Pnirmal, ook hier van harte gefeliciteerd met Karishma! Nelta, van harte met je trouwdag. Verder vannacht weer goed geslapen. Vanochtend gewerkt, maar nu liggen de kinderen op bed (alhoewel ik Mirthe af en toe wel hoor kletsen..). Straks nog even op kraambezoek bij een oud-collega, gezellig! Ga een poging doen om bij te lezen.
@ Ladytijger, fijn dat manlief zich weer beter voelt. @ Boni, fijn dat jullie weer een goede nacht achter de rug hebben. Hoop dat de schatjes nu ook lekker zullen slapen. @ Lilalief en super M idd foto taartje spammen! Leuk! @ Hier is de kleine meid weer in bed. Maar ondanks heftig gewrijf in haar oogjes wil ze niet slapen..
@ zow, net ff bij kleine gaan kijken. Zat ze daar gezellig tegen d'r konijn te babbelen. hihi. Slaapzak nat, romper nat... allemaal kwijl. hihi. Heb haar net verschoond. En nu ligt ze weer. Ben benieuwd of ze nu wel wil gaan slapen. Trouwens, die 11 maanden prik... vandaag weer niet doorgegaan doordat we morgen het 2e gedeelte zh onderzoek hebben. volgende week weer een poging... zucht.
@ Diana, Ik zag dat jou kleine Didi net 4 dagen geleden jarig is geweest. Gefeliciteerd! Ik hoop dat jullie een fijne verjaardag hebben gehad!
Bleeegh! ik heb weer zoveel te doen en nergens zin in. Maar de jonge dame is net in slaap gevallen. Heeft er even de tijd voor genomen. Edit, ah... 10 minuten na het verschonen. Da's toch wel netjes.
Middag dames! Teruglezen, ga er geen poging toe doen, stelletje kletstantes. Heb wel even wat terug gebladerd, en zie tot mijn grote verbazing dat Melek weer zwanger is! Tjee meid, jij zult geschrokken zijn! Maar zoals andere vast ook wel gezegd zullen hebben, een zwangerschap kun je nu eenmaal niet plannen. Ik was de eerste hier van het hele clubje die weer zwanger werd. Veel eerder dan gepland, en ook ik ben er behoorlijk van geschrokken. Na de eerste echo begon ik me wat rustiger te voelen, en na de 2e echo ben ik mezelf echt weer op dit kleine mini mensje gaan verheugen. Ook mijn contract wordt niet verlengd. Zit eigenlijk een beetje in het zelfde schuitje als waar jij nu inzit. Alleen ik weet al dat hij niet verlengd word. 4 juli 2011 ben ik uitgerekend en per 1 juli ben ik werkloos. heb wel het geluk dat mijn zwangershapsverlof voor 100% wordt uitbetaald, en dat ik van mijn werk na mijn beeindiging dus 10 weken extra krijg doorbetaald. Nu werk ik voor de overheid, dus zal dat allemaal net even iets anders geregeld zijn. Afijn, natuurlijk baal ik hier enorm van, maar ik kan er helaas niets aan veranderen. Tegen de tijd dat ik weer aan het werk moet, hoop ik ook dat ik werk heb, maar het zou niet erg zijn wanneer ik nog enkele maanden zonder werk zou zitten. Wat ik hiermee wil zeggen: Geniet van dat kleintje wat in je zit. Het duurt nog zolang voordat hij/zij er is, je hebt echt nog alle tijd om eraan te wennen. Misschien is jullie huis niet groot genoeg, dat probleem hebben wij eigenlijk ook wel een beetje, maar voor nu vinden wij het prima. We moeten er gewoon wat van zien te maken. En zeker met 2 kleine kindertjes kun je nog een hoop schuiven. Komt vast goed! Zo eeehm waar was ik! Ohja... Vanmorgen weer de bedrijfsarts aan de tel. gehad. Resultaat: nog 3 weken thuis. Wel een heel klein beetje opgelucht, want met mij gaat het momenteel weer de iets mindere kant op. Kan me ogen wel uit me kop janken. Wil zo graag van dit gevoel af. Heb afgelopen zaterdagavond tegen manlief gezegd dat ik misschien toch wel om medicijnen ga vragen. Ik ben mezelf niet, als ik foto's zie van vorigjaar toen Dinand een maand of 2/3 was, daar straal ik enorm, en nu, nu ben ik een dof hoopje ellende. Althans zo voelt het voor mij. Het doet gewoon pijn als ik mezelf zo zie stralen op foto's, en ik dat nu niet doe. Kan me zo goed herinneren hoe het voelde om zo enorm te stralen, en tegelijkertijd doet het zo'n enorm veel pijn om te zien dat ik me zo verschrikkelijk rot voel. Ik voel me schuldig tegenover manlief. Ben bang dat hij op een gegeven moment ook hel bijltje erbij neer gooit omdat ook hij het allemaal niet meer aan zal kunnen. Nu is die vent van mij beresterk, maar ook bij hem zie ik enorme vermoeidheid verschijnselen. En dan voel ik mezelf meteen schuldig: Waarom sta jij niet eens wat eerder op Mariel om je mannetje eens een ochtendje te laten uitslapen!?! En voila, het is alweer gebeurd, zit alweer te janken. Pfff, waarom voel ik me zo? Zal het dan echt met de hormonen te maken hebben. Zou het dan toch een prenatale depressie zijn? Kweet het allemaal ook niet meer. Hoe dan ook, morgen mag ik naar de huisarts omdat mijn hart meerdere keren achter elkaar meerdere malen op een dag overslaat, en dat vind ik meer dan doodeng. Het kan horen bij de zwangerschap, ik heb nu eenmaal 7 liter bloed in me lichaan i.p.v. 5 liter, maar dat me hart zovaak overslaat dat ik mezelf helemaal naar voel worden en dreig flauw te vallen, zo wil ik niet nog 19 weken door lopen. Hopelijk kan hij er iets aan doen! Woensdag mag ik weer naar de VK toe. Die weet natuurlijk van heel die depressie af. 3 weken geleden hebben we afgesproken dat we woensdag eens kijken hoe ik me nu voel. Aangezien ik juist het idee heb dat ik steeds meer wéér in die put komt te zitten, zit ik toch aan medicijnen te denken (mits dat natuurlijk niet schadelijk is voor het kind!). Ik ben het zo verschrikkelijk zat om met een neplach (alsof ik me zo enorm geweldig voel) op een foto te staan, terwijl ik op dat moment het liefste in janken wil uitbarsten. Nu ben ik dus echt op het punt: Dan maar met medicijnen! Heb ook het idee dat toen ik nog bij de maatschappelijk werkster liep en nog niet die cursus had, ik vele mate beter in me vel zat dan dat ik nu zit. Heb het idee dat die paniekcursus dus niet heel erg veel baat heeft bij mij. Mja ben dus weer een klein beetje hopeloos!
@Lieve Bel! Tjeetje, wat goed van je dat je dit uit. Dat is al stap 1! Mag ik zeggen dat ik je een super kikke en stoer wijf vind. En mag ik mijn bedenkingen hier opschrijven?
@ Lieve Bel, Heb je er wel eens over nagedacht dat je nog al een super hectisch jaar achter de rug hebt? En dat het logisch is dat je je nu zo voelt als dat je je voelt. Je hebt een te vroege bevalling gehad. En ook nog eens moeten doorstaan dat je kleine lieve schatje heftige operaties heeft moeten doorstaan. Die totaal niet zonder gevaren waren. En het heen en weren naar het ziekenhuis, terwijl je eigenlijk niet eens auto mocht rijden... Je hebt niet even rustig thuis goed kunnen genieten van het kraam bed. Dat heb je tussen je eigen huis en het ziekenhuis beleefd. En pas na een hele periode heb je bezoek kunnen ontvangen. Verder heb je eigenlijk non-stop gezeik gehad op je werk. En dat ik ook niet bevorderlijk voor je gemoedsrust. En wie weet wat je het afgelopen jaar nog meer meegemaakt hebt. En ondanks alles heb je er toen door heen geslagen alsof het niets was. Je bent door gegaan en maar doorgegaan (ik vroeg mij soms echt af; hoe doet ze het?!?) en bewust of onbewust over je eigen grenzen gegaan. En dat bijt je nu in je billen. En omdat je gevoelen nu zo'n 10.000 keer versterkt worden door de zwangerschap is het niet gek dat je je nu zo voelt. Blijkbaar is dat nú nodig zodat je straks als je kleine meisje er is je weer helemaal op en top stalen kan als mama. En als het mee zit binnenkort alweer. Maar geef jezelf de tijd, dit is langzaam er in komen sluipen en je hebt tijd nodig om het weer uit te bannen. En misschien ben je onbewust toch een beetje bang voor de op stapel staande bevalling? Het is niet niks wat jij allemaal mee gemaakt hebt... Als jij zegt toen, toen ik met die maatschappelijk werkster sprak ging het beter met mij. Zou ik zeggen ga in hemelsnaam terug naar haar. En leg alles wat er op je hartje drukt in hemelsnaam bloot. Gooi het er uit en ga samen met haar voor de weer stralende Bel. Of dit ook nodig is met medicijnen kan je idd met de ha morgen bespreken. fijn dat je er zo snel terecht kan. Sterkte lieverd!
Lief van je donder *knuffel*. Ja ik weet het, vorigjaar sloeg ik me door alles heen alsof ik het allemaal wel even deed. In het begin was dit ook zeker wel zo hoor. Zelfs een vriendin van me zei het tegen me: Tjee meid, hoe doe je dat toch allemaal, alsof je het zo uit je mouw schut. Tja eeeh, gewoon doorgaan! Heb ik een andere keus dan? Zo dacht ik op dat moment. Totdat ik eindelijk stil mocht staan. Toen ik zag en wist dat er met Dinand niks ernstigs aan de hand was, kon ik pas echt opgelucht ademhalen. En dat resulteerde bij mij in een fikse depressie. Ik moet zeggen dat ik me lang niet zo rot voel als in september. Het is nu niet zo dat ik helemaal niet alleen thuis durf te zijn. Sterker nog, ik vind het juist fijn om lekker alleen te zijn. Even geen gezeur aan me hoofd, even echt tijd voor mezelf, desnoods de hele middag met me laptop op schoot. Als dat bij mij helpt om echt te ontspannen, dan doe ik dat. Ik zal morgen zeker aangeven of ik weer terug mag naar die maatschappelijk werkster. Ik vond het heerlijk om 1 keer in de 2 weken even gal te spuien tegenover iemand die je totaal niet kent. Dat ze met je probeert mee te denken hoe je dingen kan oplossen. Door haar ben ik nog meer het achterste van me tong gaan laten zien, en dat voelde enorm goed. Toen ik in december voor de laatste keer bij haar was, stond ik ook weer sterk in me schoenen en dacht gewoon de hele wereld weer aan te kunnen. Ik weet nog dat ik thuis kwam van dat laatste gesprek en dat ik tegen hubbie zei: Ik ben genezen whaha. Ja helaas, waarschijnlijk toch te vroeg ermee gestopt, of sterker nog, waarschijnlijk achteraf de verkeerde keuze gemaakt. Mja, dat zijn dingen die zul je altijd pas achteraf merken. Natuurlijk hoop ik zonder medicijnen er weer bovenop te komen, want zelfs tegen knallende koppijn neem ik liever nog geen paracetamolletje in. Maar ben wel zo ver dat ik het nu bespreekbaar maak. Ik wil gewoon niet dat straks mijn kraamperiode verpest wordt door bijv. een postnatale depressie of nog erger psychose. Het zijn geen dingen die ik ga googlen, want denk dat je daar helemaal bang van wordt als je dat soort dingen leest. Maar, ik ben al over de helft (wtf, ben al gewoon over de helft whaha). na de 20 weken gaat het nog sneller, en dat klopt ook wel. Ben benieuwd wat de huisarts er van zal zeggen, en als hij niet meer weet wat te doen (wat me stug lijkt), dan bespreek ik het wel met de VK. Ga maar eens boven even wat poetsen. Even me gedachten verzetten.
Goedemiddag Het was een zeer geslaagde dag!! Hebben genoten, en kids waren super aan t spelen. Een geslaagde dag dus!! We hebben ook cc'tjes gemaakt. Dit zijn de mijne...