Momy@ Dank voor je lieve woorden en bgrip. Hoe ga jij er mee om als ik mag vragen nog tips voor me om niet mijn zusje te kwetsen onbewust/ of bewust. ik wil er voor der zijn als dat lukt maar hoe? Kindje kan het ook niet helpen he! Jeetje Wat rot voor je dat en brusje niet lukt! knap dat je mmm hebt velraten pff moet er niet aan denken . hoe dicht bij het voor me is . Wat is :imsi's als ik vragen mag want heb er nog nooit van gehoort!! Mocht de laatste poging in mei niet lukken gaan artsen met ons kijken of er nog wat mogelijk is.
Als je een lichamelijk probleem hebt nee dan helpt vakantie niet maar soms kan een verandering / ontspanning e.d. wel meehelpen als er verder geen aantoonbare reden is om niet zwanger te mogen worden. Mijn ouders zijn bijna 3 jaar voor mij bezig geweest, hun gyn zei toen, weet je wat; ga eens op vakantie en kom daarna terug dan gaan we eens kijken wat we allemaal kunnen doen qua medische behandelingen, het resultaat; ze konden het even loslaten met het idee dat in de toekomst er hoop was (in de zin van dat ze serieus genomen werden) en konden na 3 jaar "verplicht" klussen eindelijk eens gewoon genieten omdat ze geeneens mochten proberen (verplicht dan ze mochten wel lol maken natuurlijk) van de gyn en jahoor daar was ik ineens, gemaakt in een tentje in Estartit Dit heeft natuurlijk niets te maken met lichamelijke redenen als je niet kan zwanger worden en ook duidelijk niet daarvoor bedoeld. Maar niet iedereen kan dat weten natuurlijk, er zijn genoeg mensen die zichzelf zo opfokken om graag zwanger te willen worden die idd te gestrest ervan worden en relaxing nodig hebben, wat natuurlijk ook zo is is dat steeds meer mensen later aan kids beginnen (na hun 30e/35e) als je dan problemen tegenkomt ben je al aan de late kant (als je meerekent dat je eerst zelf gaat proberen, dan pas de MMM in moet e.d.) dan zit je al snel tegen de 40 aan en zijn er ook lichamelijke factoren die gaan meetellen (verminderde vruchtbaarheid die in principe al na je 30e begint de leeftijd waarop tegenwoordig steeds vaker aan kids word begonnen) Gelukkig zijn er echter een heleboel technieken die iedereen kan helpen, maar helaas nog niet iedereen en dat is ontzettend verdrietig en misbegrepen en daar helpt idd geen vakantie, hond of whatever bij.
Tjah, het is hier niet onmogelijk om zwanger te worden. Ik heb gewoon een ei...maar manlief amper zaad. Er is dus wel zaad...en er is een ei. Omdat de spontane kans nihil is, hebben we ICSI gedaan. Gelukkig met resultaat. In die 6 jaar ben ik nog nooit spontaan zwanger geweest. Ken wel flink wat meiden uit de MMM die na een kindje uit de MMM, ook spontaan zwanger zijn geraakt. of net voor de MMM aan zwanger zijn geworden. Dat komt dus omdat het niet onmogelijk is...maar de kans is/ was wel heeeeel klein.
Wanneer mensen zeggen "Het zit tussen de oren" dan weet ik dat ze het niet vervelend bedoelen en ik zal er ook niet boos om worden, maar ik word er altijd zo verdrietig van om wéér iemand tegen te komen die het niet begrijpt en dat ik het dan wéér moet uitleggen. Het voelt zo aan als een strijd tegen onwetendheid... Ik wíl graag begrepen worden. Ik zou zo graag zien dat mensen zich eerst eens goed laten informeren voordat ze conclusies gaan trekken.
Als je niet uit de MMM komt is het ook bijna niet mogelijk om rekening te houden met alles waar een MMM'er op flipt. Er zijn heel veel periodes voor een MMM'er waarin iemand buiten de MMM eigenlijk niks goeds kan zeggen. Dit weten alleen beide partijen vaak niet Niemand bedoeld het kwaad..probeer gewoon wat "losjes" te lezen. Soms voelen mensen gewoon wat ze voelen / schrijven. Dat kan je abnormaal, egoistisch, raar of ongevoelig vinden...als de ander dat zo voelt, dan is dat zo. Wees blij dat je niet met elkaar hoeft te onbijten
Ach meid je ziet alle mensen die chronisch ziek zijn toch ook niet steeds daarover vallen, ik kom ook dagelijks opmerkingen tegen hierover, zelfs bij mijn nieuwe huisarts! (waarbij we dus wel weggaan omdat dat toch een persoon is die mij moet helpen ipv zeggen dat ik gewoon een te druk "dametje" ben haha en daardoor moe ben ) de kunst is om het van je rug te leren glijden en juist bij jezelf te denken dat je zo blij bent voor die mensen die blijkbaar niet beter weten omdat ze het zelf niet mee hebben moeten maken, ik ben oprecht blij voor mensen die niet weten wat het is om elke dag pijn te hebben en moe te zijn. Als ik iemand hoor "zeuren" over dat ze "chronisch vermoeid" zijn terwijl ze gewoon normaal moe zijn (omdat ze teveel willen hebben en doen) dan is dat geen aanval op mij , alhoewel dat ook een onnadenkende opmerking kan zijn, ik hoor maandelijks van mijn schoonmoeder dat ik maar meer sinaasappels moet eten (omdat ik dan beter word ) glij, glij, glij en zelf beter weten en het fijn vinden voor die mensen die duidelijk nooit hebben hoeven meemaken.
Ow, en ik heb inderdaad makkelijk praten. Als het ons niet was gelukt had ik vast enorm dubbele gevoelens gehad bij elk kindje wat ergens anders werd geboren. Dat kindje had dan natuurlijk bij ONS geboren moeten worden. Is dat gek? Nee, dat denk ik niet. Een kinderwens is zo inmens groot..daar kan je niet omheen, niet op vakantie, niet als je hond neemt..die wens is er: 7 dagen per week, 24 uur per dag.
Zal wel toeval zijn, maar ik ken alleen maar stellen waarbij het niet is gelukt in de mmm (wij als mooie uitzondering) en nu gemiddeld 10 jaar na dato ook echt niks spontaans is gebeurd, ondanks talloze vakanties, tripjes, feestjes, studies, van je afzetten, niet meer aan denken blablabla...pff zeg maar het leven. Dus die onzin van tussen de oren of op vakantie gaan helpt misschien: sorry maar dat is toeval en heel fijn voor die lui, maar heeft er echt hélemaal niks mee te maken. Spontaan zwanger worden na een eerdere medische zwangerschap heeft te maken met biologische factoren. Eenmaal zwanger geweest is een lichaam er beter voor geprogrammeerd.
Bij mij is een jaar of 5 ook PCOS geconstateerd. Ik heb de hoeveelheid eitjes toen zelf ook gezien,mijn eierstokken waren ook erg "dik" en had daar ook last van. Daarnaast had ik een koperspiraal,maar toch was ik "opeens" zwanger! Mijn spiraaltje is nooit meer teruggevonden. bij mijn 2e zwangerschap was het bij de eerste keer raak. Dus waar het ook aan ligt,de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Deze hoor ik ook vaak inderdaad...helaas heeft het zaad van mijn man hier dan weer geen boodschap aan
Ik ben in ieder geval wel "blij" dat dit een discussie los maakt, want eigenlijk maak je het niet vaak mee dat er echt over gesproken wordt. In ieder geval niet tussen de 2 verschillende werelden. Wel over elkaar, maar niet met elkaar. Daardoor is het voor meiden die niet in de MM zitten misschien wat makkelijker te begrijpen hoe, wat en wanneer te zeggen en andersom ook. Het begint toch altijd met begrip hebben voor elkaar. Mijn vriend en ik hoeven elkaar ook maar aan te kijken...maar als ik dit hard op zeg, moet ik bij wijze van, altijd opletten of er niemand in de buurt is, waarvan ik weet dat die in de MM zit. Dat is het zelfde als ik zeg dat ik er knettergek van wordt elke nacht 4x wakker te worden omdat ik moet piesen, dan krijg ik ook opmerkingen van: Wees blij, of zullen we ruilen? Dan denk ik ook, ik snap dat je een wens hebt, en dat het niet lukt, maar ga zwanger zijn alsjeblieft ook niet romantiseren, want het is niet altijd de gehele 40 weken op een roze/blauwe wolk zitten Ik denk dat je een vrouw nooit zo veel zult horen "klagen" als een zwangere! En ik weet zeker dat niemand elkaar met opzet wil kwetsen, want dat zou pas echt onmenselijk zijn. Dus dat is ook echt niet de bedoeling geweest. Gewoon een beetje begrip voor elkaar!
Ja, eens lekker klagen over dikke enkels een volle blaas etc. is inderdaad vaak not done. Vind ik ook weer logisch hoor. Naast iemand in een rolstoel zou je ook niet gauw klagen dat het lang pokke eind lopen is of dat je moe bent van het staan. Toch? Ik snap beide kanten hoor, echt...ook omdat ik een van de gelukkige ben geweest die wel kinderen heeft gekregen.
Ik heb volgens mij ook nooit echt geklaagd hoor. Mijn zus trouwens ook niet (en zij is beide keren toch wel makkelijk zwanger geworden ).
@marnat, Ik denk heel eerlijk dat je niet alles kunt zeggen zonder elkaar te kwetsen,daarvoor is het onderwerp babies en zwanger zijn te gevoelig. Kijk wij als MMM meisjes zijn (bijna allemaal) een hormoonbom en er vaak al lang mee bezig om die ene grote wens uit te laten komen, dat gaat zo op je gevoel werken. Ik kan alleen maar zeggen dat mijn tip is als je het ff niet ziet zitten om elkaar even met rust te laten op zo'n moment maar dat je wel oppast om elkaar als zussen zijnde niet te verliezen en als je een moment hebt waarop je het wel ziet zitten en echt enthausiast kunt zijn om ook van haar zwangerschap te genieten en dat ook aan haar zegt of laat merken.. Ik merkte bij mijn zusjes eerste kindjes dat ik blijer was toen mijn neefjes er eenmaal waren, ik zag ze toen echt als MIJN neefjes en ik ben dol op mijn zusjes maar nu dat ze allebei zwanger zijn van de 2e merk ik dat ik niet te veel tijd met ze door wil brengen (maar dat heeft zo andere redenen dan alleen jaloezie). Blijven praten dat is het belangrijkste!!!
Dat maakt het idd ook zo lastig, er zijn maar zo weinig mensen die het van beide kanten kunnen bekijken! Ik heb dat ook, dat ik altijd heel erg op mijn woorden pas als ik het heb over zwanger worden/zijn en baby's. Ik heb best een aantal vriendinnen die mmmeisje/vrouw zijn. Het contact vind ik ook echt moeizamer geworden! Dat kan uiteraard ook heel goed aan mij liggen. Aan de ene kant denk ik, laat ik het niet teveel romantiseren, want dat voelt zo 'ogen-uitstekerig', aan de andere kant denk ik 'ik mag ook niet klagen, want ik KAN tenminste kinderen krijgen'.... zoo moeilijk! ik weet dan al niet eens wat ik met mezelf aan moet, laat staan wat ik nou moet zeggen en hoe je dan ook nog een ontspannen middag/avond hebt... ik denk dat ook meespeelt dat je het snel voor elkaar invult, zonder dat je het volledige verhaal weet of überhaupt KUNT begrijpen wat de ander doormaakt...