Volgens mij is dat beurse gevoel inderdaad bandenpijn (beetje zo'n weeïg menstruatiegevoel?). En als je op een gegeven moment behoorlijke steken krijgt, niet schrikken...is ook bandenpijn. Verder trekt mijn buik ook geregeld strak en hard. Volgens de gyn heel normaal voor deze termijn, maar omdat we veel meer gefocused zijn op ons lijf, voelen we het nóg beter. Wat bij mij werkt is om op mijn zij te gaan liggen of een tijdlang met je hand over je buik heen te wrijven en proberen te ontspannen. Misschien nog een idee, Ik heb een rolstoel geleend bij de thuiszorg. Lange stukken lopen gaat namelijk helemaal niet goed en zo kan ik toch een stukje naar buiten om te 'wandelen' mezelf voortduwend door iemand anders. Bramtim, fijn om te lezen dat er meer vertrouwen is. En ik zou willen dat je de tijd kon vooruitzetten mamavan3boefjes, heb het laatst volgens mij verkeerd gelezen. Maar vandaag heb je controle toch. Hoop zó voor je dat alles goed is en je deze week daardoor een stukje makkelijker door komt.
ha meiden, De echo vanmorgen was weer goed, dus we zijn weer een klein beetje gerustgesteld. Mijn gyn gaat op vakantie, dus volgende week bij een ander op controle. Mamavansam ik heb dat beurse gevoel onderin mijn buik vanaf het begin van mijn zwangerschap. Mijn gyn denkt dat het wat irritatie kan zijn van mijn blaas of mijn baarmoeder zelf. Bij mij blijft dat gevoel helaas. En mijn buik spant ook voornamelijk aan als ik 's nachts op mijn rug lig, net als bij Tijm zakt het als ik op mijn zij draai. Overdag heb ik geen harde buiken, alleen 's nachts, ik slaap onrustig, veel dromen, geen idee waarom ik juist 's nachts die harde buiken heb.
Ongelooflijk wat er zojuist gebeurde De postbode stond aan de deur met een heel pakket vol met kadootjes met een uberlief kaartje erbij met de boodschap dat ik elke twee dagen een kadootje uit mag pakken en dat we dan weer drie weken verder zijn. Dat is op zich al heeeeeeeeel bijzonder .. maar wat nog veel bijzonderder is, is dat ik dit pakket heb gekregen van een heel lief ZP lid welke ik vorig jaar heb leren kennen via een topic. Wij lagen toen samen op dezelfde afdeling in het ziekenhuis. We hebben elkaar daar nooit gezien en hebben onze vriendschap altijd virtueel gehouden. Fijn alles tegen elkaar aan lopen beppen zonder gene en gewoon alles open en bloot neerleggen. Wij hebben beiden vorig jaar een niet zo normale zwangerschap gehad en herkennen ook veel gevoelens die we hebben bij elkaar. We zijn nu wel op een punt aangekomen dat we het misschien wel leuk zouden vinden om elkaar toch te gaan ontmoeten. En dan ..stuurt dat onwijze en gekke mens me gewoon een doos vol kadootjes. Zo bijzonder dat er zulke lieve mensen op deze wereld zijn. Heb haar via pb bedankt ..wel gek dat ik dan niet eindelijk eens live kan knuffelen.
Bramtim, wat ontzettend lief van haar zeg! Dat is nog eens een leuke oppepper. Soms komt hulp/steun uit een onverwachte hoek. Koester dat! Mamavan3boefjes, jee het lijkt wel alsof ik jouw post geschreven kan hebben. Jij omschrijft precies zoals ik het ervaar. Ik slaap ook onrustig, droom veel en levensecht en ik ben best vaak wakker 's nachts. Ook om te plassen, maar ook gewoon vaak wakker. Dan kijk ik vaak hoe laat het is en kan ik niet wachten tot het weer 6.45 uur is en ik met mijn vriend naar beneden kan. Het gevoel wat ik nu in mijn buik voel is een aantal weken minder geweest, maar heb dit ook gehad vanaf ongeveer 7-8 weken. Tijm, bedankt voor je tips. Ik merk inderdaad ook dat op mijn zij gaan liggen helpt. Alleen vind ik het soms heerlijk om even op mijn rug te liggen doordat ik mijn heupen soms voel van het vele liggen. Maar liever zeurende heupen dan harde buiken! Over die rolstoel heb ik al even in mijn hoofd, maar ik durf niet zo goed. Maar nu ik het zonnetje zo zie schijnen, moet ik er toch maar eens over na gaan denken!
Wat leuk, Bramtim! Hier ook rolstoel gehuurd hoor dames, en al vaak mee op pad geweest. In 't begin ook beetje schroom, maar nergens voor nodig, iedereen is heel lief en attent hoor, ook in winkels. Eens buitenkomen kan zooooooo'n deugd doen. Zonder mijn sporadische uitjes zou ik het echt niet zo volgehouden hebben!
bramtim, wat een geweldig cadeau!!! Je hele dag weer goed denk ik, idd soms komt steun/hulp uit onverwachte hoek. Die rolstoel daar waag ik me niet aan, er is geen recht stuk straat/stoep te vinden in de buurt, dat gehobbel is niet echt prettig. Maar met een winterjas aan en sjaal om op een tuinstoel buiten heerlijk met mijn gezicht in de zon is ook al lekker om even frisse lucht te krijgen. De zandbak buiten is door manlief in orde gemaakt, dus Femke kan heerlijk buiten rommelen, tuindeuren een stukje open dan kan ik haar vanaf de bank in de gaten houden. mamavansam, inderdaad iedere ochtend weer opgelucht dat het weer morgen is... Mijn man is schilder, die zit nog in de ww (is iedere winter), iedere week afwachten of hij weer aan de gang kan, maar het is in deze weken wel erg lekker dat hij thuis is.
Bramtim, wat ontzettend bijzonder!! Heb je al leuke cadeautjes uitgepakt? Mamavan3boefjes, hoe is gister geweest? Vandaag over de moeilijke grens van Sven zijn geboorte heen...nog ruim een week en je bent al 26 weken!!
Heb al twee kadootjes uit mogen pakken. Een oranje nijntje knuffeldoekje en vandaag een knalgroene capuchonsweater. Echt onwijs stoer en lief in maatje 68.
Bramtim wat heerlijk om zo verwend te worden met die cadeautjes!!! Hier morgen eindelijk 25 weken, wat duurde deze week een eeuwigheid, een hoop frustratie en tranen, maar we hebben hem weer gehad. Controle bij de gyn was gelukkig weer goed, ik ga gewoon zo door en hoop heel erg dat we de 37 wkn gaan halen. Nu eerst maar op naar de 26 weken. De week is weer volgepland met oppas, vervoer naar de poli, tafeltje dekje en de schoonmaak.
Je bent op de goeie weg, mamavan3boefjes! Hier naderen we de termijn waarop mijn dochter - ondanks cerclage, weeënremming en strikte bedrust in het ziekenhuis - toch geboren werd... Ik weet niet zo goed hoe ik me nu moet voelen. Enerzijds voelt het aan alsof ik nog wéken verderkan, anderzijds is er een soort wantrouwen in mijn eigen lijf
Super dat je alweer25 weken bent. Deze weken kruipen echt voorbij en ook al weet je dat je kleintje nu op een termijn is aangekomen dat hij./zij een kansje maakt, als mama wil je nog veeeeeel verder komen. Spannend hoor. Fijn dat je een volgeplande week hebt.
Er zijn ook geen richtlijnen in hoe je je moet voelen. Laat het gewoon op je afkomen en ga niks onderdrukken. Is gewoon heel spannend en dubbel allemaal.
mamavan3boefjes, wat ontzettend fijn dat de 25 weken morgen behaald zijn. Mamamaya, spannend!! Heb wel eens van iemand gehoord dat ze zich op een gegeven moment een tijdbommetje voelde, omdat ze bij de 2e weer de kans had dat het rond de 32 weken geboren zou worden. Hier slaat de angst soms echt toe. Droom over miskramen, bloedingen, nare onderzoeken....pfff...besef me veels te goed dat het binnen no-time over kan zijn en schrik van elk stom pijntje dat ik voel. Volgende week de 20 weken echo, dus hopelijk kan ik weer gerustgesteld worden als alles nog steeds op z'n plekje zit...Gekke is dat ik me deze keer weinig zorgen maak over kindje, daar heb ik dan wel voldoende vertrouwen in
Tijm zo herkenbaar, bij alles wat je voelt schiet de stress als een vuurpijl omhoog en er is denk ik niemand die die stress weg kan nemen. Pas als die kleine gillend in je armen ligt... Ik vind het zo lastig dat ik de enige ben die kan voelen wanneer ik aan de bel moet trekken, er is niemand die dat van mij over kan nemen. Bij Sven dacht ik ook alleen dat ik hele erge last van mijn darmen had, kreeg ineens hevig bloedverlies en kwam met 6 cm ontsluiting en een verstreken baarmoederhals het ziekenhuis binnen. Slechte nacht gehad... Gisterenavond als een blok op de bank in slaap gevallen, kon mijn ogen echt niet meer open houden. Maar later in bed (normaal slaap ik dan gewoon heerlijk verder) begon het malen. Vreselijk last van hartkloppingen en dan slaat hij er af en toe een over, last van mijn blaas etc etc etc. Uiteindelijk tot bijna half 5 liggen lezen en toen gelukkig toch in slaap gevallen. Ach, nog maar 12 weken te gaan...
Traag gaat het wel anders, pfff... En de lelijke dromen herken ik ook. Vaak herinner ik me ze niet helemaal, maar aan de manier waarop ik wakker schrik, soms badend in het zweet en helemaal gedesoriënteerd, voel ik wel dat ze niet altijd even prettig zijn. Dan moet ik me er even van vergewissen dat baby er nog is, duwtje tegen de buik en op reactie wachten en dat we echt nog in de running zijn...
Hoi meiden, Hoe is het met jullie? Hier is alles rustig gelukkig, maar jeetje wat duren de dagen lang zeg. En zo raar, ik heb het gevoel dat de weken wel aardig opschieten, maar mijn zwangerschapstermijn niet. Beetje raar, maar misschien snappen jullie me. Afgelopen zaterdag hebben we een pretecho laten maken. Ik heb er heel lang over getwijfeld, omdat ik eigenlijk geen poespas wilde nu, maar de dvd die ik nog heb van Sam is nu zo dierbaar voor me. Dat ik hem nog bewegend kan zien, dat wilde ik nu weer. En het was fantastisch, de kleine was zo ontzettend druk en alles zag er goed uit gelukkig. Dus de 20-weken echo wordt ook een stukje minder spannend. En het geslacht was nu voor 100% duidelijk. En stiekem heb ik geprobeerd om mijn cervix te zien en volgens mij heb ik het gezien en het zag er dicht uit. Het duurt namelijk nog 2 weken voor mijn volgende controle. Mamavan3boefjes, wat fijn zeg dat je man nu thuis is. Dat zal ook voor afleiding zorgen! Hoe gaat het nu met je? Gaat deze week iets sneller (al duurt ie nog wel even)? Mamamaya, hoe is het nu? Hoe voel je je? Bij welk termijn ben je de vorige keer precies bevallen? Bramtim, jeetje alweer over de 31 weken. Ik weet nog goed dat ik hier mee las en jij kwam melden dat je zwanger was. Vind jij het zelf snel gaan of gaan de dagen voor jou ook erg langzaam? Nu je over de 30 weken bent, doe je nu meer? Meer mobiliseren en meer zelf? Tijm, heel herkenbaar dat je alle vertrouwen in het kindje hebt. Dat heb ik ook heel sterk, dat had ik bij Sam trouwens ook. Wanneer heb je precies je 20 weken echo? Dan kan ik voor je duimen? Ik heb 7 maart de echo, precies met 20 weken. Herkennen jullie het veranderen van je gevoel, meerdere keren per dag? Het ene moment heb ik best veel vertrouwen en het volgende moment kan ik het echt moeilijk hebben over hoe lang het nog duurt en de angst of alles wel goed komt. Maar toch merk ik dat het vertrouwen steeds meer gaat overheersen, maar dat vind ik weer raar van mezelf, want ik ben pas 18 weken en moet nog zolang. Liefs mamavansam
Lieve dames, aan wie deze vraag beter te stellen dan aan jullie. Mijn knappe zoon van 4 is geboren met 32 weken (oorzaak onbekend) en alle vervelende gevolgen van dien. Hij heeft als één van de weinige pechhebbers daar een hersenbeschadigingetje aan over gehouden en daardoor een handicap. Nu ben ik bijna 23 weken in blijde verwachting van een meid en ik vind het natuurlijk ook allemaal weer erg spannend. Ik krijg sinds week 20 de proluton injecties, elke 4 weken een echo en wordt mijn baarmoedermond gemeten. Bij de 20 weken echo was deze 5 cm en ik begreep dat dit ok is. De gynaecoloog wilde niets weten over de cerclage (dat is toch dat bandje om de baarmoedermond als deze te kort zou zijn en voor vroegtijdige ontsluiting zou zorgen? , heb ik dat zo goed begrepen?) Ze zei dat ze het gevoel heeft dat het vorige keer 1 x pech hebben was, dat ze denkt dat het een eenmalige infectie is geweest. Dat ze een cerclage alleen doen bij vrouwen die ineens weeen en ontsluiting hebben zonder gebroken vliezen. (Ik had met 31/3 gebroken vliezen en met 32 weken precies is hij geboren) en dat ze denkt dat we met de injecties en het opmeten van de cervix het maximale doen. Toch vind ik het allemaal erg spannend. Hebben jullie nog tips of nuttige informatie voor mij? Dan hoor ik het heel graag. Ik duim voor al jullie bolle buikjes en ik leef met jullie mee!!! Groetjes Claire
mamavan3boefjes, die verantwoordelijkheid drukt soms ook enorm op me. Zo enorm gefocused zijn op je lijf, uit angst weer signalen te missen zoals de vorige keer. Daarom al een paar keer naar ziekenhuis gebeld, en soms langs geweest. En ook al voel ik me soms een pietlut (zo zien ze me in zh overigens helemaal niet), ik laat me liever maar gerust stellen, dan dat ik me achteraf dingen kwalijk moet gaan nemen (al is dat ook niet terecht natuurlijk...maar ja, maak je zelf dat maar eens wijs) Mamavansam, ik mag vrijdagochtend voor 20 weken echo. Ben blij om te lezen dat je er steeds meer vertrouwen in krijgt. Ik merk dat het bij mij sinds een paar dagen wat minder is, omdat we de 23 weken naderen waarop we ons dochtertje zijn verloren. Vandaag gelukkig een goede dag (rustige buik=rustig hoofd), maar die moodswings herken ik enorm Beppiebaldee, wat naar om te lezen dat jullie zoontje een kleine hersenbeschadiging heeft overgehouden aan zijn vroeggeboorte. Ik ken iemand die in een zelfde situatie heeft gezeten (degene van het tijdbommetje) en die op tijd longrijpingsinjecties heeft gehad toen haar tweede kindje met 34 weken werd geboren. Ik ben totaal geen expert (en correct me if I'm wrong), maar wat ik heb begrepen van baarmoederhalsinsufficientie is dat het zich vooral openbaart in het 2e trimester van je zwangerschap. Je baarmoederhals verkort zich door de snel toenemende zwaarte van je kindje en vruchtwater, waardoor er op een gegeven moment ontsluiting ontstaat, uitpuilende vliezen en daardoor weeën beginnen. Volgens mij doen ziekenhuizen niet snel een preventieve cerclage met 23 weken, tenzij er noodcerclage moet worden geplaatst als er onverwachts sprake is van een verkorte baarmoederhals (en die van jou is gelukkig lang genoeg ) Als je je zorgen maakt, zou ik vooral eens informeren bij een ander ziekenhuis/gyn, om te zien of het beleid dat nu bij jou is uitgezet overeenkomt. Ik wens je in ieder geval een heel gezonde zwangerschap tot min. een week of 37. liefs Tijm
@ mamavansam2010: Ik ben vorige keer op 33 weken bevallen. Ben dus heel blij dat we alvast dat record gaan breken! Op zich, wat de zwangerschap betreft, voel ik me nu wel goed. Ongeduldig wel. Maar geen harde buiken, rare pijntjes of zo. Wel veel last van maagzuur, baby zit nog hoog (op zich wel goed natuurlijk) en duwt erg met de voetjes op mijn maag en ribboog. Verder verkouden, maar dat gaat ook wel weer over. Hier ook volle vertrouwen in de kindjes, altijd gehad. Zwaar kl*** vond ik het dat het "mijn schuld" was dat ze geen of slechte kansen hadden. Maar 't is nu zo, en we weten nu gelukkig wat er aan de hand is en blijkbaar is dat relatief goed aan te pakken. Dus zo stilaan komt er ook in mijn eigen lijf weer wat vertrouwen: mits wat hulp, kan ik het wél! Verder, de moodswings, die zijn er hier ook. Wel steeds ietsje positiever, maar vooral tot pakweg week 28 waren ze heel erg aanwezig. En ook telkens dipjes bij "mijlpalen", zoals het verlies van een kindje, héél herkenbaar. Je moet jezelf daarna altijd weer een beetje terug op gang trekken. Mààr mensen, we doen nog allemààl mee voor de hoofdprijs hè!!! Eind van de week weer controle. En waarschijnlijk, als alles nog dicht zit, zal ik dan stilaan iets vaker wat mogen doen. Zou voor mijn conditie en spieren geen slechte zaak zijn.
Mamamaya, en óf we voor die hoofdprijs gaan Ik hoop dat eind van de week alles potdicht zit down under en je kindje nog ffies tot 37 weken blijft zitten!!!