Kleine kinderen op een begrafenis

wat vreemd zeg dat je dat niet aan je kind van 5 verteld???? Echt onbegrijpelijk....dat kindje kan er wel voor altijd last van hebben

Ik heb zelf totaal geen moeite met begrafenissen of crematies. Mijn ouders hebben mezelf altijd laten kiezen en ben altijd mee geweest. Dus als mijn (schoon) vader of (schoon) moeder komen te overlijden gaat mn dochter wel mee. Zoontje zou ik niet zo gauw doen omdat hij nog zo jong is.
Maar goed daar wil ik helemaal nog niet aan denken....

 

Ik ben zelf niet meegeweest nar de begrafenis van mijn eigen vader toen ik 4 was. Heb hier rond mijn 11e/12e heel veel last van gehad, repeterende n8merries etc.
Heb me dus altijd voorgenomen mijn eigen kinderen wel mee te nemen mocht het ooit nodig zijn...

 

Ik zie dat gelijk helemaal voor me dan he. Mijn kleine man van bijna 2 is daar aan het rond huppelen. Wij letten niet op (kan me niet voorstellen maargoed) en staan te kleppen met de familie. En dan hoor je ineens gestommel en zit mijn kleine man in die kist. Kijk zegt hij dan. Slapen en zit dan zo in de ogen te prikken want dat doet hij nu ook. Ik zou me kapot schamen. Maar bij de gedachte nu lig ik hier in een deuk achter mijn compie.

 

haha, sorry ik ook. Ik ken je zoontje niet, maar zie het al gebeuren, denk dat je dan niet veel lacht.

 

Vind ik heel erg lastig. Ik ben zelf altijd erg emotioneel op een begravenis. Een " klein kind" kan dan i.d. troos geven maar het kan ook veel onrust veroorzaken bij een kleintje.

Als er nu een opa/oma oid zou overlijden zou ik er niet voor kiezen om Esmee mee te nemen.

Ik heb zelf nog nooit een overleden iemand gezien omdat ik het doodeng ( beetje rare woordspeling) vind.. Wel heb ik een foto gezien van toen mijn oma overleden was. Dit beeld achtervolgt me nog steeds.

Ik ben zelf voor het eerst naar een begravenis geweest toen ik 14 was. Dit was van de moeder van een klasgenootjes. Daarna zijn er nog maar 4 begravenissen geweest waar ik ben heen geweest.

Ik denk dat er geen goed of slecht is. Sommige kinderen zullen er heel goed mee om kunnen gaan en sommige kinderen niet. Wel denk ik dat er vanaf bijv 4 jaar op een mooie manier afscheid kan worden genomen. Het kindje maakt een tekening voor oma/opa. Deze wordt op de dichte kist gelegt. Dan uitleggen dat opa/oma dood is en in de kist ligt.

Dit is denk ik hoe ik het zou doen..

 

nee dat zou ik nou weer niet doen
behalve als ze op een leeftijd komen dat ze het beginnen te begrijpen

 

Zoals ik het schreef is hij ook eigenlijk wel. Hup gewoon erop af. Ja weet hij veel het slaapt denkt hij dan. hihihihihi.
En aangezien hij net zo'n schelle (harde) stem heeft als ik hoor ik het al helemaal galmen in de aula.

hoop dat ik voorlopig nooit zoiets hoef mee te maken...

 

Ik zou ze wel meenemen maar dan alleen naar directe omgeving.
In de kist kijken niet, dat vind ik te.
Zou ze wel ook voorbereiden met boekjes etc.
Afhankelijk hoe je kind zelf is natuurlijk.

 

Ik was 4 en mn zus 6 toen m'n opa overleed. M'n moeder wilde ons meenemen, maar dat mocht niet van de rest van de familie (wij zijn de jongste kleinkinderen). M'n moeder baalt daar nog steeds van. Ik kan het me niet herinneren en heb er nooit moeite mee gehad ofzo.

Ik was 12 op m'n eerste begravenis, van m'n oom.

Ik zou mn meisje nu denk ik nog niet meenemen, maar als ze een jaar of 6, 7 zou zijn denk ik wel. Hangt er uiteraard ook vanaf wie t is.

 

tja kleine kinderen op een begravenis...
er zijn waarschijnlijk bepaalde factoren waar je rekening mee moet houden, is het kind gevoelig? is het iemand die ze vreselijk gaan missen? hebben ze snel last van nachtmerries?
ik ben zelf van mening dat ik ze vanaf een jaar of 4 mee zou nemen, maar niet naar een dienst waar ze huilend afscheid aan het nemen zijn. maar eerder van te voren en eerst zelf kijken in de kist of diegene die er in ligt er ''mooi'' bij ligt.

 

Met de begrafenis van onze dochter hadden mijn broer en schoonzus hun 2 dochtertjes van 2 en 4 meegenomen.

Die dochters zorgden ervoor dat ze toch een lachje op je gezicht kon toveren. Toen een liedje in de kerk was afgelopen zei de dochter van 2: "Klaar!" en toen moesten ik en nog een aantal mensen toch wel lachen....

Nadien vroeg ik mijn broer of zijn dochters er veel van snapten. Die van 2 sowieso niet. En die van 4 iets meer, maar ook niet alles. Ze legden het haar allemaal wel uit, maar ze vroeg later toch waarom dat kistje de grond in ging etc.... dus echt veel snapte ook zij er niet van.

Maar ik vind het wel goed om kids mee te nemen naar een begrafenis. Het hoort inderdaad helaas bij het leven en ik vind daarom dat je hun er ook wel bij mag betrekken.
In de kist kijken zou ik wel een beetje ver vinden gaan. Dat lijkt me wel te 'eng' voor kinderen.

EDIT: die laatste zin wil ik toch even iets wijzigen... Het ligt eraan hoe de persoon erbij ligt. Als het eruit ziet alsof de persoon slaapt, dan zou ik het misschien mijn kind wel laten zien. Maar als de overleden persoon niet mooi toonbaar meer is, dan zou ik het niet doen.

Lenthe zag er na haar obductie vrij schokkend uit. Voor onszelf niet trouwens, maar voor anderen wel. Zelfs foto's kunnen sommige mensen niet kijken van haar nu achteraf.... omdat ze haar er erg naar uit vinden zien. Kijk, dan zou ik dat ook niet aan kids laten zien. Maar toen Lenthe bijvoorbeeld net uit mijn buik kwam en een paar uurtjes daarna, toen was ze mooi roze en het leek net alsof ze sliep. Dat is dan weer veel beter toonbaar.

 

Ik was 3,5 toen mijn opa overleed.. hij had een glazen plaat over zijn kist en mijn ouders hadden gevraagd om een tekening te maken voor opa..

Ik heb de tekening samen met mijn vader naar mijn opa gebracht en toen heeft mijn vader uitgelegd:
Opa is dood, dat betekent dat hij weggaat en niet meer terugkomt, omdat zijn lichaam kapot is.

Ik zei toen zelf al:
Hij kan niet meer zingen, niet meer dansen, niet meer praten, niet meer eten.. etc.

Ik vind het heel goed dat mijn ouders dat zo gedaan hadden.. en mijn opa lag er gewoon mooi bij, dus dan is het geen ramp om te kijken.. net alsof die slaapt..

Ik zal het precies zo doen bij mijn kleine!

 

hier heb ik laatst ook over na zitten denken,
wat nou als..
hopelijk hoeft het nog lang niet!

Om in de kist te laten kijken,
tja ligt er aan wie het is en hoe ze er uit zien
(zelf heb ik nog nooit iemand gezien)

 

Ik denk dat ik dit toch ook wel een andere situatie zou vinden dan 'zomaar' een begravenis. Ik zou het iig aan jullie gevraagd hebben.

 

Het ligt er aan wie er is overleden. Als het bijvoorbeeld zijn opa of oma is ( wat hopelijk nog heeeel lang duurt ) dan neem ik hem wel mee. Is toch een stukje afscheid nemen.

 

Vorig jaar augustus is mijn oma overleden, mijn neefjes van 14 maanden en 3.5 jaar zijn wel mee geweest. Klein neefje was een beetje druk dus mijn schoonzus is er even met hem uit gegaan.

Mijn andere neefje van 3.5 heeft toch wel alles mee gekregen, het is wel een slim kereltje. Toch pakte hij het allemaal goed op. Hij heeft mijn oma zelfs nog gezien, ze lag er erg mooi bij. Het enigste wat perse moest van mijn neefje was een knuffeltje in haar handen want ze mocht niet alleen slapen van hem. Dat was erg lief.

Ik denk ook wel dat het een beetje van het kindje zelf af hangt of je hem/ haar mee moet nemen. Sommige kinderen zijn al vrij angstig voor nieuwe dingen. In zo'n geval zou ik me kind dus niet meenemen.

 

het ligt er denk ik aan wie dat er overleden is.
toen kevin 6 mnd was is mijn vader overleden en is hij overal bij geweest. we hebben foto's gemaakt van hem bij opa die in de kist lag.
op zijn 2de verjaardag is de opa van mijn man begraven en is hij ook weer meegeweest. ik had mijn moeder op de achterhand voor als het niet ging in de kerk en hij is tijdens de mis ook naar buiten gegaan met oma.
toen we naar het kerkhof gingen is hij weer meegeweest en heeft hij ook een roosje in het graf gegooit.
bij de opa van mijn man is hij ook bij de kist naar opa gaan kijken en wij hebben hem verteld dat opa niet meer met hem kan spelen.

als we nu naar het graf gaan gaat hij er goed mee om.

het ligt denk ik ook aan wat voor kindje je hebt.

kevin gaat er goed mee om. hier vroeg hij laatst aan pappa jou mamma is ook begraven he( moeder van man is overleden) en pappa zegt ja. net als opa en opa oploo he zegt kevin.

je moet denk ik doen wat je gevoel zegt.

 

ligt aan de leeftijd.
Als mijn moeder nu zou overlijden dan neem ik wel de oudste twee mee (9 en 11) maar de jongste twee niet (11mnd en 2,5).

De reden daarvoor is dat kinderen van 9 en 11 wel snappen wat verdriet is en dat zelf ook echt zo voelen. Maar die van 11mnd en 2,5 die snappen er niks van dat iedereen zo verdrietig is. Bovendien zou ik dan ook wel mijn eigen rouw willen doormaken zonder me veel om de kleintjes te moeten bekommeren.

Toen mijn oma overleed was mijn broertje 4, en die snapte het toen ook niet. Hoewel zijn opmerkingen ook wel grappig waren.

Mijn ouders hebben ons pas vanaf 10 jaar de keuze gegeven mee te gaan. Voor directe familie is het wel anders dan voor een achteroom of tante

 

Mijn zoon was nog geen 4 toen zijn zusje plotseling overleed. Ze heeft thuis in haar bedje opgebaard gelegen, zodat hij ten alle tijden naar haar toe kon gaan om te kijken. We hebben hem niet gepusht om te gaan kijken, maar hem de vrije keuze gelaten.

Ook is hij bij de begrafenis aanwezig geweest en hij had als taak haar foto te dragen (mijn vader is de hele tijd bij hem geweest).

Nu gaan we nog regelmatig naar haar grafje (2x in de week) en ik weet voor mijzelf, door hem er zo bij te betrekken, dat het hem heeft geholpen om alles te kunnen verwerken. Wel heb ik nog met enige regelmaat contact met een orthopedagoge, als ik tegen dingen aan loop.

Sandy