Hoe treurig is het wanneer na 4 weken het beschuit en de muisjes nog onaangebroken in de kast staan? Na een zware bevalling en ziekenhuisopname hebben we pas met 2 weken de kaartjes verstuurd. Een magere 20 felicitatiekaartjes terug ontvangen... niemand belt, niemand komt langs. Waarom? Ok, met mij is het nog niet in orde, ik lig nog steeds in bed, maar ik zou het toch fijn vinden om in ieder geval gebeld te worden door mijn familie! Zelfs mijn oma belde pas na 3 weken voor het eerst. Niks geen "gefeliciteerd" kon er af, alleen "ik heb niet gebeld omdat je in het ziekenhuis lag" terwijl ik al weer 2 weken thuis was. Ben gewoon echt verdrietig er van... Weet eigenlijk ook niet wat ik met dit topic wil, behalve de tranen van me afschrijven...
Aahhhwwww meissie toch ! Kan me heeeel goed voorstellen dat het je verdrietig maakt! Ik voelde mij ook een beetje zoals jij je nu voelt toen ik was bevallen van mijn zoontje... Enige die binnen 3dgn na de bevalling kwamen waren mijn schoonouders en mijn vader met zijn nieuwe vrouw. Mijn oma, oom, tante etc waar ik goed contact mee heb kwamen helemaal niet. Excuus: ben bevallen tijdens de hete zomer ramadan en iedereen was aan t vasten tot 9u avond en lukte dan niet langs te komen hmmmm toch wel jammer! EN ja ik heb zelf rondgebeld en gesmst dat ik ben bevallen aangezien ik geen geboortekaartjes had. Ach, ik heb me toen ook druk gemaakt maar weet je laat t lkkr gaan geniet van jullie kleine en zo leer je mensen weer kennen toch Mijn muisjes heb ik uiteindelijk weggegeven aan een liefhebber ervan. Erg treutig is t zeker , want je wilt t delen met je dierbaren en je kleine showen en je verhaal doen of even steun en een knuffel dat ze aan je denken. Sterkte met je tranen, kraamtanen maken t allemaal een stukje erger. Dikke digitale kus en knuf voor je !!! xxx
Dank je voor de digi knuf! Ik heb 2 telefoontjes van mijn mans familie niet opgenomen direct na mijn ontslag uit het ziekenhuis, maar zijn hele fam heeft hem gebeld, tot neven toe! Mijn ouders en broer/zus zijn op bezoek geweest, zo ook schoonouders natuurlijk, maar de rest verwacht je toch ook? Heb zelfs van sommigen niet eens een kaartje... Mischien bekijk ik het ook allemaal met een donkere bril op. Zit niet lekker in mn vel en neig naar een pd, maar dit is toch niet normaal? Denk niet dat ik over 2 weken "gezellig" naar dat familiefeestje ga...
Ja meid de hormonen spelen nog een hele grote rol denk ik en die maken je emotioneel. Ik snap je punt hoor, je verwacht het van iedereen uit beide families, maar je moet ook denken dat niet iedereen zo denkt of denkt dat jij er zo erg mee zal zitten... Ikzelf heb er geen prob mee als er geen kaartje komt van iedereen, maar idd wel leuk om te krijgen. Ik had gewoon de pech dat mijn zoontje in de ramdan werd geboren vanwege dat t moeilijk werd voor velen wat ik ook wel begrijp hoor, want ze zijn allemaal stapelgek op hem en hij kan t niet beter treffen met beide families kwa liefde en aandacht. geef het nog even de tijd en wie komt die komt zo niet pech voor hun dat ze je mooie wondertje niet hebben kunnen bewonderen toch Hoop van harte voor je dat je geen pd krijgt, dat lijkt me vreselijk om mee te maken! Heeel veel sterkte en geniet van je kleine en probeer je niet al te druk te maken
Thanx... Tsja, misschien durven ze gewoon niet. Dat vertel ik mezelf steeds. Bij mn nichtje zaten ze er allemaal de eerste week. Ik baal gewoon, van alles. Ziekenhuis opname, mijn trage herstel, en niemand die me op komt zoeken tussen deze 4 muren waar ik al weken tegen aan kijk...
allereerst een hele dikke knuffel voor jou, en gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon het is je eerste zie ik ?? ja het is verschrikkelijk als je maar zo weinig kaarten krijgt, dan denk je ....waarom hebben we zoveel geboortekaarten verstuurd ? 1 voor het album was al genoeg en dat zelfs familie niet langs komt.... dat kan verschrikkelijk veel pijn doen, en uiteraard word je daar verdrietig van. bij mij was het bij de eerste de eerste 6 weken ontzettend druk. en ontzettend veel kaarten gekregen, bij mijn dochter....is nu een half jaar later..... nog niemand geweest op de opa's en oma's na van de familie ( en zijn en mijn zusje) de buren hier zijn ook geweest, maar mijn 3 broers..... zijn tot op de dag van vandaag niet geweest, "vrienden" van mij.... zijn tot op de dag van vandaag nog niet geweest, ook vrienden van manlief vonden het nodig om te komen. mijn ouders hebben al een aantal keer gevraagd aan de broers : goh zouden jullie niet eens gaan want dit is niet normaal !! reactie: ach we hebben haar dochter nu al zo vaak gezien toch, kraambezoek is niet meer nodig. nu heeft 1 van de broers 1,5 maand geleden zelf een dochter gekregen, wij zijn WEL geweest, op dat moment zei hij : ik snap nu hoe het is, dat je wil dat mensen komen, sorry dat ik niet geweest ben, maar we komen wel hoor... maarja na 1,5 maand nog niet geweest, dus ik verwacht eigenlijk ook niet dat ze nog komen, maar wie weet. ik hoop voor je dat ze toch nog gauw zullen komen,
Jeetje, dat moet k*t voelen, alsof de tweede niet belangrijk is? knuffel terug! Erg zuur wanneer je eigen broers niet eens langs komen... Het is idd onze eerste. Ik wilde de eerste 2w geen bezoek. Mans familie komt allemaal nog langs, maar over een paar weekjes. Zij wonen ver weg en belden in het begin. Toen ik me zo slecht voelde hadden we ze gevraagd over een maandje te komen en dat doen ze ook wel, dat weet ik. Maar mijn kant vd fam woont vlakbij en neemt niet eens de moeite om te vragen hoe het gaat... ja, ze bellen mijn ouders, maar mij niet...,
dat is niet leuk!! ik was in sommige familieleden van mij ook teleurgesteld, dan hadden ze een email naar mijn ouders gestuurd om mij te feliciteren! heb zelf ook een mailadres dus kun je mij ook mailen! en op het geboortekaartje staat ook mijn telefoonnummer dus bellen kan ook, sommige hebben idd ook geen kaartje gestuurd, erg jammer. bijna iedereen heeft sam nu wel gezien met kerst. maar bijv. een paar vrienden hebben hem nog niet gezien en die verwacht ik ook niet meer.
Waarom bel jij ze gewoon niet om te vragen of ze langs komen? Als ik het zo lees denk ik idd dat ze niet durven. Had dat zelf ook wel als je hoort dat ze het heel zwaar gehad hebbe/ ziekenhuis opnamen etc. Ik voelde me gewoon teveel. Dacht echt dat ze niet op mij zaten te wachten, voelde me niet dicht genoeg bij hun zijn, dacht dat ze het te druk zouden hebben, etc. Bleek dus niet te kloppen, vonden het super toen we langs kwamen.
wat vervelend! Mijn dochter is al bijna 5 maanden en nog zijn er een aantal mensen niet geweest. Het zijn mensen met wie we goed contact hebben, maar eigenlijk alleen zien op feestjes en af en toe spreken op facebook. Ze zeiden wel dat ze zouden komen en hebben zelfs gevraagd wanneer ( via facebook) Hierop heb ik gezegd dat ik heel makkelijk ben met dagen en tijden dus dat zij moeten laten weten wat hun het beste uitkomt. Ik heb tot nu toe niets meer gehoord. Van 1 iemand kreeg ik pas een mailtje of ze konden komen, ik heb er niet meer op gereageerd. Ik vind het mooi geweest. Als je normaal niet op gewoon bezoek komt hoeft het nu ook niet meer!
Hier duurde het ook even voordat er mensen gingen bellen (voor een kraamvisite afspraak) Omdat L. een tijdje in het ziekenhuis heeft gelegen wilde iedereen wachten. Niemand wilde zich opdringen en als eerste komen. Maarja, als iedereen wacht dan belt er dus niemand. Nu begint het pas druk te worden met de visites
@Maanvrouwtje: als ze zelf niet bellen, moet ik dan echt hun allemaal opbellen om te vragen of ze aub langs willen komen? nee, sorry, zo ben ik niet, ik ga niet smeken om bezoek. @Brigitte: Jammer dat sommige mensen gewoon helemaal geen moeite doen, zelfs als je er goed contact mee hebt. jullie hebben ze uitgenodigd, en nu is het aan hun om een afspraak te maken. zo denk ik er dus ook over. op ons kaartje staat dat ze even moeten bellen als ze langs willen komen. nouja, als ze niet bellen, dan neem ik aan dat ze niet langs willen komen. @Cyntje: ik snap ook wel dat mensen wat terughoudend zijn, maar als inderdaad iedereen wacht, dan komt er nooit iemand! ik weet nu onderhand wel waarom er niemand belt. gister belde een tante die in de eerste week (toen ik in het ziekenhuis lag) ook had gebeld. zij kwam met allemaal details over mij, over mijn zoon, over mijn herstel etc. dus ik weet dat ze mijn moeder heeft gesproken. als de familie alles al in detail weet dankzij mijn moeder, waarom zouden ze mij dan nog bellen? het schrikt alleen maar meer af, omdat mijn herstel niet vlot verloopt, dus ik kan me nu heel goed voorstellen dat ze niet bellen en zeker niet langs komen. ja ik weet het, het zijn de hormonen waardoor ik sneller kwaad wordt, maar heel mijn priveleven ligt nu gewoon op straat. ze kan echt niks voor zich houden vind dit gewoon echt te ver gaan want het zijn toch behoorlijk persoonlijke dingen die nu doorgeluld worden. bah... en dan ondertussen schijnheilig naar mij doen "ik weet niet waarom er niemand belt, nee slecht hoor, ik hoor ook helemaaaaaaaaal niks van ze!" bah bah bah... die heeft dus ook doodleuk tegen mijn familie verkondigd dat ze mij met rust moeten laten! nou, geweldig zo'n kraamtijd! misschien moet ik ze inderdaad maar allemaal bellen om te vragen langs te komen, omdat zij het initiatief zelf niet meer durven te nemen na al die bemoeienissen van mijn moeder! *nog verdrietiger*
Allereerst gefeliteerd!! Mijn eerste beschuit met muisjes was met een intervieuw na 4 dagen ziekenhuis. Mijn eerste kaartje van de buren, Mijn eerste 'cadeau' Wat kleertjes die mijn man bij heeft moeten halen... Ik weet hoe je je voelt. Bij mij was het ook heel zwaar, kaartjes ook pas na 2 weken gestuurd. Mijn ouders en schoonouders en 2 zusjes zijn wel langsgekomen in het begin. De rest heeft gewacht tot de sinterklaasviering. Vrienden heb ik niet langs gehad Bijna geen kaartjes gekregen.. En heel stom misschien, maar ook geen kraamcadeau's. Ik had heel weinig gekocht, omdat ik dacht na de kraamtijd om te komen in de 10-dagen mandjes, zwitsal, knuffels en babykleertjes. Als je dan een paar sokjes van je ene buren en een boekje van je andere buren krijgt.. valt het dus tegen.. Ik ben nou eenmaal van de cadeautjes Dus dat is voor mij een gemis!
Ten eerste gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje!! Heerlijk zo'n kleine frummel!! Hoe gaat het met je herstel? Gaat het al beter? Wat vervelend zeg... Waarschijnlijk, doordat je de eerste 2 weken geen bezoek wou, willen ze je nu niet overlopen, of zijn ze bang om te overlopen???! Ik zou zelf ook niet gauw op kraambezoek gaan als je weet dat de kersverse moeder een zwaar herstel heeft. Maar familie vind ik nog een ander verhaal, maar dat is ook per familie verschillend. Maar trek zelf toch aan de bel! Anders krijg je er later spijt van denk ik. Geef gewoon eerlijk aan dat je nu wel heel erg verlangt naar bezoek van je familie en dat je graag je kleine wil showen en je familie gewoon om je heen wil hebben . Je bent er nu klaar voor, en ik denk dat je familie ook heel fijn vind dat jij zelf 'groen licht' geeft voor het langskomen!!
@Klijntjuh: Ik kan me heel goed voorstellen hoe dat voelt! Vorige week kwamen een oom en tante van mijn man langs. Op mijn (schoon)ouders en broers/zussen na waren zij de eerste. Wat is het fijn om visite te krijgen! En cadeautjes. Ik moet bekennen dat ook dat heel erg fijn voelt! Andere familie van mijn man komt komende maand, zij wonen allemaal ver weg. Mijn eigen familie, ach... laat ze maar... Ook ik had weinig gekocht. Had ook verwacht om te komen in het speelgoed, de flesjes zwitsal etc. Nouja... Straks wanneer ik weer de stad in kan, ga ik het allemaal lekker zelf kopen. Dan heb je in ieder geval ook wat je zelf leuk vindt *knuffel* @Flamingo: Dank je. Het gaat elke dag iets beter gelukkig... Het eerste bezoek komt over een weekje. Ik zal dan ook zeker aan hen vermelden dat ik gewoon sta te springen om bezoek (figuurlijk dan he ). Ik voel me zo'n gevangene van mijn eigen huis! Ben al bijna een maand niet buiten geweest, op het ritje ziekenhuis na...
denk ook dat dit meespeelt maar dan is het toch raar dat er geen kaartje 'af' kan...een kaartje sturen is toch niet belastend (of mail of sms)?? ik kan me heel goed voorstellen dat je je rot voelt. natuurlijk spelen hormonen een rol maar een beetje interesse doet ook weer goed! ik had ook een moeilijke bevalling (KS omdat ik beginnende Pre eclampsie had en de kleine werd te vroeg gehaald, 10 dagen in het ziekenhuis) maar ik heb bv wel heel veel mails en smsjes en telefoontjes gehad...kaartjes later ook na het sturen van het geboortekaartje en dat doet je echt heel veel goed dan! Om zelf rond te gaan bellen vind ik opzich niet zo'n gek idee maar aan de andere kant: anderen mogen toch wel interesse tonen? wanneer iemand belt of contact zoekt op andere manier mag je wel iets ervan zeggen vind ik! dat het wel een beetje jammer is dat het zo lang geduurd heeft dat je iets hebt gehoord...dan ben jij het tenminste kwijt! ik vind ook dat er wel een kaartje gestuurd kan worden en ik zou in jouw plaats ook erg teleurgesteld zijn. Probeer alleen niet in een dal te zakken en je met je eigen herstel en je kindje bezig te houden. kom maar goed op krachten en dan is alles lichter. Sterkte!
En nu? Heb je ze al gebeld? Gewoon zeggen dat ze nu wel langs kunnen komen hoor. Jammer dat je familie andere dingen heeft doorgegeven, erg.. Hoop dat het ondertussen al beter gaat!
Of stuur gewoon een algemene mail in het rond waarin je aangeeft dat je inmiddels wat bent opgeknapt en aangesterkt enzo, tussen de regels door wat laten merken dat je graag bezoek wilt. Of eindig gewoon je mailtje met: wil je langskomen,.... bel van te voren even. Maar meid, dat is idd wel heel erg k*t dat je moeder op deze manier je kraamtijd heeft verziekt. Waarschijnlijk uit goede bedoelingen maar wel heel erg jammer voor jou.
ik vind het echt vreselijk om het verhaal te lezen van een aantal van jullie! ik zou het echt niet leuk hebben gevonden wanneer mijn familie zo lauw gereageerd had. ik denk dat je nu inderdaad het beste mensen kunt gaan bellen en persoonlijk uitnodigen, met oogkleppen op.
Nee ik ga er zelf niet achter aan bellen, dat is gewoon echt niet mijn ding. Misschien is het ook mijn trots die in de weg staat. Als ze langs willen komen, dan moet het vanuit hunzelf komen, en niet doordat ik ze smeek om langs te komen...