Het zijn inderdaad dingen die ik mezelf nu afvraag (m.b.t. de pre-natale depressie) Heb vorigekeer al aangegeven bij de vk (toen ik ze 3 weken geleden per telefoon sprak) of dit het niet zou kunnen zijn. Ze zei ook dat dit zeker zou kunnen, maar dat ze wel even wilde wachten hoe ik me de komende 3 weken zou gaan voelen. Mijn huisarts zegt dat er geen mogelijkheid is om tot medicijnen over te gaan, maar mijn VK zegt dat de mogelijkheid er wel degelijk is, dat ze het alleen niet al te snel willen geven. Zelf weet ik echt wel dat medicijnen uiteindelijk niks oplossen. Mijn gevoel de afgelopen 3 weken is eigenlijk heb zelfde gebleven, heb er hele goede dagen tussen zitten, maar het ook hele slechte dagen dat ik verschrikkelijk moe ben, als iemand al boe of ba tegen me zegt kan ik al janken. Erg wisselend dus. Ja ik kijk ook uit naar de zomer. Warmte en licht zal ook een hoop goed doen! Ik ben die grauwe dagen zo verschrikkelijk zat. Hoewel vandaag de hele dag de zon al schijnt, voel ik me na een paar huilbuien wel oke, maar weet ook dat dit zo kan omslaan. Overdag gaat het meestal ook wel goed, het is meestal 's avonds dat ik er meer last van heb. Maar het ergste vind ik nog is dat ik nu niet de moeder ben die ik kan zijn voor me kind. Maandag en dinsdagavond werkt manlief altijd, en dan zit ik dus een paar uurtjes alleen. Ik vind het enorm zwaar (waarschijnlijk omdat ik al zo moe ben) om deze uurtjes alleen door te moeten komen. Als Dinand eenmaal op bed ligt kan ik de rust weer hervinden in me. Maar meteen voel ik mezelf nu alweer schuldig, alsof mijn bloedeigen kind een last is voor mezelf! Die cursus die ik volgde via het GGZ was puur om mezelf te leren anders te leren denken over bepaalde situaties. In het begin had ik zoiets van: Kom maar op! Ik doe dat wel even, maar hoe verder ik kom, hoe meer ik zoiets heb van: Volgensmij werkt dit voor geen malle moer. Heb nog nooit eerder een depressie gehad, en het valt me erg zwaar om mijn zwakheden weer te moeten geven. Hoewel het nu lang niet zo erg is als in september, baal ik er gewoon ontzettend van dat ik nu al 5 maanden in die put zit en er gewoon nog niet uit ben. Wat me het meeste pijn doet is als ik foto's zie van mezelf van vorigjaar. Hoe enorm ik daar straalde met mijn kind in me armen. Ik kan dat gelukzalige gevoel nog zo boven water halen. En nu lach ik wel op iedere foto, maar het is niet gemeend. Ik voel mezelf helemaal niet gelukkig. Qua relatie gelukkig wel hoor, hubbie steunt me door dik en dun heen en zou echt niet zonder hem kunnen. Het zal misschien ook wel te maken hebben met de heftige start van Dinand z'n leven. Doe daar nog eens een portie hormonen bovenop en dat resulteert in een depressie. Mysterie depressie opgelost! (oh, en trouwens, geloof echt wel dat het zo ongeveer in elkaar zal zitten!)
Ik ben nu ook wel zover dat misschien psycholoog een beter idee is. Alleen zijn die wachttijden enorm lang en kan het dus nog wel even duren voordat ik er uberhaupt 1 heb. Beetje jammer, want bij GGZ heb ik al aangegeven dat ik alweer over de helft ben, en er misschien best wel wat haast bij geboden is dat ik eens met een psycholoog ga praten. Voordat ik straks bevallen ben en daarna misschien van een prenatale depressie in een postnatale depressie rol. Ik heb al eens een rotte kraamperiode meegemaakt, en ben niet van plan om er nu weer 1 te krijgen door mezelf. Wat dat betreft laat ik me niet uit het veld slaan. En ook ik vond de stap altijd heel moeilijk om naar een maatschap. werkst. te gaan hoor, ik dacht altijd, problemen kun je toch heel goed zelf oplossen. Tja, totdat je eens flink met jezelf in de knoop komt te zitten en je er achter komt dat je deze problemen alleen met hulp kunt oplossen.
Vraag anders of de bedrijfsarts iemand weet? Of ga zelf op zoek. Ik heb namelijk zelf een psycholoog hier in de buurt benadert. Je hebt officieel wel een verwijsbrief nodig van de ha, maar dat is snel te regelen nadat je een psych hebt gevonden die evt snel ruimte heeft. Ik kon iig al heel snel terecht, mede door de ernst van de situatie. Een goede psycholoog schat dat juist in en probeert je z.s.m. te helpen. De gewone wachttijd bij haar was een maandje maar! En zag ik het echt even niet zitten, dan mocht ik al wel eerder mailen. Terwijl ik het intake gesprek nog moest hebben!
hai dames, ben er weer. zonnebeertje fijn dat alles goed gegaan is. fightforlove gefeliciteerd. MNM jeej een meisje gefeliciteerd. belliebel. dikke knuf. goed dat je aan de bel trekt. Hopenlijk kunnen ze iets voor je doen. Hier de 20 weken echo vanochtend gehad. En alles zag er goed uit zover ze kon zien. (kleine lag niet helemaal lekker geloof ik???) Wel tot de ontdekking gekomen dat ik toch een cyste heb op de rechtereierstok. Dus toch goed gevoeld. Niet zo groot gelukkig. Ca 3 cm. En de kleine is een JONGEN!!!!!!. Super natuurlijk. al moet ik wel ff wennen, want ik was ervann overtuigd dat het een meisje was. (gevoelskwestie!) Maar ben helemaal happy.
Jac, gefeliciteerd dat alles goed is met de kleine jongen! En wat leuk, een jongen! Leek alsof ik voornamelijk hier hoorde dat het steeds een meisje was bij de andere meiden Gaan ze nog iets aan die cyste doen? Of komt dat pas later na de bevalling?
Jac gefeliciteerd met je zoon! Wat vindt je man ervan? En hoeveel meiden en jongens heb je nu? Bellie dikke knuf en denk aan jezelf hè!
Juud (en anderen) ik heb nog een aantal leuke site voor geboortekaartjes gevonden. Wie weet heeft iemand er iets aan. www.jillejille.nl, www.plof.nl, www.liefleukeneigen.nl, www.babyboefjes.nl,www.youngart.nl, www.cardamom.nl, www.tsjipgeboortekaartjes.nl, www.studiokoekepeer.nl, www.mooiook.nl.
Jac: wat fijn dat alles goed wat!! Gefeliciteerd, een zoon!! Hier is meneertje van pure vermoeidheid op schoot on slaap gevallen. Hij kwam aangekropen, vond een plekje tussen buik en borst en was vertrokken. Dan zijn ze ineens weer zo klein he*zwijmel*
Jac, gefeliciteerd en wat fijn dat alles goed is met de kleine jongen! Frummel. Ohh hij ligt er idd lekker bij te slapen.
Wat me nou weer overkomt. Eet ik gezond een appeltje komt die er na een halfuur weer uit???? Gatver de gatver, tranen weer over mijn wangen, kreeg weer geen lucht en nu een rauwe strot. De vorige keer met die negerzoen kon ik me voorstellen dat dat te vet was ofzo maar wat is er mis met een appeltje??
Hangt het in de lucht, het ziek zijn? Dinand werd thuis gebracht. Ze belde op dat ze onderweg was. Fijn, kan ik nog even wat doen! Bij thuiskomst gloeide zijn hele koppie. Was een beetje aan het zeueren. Had al zoiets als jij geen koorts heb, dan ga ik ziek worden geloof ik. En jawel hoor, 39.7 graden koorts. Ennuh, quess what, zo ligt Dinand er bij momenteel (maneigen? hihi):
Heey meiden @fightforlove, gefeliciteerd!! @mnm, wat super alles goed en een meisje, gefeliciteerd! @frummel, beterschap voor je mannetje, zo zielig aaaaah die foto!!! zo lief!! @jac, wat fijn ook bij jou alles goed met je echo!! gefeliciteerd een jongen!! @bb10, he balen meid dat je appel er zo weer uitkomt. Hoe gaat het verder met je? Morgen heb ik mijn 20 weken echo!!!! spannend!!!
Wel gezellig hoor, kleine Dinand lekker hangen bij mama en kleine meid spartelt er heftig op los whaha.
Pff, heb het even weer helemaal gehad. Misselijkheid knalt er opeens weer vol in. Hopelijk helpt het als ik zo weer wat heb gegeten. Wellicht dat er toch iets in de lucht hangt
dames... pfff ben echt gesloopt nog na het weekend. Denk dat het ook nog wel ene paar dagen gaat duren voordat ik ben bijgekomen van het klussen... ga echt bijlezen alleen niet zo snel als normaal hihi