En bloedzuigen vind ik niet zo'n shocking woord hoor. Hij wordt 3 in juli, nou dan kunnen ze gerust het bloed onder je nagels vandaan halen en als je een heleboel topics leest ben ik zeker niet de enige die dit vind. Ze kunnen gewoon heel goed drammen,zeuren,krijsen,gooien,slaan dwarszitten etc. En dat soms dagen/weken achter een, nou vind ik aardig bloedzuigen ja.
Zucht Ik hou voortaan maar mijn mond en vertel gewoon dat ik het helemaaaaal geweldig vind. Want ja, als je anders bent of je anders voelt dan pas je niet in het plaatje van hoe het hoort.
ik vind ook dat er nogal makkelijk geoordeeld wordt. Je kunt echt niet bepalen hoe je je voelt. Het woord PND bestaat toch niet voor niks??? Het is toch vreselijk voor die mensen die zich zo voelen???
*zucht* ja dat is waar. Ik weet nog dat ik na mijn eerste positieve test in mijn dagboek schreef "van het romantische idee is dit nu ineens de realiteit" en dat _voelde_ ik zo sterk. Een mega verantwoordelijkheid, of zoals mijn man het zegt: het einde van 'ikke'. En dan nog te bedenken dat dat de situaties zijn waarin wij zelf voor een kindje kozen, wij stonden ervoor open en het wilde komen. Ik kan me voorstellen dat je compleet in de war raakt als je al geen kinderen wilde en dan door een samenloop van omstandigheden toch mama word.
Ik vind het juist knap dat je er voor uit komt schijt aan die lui die het niet snappen of er misselijk van worden!
Je kan het ook omkeren, niet iedereen zal zeggen "ohhh ik begrijp je en dit en dat".. Dus dan kan ik ook wel zeggen ik ga voortaan maar zeggen hoe zielig ik het vind of hoe goed ik het begrijp, terwijl het nietzo is.
ja dat je niet begrijpt is wat anders maar dat je er misselijk van word vind ik echt te ver gaan Weet je waar ik misselijk van word van ouders die er niet voor uit komen maar dan wel hun kind iets aan doen ja je hoort en leest het zo vaak. Nou ik denk dat draak en meerdere mama,s hier zover nog niet zijn.
Ik heb ook nooit gezegt dat ik jou dit gevoel gun, het lijkt me echt naar. Alleen bepaalde dingen die ik hier lees schieten mij in het verkeerde keelgat en vind het best shocking, thats all..
Moederschap was voor mij in het begin heel heftig. We wilden heel graag een kindje en dat heb ik te mooi gemaakt in mijn hoofd. Of nee, eigenlijk kon ik me er zo weinig bij voorstellen. ik vondt het zwaar het eerste jaar, met de slapeloze nachten, het gehuil, mijn lijf en emoties. Ik heb wel vaak gedacht, pff waar ben ik aan begonnen. Nu gaat het veel beter en is ze het allerliefste in mijn leven. Nu bij deze zwangerschap, stel ik me in op een zwaar eerste jaar. Want ik weet dat het beter wordt en dat ik toch minder heb met een baby dan met een mensje dat zich al echt ontwikkelt. Vindt het trouwens wel ballen hebben van Draak om gewoon neer te zetten wat ze voelt en hoe zij het doet!
chai, het is iig maar te hopen dat jij het niet zo voelt. Je weet nooit hoe je uit je bevalling/kraamtijd komt hoor.
Draak... je kan gewoon verwachten dat die reacties komen. Maar ik denk ook wel dat bijna iedereen wel eens denkt dat ze aan het einde van hun latijn zijn. En dat ze zichzelf even kwijt dreigen te raken. Maar dat is al heel anders dan als je laat overkomen (ongewild of niet) dat je je kind liever niet had gehad ook al hou je nu van hem. Ik heb een zoontje van bijna 3 en een tweeling van 9 maanden en een stiefzoon en stiefdochter van 7 en 11 jaar...en ik loop ook soms tegen de muren omhoog van de stress, maar bij mij is het werkelijk waar nooit in me opgekomen om te denken was ik er maar nooit aan begonnen. En iedere situatie is anders, jij hebt recht op jouw meningn en gevoelens maar dat hebben andere dus ook. En dan hou je helaas altijd reacties aan over die jou niet zo leuk in de oren klinken. maar ik wens je heel veel succes en mischien wel heel slim om eens ergens aan te kloppen voor serieuze hulp??? *edit* bedoelde dus dat je zei waar ben ik aan begonnen.... niet dat je gezegd hebt dat je spijt hebt van je kind want dat heb je duidelijk Niet gezgd
Thanks meid, ik had gewoon zoeits van moet ik nou altijd maar verzwijgen hoe ik me voel. Ook de andere kant is mogelijk (mijn kant dus) tov gelukkige en hyppy moeders en wellicht hebben anderen er wat aan zodat ze niet dezelfde weg hoeven te bewandelen als ik.
draak; kan me een beetje voorstellen hoe moeilijk het voor je is, wil je bij deze dan ook even een hart onder de riem steken! kinderen opvoeden is niet altijd rozengeur en manenschijn, vooral niet in jou situatie. je houd van je kind en dat is het belangrijkste, je mag af en toe best even de balen hebben van dingen. en iedereen uit dat op een andere manier denk ik. heb hier zelf nog geen ervaring mee, mijn kleine man is pas een half jaar en over het algemeen heerlijk tevreden.