Haha, ik had het inderdaad niet goed uitgelegd, maar dit bedoel ik inderdaad. Ze weet dat ze niet alleen op de trap mag, maar samen. Dat bedenkt ze zich al wanneer ik het over boven heb.
Pfff ff globaal gelezen wat er geschreven was nadat ik naar mijn werk vertrokken was. Gentle: hier gaat Emma iig met 2 naar de psz, juist voor de sociale interactie met andere kinderen (gaat niet naar kdv) ik wil dan ook het liefste dat ze naar een peuterSPEELzaal gaat en niet een of andere voorschool, naar school kan ze nog lang genoeg. 2 is hier wel echt de minimum leeftijd. Frustraties vallen nu wel mee ook omdat ze motorisch best vlot is. Maar toen ze heel klein was en haar handjes nog niet goed kon gebruiken om dingen te grijpen kon ze daar woest om worden. Dan zag je haar bijna denken als ze van knuistjes naar speeltje keek en terug "dat moet toch te doen zijn!' maar ze kon het fysiek gewoon nog niet voor elkaar krijgen. Dus dat ben ik maar gaan oefenen (ze kreeg het op een gegeven moment wel voor elkaar om met dichte vuistjes een speeltje naar haar mond te trekken ) toen ze eenmaal haar handjes kon gebruiken om dingen te pakken was het goed en lag ze lekker te rommelen met bv haar teigetje rammelaar. Toen kon ze er 'zelf' mee verder en was het gewoon weer een vrolijk kindje. Het is wel een pietje precies (net als papa, mamma is een rommelmuts ), ook in haar praten, ik heb begrepen dat klanken als L en S voor kleintjes erg moeilijk zijn, haar eerste woordje na papa en mama was 'aai' haar tweede was met net een jaar 'poesssss' ik zei 'Jekker' toen ik anderhalf was, zij zegt 'lekker' en niet omdat we haar constant lopen te verbeteren ofzo. Is ze hoogbegaafd? Ik weet het niet, en van mij hoeft het ook niet want daar zitten zeker ook nadelen aan. Maar tot nu toe is het wel een kind dat een bepaald soort 'honger' heeft en graag alles wil weten, dus ik krijg regelmatig boekjes onder mijn neus geduwd met de mededeling: 'lezen!' Daar gaan we spelenderwijs in mee, pushen doen we zeker niet. En ik ben er ook niet altijd gelukkig mee dat ze door een hoop mensen toch wel ouder geschat wordt, want dan worden toch vaak dingen verwacht die je echt nog niet kunt vragen van zo'n jong kind (qua gedrag vooral) ze is natuurlijk nog steeds maar krap anderhalf. En verder is ze ook echt lekker anderhalf en haalt ze met veel plezier de keukenlades en kasten leeg als ze de kans krijgt en is ze helemaal gek op alles was 'beest' is, zondag in de dierentuin was ze helemaal weg van de leeuwen. Enniewee, wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen: hou het leuk, voor haar, voor jou. En als zij het leuk vindt om met cijfers bezig te zijn op het moment, laat dan es wat boekjes of speeltjes die daarmee te maken hebben 'toevallig' binnen haar handbereik slingeren, dan kan ze zelf bepalen of ze er iets mee doet.
Maar het is toch doodnormaal dat een dreumes/peuter die 'honger' naar nieuwe dingen heeft?! Dat heeft élk kind, anders lijkt het me ook niet normaal...
Ik was vroeger als kind erg gefrustreed geweest.... Toen ik eenmaal alles kon wat ik wilde vond ik het zat hield het op met snel ontwikklen...Dus wat LovelyDK zegt de een heeft nu meer 'honger' dan de andere...
Waarom doe je daar nou zo flauw over? Ik heb een serieuze, niet opschepperig bedoelde vraag en er wordt steeds zo flauw gereageerd. Ik zit hier toch niet te liegen om aandacht te krijgen ofzo?
Oh sorry ik meid, ik reageer niet op jou hoor. Ik reageer in zijn algemeenheid op alle topics die ik over dit topic in de afgelopen 3 jaar zijn geweest. Opscheppen over hoogbegaafdheid zou trouwens redelijk dom zijn omdat het niet altijd bepaald een zege is... Het is gewoon grappig om te lezen hoe trots mensen op hun kindje zijn! Ik lees trouwens bij jou kindje geen zeer afwijkende zaken hoor dus ik zou me geen zorgen maken.
Ik kom uit een familie waar iedereen hoogbegaafd is op mijn moeder na. Zij heeft een IQ van 135 (dombo!) hihi. Maar het grappige is dat alleen mijn vader zich zeer snel heeft ontwikkeld als kind en de rest juist niet. Wij waren allemaal heel traag en ook deze stempel hebben wij pas gekregen toen we een jaar of 10 waren. Het heeft ons nu als volwassen mensen geen windeieren gelegd maar jeetje het is als kind echt eerder een vloek dan een zegen! Wij werden ook echt vervelende pubers die alleen maar de grenzen opzochten omdat we gewoon niks beters te doen hadden. Mijn zus had nog het geluk dat zij een stuk rustiger was maar ik was druk en communicatief gezien veel te ver. Maar oke, het grootste probleem blijft dat mensen je altijd een patser vinden als ze het eenmaal weten en je mag er sowieso niet over praten omdat mensen je gewoon niet willen geloven. Ik vind het allemaal prima inmiddels maar vroeger was het echt lastig. Ik hoop dus dat je kindje gewoon gelukkig en gezond en misschien slim is maar niet hoogbegaafd...Er zijn echt leukere dingen.
onze zoon is ook extreem vroeg met alles. Het consultatieburo noem hem een slim mannetje. Ik hoop dat hij een slim mannetje blijft, maar bij voorkeur niet hoogbegaafd. Ik zou het fijn vinden als hij goed kan meekomen. Mijn zoon praatte met net voor zijn 2e verjaardag nog niet zoveel, nu maak hij hele volzinnen met meervoud enz. in 2 mnd tijd. hij liep al met 8 mnd, hij maak met sleutel deuren open en kon met anderhalf een motor starten, mijn vader deed het 1 x en hij deed het zo na. Ik heb echt mijn handen vol aan hem. Vooral toen hij nog niet kon goed kon praten was hij heel gefrusteerd. Vandaag kwam hij naar mij toe, hij had zere tand, moest de dokter bellen, zulke dingen zakt mijn broek wel van af hoor! Maar we zien wel wat de tijd brengt! gr brenda
Hoi , Niet alle reacties gelezen, maar een heel herkenbaar verhaal ! Als je " zo'n" kind hebt ( je snapt wat ik bedoel hoop ik), laat je kind JOU duidelijk merken dat het uitdagingen wil.....kap dat vooral niet af !!! Onze peuter was hetzelfde, kon al tellen met 2 jaar en was zindelijk met 1,5, heel erg verbaal, en nieuwschierig, wij als ouders hadden het gevoel steeds 2 stappen achter te lopen en " moesten " steeds opnieuw uitdaging zoeken omdat hij zich anders ging vervelen.... Nu 6 jaar later blijkt hij hoogbegaafd ! Nu zal dat niet altijd zo zijn, maar door reacties van anderen ben ik ook wel eens gaan twijfelen ( hij is heus niet meteen hoogebegaafd hoor, werd er dan gezegd bv op het CB, terwijl ik eigenlijk alleen maar vertelde wat hij kon en deed ). Ik vond en vind nog steeds dat een sociaal leuk mens zijn het allerbelangrijkste is, NAAST natuurlijk jou kind bieden wat het nodig heeft, en in mijn geval is dat zeker : uitading !!!! Succes en geniet ! JUUL
deel 2 : Trouwens, hoogbegaafdheid, wordt door de buitenwereld als lastig en moeilijk gezien. Dit is een lastig vooroordeel en dit wordt juist gecreeerd door de buitenwereld het gaat ook om hoe en op welk hersengebied iemand hoogbegaafd is en of er disbalans is !!, want dan kan het fout gaan !!! en zeker in deze tijd met deze grote klassen MIjn zoon is op visueel verwerkingsgebied net een computer,kan extreem goed rekenen en lezen maar kan hele dagen met vriendjes voetballen en is nog sociaal ook. Goh das gek !... En daar doen wij als ouders enorm ons best voor !! samen met de juf... Dus opmerkingenals : voor mij hoeft het niet 't is geen zege vind ik een beetje simpel.... Hier dus een hele trotse ( ok en dan maar opschepperige...) moeder !!! Juul
hoogbegaafd of niet, je kindje heeft meer uitdaging nodig als het zo voor loopt. En dat kan je bieden op dagelijkse basis. Voorbeelden zijn al genoemd. idd is het goed dat het niet gesrustreed raakt want als het een keer iets niet in een keer kan dan is het goed om te benadrukken dat dat niet geeft en heel normaal is dat iets niet meteen gaat. maar verder is het prima als een kindje voo loopt en lekker veel kan! heerlijk! Zelf heb ik er geen ervaring mee want onze kleine is 7 maanden (maand te vroeg geboren) en heeft een rpima ontwikkeling, niet te vroeg niet te laat maar is wel een lekker actief mannetje dat heel sociaal is en overal bij wil zijn. zelf deed ik alles snel en vrij vroeg. Maar hoogbegaafd ben ik niet haha! gewoon de middelbare school afgemaakt en het onderwijs in gegaan. ) maar om op het onderwerp terug te komen: veel uitdaging en ook de sociale kanten stimuleren en dan wordt het vast een leuk kind! ) (als dat het niet al was haha!)
Mijn oudste was met taal ook erg snel, sprak 2 woord zinnen voor zijn eerste jaar, maar was motorisch niet sterk. Hij liep pas laat en was een billenschuiver. Ik denk dat als kinderen in een bepaald gebied wat langzamer zijn, ze het andere deel juist weer beter en sterker ontwikkelen. Op het cb kregen we trouwens veel commentaar dat Steijn motorisch niet zo snel was als zijn leeftijdsgenootjes en dat taal maar taal was en dus in haar ogen niet belangrijk! :x We waren geen bezorgde ouders zei ze. Maar ik denk dat alles uiteindelijk wel goed komt en dat de 1 nu eenmaal wat langzamer is dan de ander. (en ik had gelijk ) Hij is nu 4 en zit sinds januari op school, hij zal altijd wat klungeriger blijven dan andere kinderen, maar zijn honger naar taal zal niet veranderen. Zijn leerkracht zegt ook dat hij alles wil weten ook wat woorden betekenen en ze daarna zelf correct gebruikt in zinnen. Hij was op het kdv altijd erg geliefd omdat hij altijd van alles bedacht (garages, racebanen etc..) Hij bedacht hele constructies hoe dingen opgebouwd moesten worden. Hij vindt het heerlijk om buiten te spelen met zijn broertje en vriendjes maar is ook gek op bijv. de iPad en kan daar zo een uur zoet mee zijn. Ik hoop dat hij altijd zo blijft
@ christiea: klinkt als mijn broertje van bijna 7 Een ontzettend pienter jongetje, heel erg bezig met bouwconstructies, moeilijke woorden en ingewikkelde rekensommetjes. Hij kan prima met andere kinderen spelen, maar hij is toch wat meer op zichzelf dan zijn oudere broers en zussen. Zou kunnen dat hij een hoger IQ heeft dan mijn andere (tevens slimme) broertjes en zusjes, maar het vormt geen probleem. Zolang leerkrachten er goed op in weten te spelen en het kind zich gelukkig voelt, is het allemaal prima.
Meen je niet! Wij hebben bij ons onderzoek 140 als richtlijn gehoord. Maar niet tegen mijn moeder vertellen hoor haha. We maken nu al 20 jaar grapjes over haar "niveau".
Hier twee vlotte kindjes. Zowel onze zoon als dochter zijn door het cb en de leidsters op het kdv als vlot omschreven. Onze dochter heeft het op de motoriek gegooid (die kon met 6 maanden de pincetgreep al) en onze zoon is zeer taalvaardig. In het algemeen lopen ze voor op de ontwikkeling. Ze zijn verder snel verveeld en gefrustreerd als iets niet lukt. Sprak van de week een leidster op het kdv en ons zoontje is 3jr en 3 mnd. Ze gaf aan dat Wietze wel klaar is op het kdv en toe is aan school. Hij geeft zelf ook minimaal 1 keer per week aan dat ie graag wil. Wij hopen dat ze niet hoogbegaafd zijn (mijn man en ik hebben beide een IQ van rond de 135). Aangezien ze in ieder geval laten zien dat ze slim zijn en veel doorhebben, geven wij ze wat ze nodig hebben. Doen niks extra's met bijv. taal of cijfers. Heb altijd begrepen dat ze dat beter op school kunnen leren, aangezien daar een vast patroon is van aanleren. Wij hebben het geluk dat de basisschool bij ons in de wijk ook Leonardo onderwijs biedt. Mochten ze dus meer nodig hebben dan het reguliere onderwijs kan geven, dan hoeven ze niet naar een andere school. Wat wij het belangrijkste vinden is dat ze leren omgaan met anderen. Dus vooral sociaal wijs worden. Het leren komt er wel uit, zeker omdat wij als ouders daar alert op zijn en ook mondig genoeg.
Beste dames, Poeh, wat een hoop directe en indirecte emotionele reacties op een normaal topic van een moeder die trots is op haar kind, en hier ook vragen over heeft. Daar is ZP toch juist voor? Om anoniem die dingen met anderen te kunnen delen waar je je normaal in een gesprek minder snel aan zou wagen omdat je bang bent be- of veroordeeld te worden? Hoogbegaafdheid, zowel de term als ook de inhoud, roept een heleboel, -vaak negatieve of flauwe- reacties op is mijn persoonlijke en professionele ervaring (ik werk als adviseur/trainer in de welzijnssector/opvoedingsondersteuning). Toen mijn zoon na 7 jaar van zoeken, twijfel en veel ellende eindelijk 'het etiket' hoogbegaafd en ADHD kreeg, is ons leven er erg op vooruitgegaan (zowel zijn leven als dat van zijn oudere broer, jongere zusje en van ons als ouders). Hij gaat nu naar Leonardo-onderwijs en slikt concerta. Wat mij het meest verbaast heeft is de reactie van de buitenwereld. Voorheen altijd klaar om ons en mijn kind te veroordelen op druk, asociaal en vreemd gedrag stond men nu weer klaar om te vertellen dat concerta (ritalin op dagbasis) heus niet altijd een goede oplossing is, en dat hoogbegaafdheid niet iets is om over op te scheppen (alsof wij dat doen, het benoemen is echter al genoeg om deze reactie te krijgen). Het her- en erkennen van hoogbegaafdheid heeft ons erg geholpen in het omgaan met en helpen van ons kind, that's all! Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en als ouder wil je je kind zoveel mogelijk helpen en ondersteunen in het opgroeien, logisch toch? Gentle, ik snap jouw vragen daarom heel goed. Er zijn al genoeg reacties geweest die hebben gemeld dat je nu nog niet zoveel over hoogbegaafdheid kunt zeggen, maar wie weet. En als het na een tijdje zo blijkt te zijn, dan is het fijn als er mensen en instanties zijn die jou kunnen helpen je kind te ondersteunen. Succes met je meisje, zo te lezen geniet je in ieder geval volop van haar en dat is toch het belangrijkste.. Stitchie