drieling mamma's

Duda, fijn dat jullie kleintjes steeds sterker worden! En knap dat je volledige moedermelk kan geven!

Miepie, super hoor!

 

Wow, Duda, super dat je genoeg melk hebt om alledrie volledig te voeden! En wat doen ze het goed... fijn hoor. Denk je genoeg aan jezelf? Niet alleen qua rust nemen als je thuis bent, maar ook om even stil te staan bij alles wat er met jullie jonge gezinnetje gebeurt? Wel heel fijn dat je schoonmoeder schoon komt maken. Wij zijn onze poets kwijt Ze heeft een vaste baan gevonden bij een schoonmaakbedrijf. Nu niet zo heel erg, maar hoop toch er snel weer een te vinden.

Loesie, Lea, thanks. Loes, kom er gewoon niet aan toe om bij vw ook alles bij te houden, is met hier en smep erbij teveel... sorry.

O, ik ga trouwens nog iemand hier langssturen (als ze interesse heeft): vrienden van ons blijken ook zwanger van een drieling, haha. What are the odds... Jetje, ongeveer even ver als jij nu.

Jet, Mama van Lizzy, hoe gaat het bij jullie? Geen bericht = goed bericht hoop ik?

Adi, vannacht weer zo goed geslapen? Hoop het voor je...

Suzan, kleine te grote kleertjes aan het wassen las ik... mt44? Of 50? Wij hebben thuis een enorme tas met 50 staan, 44 heb ik maar weinig en kleiner helemaal niet. Eerst maar eens zien hoe lang ze zijn als ze geboren worden... en dan kunnen we dan altijd kopen wat we nodig hebben (ik ging zelf direct in 56 en na 2 weken al naar 62. Niet heel zwaar, wel heel lang).

 

MIepie, wat een goed nieuws meid! Ik krijg er kippevel van, je bent al 28 weken!!!! Een reden voor een feestje! (oh wat heb mezelf toen getrakteerd )

Maatjes kleiner dan 44 zou ik niet halen, dat is echt niet nodig. Zolang de kindjes in de couv liggen mogen ze nog geen kleertjes aan, alleen soms een rompetje. Als ze in een wiegje mogen wegen ze al min. 1.700gram en passen maatjes 44 al.
Je kunt wel vanuit gaan dat je tot ong uitgerekende datum de maat 44 (en sommige kleine maatjes 50) nodig zult hebben. En met drie kleintjes heb je toch nog wat kleertjes nodig hoor.

- Maatjes 50 die toen v.a. ong week 36 wel pasten waren van Hema, Impfs&Elfs en VillaHapp. De rest was echt te groot.

Duda, wat een geweldige berichten van jullie kant, echte kanjers zijn het! En echt super knap dat je ze alle drie volledig kunt voorzien van melk. Ben jaloers, mij is dat alleen de eerste 3 weken gelukt.

Hier gaat het HEUL goed, het zijn echte peutertjes geworden. Ze rennen alle drie de hele dag door het huis en spelen echt samen. Dat is echt enorm leuk om te zien. Ze zijn bekant de hele dag verstoppetje of tikkertje aan het spelen met elkaar en dan gillen ze van plezier.
We zijn nu ook in een fase beland dat ze dingen aan elkaar GEVEN, ipv alleen maar afpakken, dus dat is ook weer fijn en gezellig.
We zijn per 1 febr verhuisd en nu hebben alle kindjes een eigen slaapkamer, dat scheelt ons wel wat ren- en vliegwerk. Na ong 14 maanden werden de meiden hier ook wel wakker van elkaar, en Aldin kon al nooit bij zijn zusjes slapen. Hij is heel gevoelig van aard, en slaapt enorm licht. De drieling-zijn, hele zkh-periode, gezamenlijke kinderkamer. Ondanks alle 'aanwennen' wordt hij wakker van elk geluidje. Eigen kamer geeft hem nu ook veel rust en hij slaapt langer en dieper.

Miepie, vrienden met ook een drieling? Hoe gaaf is dat?? Stuur maar snel hierheen!

 

Wat goed om van je te horen Miepie! Hoe staat het er nu voor in je buik? En ben je thuis, of nog steeds in het ziekenhuis?

Kersverse drielingmoeders: hoe is het nou in het echt om moeder van 3 tegelijk te zijn? Beetje gekke vraag misschien, maar je bedenkt allerlei scenario's, maar weet gewoon niet hoe het gaat zijn totdat het zover is volgens mij.

Ik was woensdag op de 9-maandenbeurs en heb even staan praten met de voorzitter van de NVOM; een drielingvader. Die wond er geen doekjes om (gelukkig) en meldde me dat het gewoon echt loodzwaar is de eerste jaren. Inmiddels zijn zijn zoons 12 jaar, dus dan is het natuurlijk hele andere koek, maar de eerste jaren vond hij niet echt een feestje.

Hier gaat het verder prima. Heb tot nu toe nog geen stompje, schopje of iets dergelijks gevoeld. Wanneer hadden jullie dat voor het eerst?

Fijne dag allemaal!

Groetjes,
Jetje

 

Hé Adi, wat heerlijk dat ze nu allemaal een eigen kamer hebben.... wij zullen over een tijdje ook moeten gaan kijken wat we gaan doen; verhuizen of de zolder verbouwen. We hebben nu 2 kamertjes vrijgemaakt en ze slapen dan samen in de ene, kledingkast staat in de andere, maar daar kan dus zo een ledikantje naartoe als het nodig is.

Jet, ik had al heel vroeg dat ik een raar kriebeltje voelde... maar het duurde best lang voor dat duidelijk een trapje werd, geloof rond de 18 weken (wat natuurlijk nog steeds vroeg is). Sinds een week of 6 is het ook van buitenaf zichtbaar, steeds duidelijker. Heel apart gevoel en heel fijn om al zo'n contact met ze te maken - af en toe irritant als ze je echt wakker trappen 's nachts (moet er dan stiekem eigenlijk ook wel om lachen)

 

Hoe is het hier met iedereen?
Duda, las dat W, L en I naar de medium care zijn, super zeg!! Nog even en ze komen thuis....

Ik mocht afgelopen weekend een nachtje naar huis, wat een luxe, maar wat vermoeiend ook. Merkt dan pas hoe verzwakt je bent.... infuus is eruit gehaald voor ik naar huis ging en mag er nu voorlopig (zolang ik niet weer vocht ga vasthouden) ook uitblijven, en ik hoef ook geen vochtbalans meer bij te houden.
Waarden blijven redelijk stabiel, maar dus wel te hoog om me helemaal naar huis te sturen, dus ik blijf voorlopig waar ik ben.

Morgen weer een groeiecho, ben heel benieuwd hoe groot ze nu geschat worden. Afgelopen vrijdag was er bij Flupke een bloedinkje tussen de schedel en het hersenvlies te zien, dus ben ook vooral benieuwd hoe het daar nu mee staat. Artsen kunnen er eigenlijk weinig van zeggen wat het betekent, het komt heel vaak voor, maar moet natuurlijk niet erger worden. Flupke beweegt in elk geval goed en ook de CTGs zijn goed, dus probeer er maar niet aan te denken .
Van het weekend weer eens op de weegschaal gaan staan thuis: sinds het begin van de zwangerschap precies..... 1 kilo aangekomen, hahahaha! (was ook flink te zwaar hoor, dus kan het goed hebben )

 

Suzanne, las op hyves al dat je kleintjes het super doen! Heerlijk hoor, hopelijk snel alledrie naar huis...
Mijn schoonzusje heeft het nog steeds erg moeilijk met dat ze de eerste weken voor haar gevoel niet echt heeft kunnen connecten met haar zoontje, had ook nog een peuter 'thuis' rondrennen (en zaten bij ons in huis, ze wonen in het buitenland). Kan je moeilijk tips gaan geven, maar denk wel dat het belangrijk is dat je het voor jezelf benoemt en erover praat.

Hier net weer groeiecho gehad. Quick ligt helemaal onderin mijn bekken, hoofdje was niet op te meten (en ze hebben alledrie een groot hoofd naar verhouding met de rest vh lichaam, papa's genen...) - wordt nu geschat op 1150gram.
Sjors is van hoofdligging weer naar dwarsligging bovenin mijn buik gegaan - net onder mijn ribben. Hoofdje ook slecht te zien door de ligging, dus ook niet gemeten. Wordt geschat op 1208 gram. En Flupke was goed gegroeid, al baalde ik stiekem een beetje dat de enorme groeispurt niet heeft doorgezet. Hoofdje was moeilijk meetbaar, maar was in verhouding met de rest vh lichaam, dus wél meegenomen in de meting - schatting is nu 900gr (dus wel 200gr zwaarder dan 2 weken terug, artsen zijn heel tevreden).

 

O, en Suzanne, wat een heftig verhaal van het teamgenootje van je man... en wat een kleintjes inderdaad! Heftig hoor, wat een gemengde emoties komen er bij zoiets kijken......

 

Hey Meiden,

Wat leuk toch om hier ervaringen te mogen lezen. Ben zo nieuwsgierig hoe het allemaal gaat zijn! Heb op de 9-maandenbeurs met de voorzitter van de NVOM staan praten (drielingvader) en die gaf aan dat het gaaf is, maar giga zwaar de eerste járen. Natuurlijk bedenken we dat zelf ook wel, maar toch kun je er geen echte voorstelling van maken. Hebben ook nog geen kinderen, dus 't zal echt een hele verandering zijn.

Toch prettig om te lezen dat jullie, reeds drielingmoeders, ook aardig erin slagen om te genieten van de kleintjes. Tenminste, die conclusie trek ik uit jullie woorden hier op het forum.

Miepie, wat goed dat je kindjes mooi gegroeid zijn, al snap ik je teleurstelling ook wel een beetje.Je moet maar zo denken: voorlopig zitten ze nog lekker bij jou binnen en kunnen ze alleen nog maar groter groeien.

En ja, wat een verdriet bij het teamgenootje van Suzanne. Ook dat zijn dingen die mij wel eens bezighouden. Absoluut niet elke dag, of een hele dag, maar mijn gedachten gaan wel eens in die richting. Hebben jullie daarover nagedacht tijdens de zwangerschap? Ik bedoel: in ons geval wilden we eerst gewoon heel graag zwanger worden en toen bleek dat dat 3-dubbel gelukt was, was er niet alleen vreugde maar ook lichte paniek. Maar aan dat idee wen je zó snel, dat je er ook niet meer aan moet denken om een kindje te verliezen. Welk gevoel zal er dan overheersten? Vreugde of verdriet......Ik wil er niet te veel over nadenken, want dat is volgens mij nergens goed voor. Maar ik ben wel benieuwd hoe jullie dat ervaren?

Fijne dag allemaal!
Jetje

 

Jetje, ik heb het wel altijd in mijn achterhoofd gehad... maar er nooit echt over willen nadenken tot we gedwongen werden dat wel te doen door de situatie. Toen ik 4 weken geleden het ziekenhuis inging werden de twee groten geschat op +- 650/700 gram, maar Flupke maar 414 gram. Tot de vorige groeiecho twee weken terug werd ook herhaaldelijk tegen ons gezegd dat ze voor Flupke weinig zouden kunnen doen als ze al geboren zouden worden en dat ze als Flupke achteruit ging zouden kiezen voor de andere twee ipv voor een bevalling. We hebben zelf altijd het gevoel gehad dat het wel goed zou komen met Flupke, maar hebben het ondertussen ook wel gehad over een evt. begrafenis, hoe de kaartjes aan te passen, etc. Dingen waar je het gewoon niet over wíl hebben en volgens mij ook maar niet teveel bij na moet denken tot het echt aan de orde is.

Hihi, Duda, zag dat jouw kanjertjes toen met de extra groeiecho met 28 weken (omdat Ilse niet hard groeide) op zo'n beetje hetzelfde geschat werden als onze kleintjes. Grappig... en geeft weer wat vertrouwen .

 

Miepie, en Ilse doet het nu geweldig. Ze krijgt toch de meeste flessen leeg (ligt ook aan het meisje zijn, die zijn beter in de fijne motoriek, jongens weer in de grove motoriek). Heb jij nou longrijping gehad?

Suzanne, jouw kinderen doen het ook goed! Ik herken het verhaal van niet lang genoeg in het ziekenhuis zijn. Ik heb niet nog een ander kind, maar moet wel aan mijzelf denken. Ik moet ook ergens mijn rust nemen.


Jetje, de kinderen zijn nog niet thuis, dus ik weet nog niet hoe het echt is. Ik heb wel nagedacht over het kaartje als er eentje het niet zou hebben gered. Ik wilde wel alledrie op het kaartje hebben en had het volgende gedicht:

Liefde en dood
Hand in hand
Onze liefde voor jullie
Tegen alles bestand

Toen ze er eenmaal waren, bleek al snel dat het sterke en dappere kinderen zijn.

Adi, heerlijk dat ze een eigen kamer hebben. Wij zijn ook aan het denken aan de toekomst. Mijn vriends werk gaat verhuizen. Gaan we mee? Blijven we hier? Of gaan we dichter bij familie wonen (ivm oppassen). Dat laatste betekent dat we allebei nieuw werk moeten vinden.


Mijn kleintjes zijn inderdaad naar de MC. Ilse en Lucas zijn nu ook van de monitor af. Wouter moet vanwege saturatiedalingen en het hebben van een flowsnor nog wel aan de monitor. Hij is wel al aan het weanen ( paar uur zonder en dan paar uur met snor). Wel af en toe een daling, maar niet zo vaak meer. Vandaag hebben ze een echo vd schedel gehad ( krijgen ze elke twee weken) en ook geen bijzonderheden. Oogarts is langsgeweest om het netvlies te bekijken en ook daar was alles goed.

Voor degene die het niet op hyves hebben gelezen de gewichten met tussen haakjes de geboortegewichten.

Lucas 2040 (1385)
Wouter 2360 (1350)
Ilse 2005 (1234)

De kinderarts gaf aan dat hij verwacht dat ze een paar weken voor de uitgerekende datum naar huis mogen. Ik was 29 maart uitgerekend. Dus misschien een leuk verjaardagscadeautje...

 

Zeg:xga jij je eens gauw druk maken om andere dingen! (of het liefste helemaal niet druk maken!!)
Het loopt bij ons allemaal lekker en jij hebt nu 3 lieve kleine kindjes waar jij je mee bezig moet houden!!!

En wij komen hier wel spieken hoor, haha, wees maar nie bang!

SMAK

 

Hoi mama's leuk jullie verhalen nog eens te lezen, is een tijdje gelezen dat ik nog op dit forum ben geweest, toen gaf ik ook al aan dat ik een drielingmama ben van ondertussen pubers die naar 16 jaar toe gaan.
@Duda proficiat met jou kindjes, zie dat alles goed met hun gaat, hopelijk mogen ze snel naar huis.
@Miepie Ik hoop voor jou dat je het nog wat kunt uithouden, lees dat je in het ziekenhuis bent? Blijf er zeker in vertrouwen meid, komt heus wel goed, je bent in goede handen. En over de gewichten zou ik mij echt geen zorgen maken, ik had er ook eentje die achter stond qua gewicht en bij de geboorte bleek hij het best er vanaf gekomen te zijn, hij was en nu nog steeds een echt vechtertje. Werd mij toen al verteld dat het meisje, met het zwaarste gewicht (2.600) harder moest vechten dan haar broer (1.800kg) omdat zij alles genomen had in de buik en er niks voor moest doen.

En inderdaad, is ook mijn advies, zolang de kindjes in het ziekenhuis liggen, denk aan jezelf, neem de nodige rust, want ik ging iedere dag 3 tot 4x naar het ziekenhuis om mijn kindjes te voeden, maar bij thuiskomst van de baby's begon zich dat te breken, ik was volledig kapot en was ten einde raad, gewoon omdat ik mijzelf een beetje verwaarloosd had en niet de tijd had genomen om te bekomen van de toch wel zware keizersnede.

Las ook terug dat iemand gesproken had met een drielingvader die het enorm zwaar vond. Het is natuurlijk zwaarder dan dat je maar 1 kindje hebt. Maar wat ik ervaren heb is dat je er zo inkomt dat je gewoon niet anders meer gewend bent, de eerste maand na thuiskomst is het een beetje uitzoeken hoe je het allemaal moet aanpakken, maar daarna begint het van zelf te lopen, het wordt een soort routine waar je aan gewend geraakt. Je weet gewoon niet beter, dat is het moederinstinct. Het is een hele drukte vooral de eerste jaren dat is een feit, vooral als de kinderen snachts niet willen doorslapen zoals bij mij het geval was. Maar overdag was het echt wel te doen. Het vraagt wel een enorme organisatie zeker als je gewoon eens even naar buiten wilt, je moet heel wat spullen mee en de auto wordt volgeladen.
Maar dames..ik zeg altijd, kijk aan ik heb het overleefd en mijn kinderen zijn nu 15 bijna 16 en het zijn prachtig pubers geworden. Ok de ene wel wat meer leerproblemen dan de andere door lichtgewicht, maar komt ook wel goed naar de toekomst toe, als het dat maar is.

Ik wens jullie nog allemaal veel succes toe

 

Hai Allemaal,

Dat was ik inderdaad Lincy. Mooi om jouw visie daar ook op te horen. Ik stel me ook een beetje voor wat jij schetst, maar zou me kunnen voorstellen dat de nachten je op een gegeven moment gaan opbreken. Heb jij wel gewerkt toen de kindjes klein waren?

Wat een ontzettend mooie tekst had je bedacht Duda. Krijg er tranen van in mijn ogen. Nou is dat niet zo raar, want tegenwoordig jank ik bij elke poep en scheet. Heel irritant, B).

Miepie, lig je nog steeds in LUMC eigenlijk? Was er gister weer om kindjes te kijken en toen vertelde de arts dat er momenteel nog een aantal drielingen op komst zijn. Van eentje weet ik dat, maar ik kon geen tweede bedenken, totdat ik thuis was en toen moest ik ineens aan jou denken.

Kindjes kijken was weer leuk! Goed gegroeid, nu ongeveer 200 gram en vruchtwater eerlijk verdeeld. We zijn weer verguld, dat begrijpen jullie!

Groetjes,
Jetje

 

Lincy, heb hier ook het idee dat ons kleintje de grootste vechter is - en laat richting de anderen ook flink van zich horen in mijn buik .

Jet, ik lig nog steeds in het LUMC ja, zoals het er nu naar uitziet komende weken nog wel . Waar heb jij je controles, op de 3e? Ik ben daar een paar keer heengereden voor echo's als hier boven (7e) de echo/laser kamer bezet was. Lig gewoon op de afdeling verloskunde/neonatologie.
Vorig jaar is hier zelfs een vierling geboren trouwens, met 34 weken! (Hihi, als je hier al even ligt dan hoor je nog eens wat ) en ik begreep inderdaad ook dat er nog een aantal drielingen op komst zijn hier - ben wel de enige die hier nu opgenomen is.

 

Hai Miepie,
Op de 3e heb ik mijn controles idd. Wie is jouw behandelend arts?
Jemig, een vierling......en 34 weken....wat goed zeg!
Ben je tevreden over de zorg in het LUMC? En vermaak je je nog een beetje?
Overigens is die andere drieling-moeder in spé net zover als ik. Is een spontane zwangerschap. Ze hadden al 2 kindjes en wilden toch nog wel een 3e......B)
Is jouw zwangerschap natuurlijk eigenlijk?

Groetjes,
Jet

 

@Jetje, nee ik ging niet werken. Ik had al gekozen bij de oudste zoon dat ik thuis wou blijven voor hem. Moet ook wel zeggen dat je hier in Belgie een goede hulp krijgt bij de geboorte van een drieling en meer. Een kinderverzorgster fulltime en poestvrouw hafltime, en dat drie jaar lang. Dus ik had overdag eventueel wel tijd om even bij te komen. Maar voor mijn ex, die ging werken had er niks aan. Hij kwam thuis en sprong meteen in met de kindjes. Zoals ik al aangaf, overdag was het vrij rustig omdat ze veel sliepen maar de twee jongens hebben ons twee jaar lang wakker gehouden iedere nacht opnieuw. Terwijl dochterlief lekker doorsliep. Maar ja wilt niet zeggen dat het bij jullie ook zo zal verlopen he. Achteraf kwamen we er achter dat een van de jongens steeds last had van oorontstekingen en astma. En zo een klein uk kon niet altijd aangeven wat er scheelde, alhoewel ze heel vaak op controle gingen bij de kinderspecialist.

@Miepie, zie je wel, je ervaart het ook al zo. Dus meid niet al te veel zorgen. Ik hoop dat je je tijd toch een beetje gestild krijgt daar in het ziekenhuis. Denk je dat je tot het eind daar moet blijven?

Nog even dit ter informatie, mijn kindjes zijn geboren op 35 weken met gewichten van 2.200kg, 2.650kg en 1.800kg

De enige nadelen dat we er nu van ondervinden is zoals ik al aangaf , eentje heeft verschrikkelijke problemen op school om te kunnen volgen, concentratiestoornissen zou te maken hebben met zijn geboortegewicht. Ook heeft hij samen met zijn zus een oogafwijking die verholpen kan worden met een bril. Dus geen echte grote problemen.

 

Jet, zelfde verhaal als bij jou; 2 teruggeplaatst waarvan er 1 gedeeld is. Twee-eiige drieling dus. (moet zeggen dat ik me de eerste maanden zó kon ergeren aan die vraag - echt íedereen vroeg dat als eerste... alsof drielingen alleen maar via IVF geboren worden :S. Maar heb me er inmiddels maar bij neergelegd dat dat frustratie is van mij, ik vond het heel beschuldigend klinken, zo van "dan is het je eigen schuld dat je nu een risicozwangerschap hebt". Geef nu dus maar gewoon antwoord ).
Er is hier elke week/twee weken een andere "semi-arts" op de afdeling (arts-assistent) die de standaard dingen doet en elke dag even langskomt, en mijn behandelend arts is De Boer - die zie ik dus op maandag en donderdag als er grote visite is. Ken je haar?

Lincy, wat een luxe, een poetsvrouw en au pair. Blijf het maar raar vinden dat er zo'n enorm verschil zit tussen NL en BE wat je "krijgt" van de overheid. Wij hebben wel een poetsvrouw, maar betalen die zelf (en da's een paar uurtjes per week). Ouders wonen 110km weg, schoonouders 70, dus die zullen best helpen wat ze kunnen maar kunnen niet heel snel even langs komen om bij te springen. Ik werkte 3.5 dag per week in het onderwijs, maar ga na mijn verlof stoppen (ook omdat - naast dat het bijna onmogelijk is om 3 plekjes op hetzelfde kdv te krijgen - 3 dagen kinderopvang ons bijna evenveel kost als dat ik verdien met 2.5 dag werken). Ik zie wel hoe het bevalt; we staan wel ingeschreven bij het kdv en ik kan redelijk makkelijk weer een baan vinden, dus kan altijd weer aan het werk als ik wil.

Net weer grote visite gehad; artsen zijn tevreden (al had De Boer net als ik gehoopt dat Flupke de groeispurt zou doorzetten, maar het lijkt erop dat ie nu stabiliseert en dus 2 weken achter blijft lopen) en waarden bleven allemaal stabiel. Op naar de 30 weken dus... Ze gaan nu wat vaker een CTG maken om de kleintjes extra in de gaten te houden, juist omdát het goed gaat, en ze dus de grens van wanneer ingrijpen wat versoepelen. Verder is het gewoon afwachten... en kijken wat de reden gaat zijn van bevallen (breken vliezen/weeën, één van de kleintjes die het zwaar krijgt, achteruitgang bij mij) en dat kan morgen zijn, kan over 4 weken zijn. We'll see....

 

*inbraak*

Miepie, wat fijn te lezen dat je alweer bijna 29 weken bent !! Dat gaat de goede kant op!! Hopelijk maakt flupke deze weken toch nog een klein groeispurtje. Weet je trouwens het geslacht van jullie kleine hummeltjes ook, of wordt dit een verrassing?
Ik hoop dat ze nog lekker een paar weekjes bij Mama kunnen rondzwemmen en dat jij je ook zo goed blijft voelen! Succes weer meid! Knap hoor hoe je het allemaal maar doet!!

*Breekt weer uit*