Afleiding is inderdaad ook wel weer prettig! Krijg jij nou maandag de uitslag? Ik kan me zo voorstellen hoe de uren voor jou voorbij kruipen! Ik heb in theorie nog 133x kans op goed nieuws, dat is echt enorm veel in vergelijking met jouw 4x en ik vind het al spannend! Vind het ook zo oneerlijk dat er dan nou net bij jou weer van alles mis gaat, waardoor je nog langer in onzekerheid zit. En dan ook nog de ene keer heel slecht nieuws en dan weer iemand die het er weer minder slecht uit vindt zien. Heel veel sterkte en ik hoop dat de tijd een beetje snel gaat, zodat je eindelijk wat meer zekerheid hebt!
Missjopie heel goed dat je afeiding zoekt. Dat is meestal het beste. En wanneer hoor je nou meer? Bij mij was er inderdaad ook vanalles mis gegaan. Eerste punctie mislukte, moest een week wachten op 2e. Tweede punctie mislukte doordat ze in de placenta prikte. Gelijk een 3e gedaan en die lukte. Zat bloed bij het vw dus moest inplaats van 2 dagen, 3 weken wachten op de uitslag. Maar meestal ben je sterker dan je denk en ook dit wachten kan je aan. Blijf duimen voor je hoor.
Je hebt niet veel keuze dan wachten wachten en wachten... Je zult wel moeten. Maandag belt gyn mij persoonlijk tussen 4 en 7. Heb alleen die dag een grote bedrijfsbijeenkomst ergens anders int land dus weet ng ff niet waar ik dan wil zijn.
Oh getsie, dat is ook geen prettige omgeving om de uitslag te horen! Moet je daarna ook nog zelf terugrijden? Kan me voorstellen dat je zo snel mogelijk naar huis wilt. Moet je er echt naartoe? Of kun je het een keertje overslaan? Volgens mij kun je nog het beste thuis zijn, al zit je dan wel enorm te wachten op HET telefoontje. Pffff, lastig hoor!
Inderdaad. Zijn er mensen die weten dat je de uitslag krijgt die je kunnen steunen als het nodig mocht zijn. Wat we allemaal hopen van niet natuurlijk. Maar weet wel dat bij een goeie uitslag je ook niet helder denken kan en ik kon toen zeker ook even geen auto rijden en op de weg letten enzo. Je leeft zo in een roes. Zou je inderdaad geen vrij kunnen krijgen dan?
Ja heb ik eigenlijk nog helemaal niet over nagedacht om niet te gaan. Maar ik weet niet pcies wat de bedoeling is en idd wil ik zo'n telefoontje eigenlijk niet ontvangen tussen veel collega's en verre collega's. Mijn naaste collega's weten er allemaal van en zijn me fantasties tot steun maar tis idd wel zeker 100km rijden dus? Hmmmm mss wel beter om dit vooraf ff te bespreken en niet te gaan. Wat ik overigens rationeel gezien wel jammer vind maar tis dan maar niet anders. Ik wil idd niet weten wat ik doe als ik slecht nieuws te horen krijg en m'n lief en ik willen wellicht ook niet exact aan de buitenwereld vertellen wat die slechte uitslag dan precies was mochten we besluiten de zwangerschap af te breken. Pffffff moet er niet aan denken dat we mss zo'n moeilijke beslissing moeten maken. Willen jullie delen, zonder te oordelen, wat je beslissing zou zijn (of zou zijn geweest)? Tja, dat blijft trouwens een hele lastige denk ik.... Oh wat erg allemaal hè dit!
Zo'n belangrijke, ingrijpende en moeilijke uitslag krijg je (gelukkig!!) niet elke dag! En ik vind op zo'n bijeenkomst wel iets anders dan op je werk! Al zou ik misschien ook dan wel een uurtje eerder naar huis gaan, om thuis het telefoontje te krijgen. Maar zo ver van huis, en 100 km is ver hoor als je heel graag naar huis wilt, dan zou ik volgens mij niet gaan! Slecht nieuws wil je niet met je collega's delen en met vagere collega's al heeelemaal niet. Maar goed nieuws toch ook niet? Ik zou gewoon even lekker voor jezelf kiezen!!! Er zijn genoeg mensen die voor minder niet zouden gaan!
Ja hoor dat mag je weten. Wij hadden de zwangerschap afgebroken als de uitslag niet goed was geweest. Dit hadden we al besloten toen de combi test niet goed was, maar als je dan al die weken moet wachten ga je toch steeds meer twijfelen. Maar we hadden het wel gedaan. Daar stonden we samen achter. Hoe moeilijk het ook zou zijn geweest. Dit is ook echt iets wat ze zelf moet beslissen en zeker niet door anderen in moet laten praten of juist uit je hoofd moet laten praten. Het is jullie kindje en jullie leven. Wij hadden nog haast niemand verteld van de puncie en alles. Gewoon omdat we niet wilde dat andere zich met onze beslissing zouden gaan bemoeien. Het is al moeilijk zat zonder je te moeten verdedigen tegen sommige mensen. xxx
Of bedoelde je met het delen wat wij zouden doen met een slechte uitslag? Lees het nu namelijk terug en zie nu pas dat ik je vraag ook wel eens verkeerd begrepen kan hebben.
Hihi, ja dus. Jeetje, ik ben ook wel eens scherper geweest! Maar ook aan mij mag je het vragen. Ook wij hebben niet voor niets een nekplooimeting laten doen, dus als de uitslag niet goed is, gaan wij de zwangerschap ook afbreken. Hoe moeilijk het ook zal zijn, want de kindjes komen bij ons nou niet echt uit de lucht vallen. Maar misschien juist wel daarom: we hebben er al zoveel zorgen om gehad, als ik de keuze heb om de rest van m'n leven met minder zorgen te leven, dan kies ik daarvoor. Maar nogmaals, dat klinkt makkelijker dan het is! En helaas moeten jullie die keuze helemaal zelf maken, maar het is dan ook jullie toekomst en jullie leven! En jullie staan ook daadwerkelijk voor die keuze, al die anderen niet! Heel veel sterkte en we gaan heel hard duimen dat je niet voor deze akelige keuze komt te staan!
Ja ik dacht me al zoiets te herinneren droppie. Ik voelde rationeel gezien hetzelfde maar merk aan mezelf dat hoelanger het duurt hoe moeilijker je die beslissing neemt. Er groeit wel iets in je buik natuurlijk en dat wordt steeds meer een levensecht kindje. En waar ik nu bang voor ben is bv geen chromosomale afwijkingen maar weet ik veel wat anders. Extreem dikke nekplooi kan wijzen op hartafwijkingen. Maar wat ik vooral dan bedoel is hoe erg is erg genoeg. Pffffffffff.....
Miepje wat jij zeg vinden wij dus ook. We hebben al een kindje en ook voor hem zou het een hele opgaaf zijn om een gehandicapt broertje of zusje te hebben. Mijn man werkt echt wel heel veel dus alles zou op mij neer komen. Met 2 gezonde kindjes is dat al best een uitdaging, maar als er dan een zorgenkindje bij zit...
Ja dat maakt je beslissing inderdaad nog moeilijker he. Want wanneer is iets "te erg". Maar probeer je daar nog niet te gek over te maken meis. Je weet pas wat je moet doen als je weet waar je mee temaken krijg. En dan zijn er altijd nog de artsen die je gaan helpen met info en zo. xxx
Ik voel hetzelfde hoor maar vraag me af of je anders gaat denken als je werkelijk voor de keuze staat. Laten we hopen, dat ons de keuze bespaard wordt. Dus ook jij Miep. Ik zag idd dat jullie flink in de mmm hebben gezeten. Dit is dus je eerste spontane zwangerschap? Wel heel mooi en bijzonder denk ik. Het moet goed zijn bij jullie! Dat kan niet anders, denk wel dat mensen die in een met jou vergelijkbare situatie zitten sneller geneigd zijn te oordelen dat je zo'n zwangerschap, no matter what, niet moet afbreken? Ik weet dat we kleine kans hebben en blijf het moeilijk vinden om te hopen. Wat ik nog niet heb gezegd is dat de arts trisomie 13 en 18 vrijwel kon uitsluiten nav echo. En dat zijn wel de chromosomale afwijkingen waarbij je de beslissing wel makkelijker neemt. Dacht ik tenminste.....??!?!!?
hoi dames. Ik lees met jullie mee en wil degene die nog in spanning zitten heel veel sterkte wensen en ik duim voor goed nieuws. Missjopie ik lees dat je bang bent voor een hartafwijking door de dikke nekplooi. Wie heeft tot nu toe de echo's bekeken? Bij ons is namelijk tijdens de 20 weken echo een hartafwijking geconstateerd en bevestigd in het AMC door een kindercardioloog die gespecialiceerd is in echo's bekijken van het hart. Er is mij verteld dat ze deze afwijking al met 13 weken hadden kunnen zien dmv de bloedstroom ed. te controleren, met een speciale echo. Ik zeg dit omdat ik je fijne verder zwangerschap toe wens als dit is uitgesloten. Hoop dat je dan weer meer vertouwen krijgt.
De gyn heeft idd uitvoerig naar de hersentjes en het hartje gekeken, afgelopen week en vorige week. Dit oa. vanwege de dikke nekplooi en de eventuele verdenking op trisomie 13/18. Tot nu toe is er niks zichtbaar dus dat ziet er goed uit maar niet alles is al zo vroeg in de zwangerschap zichtbaar....
Hoi miss jopie, hoe gaat het? Voel je al een stuk fitter na de punctie? Nog een paar daagjes.. Heb geduld.. Ik duim nog steeds voor je. Over je vraag wat we zouden doen bij een slechte uitslag. We hadden al besloten om het af te laten breken nog voor wij de combitest deden. Dit omdat wij allebei weten dat wij niet tegen de extra zorg kunnen, wij allebei nog full time werken, ik mijn kindje niet naar een tehuis wilt brengen en grootste reden is dat ik mijn ouste dochter later niet wil "opzadelen" met de zorg. Wij hebben dan die keuze gemaakt maar zij niet. Ik twijfel er niet aan dat ze dat later als een last zal beschouwen maar toch.. Ik vind het ego van mezelf.. Als jullie snappen wat ik bedoel.... Ik had de dag na mijn eerste uitslag van de punctie aan collega's verteld en ook waarom ik pas bij 17 weken pas vertelde.. Ik moet wel zeggen dat ik soms mezelf moet verdedigen waarom ik uberhaupt die test heb gedaan.. Heel vermoeiend allemaal want sommige hebben al een mening klaar liggen.. Pfff... Volgende week dinsdag mogen we bellen voor de definitieve uitslag. vind het nog steeds eng maar minder dan de eerste.. Ben eigenlijk meer benieuwd naar een jongetje of meisje ik was eerst heilig van overtuigd van een jongetje maar nu laatste week neig ik meer richting meisje haha spannend Missjopie, marta en miepje, nog eventjes dan krijgen we allemaal goed nieuws! Liefs, Shirley
Kan me zoooo goed voorstellen dat de keuze steeds moeilijker wordt bij elke weer die je weer langer zwanger bent. Maar wat Droppie ook zegt: bij elke afwijking kunnen de artsen heel goed aangeven wat jullie ongeveer te wachten staat. En op basis daarvan kun je vast een rationelere beslissing nemen. Helaas is het wel alleen aan jullie wat jullie nog wel aankunnen en wat niet. Wat onze weg naar dit kindje betreft: dit is inderdaad de enige spontane zwangerschap. Totaal onverwachts, want met de indicatie ICSI, is er wel heel weinig kans dat het zo spontaan lukt. Ik vond eigenlijk dat we met zo'n wonder wel een onbezorgde zwangerschap hadden verdiend, maar dat zit er helaas even niet in. Hoe anderen er over denken, weet ik eigenlijk niet. Tot nu toe is iedereen vol begrip, maar ik weet niet wat er gebeurt als we besluiten om de zwangerschap af te breken. Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat het me eigenlijk niet zoveel kan schelen. Het is ons leven en degenen die er niet mee eens zijn, zullen echt niet zeggen: geef het kindje maar aan ons als wij het niet meer trekken. Het is onze beslissing, over ons leven en de consequenties zijn ook alleen maar voor ons. Tot zover de theorie, maar makkelijk zal het zeker niet zijn! Sterkte en toch maar proberen niet te veel na te denken over het wat/als. Zolang je niet precies weet waar je aan toe bent, kun je toch geen echte beslissing nemen.
Ik heb eigenlijk helemaal geen last gehad van de punctie. Het rare is wel dat ik afgelopen woensdag en de week ervoor wel een kleine migraine aanval heb gehad. Beide dus een dag na de punctie. Maar verder voel ik me eigenlijk helemaal prima, hartstikke fit zelfs. Dat kon ik een paar weken geleden niet zeggen! Verder moet ik zeggen dat we gelukkig weinig mensen hebben getroffen die hun mening klaar hebben liggen en al helemaal niet over de combitest en puncties enzo. En ik zeg gelukkig omdat ik me juist wel druk kan maken om wat andere mensen vinden. Ik wil dat wel niet, maar vind dat dus wel lastig. Ons gevoel is altijd al geweest dat we ook bij down de zwangerschap af zouden breken en ik denk het nog steeds maar merk wel dat ik minder sterk in m'n schoenen sta. We zullen het dus wel zien. Mijn beste vriendin is er inmiddels wellicht van gedachte wij een gezonde pittige dochter krijgen. En dat het zoiezo een pittige tante is weet ik zeker aan de hand van wanneer we sex hebben gehad en wanneer mijn eisprong waarschijnlijk is geweest. Dat is een heel sterk zaadje geweest! Hopelijk nu ook nog helemaal tiptop in orde... We'll see maandag. Heb me btw afgemeld voor bijeenkomst. Jij nog 1 dag Miep. Willen jullie het geslacht weten Shirley? Had je dat niet al bij vwp aangegeven?
Fijn dat je bijna geen last hebt gehad! Je hebt ze tenslotte best snel achter elkaar gehad! Ik heb eigenlijk ook helemaal geen last gehad van de vlokkentest. Ik kreeg alleen last van m'n opgestopte darmen, dus het was wel ff lastig om te bedenken dat de steekjes en krampjes die ik voelde, mijn darmen waren en niet mijn baarmoeder. Wat grappig dat jullie denken dat het een pittige dochter is! Wij denken bij ons juist een stronteigenwijs jongetje. Maar dat komt ook vast omdat ik al een behoorlijk pittige dochter heb rondlopen, haha. Goed dat je je afgemeld hebt voor de bijeenkomst! Nu kun je welk nieuws je ook krijgt, het in ieder geval even rustig verwerken! Want reken maar dat ook positief nieuws er in gaat hakken. Ik hoop toch zooooo op een brief vanmiddag! Kan de postbode wel hierheen kijken! Helaas, komt de post hier altijd pas rond 14.30u, dus moet nog even geduld hebben! Wij hebben ook aangegeven het geslacht te willen weten. Wel een gek idee dat we dat misschien vanmiddag ook al weten! Maaarrr, eerst maar eens goed nieuws, want gezond is uiteraard het allerbelangrijkste!