Hallo allemaal, Ons zoontje heeft nooit een knuffelpop gewild, hij schenkte er in ieder geval nooit aandacht aan. Op het moment hebben we weer onrustige nachten, veel dromen lijkt het wel. En als we naar hem toe lopen houdt hij gelijk ons hand vast, zo stevig dat het soms minutenlang kan duren eer hij loslaat (tot hij weer in slaap valt). Als we ons hand weg trekken voordat hij weer in slaap is gevallen is het uilen. Nu dacht ik eraan om een knuffelpopje uit de kast te trekken, en dit hem aan te leren. Is dat nog mogelijk bij een dreumes van 1 jaar? Want het is vermoeiend dat hij steeds ons hand vast pakt en we hebben ook liever niet dat dit een gewoonte blijft want het is nu al een paar dagen dat hij dit doet, en aangezien ons zoontje vaak wakker word snachts, is het erg vermoeiend voor ons. Wat denken jullie, en hoe zouden jullie dit aanpakken. Net heb ik een knuffelpopje bij gepakt en gezegd, dit is popje voortaan slaapt ze bij je, kijk eens hoe lief. Hij lachtte er alleen om, en gooide het op de grond. Heb het nu tussen mijn shirt gedaan (weet niet of dat ook zo hoort, las het ooit ergens) zodat mijn geur erin komt dan leg ik het in zijn bedje en dan zijn we plan om zodra hij huilend wakker word hem dit in zijn handjes toe te stoppen in plaats van dat hij onze handen pakt, weet niet of dit gaat werken. Groetjes!
Hier heeft onze dreumes al een popje sinds hij een maandje of 3 is. Popje gaat overal mee heen. Als er iets moet gebeuren, zoals neusspray, doen we het eerst bij popje end an bij hem. Dan vind hij alles best. Uiteraard gaat hij ook mee in bed. Onze zoon slaapt leuver zonder speen als zonder popje. Echter wat je schrijft over hand willen hebben herken ik erg hier, ondanks popje. Het zijn hier fases en momenteel is zo een fase. Als hij 's nachts huilt, en wij gaan bij hem zitten en leggen een hand op hem, is all goed. Maar zodra we weer weg lopen, is het gieren. Wij laten hem dan huilen. Hij heeft zijn speen en popje en meestal slaapt hij daarna snel weer. Soms moeten we nog 1-2 keer even heen lopen, omdat het mij dan te lang duurt. Geef hem dan een aai over zijn bolletje, leg hem lekker neer en loop weer weg. Speen en popje heeft hij dan allang weer gepakt. Het is zeker de moeite waard om te kijken of hij nog een popje wil en het is ook goed om jouw geur eraan te maken hoor. Maar ik kan je niet garanderen dat het wakker worden en jullie aanwezigheid willen voelen daarmee ophoudt. In ieder geval succes érmee.
Zou het geen sprong kunnen zijn? Je zoontje zit wel op de leeftijd voor de 'bijna' 13 maanden sprong. Grote kans dat het dan waarschijnlijk vanzelf weer voorbij gaat.
Ja aan een sprong/fase heb ik ook gedacht aangezien het sinds een paar dagen is, het aaien over de bol kon altijd maar wanneer je nu wegloopt word hij niet alleen huilerig maar hysterisch dus mijn gevoel zegt erbij blijven en dat doen we dan ook. We gaan het popje proberen en anders het even aanzien of het inderdaad die gemene sprong is die eraan zit te komen. Bedankt!
Tuurlijk kan een knuffel nog! Hier wordt de pop overal bij betrokken. Mijn dochter poetst de tanden van de pop, de pop mag ook onder de deken en 'sssst! zachtjes de pop slaapt al' werkt hier ook goed. Hoe zit het met de dagen en alle indrukken? Bouw je het naar bed gaan goed op (rustige activiteit, boekje lezen, regelmaat etc.)?
Onze dochter heeft haar grote vriend gekregen toen ze bijna een jaar was. Ze had al veel knuffels, maar deze werd meteen haar beste maatje. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Hij gaat altijd mee naar bed. Ik vind het erg prettig dat ze 'iemand' heeft die altijd mee kan en waar ze zo mee kan knuffelen.. Misschien is het een idee om hem zelf een knuffel(popje) te laten uitzoeken. Misschien vindt hij popjes niks aan (vindt onze meid ook nog steeds niet), maar andere knuffeltjes wel. Het lijkt me trouwens dat 1 jaar nog niet te oud is.. Bij ons gaat het overigens om Poohbeer..
Het is natuurlijk prima dat je zoontje een popje krijgt en daarmee grote vriendjes wordt bij het slapen, maar hij is net 1 jaar, en zit waarschijnlijk in de bekende heftige verlatingsangst-fase. Daarom wordt hij 's nachts wakker en wil mama of papa erbij want hij voelt zich verlaten, en is bang om verlaten te worden. Daar helpt meestal geen popje tegen, hij is nu oud genoeg om het verschil tussen een popje en mama te merken. Mijn zoontje heeft een knuffelpopje waar die helemaal aan verknocht is in zijn bedje. maar bij de verlatingsangst fases moesten toch mama of papa naast hem zitten en zijn hand vasthouden. Het is inderdaad heel vermoeiend. Tijdens 12/13 maanden sprong heb ik zelfs een kussen en een deken onder zijn bedje gelegd zodat ik bij dit soort nachten zelf naast zijn bedje kon liggen en mijn hand ter beschikking stellen. Overigens was dit hier na ruim een week alweer voorbij.
@ mamavanmeisje; het naar bed brengen daar is niets bij veranderd, hij gaat ook heerlijk lekker rustig naar bed en valt al snel om. Het gaat om de paar uur erna waarna hij niet alleen wilt zijn en telkens ons dicht bij zich wil hebben, ons hand stevig vast pakken en op zijn gezicht leggen, zo van jij blijft hier. Afgelopen nacht was hij om 4;15u klaar wakker om vervolgens niet meer te willen slapen, uiteindelijk om 6uur zijn fles gegeven (zijn vaste tijd *gaap*) en is hij pas daarna in slaap gevallen tot 8uur. @ Bubbel ik had nog van die knuffelpopjes liggen van de kraamweek, had er eentje gekregen van de kraamverzorgster en ook nog van wat vrienden. Het zijn van die zachte speen/knuffeldoekjes zonder gezichtjes. Net heeft hij een middag dut gedaan, bij het wakker worden gooide hij het popje direct uit zijn bed, hij moet er echt niets van hebben. Zoals adi al misschien al zei, denk dat hij daar ook wat groot voor is nu, vandaar dat ik advies vraag. @ Adi, dat plannetje is ook door mijn hoofd gegaan om anders gewoon naast hem te gaan liggen, maar ben dan ook weer bang dat hij eraan gaat wennen, of overdrijf ik.
Ik kan natuurlijk geen garanties geven voor een ander kindje, maar hier is het geen gewenning geweest. Mijn zoontje heeft erge verlatingsangst gehad, in 3 fases (bij 9, 13 en 15 maanden). Wij hebben daar aan toe gegeven, omdat ik vind dat een kind het beste door deze fase heen komt als die weet dat mama of papa er voor hem zijn als ie dat nodig heeft. Dus dat de angst om verlaten te worden niet nodig is. Ik laat tegenwoordig mijn zoontje kletsend in zijn bed achter, hij 'praat' nog wat tegen zijn beer, draait zich om en gaat slapen. geen angst, en geen mama's handje nodig.
Adi: Ik zit vol bewondering te kijken naar je foto. Een drieling... zucht!!! Wat moet dat heerlijk zijn!
Ik denk of een sprong/fase. Of anders kun je proberen die pop aan te leren (is ook niet altijd handig denk..!). Zorgen dat je geur aan die pop zit is een goede. Misschien kun je die aangeven (ipv je hand) als je zoontje weer zo huilt in zijn bedje.