Hoi hoi, Ik (34jr) ben nieuw hier en benieuwd of er meiden zijn met hetzelfde probleem. Wij hebben begin dit jaar besloten om voor een kindje te gaan , maar ik kreeg een paar weken geleden te horen dat ik bij mijn uitstrijkje een uitslag had van pap3a (voor de 2e keer) De vorige keer hebben ze dat "weg gebrand' wat voor mij een hele vervelende en pijnlijke ervaring was. Nu kan ik pas 22 maart bij gyneacoloog terecht dus lekker een onzekere tijd. Ben vandaag ongesteld geworden, wat op zich heel netjes is ..... 30 dagen na mijn ontrekkingsbloeding. Maar is het nu verstandig om het eventjes te laten voor wat het is, of toch proberen deze maand???? Heb zoveel vragen en onzekerheden....pffff
Hoi Buufke, Wat vervelend voor je. Ik heb het zelf ook gehad en heb toen een lisexcisie gehad. Ik wil ook graag zwanger worden en heb het er toen met de gyn. over gehad en hij zei dat het geen probleem was om zwanger te raken en als ik zwanger was kon hij gewoon de controle blijven doen. Bij mij is het nu gelukkig weer goed, alles is weggehaald. Een lisexcisie kan niet tijdens je zwangerschap maar mocht je zwanger zijn kun je het uitstellen. Je kan er ook voor kiezen om te wachten met zwanger worden en een lisexcisie laten doen, mocht het alleen iets dieper zitten moeten ze een wat groter stuk weghalen en dan heb je meer kans op vroeggeboorte en is het moeilijker om zwanger te raken. Als dat het geval is zou ik persoonlijk eerst zwanger willen worden. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. Heel veel sterkte ermee... Ik moet in mei weer voor controle en hoop dat dan nog steeds alles goed is. Liefs
Dank je wel voor je reactie!!! Ook fijn om te weten dat er hier ook iemand is die hetzelfde heeft mee gemaakt. Ik ben alleen wat ongeduldig denk ik, hihi. Kan pas 22 maart bij de gyneacoloog terecht. En ik heb geen idee hoe lang het dan duurt voordat er actie ondernomen wordt. Aangezien ik (al) 34 ben, wilde ik eigenlijk niet al te lang meer wachten met zwanger worden. Maar ja, eerst maar eens zorgen dat mijn lijf er klaar voor is en toch maar even geduld hebben. xxxx
Hoi Buufke, Ben blij dat ik iemand zie die in hetzelfde schuitje zit als ik. Ik heb 2 maanden geleden voor de zekerheid een uitstrijkje laten maken omdat ik graag wilde weten of alles in orde was omdat wij graag een kindje willen, maar omdat ik nog geen 30 ben mag ik nog niet met het bevolkingsonderzoek meedoen. Tot mijn grote schok kreeg ik te horen dat ik Pap 3a heb Ik kan op 11 maart al bij mijn gynacholoog terecht voor lysectie, maar zie daar heel erg tegenop! Zij heeft me wel verteld dat doordat ik pap 3a heb dat de zwangerschap tegen kan houden en dat het verstandig is om niet zwanger te worden voordat alles weer gezond is. Ben toch wel ontzettend angstig voor wat er komen gaat Gelukkig heb ik mijn lieve man aan mijn zijde, maar die begrijpt toch niet helemaal hoe ik me voel. Het idee dat mijn baarmoeder niet gezond is en die hebben we nu eenmaal wel nodig om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ben daarom wel blij dat ik me verhaal hier kan delen met andere vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten, doet me goed en ik zie nu ook dat ik niet de enige ben Groetjes, Angela
Alaye.. Vol ongeloof lees ik je verhaal! Ik hoef eigenlijk helemaal niets meer te zeggen, behalve: Hallo ik ben nieuw hier, ik heet Denise, lees de rest maar bij Angela ... en oh ja, mijn afspraak bij de gyn is 9 maart. Voor de rest precies hetzelfde schuitje hier!! grxxtjes Denise
Hoi Denise, Ik ben ook nieuw hier Hoe gaat het met jou nu? Ook zo in de zenuwen of valt het wel mee? Ben echt blij dat ik niet de enige ben, dat ik nu zie dat er nog meer mensen zijn die hetzelfde hebben en die weten hoe ik me voel! Dus jij mag 9 maart al? Spannend! Groetjes, Angela
Heej hoi, Ja spannend inderdaad..ik trek 't bijna niet meer! Daarom ook maar een pro'tje aangemaakt om mijn verhaal inderdaad te kunnen delen...heb de hele vorige week al hier op de site verhalen gelezen...en hoe stom het ook klinkt, wetende dat je niet de enige bent is al een hele troost! hoewel je het niemand gunt uiteraard, beetje dubbel allemaal... mijn mannetje is ook zo superlief voor mij geweest..maar is helaas niet zo'n prater..en ik moet toch ook mijn ei kwijt! Wij gingen ook begin dit jaar echt voor een kindje, ben wel al in juni gestopt met de pil maar toen deden we er nog wel makkelijk over, zo van: zien wel wat (of wanneer het) gebeurt. En met de start van het nieuwe jaar hadden we zoiets van nu gaan we er echt voor en dat deed ik ook met hart en ziel hoor!! Nu had ik eind januarie de oproep voor bmhk-onderzoek en had zoiets van dan heb je dat tenminste ook gehad, fijn zo met je 30e meteen een oproep. En stom hè, je verwacht gewoon niet dat je dan een afwijkende uitslag krijgt!! Vorige week dinsdag kreeg ik de brief, was pas na vijven thuis dus kon de HA niet meer bellen. Ik wist echt niet wat me overkwam!! Woensdag meteen naar de HA, had die nog helemaal geen uitslag ivm achterstand in administratie bij 't rivm!! Wat??! Waarom krijg ik dan mijn brief! Heb 3 dagen moeten wachten op de uitslag en het klinkt misschien heel gek, ik was na 3 dagen echt blij met pap3, ik was natuurlijk al van het ergste uitgegaan en zag me al in een kist liggen! Weer een paar dagen verder vind ik pap3 toch weer eng, vooral omdat we net zo lekker bezig waren...en ik ben ook nog eens overtijd nu! Heb wel al 2 dagen buikpijn en was al op het rooie gedonder aan't wachten...maar niks! Gister getest en negatief...zit echt in een emotionele rollercoaster kan ik je vertellen!! Groetjes!
Hoi Hoi, Mijn man is ook zo ontzettend lief voor me, maar ook geen prater. Ik ben zelf ook niet echt een prater, ik schrijf het altijd liever van me af. Daarom vind ik dit ook echt fijn. Mijn grootste angst is dat onze kinderwens niet in vervulling kan gaan, maar de meeste mensen denken dat de grootste angst is dat het baarmoederhalskanker kan worden en zeggen dan ook je moet niet bang zijn, ze kunnen het goed behandelen. Maar ik weet dat ze dat goed kunnen behandelen, maar dat is het probleem nou juist. Als ze het behandeld hebben, kan onze kinderwens dan nog wel in vervulling gaan?? Mensen zeggen heel makkelijk, als het niet goed is dan kunnen ze altijd nog je baarmoeder eruit halen... maar je baarmoeder heb je nu juist nodig!!! Ik kan het misschien niet zo goed verwoorden wat ik bedoel, maar hoop dat je het snapt. Het vergt op dit moment heel veel van me, wordt met de dag zenuwachtiger. En aangezien ik ook ontzettend angstig ben voor naalden (heb er echt een fobie voor!) vind ik het helemaal eng dat ze het onder plaatselijke verdoving gaan doen. Ik weet dat ik geen keus heb, maar het maakt het niet makkelijker. Heb wel hele lieve mensen om me heen die me willen helpen, maar moet daar toch alleen met de billen bloot zeg maar. Er is geen minuut van de dag dat ik er niet aan denk, verschrikkelijk! Wat gaan ze bij jouw doen? Ik krijg een lisectie, maar nu las ik ook al verhalen dat je daardoor ook straks als ik zwanger mag raken een hogere kans is op vroeggeboorte e.d. Zenuwslopend!!! Ik probeer positief te blijven, valt niet altijd mee! Groetjes
Hier werd ook pap3a geconstateerd een paar jaar geleden. Maar ik had CIN1, dus een heel dun en niet zo'n ernstig laagje. Een echte behandeling vond de Gyn. niet nodig toen. Ik moest wel elk half jaar terug komen. Op een gegeven moment ben ik zwanger geworden en in mijn zwangerschap heeft ze ook gewoon een kweek genomen (heel pijnlijk omdat alles erg doorbloed is tijdens je zwangerschap) en wat bleek: juist in mijn zwangerschap ben ik naar pap2 gegaan. Na mijn zwangerschap nog een keer pap2 gehad en daarna vanzelf naar pap1 gegaan. Hoef nu nog maar 1 keer in het jaar.
Ik hoop natuurlijk ook dat het bij mij allemaal meevalt...maar ben gewoon ontzettend bang! De gekste dingen spoken door mijn hoofd, wordt ik misschien niet zwanger door de pap3 en moet ik dus blij zijn dat het nu al ontdekt is en ik geholpen wordt....of wordt het na een behandeling alleen maar moeilijker om zwanger te worden?? In dat geval zou ik (momenteel denk ik daar zo over) liever eerst nog een kindje willen en dat ze dan maar behandelen tot ik een ons weeg! Maar ik vrees dat ik daar geen duidelijk antwoord op zal krijgen!! Ik ben normaal niet zo'n doemdenker..maar 't valt me nu ff nie mee om positief te blijven
@Angela.. Ik snap precies hoe je je voelt, ik krijg het zelf ook niet goed verwoord maar eigenlijk komt het hierop neer: Ik voel me echt piepklein nu en dit is echt een domper voor mij als vrouw! Hier draait het toch allemaal om...om mijn baarmoeder...het voelt alsof ik "kapot" ben!! En ik weet ook wel dat ik 2 prachtige kinderen heb en eigenlijk niet moet liggen te zeuren...want dat krijg ik geregeld te horen..maar dat veranderd niets aan mijn verlangens en mijn wens nog zo'n klein wondertje te mogen voelen groeien onder mijn hart!
Wauw! Ik had al ff niet meer gekeken naar mijn eigen topic, maar wat een fijn idee dat er nog meiden zijn die zich ongerust maken!! Ik kan pas 22 maart bij de gyn terecht...pffff. Ik heb al eerder een lisectie gehad en een vriendin van mij ook. Die vriendin is inmiddels een trotse moeder van een prachtige dochter ( wel na een miskraam van een tweeling), dus alles is nog mogelijk!! Gelukkig! Maar dat neemt dat vervelende en ongeruste gevoel niet weg. ik hoop ook dat het allemaal mee zal vallen, maar stiekem heb je spookverhalen in je hoofd. Ondertussen geen conceptie gebruikt, maar verwacht niet dat ik al zwanger zal zijn. Hoorde wel idd dat je na die ingreep wat moeilijker zwanger kunt worden en de kans op een miskraam vergroot is. Hou me op de hoogte van jullie belevenissen en gevoelens!! is fijn om te weten dat we niet de enigen zijn! Ps, ben niet veel online, maar probeer het zoveel mogelijk te volgen hoe het jullie (ons) vergaat liefs Buufke
@Niesje Het is toch onze vrouwelijkheid waar ze aankomen natuurlijk! En het maakt niet uit of je al kinderen hebt of nog geen kinderen, het is net zo pijnlijk voor jou als voor mij. Dit omdat we beide dezelfde wens hebben. Het ergste vind ik nog wel, overal & iedereen om me heen lijkt ineens zwanger te worden... Ik hoor op dit moment niks anders dan hoera we zijn zwanger. Af en toe vind ik dat ontzettend moeilijk, wordt ik boos: waarom zij wel en ik niet! In mijn ogen lijkt het bij iedereen allemaal zo makkelijk te gaan (misschien is dat wel niet) en bij ons wil het maar niet vlotten. Volgende week rond deze tijd heb ik net de behandeling achter de rug, hoe meer ik daaraan denk hoe moeilijker ik het vindt. Het is ook nog extra spannend, omdat ik eigenlijk morgen mijn regels moet krijgen en dus nog steeds hoop dat ze niet komen. Wordt er gek van!!! @Buufke Dat vond ik dus ook, ik ben gelukkig niet de enige vrouw in deze situatie!!! Doet me erg goed! Wij gebruiken ook geen conceptie en morgen moet ik eigenlijk mijn regels krijgen, verwacht niet dat ik zwanger zal zijn, maar de hoop dat het wel zo is blijft. De gyn heeft wel tegen me gezegd dat het beter is om niet zwanger te worden en dat het door Pap 3a ook waarschijnlijk niet zal lukken, heb ik toch nog steeds hoop dat ik wel zwanger zal zijn. Heel stom misschien, maar kan er niks aan doen. Op dit moment gaan er zoveel verschillende gevoelens door mee die niet te beschrijven zijn, mijn hart & verstand zitten helemaal door elkaar heen. Ben blij dat ik dit forum gevonden heb, heb namelijk ook het gevoel als ik weer over het onderwerp begin bij vrienden of familie dat ze denken: heb haar alweer! Waarschijnlijk denken ze dat niet, maar voor mijn gevoel wil ik ze daar niet mee lastig vallen. Ik ga weer wat doen, tot snel! Groetjes,
Heeej meiden, pffff..heb ff een dip-dagje (eigenlijk gewoon een hele dip-week) Maar vandaag was echt erg, had het eigenlijk heel erg druk... had verschillende afspraken staan en had ook nog geen verlof kunnen krijgen dus moest eigenlijk werken en op en neer tussendoor ..Maar ik heb vannacht nauwelijks mijn ogen dicht gedaan dus ik was nog maar net op het werk en volgens mij kreeg ik een paniek aanval...geen idee ...zoiets heb ik nog nooit gevoeld...druk op mijn borst...kon alleen maar janken! Toen ik iets gekalmeerd was hebben ze me naar huis gestuurd. Heb alles afgezegd en ben op de bank gaan liggen en heb EINDELIJK een beetje goed kunnen slapen. Nu voel ik me alweer ietsje beter...maar nog steeds verdrietig. Hoewel ik wel al voelde dat ik ongi zou worden, was ik natuurlijk wel teleurgesteld...hoopte nl ook diep van binnen al zwanger te zijn. Maar nu 2 dagen verder heb ik er toch wel vrede mee..is maar beter ook..eerst weer alles in orde krijgen en dan met een gerust gevoel kunnen genieten, hoop ik dan maar hè...of ik probeer gewoon heel hard mezelf ervan te kunnen overtuigen?! Maar als ik nu zwanger was zou deze stress toch ook "killing" zijn??? ik weet het ff allemaal niet meer !!
@ Alaye.....en en en en????? Ongesteld geworden of mag je leuk nieuws brengen?? Ik kan pas zaterdag testen, maar heb echt nergens last van hoor, dus verwacht gewoon ongesteld te worden komend weekend. @ Niesje: hoe gaat het nu met je?? Weer een beetje over je dip heen? Snap dat je je hartstikke onzeker voelt, maar je moet jezelf niet te bang maken hoor!! Ik heb het hele circuit al eens gehad en nee, het is niet leuk. Maar het is gelukkig ook niet het einde van de wereld, alle mogelijkheden staan nog open hierna. (ik probeer het positief te blijven bekijken hoor) Hoe oud zijn jullie eigenlijk?? Ik ben nl al 34 en als ik het hele circuit nogmaals doormoet, ben ik zo weer een tijdje verder he. Dus ik hoop eigenlijk dat het allemaal snel achter de rug is en dat we dan kunnen gaan voor een mooi kleintje... Fijne week en tot snel weer!! xxxxx
Hallo, Nee, ben nog niet ongesteld en heb gisteren wel een test gedaan maar helaas negatief! Verwacht zelf dat ik door de stress voor vrijdag later ongesteld zal worden, alleen 1 probleem; als ik ongesteld wordt en vrijdag nog veel bloed verlies kan de behandeling niet door gaan. Ik wacht nog ff af, mocht ik vd week niet ongesteld worden dan doe ik natuurlijk wel ff een testje voor ik vrijdag die behandeling krijg. Je weet maar nooit natuurlijk, diep van binnen hoop ik toch dat het raak is Hoe is het met jullie? Groetjes,
Heej Lady's.. ..nou, 't is bijna zover, over een uurtje moet ik naar het ziekenhuis! Van de ene kant blij dat het wachten dan eindelijk voorbij is, maar ik zie er toch ook wel behoorlijk tegen op hoor ..misschien dat ik vanaaf al even laat weten hoe het is gegaan. Liefs, Denise
Hallo Dames! 3 jaar geleden is er bij mij pap3a gevonden, na 3 jaar pappen en nathouden zoals de gyn zegt, dmv regelmatige controles en 3 keer een lis, kan ik vertellen dat ik vrijdag gehoord heb dat ik pap1 heb! En als klapper heb ik gister positief getest!!!
Hoi Truuske, Dat is geweldig nieuws!!! Van harte gefeliciteerd!!! Heb je ook een lisectie gehad toen? Hoe was dat (misschien een stomme vraag, maar probeer me voor te bereiden op vrijdag) Groetjes