vanaf een maand oud ging het naar bed gaan s'avonds goed. overdag was een ramp, maar s'avonds niet. ik legde hem in zn bed, wakker of niet en ging me ding doen in mn slaapkamer, zei hem weltrusten en deed het licht uit (klein bureau lampje) en klaar. soms zat ie nog wel te kletsen maar uit eindelijk zonder moeilijk doen ging ie slapen maar goed later was het dat ik hem erin legde, na 15 min ineens begon te huilen. dan iep ik erheen, gaf zn speen en klaar. allen op het moment dat ik de speen in zn mond deed pakte hij gelijk mn handen beet zodat ik niet weg kon. dan haalde ik mn vingers weer uit zn handjes en ging weg we ziten nu op het punt dat het zo gaat. we gaan naar de slaapkamer en die is zoals altijd half donker. ik leg hem in zn bed en voordat ik zn dekentje goed heb gedaan begint ie al met piepen. speen in zn mond en ga mn dingetje doen zoals altijd. het piepen word al wat serieuzer. loop naar hem toe, zeg hem gedag en geef voor een laatste keer zijn speen. hij pakt me vast en wil niet loslaten. goed ik ga verder doe het licht uit. de seconde dat het licht uitgaat; huilen. dan loop ik erheen in het donker en hij pakt me beet en doet mn hand tegen zn gezicht aan. dan moet ik over zn handje&wangetje wrijven, de enigste manier hoe hij stil blijft en gaat slapen. he hij slaapt, dus ik loop weg. dan gaan die armen omhoog en gaat ie zoeken waar ik ben. hij voelt dat ik weg ben en gaat weer ontroostbaar huilen. ik weer terug, hem aanraken en weer stil. en zo verder heel verhaal maar weet even niet wat ik er mee moet. hoe schattig ik het ook vind, het is niet handig wat ie doet. ik kan niet altijd naast hem blijven staan ofzo als ie slaapt. heb ook al knuffeldoek bij hem gelegt maar die wil hij niet. iemand tips? kan het niet over me hart verkrijgen om hem te laten huilen, als ie zo ontroostbaar in zn bedje ligt.
-oja ik ging gister kijken wat er zou gebeuren als ik het grote licht aan deed als ie aan het piepen was... en het moment dat dat gebeurde en hij zag me ging ie lachen, was blij om me te zien. ik deed het licht uit en binnen 10 seconden begon ie weer kijk het is niet het ergste probleem wat er is, maar ben alleen bang dat het alleen maar erger word dalijk. ook toen zijn vader naar hem toe liep toen ie aan het huilen was, werd het alleen maar erger
Ha Silly, Heb niet direct een oplossing voor je maar ik moest wel stiekem even lachen. Ohoh,wat een schatje en wat een kleine doerak, ik zie het hele tafereel zo voor me . Maar kan me idd voorstellen dat het idd knap onhandig is. Misschien dat een nachtlampje werkt en de radio zachtjes aan ? En al zachtjes pratend zijn kamertje verlaten ? Succes
jaa tis echt een mannetje zeg vind het soms ook wel lief maar absoluut niet handig. ga niet de hele nacht naast zn bed staan natuurlijk vraag me af of at werkt. we zitten op het punt dat als ik zn hand beet hou en niet beweeg het ook niet goed genoeg is. pas als ik eroverheen wrijf weet ie dat ik er nog ben geloof ik en dan gaat ie pas slapen. heb mezelf ook al wel eens vervangen door een knuffel maar dat werkt meestal ook maar eventjes haha
Waarschijnlijk heeft ie zijn eerste verlatingsangst-fase, wel erg vroeg. Blijft ie wel slapen als je een lampje aanlaat, ipv alle lampen uit?
mijn dochter had dat ook alleen dan altijd overdag. ;s nachts kon ik ze voeden en dan sliep ze geljik weer en ze slaapt ook zelf weer in als ze wakker word. Toen ze 3 maanden was heb ik een knuffel gekocht die ze bij zich had als ze bij mij was. Verder was de knuffel altijd in de buurt, als ze huilde ging ik haar troosten (met knuffel). Ook bij doktersbezoek, fysiotherapie...etc...gaat die altijd mee Nu is ze 7 maanden en ze kan niet meer zonder! Nu gaat de knuffel alleen nog in bed, uit logeren en bij doktersbezoek...etc... Het gaat hier super dus misschien ook een idee dat hij zijn veiligheid, vertrouwen...etc...ook in een knuffel gaat zoeken? Het slapen in bed is nu ook helemaal geen probleem meer, ze ligt zelfs altijd ertegen te praten in bed! Ze wil ooit gewoon tussendoor in bed liggen voor haar rust haha
hier precies hetzelfde dus ook ik lees mee, vind het idd ook wel sneu maar ja net wat je zegt je kan er moeilijk naast blijven staan hihi
Ik zou het zo doen. Geef hem 1 handje/vinger waarmee je hem aait, en in z'n andere handje een knuffeltje/doekje. In het begin wil hij die misschien niet, maar blijf hem gewoon aanbieden in dat andere handje en intussen lekker aaien en kriebelen met die vinger die hij wel heeft (niet anders dan normaal). Daarna ga je kijken in hoeverre hij het redt met alleen z'n doekje, of het doekje ook om jouw andere hand gewikkeld zodat hij wel jou voelt, maar ook dat doekje. Het idee is dan uiteindelijk dat hij steeds meer went aan het doekje/knuffeltje, en dat overneemt als "veiligheid" in bed. Ik las er net ergens iets over, dat die knuffel een soort moederrol heeft. Hij moet leren dat jij er niet altijd bent, maar dan is z'n knuffel er. Hij heeft blijkbaar behoefte aan die geborgenheid. Succes!
Dit was trouwens bij ons de manier/het hulpmiddel om de speen af te leren. Eerst 2 weken speen én knuffel, en daarna alleen d'r knuffel. Duurde nog steeds een paar dagen, maar uiteindelijk ging het prima. En nog steeds slaapt ze nu met een knuffel.
Hier gaf ze aan met 10 maanden dat ze de speen niet meer wilden ze gooide hem zelf uit bed zo ben ik hem weg gaan halen en nu gebruikt ze geen speen meer. Volgens mij geven sommige kinderen aan als ze iets niet meer willen hier was dat dus zo. Ze kreeg Bumba mee. En wat is nu nu gooit ze al haar knuffels uit bed en gaat slapen. ( met mij naast haar in het grote bed) Dus middag en avond ik leg haar in bed ga zelf zo genaamd ook naar bed en ze gaat slapen doe ik dat niet dan krijst ze zeker een uur voor dat ze eens wil gaan slapen dat vind zij niet prettig maar ik ook niet dus dit is nu hier de oplossing. 15 min hoog uit 20 min en ze is vertrokken. Maar daar is een lange weg aan voor af gegaan. laten huilen troosten terug wel een speen geen speen speelgoed enz enz er is hoop met die eigenwijze baby.s dreumusjes (Of verlatings angst.) Dat had ze hier ook heel snel met 6 weken had ze al een prul lip als er een onbekende in de buurt kwam. En nog is het bij papa of mama blijven voor dat ze op het bezoek afgaat. En overdag ze kruipt overal met mee. Echt een klein boeffie.
hier ook gehad, maar was gewoon een periode...van sprongen, groeispurten enz...het was bij elk slaapje..maar hij sliep er wel snel door in...dus ik vond het niet echt heel erg...gewoon aan toegegeven... heb uiteindelijk toen het weer goed ging ene knuffeldoekje gegeven..zodra die nu zn gezichtje aanraakt sluit ie zn oogjes en gaat pitten,.. moet wel zeggen, dta hij van slapen houdt als het pikkendonker is, zo leg ik em ook in bed...dus licht is al uit dan...liep dan weg...huilen begon, dan wachtte ik heel even, en dan stak ik alleen mn arm uit...hij zag mij niet...voelde me alleen...speentje en mn hand tegen zn wangetje...dit duurde hooguit een halve min voordat ik weer weg kon!
nou tis hier gister toch even nog verder gegaan. heb trouwens geporbeert met tegen hem praten en licht aan maar geen succes. heb ong 30 min naast zn bed gestaan (zat even naar de klok te kijken ) en na ong 2 sec als ik los laat gaat ie al huilen, echt ontroostbaar. de seconde dat ik hem aan raak is ie stil. eindelijk na 30 min lag ie te slapen. 1 uur verder weer. helemaal overstuur. de tranen over zn gezicht. na 10 min weer slapen. om 00.15 weer helemaal overstuur. een min of 10 daarna gelukkig weer slapen, maar hij bleef alleen stil als ie me hoorde. dus als ik me neus ophaalde of hoestte. hij ligt bij ons op de kamer (dit huis is erg klein, we gaan over 3 maanden verhuizen dus dat word nog leuk..) dat knuffeldoekje porbeer ik al een maand, om dat ik dit voor wilde zijn. en ook voor als we gaan verhuizen dat ie een vertrouwd knuffeltje heeft. maar hij wil hem niet. elke keer doe ik hem in zn hand of leg hem tegen zn gezicht aan maar hij wil hem niet. soms overdag lukt het me door knuffeldoek in 1 hand en tegen zn gezicht aan een zachte knuffel en die haal ik dan weg als ie slaapt. hmmm ik moet snel wat gaan verzinnen wat werkt geloof ik want het word met de dag erger lijkt het wel, en dan moeten we waarschijnlijk als ie een maand of 8/9 is nog gaan verhuizen ook, dan heeft ie zn eigen kamer, zonder mij. nou daar kan ik denk nog maar beter nit aan denken
Collega van mij doet dat ook. Hebben ook een hele tijd de hele nacht zijn handje vastgehouden, maar dat hoeft nu niet meer.
Hier hetzelfde. Knuffeldoekje moest hij niet hebben, dus nu maar Ernie die hij van de Sint gekregen heeft aan't proberen maar ook nog niet echt dat hij hem neemt. Maar hij ligt alvast bij hem. Ik heb hier van een collega de tip gekregen om het verzorgingskussen om hem heen te leggen. Om een geborgen gevoel in bed te creeëren. Maar heb het dus nog niet geprobeerd.
hoe kan je dat nou stimuleren met een knuffeltje/knuffeldoek? hij vind er niks aan namelijk nu ligt ie altijd bij hem in zn bed / box als ie gaat slapen. zou ik hem dan vaker bij hem moeten leggen misschien?
dat is misschien ook wel een idee.. hij b egint het hier nu met elke dutje te doen, alhoewel hij het met de slapen voor de nacht het ergst doet. we hadden altijd een avond ritueel, en op het moment dat we daar nu mee beginnen, gaat ie al huilen
ik heb ook een tijdje het voedingskussen om tychen heen gehad met slapen. Zo rond de 4 of 5 maanden. En dan wel zo dat hij er niet onder terecht kon komen. Dit werkte goed en met afbouwen heb ik eerst de "poot" aan de voorkant van hem weg gelaten en een paar dagen zo gedaan. En toen de "poot" aan zijn rugkant steeds verder weg gelegd dat hij langzaam aan een grotere ruimte om hem heen had en toen had hij het kussen niet meer nodig en was het goed. Nu moet ik wel zeggen dat ik tijdens de zwangerschap zowat elke nacht met dat kussen heb geslapen, dus mijn luchtje zit er helemaal ingeburgerd, dus dat is misschien ook een reden dat hij het zo fijn vond om zo te slapen. Het idee dat mama er toch wel was ook al was ik er niet... Maar wij hebben nu ook die fase dat ik niet wegkan lopen.... dan gaat hij echt ontroostbaar huilen en uit zn bedje halen en hem in mijn armen nemen is dan genoeg om hem weer in slaap te krijgen. Alleen afgelopen 2 nachten is ie mee gegaan naar mijn bed, want toen was het zo dat ik hem na 5x geprobeerd heb terug te leggen nog steeds een kindje had wat over de rooie ging. Dus toen heeft hij lekker tegen me aan geslapen, mamma blij, pappa blij (die moest vandaag naar duitsland naar een klant en is nog steeds niet thuis en ook Tycho blij. Tja soms is het niet anders, en het komt vst wel weer een keer goed. Liefs