Zit een beetje met een dilemma. Heb een zeer actieve dochter van 3 en een half. Geen adhd maar wel heel actief. Heerlijke meid hoor. Maar eentje met een duidelijke wil. Heb een lieve man maar wel vaak erg humeurig. Hij wil 's avonds aan tafel rust. Dit levert dus iedere avond strijd op. Met een erg slecht humeur voor de rest van de avond. Krijgt ook erg veel invloed op mij. Ik snap wel dat hij rust wil,maar heb geen idee hoe ik mijn dochtertje rustig moet krijgen. Ze krijgt wel eens een time-out op de gang. Maar wil dit niet iedere avond. En wil natuurlijk als moeder dat ze ook haar eten binnen krijgt. Ik ben er een stuk makkelijker in als hij. Neem haar karakter (deels) voor lief. Maak niet iedere keer een strijd. Weet dat dat ook niet de bedoeling is aan tafel. Probeer haar ook echt bij het eten te betrekking. Maar hij wil stilte aan tafel. Krijgt nu meer invloed op onze relatie. En ik heb geen idee hoe ik dit moet oplossen. Hij vindt zijn gedrag normaal en vindt dat zij zich moet aanpassen. Maar hij wil haar ook niet aan zijn kant nemen om te eten. Dus ik zit er ook tussen. Heb vanmorgen aangegeven dat hij wel erg moe en brommerig was gisteren maar hij vindt dat het niet aan hem ligt. Graag jullie advies.
excuse me!!! Hij verlangt van een 3,5 jarige dat die braaf en stil aan tafel zit? Dat ie met zn bordje lekker op de plee gaat eten! Sorry hoor, maar hier krijg ik echt de kriebels van. Niet echt een reactie waar je iets aan hebt
Als hij eens wat gezelliger doet, is het misschien voor je dochtertje ook makkelijker om rustiger te blijven. Als het gezellig is aan tafel, scheelt dat al de helft. Ik kan me voorstellen dat je dochter zo doet, als er altijd een chagrijnige papa aan tafel zit. Zielig voor haar zeg. En voor jou trouwens ook. Hij heeft een flinke schop onder zijn kont nodig.
Sorry maar mee eens! Ik denk dat het tijd word voor een heel serieus gesprek tussen jullie. Hij kan gewoon niet verwachten dat zij stil aan tafel zit. Dat kunnen veel kinderen die ouder zijn niet eens! Daar komt bij dat zij hem de hele dag waarschijnlijk niet gezien heeft en dus gewoon heel enthousiast is hem te zien. Ze wil hem misschien vertellen hoe haar dag was etc. Dit hoort ook!
jeetje, dan zou ik hem adviseren om savonds als jullie dochtertje lekker slaapt alleen te gaan eten.. ik zou het echt niet tollereren als mijn man zo zou doen... het is een kind van 3!! wat een vreemde man, sorry dat ik het zeg... het is nou eenmaal niet stil aan tafel met kleine kinderen... dat zou hij toch moeten snappen en gewoon accepteren ipv te gaan zuurpruimen.... nee hoor als het mijn man was kon hij savonds laat zn kliekje in alle rust opeten en als hij dan gaan lopen chagerijnen mag ie lekker een blokje om!
Is hij zelf zo opgevoed.? Dat zou van invloed kunnen zijn er is ook niks met wat rust aan tafel. Je moet samen de gulde midden weg daar in vinden. Ik zelf vind het gezellig om met de kids te kletsen tijdens het eten. Zeker als ze naar school gaan dan kunnen ze gelijk hun verhaal een beetje kwijt. Mijn vader was ook zo van STILTE niet praten tijdens het eten. Zit stil blijf af. Zit niet te smakken grrr krijg er nog de riebels van. Doe het dus niet met mijn kinderen. Wel word er gegeten zitten en rustig zo dat er aandacht aanbesteeds woord. Je dochter is een lekker meisje met een eigen willetje en heeft heel goed door dat ze jullie aan het uitspelen is. Kortom ga met hem om de tafel zitten en bespreek nog eens wat je van elkaar verlangt tijdens het eten. En probeer een compermie te zoeken van wat jij wilt hij wilt en jullie dochter wilt. En kind van 3.5 kan best wel even vijf min rustig zitten bijvoorbeeld en daarna is het tijd om wat te praten, En zeg tegen je man praat met je dochter dan komt hij er achter dat stil zijn niet altijd zo gezellig is als dat het lijkt. Succes.
Ik deel jullie mening. Heb hem al regelmatig gezegd dat hij erg humeurig is en op zijn vader begint te lijken. Maar hoe druk mag een kind aan tafel zijn? Ze speelt vaak met haar bestek. Zeg daar wel vaak wat van en pak het op een bepaald moment ook af en ik geef haar dan het eten. Ook kan ze absoluut niet stilzitten. Ze zit vol leven. Ze geniet ook enorm van het leven en heeft een enorme fantasie. Ik kan ervan genieten maar hij niet. Wil hem ook wel proberen te begrijpen in het belang van onze relatie. Maar word er gewoon erg verdrietig van zoals het nu gaat. Zit er tussen maar heb geen idee hoe ik dit moet oplossen. Ik corrigeer haar mondeling vaak. En zoals gezegd gaat ze wel eens voor een time-out naar de gang. Maar dit is gewoon niet de oplossing. Mijn eten smaakt mij gewoon al lange tijd niet meer. Zie gewoon op tegen het avondeten. Hij geeft aan dat dit vroeger bij hun thuis niet getollereerd werd en als vader schreeuwde of iets anders dan waren zij volgens hem stil.
kan hij niet eerst even douchen of zo als hij van het werk komt? Kan hij even "bijkomen"/ opladen en dan samen eten,dus ook samen met het meisje bezig zijn die je samen gekregen hebt Relaxen doet hij maar als je dochter lekker slaapt s'avonds,moeder zijn houdt ook niet op om 17 uur. Tijd voor een gesprekje lijkt mij. Succes!
Mijn ervaring na 2 kinderen die al de 3 gepasseert zijn (zijn nu 12 en bijna 14) En eentje die bijna 3 is (september) is dat hoemeer je er rond die tijd van de dag op gaat hameren dat zij "normaal" en "rustig" doet hoe drukker ze zal zijn. Zodra jullie geen aandacht meer schenken aan het ongewenste gedrag van je dochter is het voor haar niet meer interessant om dit gedrag te vertonen! Ze is jullie aan het uitproberen...eigenlijk meer papa want die reageert heftig, waar door mama ook weer wat doet. Ze is op deze leeftijd de grenzen aan het verkennen en kijkt tot hoever ze kan gaan maar kan actie reactie nog niet helemaal toepassen. Ze WEET wel dat t gedrag een negatieve reactie uitlokt. Maar tegelijkertijd is ze erg bezig met hoe mensen op bepaald gedrag reageren (onbewust uiteraard) en dat is nu gewoon nog sterker dan dat ze bang is voor straf. Hoe interessanter jullie erop reageren dat ze verkeerd gedrag vertoont hoe interessanter het wordt om erop te reageren. Jullie wakkeren imho haar gedrag dus aan ipv er wat tegen te doen. Sterkte! Is niet altijd makkelijk. Zeker niet als papa zo bokkig doet (believe me I know!)
Maar wil hij dan dat jullie dochter net zo bang wordt voor hem, als dat hij w.s was voor zijn vader? Want daarom luisterede ze w.s....en luisteren uit angst vind ik niet echt een goede reden. Onze dochter(5) is net als jou dochter, zit meer achterstevoren op de stoel als recht. Tuurlijk zeggen wij er wat van...dat ze recht moet zitten, omdat ze anders meer op de grond heeft liggen als dat op dr bord ligt. Maar er wordt niet geschreeuwd of een hele avond er nog chagerijnig van zijn. Dat vind ik echt over de top hoor
En hoe vond hij dit zelf vroeger als kind? En zo'n vader wil hij zelf ook zijn, die zijn kind schreeuwend tot de orde probeerd te roepen? Dat zou ik aan hem vragen.
Mijn inmiddels ex was ook zo! Ik werd er chaggie van en de kids werden door zijn gedrag nog vervelender. Door zijn gedrag heerste er ook spanning in huis. Je kunt van kinderen toch niet verwachten dat ze muisstil aan tafel zitten??! Ik weet hoe het is, en het ligt dus niet aan jouw dochter, maar aan jouw man zelf!
Jeetje zeg... Eten moet toch juist gezellig zijn? Wij spreken altijd heel de dag door, ook met dochtertje. Maken eigenlijk een feestje van het eten. Ook mijn dochter is erg druk en kan lastig stil zitten. Als ze met dr bestek speelt, laat ik dr lekker gaan. Als ze maar eet. Maar stilte tijdens het eten, wat vreselijk... En dat kan je inderdaad van een 3-jarige echt niet verwachten... Ik zou inderdaad zeggen dat hij maar lekker moet eten als de kleine op bed ligt...
Vind jullie reaktie ook helemaal terecht. Probeer dit ook al een tijdje anders te krijgen, maar zonder succes. En door al zijn boze gedoe begin ik af en toe aan me zelf te twijfelen.
Niet leuk meid,ik hoop dat je eruit komt samen want straks heb je er nog een kleintje bij en lijkt me niet de bedoeling dat jij dan met 2 kids bezig bent en hij rustig wil eten
Aan jezelf twijfelen moe je zeker niet doen. Eerlijk gezegd, vind ik het gedrag van jouw man niet normaal. Wat verwacht hij dan van een peuter van 3? Het valt me op dat je in jouw berichtjes heel erg in de ik-vorm praat. Je hebt het over "mijn" dochter en "ik corrigeer haar vaak". Kan ik daaruit concluderen dat ze geen dochter is van jullie samen? Misschien dat hij daardoor minder van haar kan hebben? Hier is het ook erg druk aan tafel (met maar 1 kindje, ook een peuter van 3). Net als jouw dochtertje is ze erg druk. Ze valt ook regelmatig van haar stoel omdat ze niet stil zit. Tja, ik denk maar zo: het is een fase en ook dat gaat weer voorbij. Wij vinden het juist belangrijk dat we aan tafel aandacht hebben voor elkaar. Ieder vertelt wat hij die dag heeft gedaan. Daar geven we onze dochter ook ruim de tijd voor. Het is echt een gezinsmomentje. Logisch dat zij ook enthousiast is dat papa weer thuis is. Misschien helpt het als jouw man eerst even ontspant als hij thuis komt van zijn werk? Even op een rustig plekje de krant lezen of douchen bijvoorbeeld. Dan is hij misschien wel wat gezelliger aan tafel.
Nee hoor ze is een dochter van ons. Ergste is dat hij vroeger ook erg druk is geweest (en nog druk is in zijn hoofd). Maar net als zijn vader kan hij slecht tegen drukte en lawaai. En laten we nu net een dochter hebben gekregen die alles heeft waar hij vaak niet tegen kan. Hij geeft mij het idee dat mijn manier van aanpak niet ok is en dat ik haar meer moet straffen. Kon vroeger bij hun ook. Is toch normaal dat ik rustig aan tafel wil kunnen eten..... En onze dochter is een hele kiene meid. Voelt gevoel van anderen feilloos aan en speelt daarop in. Vind het zo jammer. Is zo'n heerlijke meid. En in plaats van te genieten krijg je het tegenovergestelde. Mijn dochter en ik hadden gisteren bijv. een heerlijk en leuke dag gehad. En hij weet dat binnen een kwartier te niet te doen. Heb het al vaker over zijn chagarijnige gedoe gehad, maar valt nog niet mee. Blijven praten denk ik. Kan alleen wel merken dat ik meer en meer mijn dochter in bescherming neem. Dit komt in een relatie tussen je te staan.
hoe herkenbaar haha is hier ook vaak raak hoor. probeer me vent ook altidj wle wat in te dammen maar lukt idd ook neit altijd. bu is ons meisje (bijna 5) ook nog eens een hele slechte eter en dat maakt hetn iet beter. hij zet dr dus ook regelamtig op de gang met alle gevolgen van dien. wat ik wel merk is dat als we dus zelf lekker positief zijn en dr belonen en ook nog eens vrolijk over de dag praten en dus neit over het eten zelf. dat het dna beter gaat. al heeft me man dit nogn iet zo in zijn systeem haha. ze zit idd ook niet stil en is dus ook al regelmatig met dr koppie op de keukenvleor gevallen ook niet echt een succes meot ik zeggen maar ze wil neit luisteren en gewoon gaan zitten.
JUIST door zijn onrustige gedrag aan tafel, krijg je dit soort dingen. Laat hem eerst maar eens kijken naar zijn eigen fouten, voordat hij jou en jullie dochtertje vanalles verwijt. Plus, het feit dat hij aangeeft dat JOU aanpak niet werkt??? Goh, dacht altijd dat je t opvoeden met zn 2tjes doet.