Diep respect voor jou. Het is niet makkelijk wat je allemaal verteld hebt. En ja ik heb er een van een en een van tien. En die van 10 begint me steeds vaker kopzorgen te bezorgen. Zit ook opspeciaalonderwijs een iq van 80 ook op het randje dus. Moet ook leren omgaan met zijn emoties en zijn puberteid staat voor de deur. En ja ook ik heb zelf psy problemen waar aan ik elke dag werk. Gisteren heb ik denk deze vraag gesteld van pff het moederschap hoe of wat. Het is zeker leuk, Maar ook naar maten ze ouder worden komen er ook andere problemen. Het word makkelijker zo als in mijn geval je kan ze even alleen thuis laten maar er komen andere problemen voor terug iemand schreef als ze ouder worde ect ect en het is waar. Dochter was een paardagen ziek dat zijn kleine zorgen. Zoon zit voor de puberteit en die geeft nu al andere zorgen. Waar doe je goed aan welke instantie kan helpen ook hem te helpen met zijn emoties ja hij heeft bij mij gezien dat ik wisselende stemmingen hebt en onbewust heeft hij er meer van mee gekregen dan dat ik gewilt had. Ect ect sommige hier hebben nog echt kleine kinderen jij hebt al grotere kinderen ik zit nog tussen het wal en het schip bij wijzen van spreken. Het moederschap ik blijf erbij het is het mooiste wat me overkomen is maar de zorgen er om heen vind ik vaak lood zwaar. Ja ook mijn relatie is niet altijd ju van het ja ook ik heb psy klachen en ja ook ik vind het leven zwaar. Daarom zij ik van was ik er maar niet aan begonnen meer met het idee van waar doe je goed aan als ouder??? moeder. Lees dat sommige er geen moeite mee hebben knap dat je dat kunt zeggen. Geef mij een beetje van die onvoorwaardelijke zekerheid??? Kunnen jullie me dat bieden. Moeder zijn is voor eeuwig. Moeder zijn is soms moe zijn soms dep soms bezorgd elke dag sta je voor een nieuwe uitdaging het belangrijkste is dat wie je ook bent wat je ook bent je je kinderen als goede zelfstandige het leven in wilt hebben en daar bij horen soms hoge drempels opstakels. Als het maar in het hart van de moeder goed zit dat is heel belangrijk als er ook liefde is in plaats van alleen narigheid. Ja ik ben een doemdenker maar geen doem denker die het leven alleen maar negatief ziet. Het is loodzwaar soms. En ik hou onvoorwaardelijk van me kinderen ook al dacht ik het soms van was ik er maar niet aan begonnen.
@Blup, ik zou in jouw sitiuatie ook machteloos staan en niet weten hoe ik met de situatie om moest gaan. Dat weet ik nu al soms niet bij mijn zoon, dus daar oordeel ik helemaal niet over. Vervelend om als 'weer zo iemand die denkt het beter te weten'gezien te worden. Maar als ik hierboven schrijf, ik ga liever van het positieve uit, wat er kan komen dat zien we allemaal wel. Ook ik heb pas geleden in een burn out gezeten en wat ik allemaal in mijn leven heb meegemaakt is niet misselijk, dat kan ik je wel vertellen. Daarom vind ik het heel vervelend dat ik op een belerende toon wordt aangesproken door Sterre en dat ze mij vertelt dat het weleens helemaal fout af kan lopen met mijn zoon. Laat mij toch lekker blij en gelukkig zijn. Ik vind het hetzelfde als wanneer iemand tegen je zegt, als je bijvoorbeeld net verliefd bent, 'ja maar stel dat hij vreemdgaat', of 'ja maar stel dat hij je gaat slaan' wat doe je dan? Dan kun je nu wel zo gelukkig zijn, maar je weet maar nooit.... Ik reageerde op Sterre heel begrijpelijk en heb ook aangegeven het heel vervelend voor ze te vinden hoe het met haar broertje is verlopen, daarna krijg ik dan weer zo'n belerend antwoord van haar. Het topic onderwerp gaat over hoe eenieder zich voelt over het moederschap, mijn gedichtje geeft mijn gevoel hierover het beste weer! Ik snap dan werkelijk niet waarom dat mij dan aangepraat moet worden dat ik mij er helemaal niet zo goed over hoef te voelen, want ja, er kan toch zoveel mis gaan.
Hier ook een moeder die lekker opgaat in alle liefde die ze voelt voor haar kindjes Sinds ik me kan herinneren wilde ik al moeder zijn en voel het dan ook niet alsof ik dingen aan de kant moeten zetten ervoor of dat ik nu op een 2e plek sta. Integendeel, sta nu JUIST op de plek waar ik wil zijn! Ben dan ook graag thuis, hoef niet zonodig onverwacht dingen gaan doen voor mezel. Achter de pc is al genoeg tijd voor mezelf hihi. Triest om te lezen dat sommige zoveel ellende meemaken. En het echt moeilijk hebben in hun rol als ouder zijnde, puur door medische zaken etc. Respect voor jullie! Maar ik ga ook voor meelf uit van t goede. Tuurlijk is er wel ergens dat stemmetje wat zegt; wat als? Maar ja, dat als is er nu nog niet en ik ga me niet nu al wapenen tegen iets wat misschien nooit zal komen! Dat wil ik niet en dat kan ik niet. Geniet van t hier en nu...van al het goeds wat er nu gebeurd. Is het op een dag anders, dan zie ik op dat moment wel hoe er mee om te gaan. Als dit naief is van mij, so be it! Weet uit ervaring ook, dat je soms hard op je plaat kan gaan als je alleen maar van het goeie uit wil gaan. Maar ik weiger gewoon om steeds met angst door het leven te moeten gaan, voor de dingen die evt kunnen komen gaan.
primal bedankt! en meid je zit ej weer te verdedigen, dat hoeft helemaal niet. je bent eerlijk en oprecht en het valt je af en toe tegen en je bent bang voor de toekomst, dat mag. dat staat los van het houden van en het beste willen voor je kind. jij wil echt wel het beste voor je kinderen. jij hebt hulp en je zoon ook.je doet je best meer kun je niet doen. luna ik begrijp je wel hoor. het gedicht is ook heel mooi. schrijf er vooral in de toekomst nog meer. voor elk jaar 1 dan heb je later een mooi kado als huwelijksgeschenk ofzo.
Ik denk dat het blub meer gaat om mensen die zeggen dat ze wel weten wat ze doen als hun kids ontsporen in de pubertijd. Niet zozeer dat je niet mag genieten van je kids of dat je een betweter bent als je geen doemdenker bent! Ik ga er ook vanuit dat mijn vriend en ik onze zoon met alle liefde die we geven hem goed opvoeden, met goede disipline en dat hij op een goede manier zijn pubertijd door komt. Het hoeft niet altijd fout te gaan.
haha dan weet je niet meer wat je met al die tijd moet doen Maar goed ik wil dan misschien een leuke cursus ofzo gaan oppakken e.d. of misschien wat meer voor de zaak gaan doen, zie ik dan wel weer, maar is wel leuk om plannen te hebben voor dan..
Ik heb trouwens wel een tijd gehad dat ik me zorgen maakte om Dean, hij is tot 2,5 voor 80% doof geweest en had een flinke achterstand en door allerlei instanties werd er ook autisme meteen geroepen en hij moest naar een MKD maar ik heb daar een stokje voor gestoken ben eerst zelf met hem aan het "werk" gegaan, logopedie en PSZ zeg maar en hij heeft nu al een heel eind ingehouden, er zijn wel eens gedragsdingen waarvan ik denk HMMMMM zit dat wel goed, maar heb het nu losgelaten en gezegd straks op de basisschool kijken we wel verder mocht het dan nog niet super gaan dan zijn er mogelijkheden genoeg en "so be it" ik heb dan alles gedaan wat ik dacht dat goed was en dan kan ik dat ook los laten... Ik wil hem zelf de ruimte geven om op zijn eigen tempo te ontwikkelen ipv hokjes denken en dingen gaan vaststellen die eigenlijk nog niet vast te stellen zijn (denk aan autisme) Hij is wel moeilijk hoor man man een handvol vaak en soms zit ik wel eens te denken; wat kan ik nu eens anders doen? Mijn dochter daarentegen is echt een makkelijk kindje en vaart met alle winden mee, soms moet ik er aan denken dat zij ook even op nummer 1 komt qua aandacht (omdat de oudste veel opeist) dat vind ik nog wel eens moeilijk verdelen (omdat ik me dan zorgen maak over of ze allebei evenveel krijgen) Misschien is dat wel wat ik moeilijk vind aan moederschap van meerdere kindjes, doe je het wel goed qua verdelen... ach je kan je best doen en meer niet idd. Het is jammer dat mensen zoveel verwachten van elkaar en van zichzelf, alles moet perfect het mag ook wel een beetje minder perfect op sommige punten denk ik dan..
Na het lezen van deze verhalen heb ik ernstig behoefte aan een verhaal over pubers waar het wél goed mee gaat. Ik denk nu al vaak aan de puberteit en kijk er niet erg naar uit, moet ik zeggen. Als hij als puber ook maar een beetje op zijn vader lijkt, staat ons nog een zware tijd te wachten. Wat hierboven al min of meer werd gezegd ben ik het mee eens: hoe groter het kind, hoe groter de problemen (en hoe zwaarder het ouderschap denk ik). En nee, dat heeft lang niet altijd met de opvoeding te maken. Ik heb in mijn omgeving kinderen zeer goed opgevoed zien worden, die op latere leeftijd toch op de een of andere manier ontsporen. Ik denk dat je gewoon geluk hebt als ouder als het jou niet overkomt.
Luna: Ik vind het jammer dat je je zo bejegend voelt door mij maar ik dacht dus precies hetzelfde als blup toen ik jouw reactie las... 'Weer zo eentje die het wel even allemaal gaat doen straks'... want je kwam al gelijk met een voorbeeld uit je omgeving en dan gaan bij dus inderdaad de nekharen gelijk omhoog, sorry. En natuurlijk mag je je het meest gelukkige en blije mens voelen van de héle wereld maar ga nu aub niet in de slachtofferrol zitten omdat iemand een andere mening heeft Natuurlijk moet je niet steeds denken van 'ojee het kan weleens fout gaan' nee integendeel maar je doet gewoon net alsof het allemaal rozengeur en maneschijn is en wij zeggen dat het altijd fout gaat. Precies! Dat bedoel ik dus ook.
@Sterre, maar dat zei ze dus helemaal niet in dr eerste post. Daarin liet ze een gedicht zien die ze geschreven had voor dr zoontje. Daar staat niks in over hoe ze het allemaal wel eventjes gaat doen. Het ging haar erom dat jij dan ineens zegt hoe het allemaal fout kan gaan in het leven van je kind. In mij ogen begint Luna dus niet te strooien met betweterige opmerking......
Even ter aanvulling: Ik heb nu een zoon en de 2e is opkomst. Ik ben énorm gelukkig en voel me een gezegend mens. Ik geniet met volle teugen van mijn geweldige zoon en kijk enorm uit naar zijn broertje/zusje. Elke ochtend word ik wakker gebrabbeld en sta ik op met een glimlach. Ik word overladen met knuffels en kusjes en ik zou niet weten wat ik zonder hem moet. Uiteraard hoop ik het beste voor hem. Daar zijn we het echt wel over eens hoor maar denk je dat mijn moeder niet blij is geweest met haar kinderen? Zij heeft over elk kind 6 jaar moeten doen.. en we zijn nu met z'n 3en. Alleen mijn middelste broertje is compleet losgeslagen. Denk je dat mijn moeder niet positief was? Die het allebeste met haar kinderen voor had? Denk je dat mijn moeder nu niet meer positief is.. oh jawel hoor, elke dag die voorbij is zonder dat er iets is gebeurd is positief. Ik vind gewoon dat je niet kan oordelen over iets, als je het niet zélf meegemaakt hebt. Dat was eigenlijk een beetje mijn punt.
mikky@ mijn oudste dochter doet het ondanks dat ze asperger heeft supergoed. 2 kinderen binnen het zelfde gezin dus. ik ben enorm trots op haar hoe ze zich ontwikkeld en al haar angsten en moeilijkheden het hoofd biedt. hoe ze zometeen eindexamen doet en dat gaat lukken ook. hoe ze als een huis in het doel staat en zoveel mogelijk ballen tegenhoudt tijdens de voetbalwedstrijd. hoe mensen haar gewoon accepteren en nemen zoals ze is ookal praat ze weinig tot niets. hoe ze mij helpt en de hechte band die we samen hebben. en hoe idolaat mijn jongste van haar is en andersom. echt meid het kan ook gewoon goed gaan, heb vertrouwen.
@Sterre, ik heb eigenlijk geen zin om over en weer te gaan reageren op elkaar. We verschillen gewoon van mening. Waar ik niet tegen kan is dat mensen die zelf in een moeilijke situatie zitten, wel even weten te vertellen hoe iedereen daar dan mee om zal gaan want ja, als je zelf in zo'n situatie zit, dan heb je wel de wijsheid in pacht natuurlijk. Wie probeert hier nu betweterig over te komen? In mijn reactie gaf ik een voorbeeld uit mijn omgeving, om aan te geven dat ik het vervelend vind dat je in zo'n situatie zit. Maar goed, heel knap van jou dat je weet hoe ik in de toekomst met bepaalde situaties om zal gaan. *gaat de negeerlijst nu even aanvullen*
Luna1: Nou, ik kwam even hier om nog te reageren op je. Jammer dat ik nu je bovenstaande bericht lees. Ik ga je toch even nog laten weten wat ik wilde schrijven. Ik bedoel het echt niet kwaad of dat ik het wel allemaal weet. Ik vind je gedicht oprecht mooi. Ik heb er zelf ook eentje voor mijn zoon geschreven: Mijn lieve kleine man, Nooit gedacht, dat je van iemand zoveel houden kan. Zoveel liefde voor 1 persoon, dat ben jij. Als ik eraan dood zou kunnen gaan, Stierf ik elke dag. Als jij ervan zou kunnen leven, Leefde je voor eeuwig. Ik stuit mij alleen tegen de borst dat je een opmerking maakt over 'dan heeft hij nog een hele kluif aan mij' En misschien reageer ik dan niet goed maar dat is gewoon even uit emotie. Ik zou zelf nooit maar dan ook nooit zo tegen mijn ouders durven doen en het is voor mij gewoon schokkend hoe iemand (in mijn geval mijn broertje) mijn ouders behandeld. De pijn die je ze ziet lijden Echt hoor, het gaat je door merg en been. En ja, sorry dan valt zo'n opmerking gewoon verkeerd.
moeder zijn is voor mij het mooiste wat mee ooit is overkomen! ik zit nog steeds op een roze wolk. natuurlijk is het af en toe passen en meten maar niets is het meer waard dan mijn kleine meid!
@Sterre, ik begrijp nu beter waarom je geïrriteerd raakte door mijn opmerking over de bekende van mij die hetzelfde meemaakt met haar dochter. Ik zei het dus om aan te geven dat ik misschien een beetje begrijp in wat voor een moeilijke situatie jullie moeten zitten en mijn medeleven hierin kenbaar te maken. Snap je dan ook dat die post die daarna kwam van jou, mij weer in het verkeerde keelgat schoot? Als je iets opschrijft kom je er toch vaak achter dat dingen anders overkomen dan ze bedoeld zijn. Ik ben juist iemand die veel angsten met zich meedraagt en zeker rekening houd met dingen die in de toekomst zouden kunnen gebeuren. Maar ik wil er nu gewoon nog even niet aan denken en net zoals Wendelaa zo mooi zei, t.o.v. het opgroeien van mijn kinderen, nog even lekker naïef in het leven staan.