Ik hoor meerdere mensen over een heftige 13 maanden sprong, nou, als dat m is.. Pff.. Ze doet de hele dag niks anders als gillen, schreeuwen en huilen. Ze wil niet in de box, niet in de stoel, niet op de grond, hangt maar aan mijn benen etc... Wat wordt ik hier doodmoe van zeg.. Ik ben niet iemand met heel veel geduld, helaas... Ik zat er vorige week zó doorheen, toen mijn dochter s morgens wakker werd en niks wilde (ik was er al geweest voor een flesje) ben ik huilend mn bed in gedoken en ik schreeuwde tegen mn man: Wéér zo'n ROTDAG.. wat moet ik nou!!? Echt ik schaam me ervoor.. ik vind het vreselijk.. Maar hebben jullie dat nou nooit? Hoe moet ik hier toch mee omgaan, wat moet ik doen!
het gaat idd weer over ne komt soms ook zo ineens weer trug. ff diep in en uit ademen en tot 100 tellen en maar hopen dat het gauw weer over is. maar idd hier dus ook zo hoor en dan ook vaak snachts grr ook zo fijn
Haha sorry maar ik moest wel lachen om je reactie richting je man. Ik heb laatst tegen die van mij geroepen "Jij liever dan ik!!!" toen hij blij riep dat het "morgen" papadag zou zijn. Mijn zoontje was rond die leeftijd ook enorm pittig. En dat heeft echt lang geduurd... Maar opeens was het over, vooral toen hij kon lopen ging het een stuk beter. Eerlijk gezegd vind ik zelfs de peuterpuberteit tot nu toe makkelijker
Je hoeft je niet te schamen. Vind het trouwens ook leuk hoe je het neer zet weer z.n rotdag. Z.n dag had ik vandaag ook hoor. Er is bezoek is ze kei gezellig zijn ze weg begint ze weer te miepen. Ze begint hier ook aardig te kletsen en zegt die wil die en dan die en neeee dat wil ik niet dus als dit een voorboden van de 13 maanden sprong is hou ik me hart vast. Ze is hier ook net ziek geweest dus het was al een paardagen dreinen daar kon ze niks aan doen ze was ziek maar na ziek blijft dat vaak even hangen dat dreinen grrrr
Herkenbaar! Als ik er helemaal doorheen zit, omdat hij een paar hangerige-huildagen heeft, dan kruip ik mijn bed ook in en dan mag mijn man eventjes. Op die dagen ben ik toch ZO blij dat ik met hem getrouwd ben
Mijn man werkt 5 dagen en ik ben meestal thuis of ik neem haar mee. Ze is, uitgezonderd de vrijdagochtend, altijd bij mij. Hij is laatst op zaterdag 1 keer naar haar toegeweest maar toen huilde ze wel zo hard.. Vaak speelt ze nog even in bed, maar toen helemaal niet.. Dan ga ik maar liever zelf!! Maar ja, overdag is hij er niet. Lange dagen tot 18.00uur..
Hier heb ik haar wel eens een dagje bij m'n ouders gebracht, ik had het na 4 dagen helemaal gehad. Ben zelf even lekker gaan sporten, kon ik even ontladen
Herkenbaar hoor. En meestal als ik denk: nu trek ik het echt niet meer: dan wordt hij weer zijn lieve gezellige zelf voor een tijdje . BTW: is OV geen optie?
Ja, in die periode was ik wel eens blij als mijn zoontje na 4 dagen thuis weer naar de opvang kon. Ik moet er niet aan denken om 5 dagen per week dat gejengel om me heen te hebben (uh 7 dus, maar 5 dagen zonder manlief)
Nee met het OV is niet goed te doen, bovendien durf ik dat niet goed met haar alleen. Komt nog bij dat mijn moeder van de 'oude stempel' is, bij haar is ze ook altijd heel lief. Gewoon aanpakken, streng zijn, enz. Zij snapt niet dat je zoiets niet trekt, één kindje maar!! Wij zijn altijd van huis uit gewend nooit te klagen, daarom doe ik het hier maar