Toevallig heb ik het er met mijn man over gehad, nav dit topic. Ik zou absoluut willen dat mijn man verder gaat met zijn leven als ik kom te overlijden. Ik hoop dat hij dan een hele lieve vrouw zal ontmoeten die ook goed voor mijn kinderen zal zijn. Of mijn man nou 24 of 60 is als ik overlijd, leeftijd maakt niet uit om opnieuw verliefd te worden. Mijn oma is op haar 80e nog opnieuw getrouwd met (ook) een weduwnaar en ze hebben nog 5 jaar van elkaar mogen genieten! Fijn toch? Het is echt niet zo dat ze hun 1e man/vrouw vergeten waren hoor, die werden overal bij betrokken.
Ik hoop echt voor jou dat jou of je man dit nooit overkomt. Mijn man is 5 januari jl overleden en ik hoop toch echt een nieuwe liefde tegen te komen. Ik persoonlijk hoef niet meer te trouwen maar stel nou dat mijn vriend dat wel graag zou willen? Moet ik hem dan een huwelijk ontnemen omdat ik al eens getrouwd ben en nog getrouwd wil zijn met een man die hier niet meer is? Ik moet ook verder. Dat heeft mijn man mij op mijn hart gedrukt en het liefste hoopt hij dat ik ooit moeder wordt. Ik heb hem wel moeten beloven dat mijn eerste kind naar hem vernoemd word en dat hij altijd bij mij blijft, behalve dan lichamelijk. Nogmaals ik vind het heel raar om iemand zo te veroordelen terwijl het voor haarzelf waarschijnlijk ook heel moeilijk en dubbel is. Ze heeft hier niet om gevraagd
Ik vind niet dat je hier over kan oordelen...... kijk ze gaat heus niet van haar overleden man scheiden omdat ze t zat is, maar omdat dit waarschijnlijk door die stomme regels in NL nodig is omdat je anders niet opnieuw kan trouwen. Ze is nog zo jong, en ik vind het alleen maar fijn dat ze haar geluk opnieuw heeft gevonden. Moet ze dan de komende 55 jaar alleen gaan zitten rouwen? Ik vind dat soort dingen echt een keus van iemand zelf.... iedereen verwerkt het op zijn eigen manier
Mijn man was getrouwd, zijn vrouw overleed en nu is hij met mij getrouwd en hebben wij samen een zoon. Ik zou het eigenlijk raar vinden als mensen dat niet zouden vinden kunnen. Moet hij dan zijn hele verdere leven treurend op de bank blijven zitten omdat zijn vrouw is doodgegaan? Dat kan ook de bedoeling niet zijn. En waarom zou je wel een leven met iemand mogen opbouwen, maar niet mogen trouwen..? (dat proef ik een beetje uit de openingspost). Dat is toch gek? Wij zijn overigens niet voor de kerk getrouwd. Dat heeft hij bij zijn eerste huwelijk wel gedaan en (zijn letterlijke woorden) 'zie wat dat hem gebracht heeft....'. Over moeten scheiden van een overleden echtgenoot weet ik dus niets. Lijkt me erg raar, maar goed, er zijn wel meer rare dingen binnen de (katholieke) kerk. Oh, en nog een aanvulling: zelfs de ouders van mijn mans eerste vrouw zijn erg blij dat hij opnieuw het geluk heeft gevonden en zijn nu superlieve bonus-grootouders voor onze zoon
Vaak als de man of vrouw ziek is,en daaraan zal overlijden,dan worden over zulke dingen gesproken. Als mijn man zou overlijden,dan zal ik misschien best hertrouwen.Heeft helemaal niets met respect te maken.Het hele leven draait om liefde.En scheiden van een overleden persoon hoeft helemaal niet,dat is onzin.Als ik ziek zou zijn,dan zou ik ook tegen mijn man zeggen dat hij best mag trouwen met een nieuwe vrouw. Mijn vader is overleden,en deze gesprekken hebben hij en mijn moeder zovaak gehad.Mijn moeder heeft nu sinds een jaar een vriend en is dolgelukkig. Mijn vader zou het zeker goedgekeurd hebben!
Ik vind ook dat ook al ben je allebei gezond over dit soort dingen moet hebben, ook over hoe je alles wilt hebben mocht er wat gebeuren e.d. dat soort dingen zijn belangrijk en bespreek je niet alleen maar bij ziekte dit behoor je gewoon te weten van elkaar zodat je niet met vragen (hierover) achterblijft.. Ik vind het niet perse respectloos naar je overleden partner toe hoor is maar net wat jullie samen hebben afgesproken en iedereen verdiend natuurlijk opnieuw geluk..
hahaha! Leuk dat je het vraagt. Nee het zit zo;'Mijn biologische Opa is overleden toen ik pas 2 jaar oud was. Mijn Oma was toen al samen met iemand anders, mijn "stief" Opa om het maar zo te zeggen, hij is dus nu 57. Mijn Oma daarintegen is overleden op 72-jarige leeftijd. Maargoed, dat had niemand ooit gezegd, ze leek altijd zo veel jonger dan ze was. Mijn ouders zijn 47 en 48 en ikzelf ben 21, vrij normaal dus.
Ik denk dat het bovenstaande bijna onmogelijk is. Dat is wel heel erg gepland allemaal en zo is het leven nu eenmaal niet
Het eerste wat mijn man doet als ik er niet meer ben is een knipje laten zetten en je prioriteiten op een andere manier stellen als andere mensen valt prima te stellen natuurlijk, net zoals ik thuis ben voor de kinderen omdat wij dat belangrijk vinden, vinden wij dit ook belangrijk mocht een van ons tweeën wat gebeuren.
Ik snap je gedachtengang wel, maar je weet nooit hoe het leven loopt. Je kunt je wensen hebben, maar die zijn meestal toch bij te stellen. Zeker omdat je gewoon niet weet hoe het is om je partner te verliezen en daarna je leven weer op een andere manier in te delen. Het loopt zoals het dan loopt en wie weet wat je voelt en doet als je een andere partner tegenkomt. Dat weet echt niemand.
Kan ik geen oordeel over geven..... Misschien blijf ik na het overlijden van mijn man voor altijd alleen en heb ik geen behoefte aan een nieuwe relatie, misschien trouw ik wel opnieuw........ Hoop gewoon mijn leven lang met hem samen te blijven, maar helaas is dit niet iedereen gegund..... Waarom zou je de rest van je leven alleen moeten blijven???? Ik keur het dus niet af.
Oorspronkelijk geplaatst door Jarina Dat is anders dan loopt je relatie niet goed, maar als je een gelukkig huwelijk hebt en je man overlijdt weet je nooit wat er nog gebeurd zou zijn. Waarschijnlijk zou je 'voor altijd' met hem samen zijn geweest dus is hij de liefde van je leven. En omdat hij overleden is vind ik niet dat je dan maar met een ander moet trouwen. Je kan ook gewoon samen leven ik vind het erg onrespectvol tegenover je man wat is overleden. Met andere woorden, dan ga je vreemd ... Nee, dat is respectvol! Tenminste, als ik jouw redenering doortrek. Als ik mag vragen, waarom houd je dit zo bezig? Ik hoop niet dat je in deze situatie zit!
Nee ik keur het ook niet af het is heel persoonlijk iedereen moet dat voor zichzelf zonder VERoordelingen kunnen bepalen..
Mijn oma kan echt niet zonder man. Toen mijn opa overleden was, heeft ze daarna een vriend gekregen, die ook overleden is, daarna weer een vriend die overleden is en vorig jaar heeft ze weer een vriend begraven!! Als zij maar gelukkig is. Vind ik.