Oh, maar ik zeg ook niet dat je naar het buitenland bent gegaan voor de Amish hoor! Dat van de Amish is overdreven, wel ben je heel erg christelijk, dat komt overduidelijk naar voren in je berichten. Waarom durf je er niet voor uit te komen dat dat de reden is dat je voor thuisonderwijs gaat? En ik had het verkeerd: de jongen van 3,5 waar we het nu over hebben is je oudste zoon en dus de eerste die niet naar school gaat, je andere zoontje is 22 maanden, net zo oud als de mijne. En is er nog een derde kindje?
Meid, je neemt dingen aan als waarheid! Is het ook echt een feit? Ja ik ben christen. Mijn grootste reden voor TO is dat ik thuis het beste kan bieden, een totaal aangepast onderwijs voor mijn zoontje. Precies zoals ik ook al had gezegd. Ja in de buik. Tsjong, je hebt wel onderzoek gedaan!
Nee hoor, maar ik denk mij je nog wel te herinneren omdat onze zoontjes even oud zijn. Dus dan neem ik aan dat de derde zwangerschap verkeerd is afgelopen? Als dat zo is, spijt me dat voor je!
Zooo, dit topic heeft een onverwachte wending genomen. Heb lang niet alles gelezen; in het begin een beetje en nu lees ik dat het inmiddels over thuisonderwijs gaat. Ik ben niet voor thuisonderwijs, behalve als je ergens woont waar écht geen school te vinden is en het dus het enige alternatief is om je kind te laten leren. Het sociale aspect, leren spelen en omgaan (en werken) met andere kinderen vind ik zó belangrijk! Zelfs als het onderwijs inhoudelijk onder de maat is, zou ik mijn kind naar een school sturen en dan thuis wat bijspijkeren. Volgens mij heeft dit ook niets met hoogbegaafdheid of voorlopen-op-ontwikkeling te maken. De basisscholen die ik ken doen ook met de kleuters heel wat meer dan alleen liedjes zingen, handen klappen, knutselen en tot 10 tellen. Zéker met de kleuters die meer willen en meer kunnen. Man, anders zou mijn nog-geen-3-jarige zich daar nu al kunnen vervelen. Maar goed, ik neem aan dat ook jij uiteindelijk het beste voor je kind wilt, dus je zult er van overtuigd zijn dat dit het beste is. Jammer dat er geen onderwijsinspectie is die toeziet op de kwaliteit van het onderwijs dat thuis-onderwezen kinderen krijgen. Voor mij is behoorlijk onderwijs zó een fundamenteel recht van ieder kind, dat ik (ook al heb ik het topic maar deels gelezen, en misschien heb je het helemaal goed doordacht en is er dus niks aan de hand) me tóch zit op te winden over het idee....
Ik heb geen zin om de hele discussie opnieuw aan te gaan. Maar in Amerika zijn miljoenen mensen die thuisonderwijzen en er is genoeg onderzoek naar gedaan. Die kinderen scoren beter op testen dan schoolgaande kinderen.
Maar, nou doe ik het weer he!? ik had al eerder gezegd, dat ik niet meer mee ga schrijven hier. En nu wil ik woord bij daad voegen Ik heb geen zin om mij verder te verdedigen in de keuzes die ik/wij maken voor ons gezin. Of dat nou wel of niet de beste zijn. Of ik nou wel of niet Christen ben enz enz enz
Ik heb ietsje verder teruggelezen. Nog steeds niet alles, dus ik zal me niet te erg overal in bemoeien; jullie hebben een hele discussie lopen en dan zit je niet te wachten op iemand die daar zomaar invalt terwijl ze maar een paar zinnen heeft opgepikt. Maar ik zag iets over autisme met hoogbegaafdheid en daar wil ik toch iets op zeggen. Ik ken een jongen van 16 met een autistische stoornis en een hoog IQ. Vanwege zijn privacy wil ik daar niet heel veel over zeggen. Maar wel dat hij het vreselijk moeilijk heeft, met hoe hij is. Hij zit nu in speciaal onderwijs, maar niet tussen kinderen met leermoeilijkheden. Hij krijgt dus onderwijs op goed niveau, wordt daarin ook goed uitgedaagd. Dat bestaat dus wel! Hij zou zelf het liefste naar een gewone school gaan, met gewone kinderen. Nee: hij zou het liefste gewoon willen zijn. Zo graag, dat hij vaak depressief is over wie hij is. Soms gaat het gelukkig wel wat beter. Ik hoop heel erg voor je dat jouw zoon dit allemaal niet heeft; want zóveel ongeluk en verdriet in een jong mens is vreselijk om te zien. Maar zoek alsjeblieft goede, deskundige en liefdevolle begeleiding voor hem, dat moet je niet alleen willen doen. Hij zal hoe dan ook moeten leren om te gaan met wat hij heeft en wat hij is; en ooit zal hij geen klein kind meer zijn.
Mjah, ach, er zullen best kinderen zijn waarvoor thuisonderwijs beter is, maar ondanks mijn eigen vreselijke schoolervaringen, wil ik 100% zeker dat mijn dochter naar een gewone basisschool gaat, ook al zou ze zo hoogbegaafd zijn als het zoontje van Zippie! Ik snap het idee wel, maar eerst proberen en dan conclusies trekken! Enneh, Zippie, in Amerika is niet iedereen zomaar bevoegd om thuisonderwijs te geven. Daarvoor moet je volgens mij in het leger hebben gedient ofzo (heeft met een stukje basiskennis over (ped)agogiek te maken) of opgeleid onderwijzer zijn. Ik ben toevallig ook Christen en heb wat missionary vrienden, en de meeste van hun kinderen gaan "gewoon" naar een international school, waar mogelijk. Zélfs van vrienden waarvan de moeder in het leger heeft gezeten (en dus wel thuisonderwijs zou mogen geven). Tweetalig is/wordt Julia trouwens ook een beetje. Wij pakken Engels er langzaam bij als tweede taal (nu alleen nog filmpjes, maar steeds meer ook kletsen en woordjes enzo).
Waarom gaat dit topic opeens over Zippie die zich zou moeten verdedigen over de keuzes die zij maakt voor haar kind? Ik bedoel een advies geven of je zorgen uitspreken a la maar dat ze 'moet' gaan verklaren waar ze woont, wat haar geloof is en dat ze een miskraam heeft gehad vind ik echt bizar. Iedereen maakt de keuzes die haar het beste lijken voor haar kind. Dat hoeven niet jouw keuzes te zijn maar jeetje zeg.. je kunt ook ver gaan hoor. Ik las trouwens op internet dat thuisscholing in Nederland niet is toeggestaan, dat wist ik helemaal niet? En deze mening: Psycholoog Miraca Gross is ook van mening dat het niet goed is om hoogbegaafde kinderen met normaal begaafde leerlingen les te geven. De meerderheid van deze kinderen die in een klas met leeftijdgenoten worden gestopt, komen in een sociaal isolement en worden erg ongelukkig. Kinderen met een IQ van 180 of hoger die in een klas met leeftijdgenoten blijven, zitten in een erg stressvolle situatie. Maar goed dat is maar één mening. (Hoogbegaafdheid en onderwijs) Ik hoop dat ons zoontje voldoende hersens heeft om zijn dromen te kunnen verwezelijken (wat die ook mogen zijn). Maar hoop ook dat hij niet hoogbegaafd is. Lijkt me als ik het zo lees helemaal niet zo geweldig
Eerlijk verhaal, mooi dat je het wilt delen. Vooral de laatste zin, is wat me zorgen baart voor het kind van Zippie; want ook al gaat hij eerder dan zijn 18e studeren, zeg op zijn 16e (voor zover dat ook kan) dan heeft hij al die tijd onder z'n moeders rokken geleefd en wordt dan middenin de puberteit met zijn (eventuele) hoogbegaafdheid en autisme onder de mensen gezet, wow.... da's heftig! Maar Zippie is ervan overtuigd dat dit het beste is voor het kind, terwijl ze niet eens precies weet wat er met hem aan de hand is. Ik vind dat eerlijk gezegd zeer kwalijk en vind de mensen die hulp zoeken omdat ze het beste willen voor hun kind juist erg sterk.
Een paar koude handen later (zit verstijft hier achter de computer) heb ik het hele topic gelezen. Hier geen hoog IQ of wat dan ook maar wel interesse hoe andere met zijn/haar kinderen om gaan. Inderdaad wat eerder aangegeven wordt is dat het veroordelen van iemand hier wel wat minder zou kunnen. Ieder zijn/haar leven. Wat betreft hoogbegaafdheid. Ik ben blij (we wonen in het buitenland) dat mijn kind een kind is naar zijn leeftijd. Ik moet er niet aan denken om met een kind hier te zitten waar je zelf ook niet het fijne van af weet en waar je het beste mee voor hebt. Of thuis onderwijs in jou situatie het beste is weet ik niet. Maar dat kunnen we hier ook niet oordelen het blijft op afstand. Waar ik persoonlijk wel bang voor zou zijn dat je zelf niet genoeg info hebt om hem te begeleiden. Denk aan je eigen interesses die je mee geeft aan je kind en de rest daaromheen zie je misschien niet of kom je niet tegen (niet voor niks dat de beroepskeuze vaak afkomt van de naaste familie wat je niet weet dan ken je niet). Ik ga er voor het gemak van uit dat je de keuze hebt gemaakt na informatie te hebben ingewonnen van specialisten. Die zijn er voldoende die je hierin kunnen steunen. Je zoontje is niet de enige op de wereld. Zo niet dan zou ik dat alsnog doen. Probeer info in te winnen van hoogbegaafde kinderen die al wat ouder zijn. Vraag naar hun ervaring. Misschien dat je dan ook wijzer wordt of dat je op het goede pad zit. Sterkte en succes
Als je het hele topic goed gelezen zou hebben, had je kunnen lezen dat Zippie dit schreef: Ik heb nog geen contact met specialisten omdat ik hem nog niet heb laten testen.. Het is dus een aanname dat haar kind hoogbegaafd en/of autistisch is. Het is algemeen bekend dat eventuele testen op de leeftijd van 3 jaar helemaal niks zeggen. Ze zijn er geloof ik al wel, maar meestal komen de problemen pas tot uiting op school, in de sociale ruimte. Maar ze wil haar kind ook niet laten testen omdat hij dan zo lang stil moet zitten en het moeilijk vindt om met andere mensen te praten ... Deze moeder heeft een ongegronde aversie tegen school ("kleuterschool is de hele dag liedjes zingen en in de handjes klappen en tot 10 tellen") en houdt daarom haar kind thuis. En ik vind dat kwalijk ja, juist omdat zo'n kind een goede sociale omgeving nodig heeft. Autisme kenmerkt zich oa door een beperking van de sociale vaardigheden. Door al op jonge leeftijd het kind omgang met andere kinderen/mensen te onthouden, zal het later minder goed kunnen functioneren in de maatschappij en dat is zeker voor een autist van belang. Begeleid je hierin niet goed, heb je kans dat het het kind het niet red in de maatschappij. School is meer dan leren alleen, maar deze moeder ziet het als een eng instituut. Heel jammer en niet het beste voor het kind. Want om een kind/mens met autisme goed te begeleiden heb je de juiste skills nodig en al ben je zijn moeder, je hebt die vaardigheden niet, je bent geen specialist en kan er dus ook niet met die ogen naar kijken en handelen. Moeder zijn is mooi, maar niet altijd het beste. Zeker in Nederland is er erg veel begeleiding en ondersteuning van autisten mogelijk en ik denk dat dat in de UK niet anders is. Maar je moet er wel voor open staan.
Dank voor het er op wijzen. Dat klopt daar heb ik helemaal niet aan gedacht. Pfff het lijkt me moeilijk ik snap jou verhaal en ik snap (deels) haar verhaal. Maar het lijkt me dat je beter hulp kan zoeken omdat anders het wereldje wel erg klein wordt en wat later inderdaad gevolgen met zich mee brengt. Het is niet makkelijk om een moeder te zijn!
zogelukkig je spreekt echt zo hard over zippie. je weet zoooo ontzettend weinig over haar en haar omstandigheden, je maakt zo een samenvatting van iemand die je hier ff via n paar berichtjes kent.
Ik denk dat zogelukkig (misschien door eigen ervaringen of kennis) zich het lot van dat kindje erg aantrekt.
Ik heb ook veel vragen bij het verhaal van Zippie maar ik vind het ook wel erg persoonlijk worden. Daarnaast worden er een heleboel dingen geroepen die maar half waar zijn of waarbij de context wel erg belangrijk is. Thuisscholing is in de VS inderdaad gebruikelijker dan in West Europa. Maar daar moet je wel in ogenschouw nemen dat 'overheidsbemoeienis' in Amerika een heel vies woord is, dat er hele gebieden zijn die maar een heel beperkte schoolkeuze bieden EN dat de geloofsbeleving heel veel sterker kan zijn. De testresultaten van deze kinderen zijn inderdaad helemaal niet verkeerd maar volgens mij lag de point hier juist op alle elementen die niet getest worden... Mijn voorstel zou zijn om dit vooral te laten rusten. De ongerustheid van Zogelukkig wordt absoluut gedeeld (ook door mij) maar het is niet aan ons om hier verder iets van te vinden. Hopelijk zoekt Zippie op korte termijn professionele ondersteuning voor de gedragingen in het autistisch spectrum en krijgt haar zoontje alle kansen die hij verdient ook buiten de thuisscholing.
Damien ontwikkeld zich ook best snel, hij kan ook al zinnetjes maken en je hoeft m maar een keer wat te zeggen en hij weet t. Hij heeft ook een grote woordenschat en praat de hele dag door. Toevallig zeiden ze afgelopen vrijdag nog bij het kdv dat hij al zo goed en veel kan praten. Het is iig wel heel leuk, want ik kan al kleine 'gesprekjes"met m houden. maar goed het ene kindje is wat sneller als het ander en uiteindelijk trekt dat allemaal weer bij!