze dat ook leert mocht dat niet komen? En ik denk dat een gewoon wat sneller is dan de ander...Je hoefd iid niet meteen hoogbegaaft te zijn..
Ik herken veel in jouw verhalen Gentle, maar (gelukkig?) niet in die van Pluk. Want dat lijkt me toch ook wel zwaar. Onze meid is altijd vlot geweest in haar ontwikkeling, vooral grof motorisch en taal. Ze praat al ruim een jaar, rollen, staan en kruipen deed ze met 7 maanden. Ze is ook nooit gefrustreerd, gewoonweg omdat ze alles altijd gekund heeft wat ze wil, en anders vraagt/zegt ze het gewoon. Zeer geinteresseerd in tellen, maar vooral kleuren (ze kent al ruim een half jaar alle kleuren) en muziek. Ze kent alle instrumenten, zingt heel veel liedjes en dan ook op de goede toon en ritme. Ze gaat het liefste om met kindjes die net wat ouder zijn (3+), zodat ze er gewoon gesprekken mee kan voeren. Rollenspellen doet ze veel, dan is heeft zij een moederrol, en zijn dr knuffels kindjes. Maar onze dochter ontwikkelt zich vooral snel in gebieden waar ze veel interesse in heeft. Puzzelen enzo vindt ze totaal niet boeiend en kan ze dus ook niet (of iig, doet ze het niet). Ik merk wel dat dr ontwikkeling de laatste maanden wat minder hard gaat. Ze vraagt minder vaak 'wat is dat?' en gaat meer haar eigen gang zonder ons er bij te betrekken. Wij hebben dr overigens nooit iets 'opgedrongen', maar pas uitleg gegeven als ze het vroeg.
Ik vind het lastig hoor. Aan de ene kant hoor ik idd veel reacties als 'niet pushen' en 'leren ontspannen', maar het is voor haar één groot avontuur. Ze wil juist alles leren. Ze wil weten wat iets is, hoe het heet, hoe het werkt, wie wie is. Het is absoluut niet zo dat ik met mijn dochter de hele dag aan het oefenen ben, in tegendeel, ik laat haar juist veel zelf doen en dat vind ze ook leuk. Maar ja, ontspannen doet ze door een boekje te lezen en alles te benoemen en te vragen. Pushen doe ik absoluut niet, maar ik heb soms het idee dat ik juist achter de feiten aan loop doordat ze zo snel nieuwe dingen leert die ik steeds niet verwacht. Mede omdat ze zich best snel verveelt overdag, denk ik dat ik haar toch maar eens wat dingen ga aanbieden. Misschien boekjes over kleuren en cijfers? Nu doe ik daar nog niet veel mee, ze doet alles zelf. Het gefrustreerde las ik op internet idd regelmatig. Dat bepaalde dingen nog niet lukken enzo. Dat zie ik in Julia niet terug. Ik las wel ergens dat ze vaak juist emotioneel dingen beter aanvoelen en Julia is ook erg veel met emoties bezig. 'Mama lachen!' of 'Juja boos!' en dan maakt ze daar gezichten bij.
Dit vraag ik me serieus wel eens af of het normaal is: ff kijken hoe ik dit kan uitleggen: Als we bijv kaarten rond gaan brengen voor zijn verjaardag dan weet hij precies waar we heen rijden zonder dat ik zeg naar welke persoon.. Het begint bij een rotonde en dan moeten we nog een flink eind voordat we bij mijn broer zijn en dan roept hij zijn naam al! Daarna naar mijn vader en jahoor weer... Vervolgens naar mijn moeder (daar komen we dagelijks dus niet raar) weer goed... En zelfs als we naar de schoonouders rijden zonder dat ik vertel waar we heen gaan roept hij ineens oma of opa! Misschien is het heel normaal hoor dat kinderen bepaalde punten onthouden alleen doet hij dit nu al meer als een half jaar dat ik in het begin dacht huh das toevallig.... En nu ook voort met de groenteboer als we er langs rijden.... En hij kan ook heel boos worden als ik bijv op de ronde een andere richting pak! Herkenbaar???
@Bubbel, die gesprekken herken ik. Veel mensen reageren op haar met een soort 'sujasuja' geklets, terwijl zij probeert uit te leggen dat er een meerkoet in het water zit Misschien is de combinatie met haar kleine postuur ook wel het gene wat het voor de buitenwereld soms nog "aparter" maakt. Ze verwachten van haar geen verstaanbare woorden, dus doen ook geen moeite om haar te verstaan. Dat vind ze zelf raar, merk ik, en dan kijkt ze mij aan, zo van 'help even!'
@ Lynn, ik herken dat op een andere manier. Ze heeft mijn schoonzusje (haar tante) misschien het afgelopen half jaar 2-3 keer gezien, maar zodra we het over opa en oma hebben, vraagt ze naar 'Este?'. Dit doet ze idem met mijn broer, zusje, de honden van mijn ouders, de kat van de vriendin van mijn moeder, etc. Ze onthoud de verbanden heel snel. Hetzelfde deed ze laatst met hoe ze naar het werk gaan: Opa fiets werken? Papa auto werken? Pieter auto werken? Dat soort verbanden legt ze. Ik vind dat iig heel knap!!
Pff ik ken het en nu hij wat ouder wordt is het alleen maar erger want hij onthoudt dus ook gewoon de nummerborden. Dan rijden we en dan zegt hij kijk daar rijdt buurvrouw E, dan kijken we en zien we 4 auto's voor ons een zwarte bmw rijden. Dan proberen we hem uit te leggen dat er meerdere mensen in een zwarte bmw rijden maar dan krijgen we koudweg te horen dat die niet het nummerbord ..-..-77 hebben. Toen we thuis kwamen even gecheckt wat het nummerbord van buurvrouw E was en het klopte dus gewoon. Wat betreft het stimuleren, ons is door de school geadviseert met hem mee te gaan als hij erom vraagt maar niet zelf dingen aanbieden. Zo begint hij nu te lezen en 3 en 4 letterwoorden zijn al geen probleem meer, maar hij is nog tevreden met losse woorden die hij ergens ziet en vraagt nog niet om een boek.
Ja dat bedoel ik...Die verbanden legt hij met veel dingen er vergeet ze niet snel (wat ook niet altijd fijn is!) Maar wanneer dat eigenlijk normaal word weet ik niet....
Sta je toch raar te kijken... Mijn zoontje heeft niet dat hij alles wil weten...Waar hij intresse in heeft daar mag je oververtellen...En die verbanden die legt hij dan al een tijdje heel goed...Maar is bijv ook heel geintresseerd in klimmen, kleuren plakken verven enz... Tis ook niet niks als je kind hoogbegaaft is want dan is hij daar al anders in en het laatste wat kinderen willen is anders zijn toch?
Ik snap de reacties van 'niet stimuleren' niet zo goed. Ieder kind heeft behoefte aan iets anders. Ik heb ooit als kind op de basisschool huiswerk gevraagd aan mijn juf omdat ik taal zo leuk vond (ja, kan me nu ook niets meer van voorstellen..) en de lesjes op school te saai. Vond het heerlijk om daar mee bezig te zijn. Waarom zou je kinderen die het leuk vinden om woorden te leren of cijfers te kennen daar niet mee helpen? Lekker mee aan de slag gaan gewoon, daar worden ze het gelukkigste van. (oh en nee ben niet hoogbegaafd en heb ook veel in de modder gespeeld haha helaas is mijn taal later in de pubertijd weer afgezakt tot msn-niveau..)
Het zou kunnen. Mijn zoontje was motorisch best vlot alleen praten deed hij laat maar hij begreep het wel allemaal. Hij zit nu opspeciaalonderwijs omdat hij een laag iq heeft( Lijkt zijn moeder wel) Dus nee het zegt niks. Het kan wel natuurlijk. Vind mijn dochtertje gemiddeld ze is bijna een en zegt miauw mama papa arunnn op haar manier open nee. Qua praten vind ik haar dus vlot vergeleken haar broer maar of dat wat zegt voor de toekomst de tijd zal het leren. Wel leuk om een leer gierig kind te hebben.
ik denk gewoon dat de een vlot is en de ander normaal of langzaam en dat ze elkaar allemaal weer tegen komen op de basisschool toch? En daar zullen 1 of 2 snelle bij zitten...
idd, ik vind het ook allemaal niet schokkend, ze is ook pas 1 1/2, in de kleuterklas zullen ze allemaal wel weer gelijk lopen.
Ik denk niet dat haar vlotte ontwikkeling per definitie duidt op een hoog iq, het kan wel. Maar bij ons zit het in de familie, mijn vader, zusje en ik zijn alledrie hoogbegaafd (ik haat dat woord, maar goed) en ik ontwikkelde me normaal tot traag, mijn zusje was wel wat vlotter. Je zult het moeten afwachten, persoonlijk lijkt het me prettiger een iq tot 125 ofzo te hebben, want een hoge intelligentie brengt ook een hoop frustraties en irritaties met zich mee. Tot slot heb je gewoon een geweldig meisje, hoogbegaafd of niet. Ik vind het altijd erg leuk haar over haar nieuwe ontdekte woorden en andere dingen te horen.
Oh ja, wat ik me ook afvraag, verloopt julia's ontwikkeling versneld? Want over het algemeen lopen kindjes voordat ze gaan praten. Rationeel gezien is haar vroege praten een logisch gevolg van haar vroege lopen,en lijkt me niet dat dit nu extreem sneller gaat dan bij andere kinderen in dezelfde fase. Daarnaast leggen veel kinderen van anderhalf al heel goed verbanden, alleen zijn zij nog niet goed in staat deze verbaal uit te drukken.
Ik sluit me bij Marieke aan: een ontwikkelingsvoorsprong kan op hoogbegaafdheid duiden, maar dat hoeft lang niet altijd. Ik ben zelf wat men hoogbegaafd noemt (vind het ook geen prettige term), ik ontwikkelde me vroeger motorisch normaal tot zelfs een beetje trager dan andere kinderen. Ik liep met 16 maanden. Daarna ging de ontwikkeling wel sneller dan andere kinderen met name op gebeied van praten en begrip/inzicht. Maar iet extreem. Pas vanaf een jaar of 2,5-3 begon je verschillen te zien en begonnen ook mijn ouders vermoedens te krijgen. Zo las ik met 3 jaar vlot hele boekjes. Op de kleuterschool werden de vermoedens sterker en in groep 3 begonnen de testen, klassen overslaan ed. Hier hoorde ook een extreme gevoeligheid bij. Mijn zusje ontwikkelde zich sneller dan ik, dat was echt een vlotte. Zij bleek later gemiddeld intelligent. Ik heb altijd gehoopt dat mijn kinderen dit niet zouden "hebben" , het heeft me ook veel dingen opgeleverd die ik liever niet zou willen hebben. Het enige wat je kunt doen is Julia de dingen aanbieden waar zij zich prettig bij voelt. Als dat betekent dat ze behoefte heeft aan andere/meer uitdagingen, moet je dat doen. Maar zorg idd voor voldoende rust en afschakelmomenten voor haar. Volg gewoon je moederhart, jij weet zelf wel wat het beste voor haar is. En geniet bovenal van haar, maar dat doe je volgens mij wel
als mijn zoontje niet wilt spelen enzo dan gaan we naar buiten.ik denk dus niet zoiets van, hij verveelt zich, dus ik moet nu stimuleren, hem cijfertjes leren of zo. gewoon lekker wandelen...
Ik kom uit een familie van zeer hoogbegaafden (iq's hoger dan 140..) en ik kan je alleen maar zeggen... het is een afwijking die net zoals laagbegaafdheid aandacht nodig heeft en misschien nog wel meer. Waarom omdat Nederland wel ingesteld is op mensen die onder gemiddeld functioneren en niet op ruim daarboven. (Ik ben trouwens niet een van die zeer hoogbegaafden. Ik heb een iq van ongeveer 120-125 en dat is dus ook ruim boven het Nederlands gemiddelde) Hebben mensen eigenlijk wel voor ogen wat gemiddeld is in Nederland? VMBO (MAVO-C) is gemiddeld in Nederland! Van elk kind wat dus ouders heeft met HAVO of meer mag je dus verwachten dat hij of zij boven gemiddeld begaafd is.. Is dat kind dan ook zeer hoogbegaafd? Waarschijnlijk niet want dan hebben we het over 2 tot 4% van de bevolking. En dan de kans dat die hier op het forum zitten.. mwoah.. kans zeer klein (niet nul!) Mijn zoontje is ook een hele snelle en ik vind dat niet vreemd. Mama heeft een WO achtergrond en papa ook... Hij is dus hoogst waarschijnlijk in ieder geval bovengemiddeld begaafd. Met 2,5 valt daar nog weinig over te zeggen. Mijn neefje is 9 daarintegen en overduidelijk zeer hoogbegaafd en dat vraagt het nodige 'management'. Ik snap trouwens niet zo goed waarom mensen zo vaak beginnen over de motorische ontwikkeling van een kind en dit betrekken op intelligentie. Ik geloof niet dat er enig verband is tussen snel lopen en goed leren